ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ .

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ . 

Α' .  Περὶ μετανοίας καὶ περὶ ἐξορίας τοῦ Ἀδὰμ . Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου

Β'. Η αληθινή συγχώρησις (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Γ'. Ομιλία περί ελπίδος (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ὁ πλάστης μου Κύριος, χοῦν ἐκ τῆς γῆς προσλαβών με, ζωηρῷ φυσήματι, ψυχώσας ἐζώωσε καὶ ἐτίμησεν, ἐπὶ γῆς ἄρχοντα, ὁρατῶν ἁπάντων, καὶ Ἀγγέλοις ὁμοδίαιτον. Σατὰν δ΄ ὁ δόλιος, ὀργάνῳ τῷ ὄφει χρησάμενος, ἐν βρώσει ἐδελέασε, καὶ Θεοῦ τῆς δόξης ἐχώρισε, καὶ τῷ κατωτάτῳ, θανάτῳ παραδέδωκεν εἰς γῆν. Ἀλλ' ὡς Δεσπότης καὶ εὔσπλαγχνος, πάλιν ἀνακάλεσαι.

Οἴμοι ἀθλία μου ψυχή! πῶς οὐκ ἔγνως τὸν δόλον; πῶς οὐκ ᾔσθου τῆς πλάνης, καὶ τοῦ φθόνου τοῦ ἐχθροῦ; ἀλλ' ἐσκοτίσθης, τὸν νοῦν, καὶ παρέβης, ἐντολὴν τοῦ Κτίστου σου;

Ἐκάθισεν Ἀδάμ, ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο. Οἴμοι, τὸν ἀπάτῃ πονηρᾷ πεισθέντα καὶ κλαπέντα, καὶ δόξης μακρυνθέντα! οἴμοι, τὸν ἁπλότητι γυμνόν, νῦν δὲ ἠπορημένον! Ἀλλ᾽ ὦ Παράδεισε, οὐκέτι σου τῆς τρυφῆς ἀπολαύσω, οὐκέτι ὄψομαι τὸν Κύριον καὶ Θεόν μου καὶ Πλάστην· εἰς γῆν γάρ ἀπελεύσομαι, ἐξ ἧς καὶ προσελήφθην. Ἐλεῆμον, Οἰκτίρμον, βοῶ σοι· Ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα.

Ἐξεβλήθη ὁ Ἀδάμ, τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς, διὰ βρώσεως πικρᾶς, ἐν ἀκρασίᾳ ἐντολήν, μὴ φυλάξας τὴν τοῦ Δεσπότου, καὶ κατεκρίθη, ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη αὐτός, ἱδρῶτι δὲ πολλῷ, ἐσθίειν ἄρτον αὐτοῦ. Διὸ ἡμεῖς ποθήσωμεν ἐγκράτειαν, ἵνα μὴ ἔξω θρηνήσωμεν, τοῦ Παραδείσου, ὥσπερ ἐκεῖνος, ἀλλ' εἰς αὐτόν ἐλευσώμεθα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ . Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τῆς δευτέρας καὶ ἀδεκάστου Παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μνείαν ποιούμεθα.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ . Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τῆς δευτέρας καὶ ἀδεκάστου Παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μνείαν ποιούμεθα. Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων

Ὅταν μέλλῃς ἔρχεσθαι, κρίσιν δικαίαν ποιῆσαι, Κριτὰ δικαιότατε, ἐπὶ θρόνου δόξης σου καθεζόμενος· ποταμὸς πύρινος, πρὸ τοῦ σοῦ Βήματος καταπλήττων ἕλκει ἅπαντας, παρισταμένων σοι, τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, ἀνθρώπων κρινομένων τε, φόβῳ καθ' ἃ ἕκαστος ἔπραξε· τότε ἡμῶν φεῖσαι, καὶ μοίρας καταξίωσον Χριστέ, τῶν σῳζομένων ὡς εὔσπλαγχνος, πίστει δυσωποῦμέν σε.

Οἴμοι μέλαινα ψυχή! ἕως πότε τῶν κακῶν οὐκ ἐκκόπτεις; ἕως πότε τῇ ῥαθυμίᾳ κατάκεισαι; τί οὐκ ἐνθυμῇ τὴν φοβεραν ὥραν τοῦ θανάτου; τί οὐ τρέμεις ὅλη τὸ φρικτόν Βῆμα τοῦ Σωτῆρος; ἆρα τί ἀπολογήσῃ, ἢ τί ἀποκριθήσῃ; τὰ ἔργα σου παρίστανται πρὸς ἔλεγχόν σου, αἱ πράξεις σου ἐλέγχουσι κατηγοροῦσαι. Λοιπὸν ὧ ψυχή, ὁ χρόνος ἐφέστηκε· δράμε, πρόφθασον, πίστει βόησον. Ἥμαρτον Κύριε, ἥμαρτόν σοι, ἀλλ' οἶδα φιλάνθρωπε τὸ εὔσπλαγχνόν σου, ὁ ποιμὴν ὁ καλός, μὴ χωρίσῃς με, τῆς ἐκ δεξιῶν σου παραστάσεως, διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ , ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ  Ή  ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ Ή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ  ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ  , ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ  ,ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ,ΚΑΙ  ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ  ΠΑΤΕΡΕΣ !

Κάποτε οι αιρετικοί παπικοί ,και προτεστάντες προσπαθούσαν να προσηλυτίσουν στην αίρεση τους τους Ορθοδόξους , από τότε που εμφανίστηκε ο οικουμενισμός στην νέα του έκδοση επισήμως το1920 με εγκύκλιο του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και το 1948 με την ίδρυση του Π.Σ.Ε. , δεν υφίσταστε τέτοιο θέμα , διότι τώρα με την θεωρία των κλάδων δεν χρειάζεται να πείσει κανένας κανένα ποιος είναι                        Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ , απλά κρατά ο κάθε αιρετικός οικουμενιστής τα πιστεύω του και το τυπικό του , αναγνωρίζοντας όλο το συνονθύλευμα των αντιχρίστων ως εκκλησίες σύσσωμες εν Χριστώ !! δι' αυτό η Ελληνική εκκλησία και όλα τα πατριαρχεία που εδώ και πολλά χρόνια  έχουν αναγνωρίσει όλους τους αιρετικούς ως - εκκλησίες σύσσωμες  εν  Χριστώ - έχουν αρνηθεί την μόνη αποκεκαλυμμένη αλήθεια της  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και δι'αυτό έχουν εκπέσει της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ανήκουν στους αναθεματισμένους αιρετικούς οικουμενιστές    

Κυριακή του Ασώτου : α’ Ἡ ἀποδημία σέ μακρινή χώρα , β' Ο πολυεύσπλαχνος πατέρας

Κυριακή του Ασώτου:  α’  Ἡ ἀποδημία σέ μακρινή χώρα (Ἅγιος Θεοφύλακτος, Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)  β' Ο πολυεύσπλαχνος πατέρας

Ὢ πόσων ἀγαθῶν, ὁ ἄθλιος ἐμαυτὸν ἐστέρησα! ὢ ποίας βασιλείας ἐξέπεσα ὁ ταλαίπωρος ἐγώ! τὸν πλοῦτον ἠνάλωσα, ὅν περ ἔλαβον, τὴν ἐντολὴν παρέβην. Οἴμοι τάλαινα ψυχὴ! τῷ πυρὶ τῷ αἰωνίῳ λοιπὸν καταδικάζεσαι· διὸ πρὸ τέλους βόησον Χριστῷ τῷ Θεῷ. Ὡς τὸν Ἄσωτον δέξαι με υἱόν, ὁ Θεός, καὶ ἐλέησόν με.

<< Πάντων ἡμῶν ἐστὶ τὸ ἑλληνίζειν >>ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

<< Πάντων ἡμῶν ἐστὶ τὸ ἑλληνίζειν >>ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ  ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ 

Βασίλειος ὁ ἔνθεος νοῦς, Γρηγόριος ἡ θεία φωνή, Ἰωάννης ὁ παγκόσμιος λαμπτήρ, οἱ τρεῖς τῆς ἀνωτάτω, θεράποντες Τριάδος, καὶ λειτουργοὶ συνδοξαζέσθωσαν.  Ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστοὶ ἱκέται, λειτουργοὶ Κυρίου, ἄνδρες ἐπιθυμιῶν, σκεύη ἐκλογῆς, στῦλοι καὶ στηρίγματα τῆς Ἐκκλησίας, βασιλείας κληρονόμοι, μὴ παρασιωπᾶτε, τοῦ βοᾶν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον.

ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΕΡΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΗΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΞ ΙΣΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ

ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΕΡΙ Σ ΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ  ΘΕΩΣΕΩΣ ΤΗΣ  ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΣ  ΤΗΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ  ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΗΣ  ΔΙΑ  ΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΞ ΙΣΟΥ ΕΙΣ  ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ  ΚΑΙ ΕΙΣ  ΤΗΝ  ΚΑΙΝΗΝ  ΔΙΑΘΗΚΗΝ 

ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΡΝΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΩΣ ΚΕΦΑΛΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΩΝ ΟΤΙ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΟΝΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

 Ὁμιλία εἰς την κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαῖον τοῦ Κυρίου παραβολήν (Ἁγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς)

Βεβαρημένων τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐκ τῶν ἀνομιῶν μου, οὐ δύναμαι ἀτενίσαι, καὶ ἰδεῖν τὸν αἰθέρα τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ δέξαι με ὡς τὸν Τελώνην, μετανοοῦντα Σωτήρ, καὶ ἐλέησόν με.

Ἀπὸ κοπρίας καὶ παθῶν, ταπεινὸς ἀνυψοῦται, ἀρετῶν ἀπὸ ὕψους, καταπίπτει δὲ δεινῶς, ὑψηλοκάρδιος πᾶς, οὗ τὸν τρόπον, τῆς κακίας φύγωμεν.

Ταχὺ δέξαι Δέσποινα τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, καὶ ταύτας προσάγαγε, τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, Κυρία Πανάμωμε· λῦσον τὰς περιστάσεις, τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, σύντριψον μηχανίας, καὶ κατάβαλε θράσος, τῶν ὁπλιζομένων ἀθέων, κατὰ τῶν δούλων σου.

Στεναγμοὺς προσοίσωμεν, τελωνικοὺς τῷ Κυρίῳ, καὶ αὐτῷ προσπέσωμεν, ἁμαρτωλοὶ ὡς Δεσπότῃ· θέλει γὰρ τὴν σωτηρίαν πάντων ἀνθρώπων, ἄφεσιν παρέχει πᾶσι μετανοοῦσι· δι' ἡμᾶς γὰρ ἐσαρκώθη Θεὸς ὑπάρχων Πατρὶ συνάναρχος.

Οι πληγές και η κατάρα τού Δυτικού διαφωτισμού στη νεόκοπη Ελλάδα

Οι πληγές  και η  κατάρα τού Δυτικού διαφωτισμού στη νεόκοπη Ελλάδα τού 19ου αιώνα , και η  αιχμαλωσία  της  πατρίδος  μας  και  της Ορθοδόξου  Εκκλησίας  στις  δυτικές   δυνάμεις  του σκότους 

Με τη σύσταση του Νεοελληνικού κράτους, οι Προτεσταντίζοντες Διαφωτιστές του Κοραή που πήραν την ηγεσία στη χώρα, έσπευσαν να ΛΗΣΤΕΨΟΥΝ και να κλείσουν τα μοναστήρια, που ήταν "η καρδιά" της Ορθοδοξίας, και που δίδασκαν τον λαό την αγνή Ορθόδοξη πίστη.  Και οδήγησαν τον Ελληνικό λαό στη σημερινή αμάθεια της δικής του παράδοσης, για να την αντικαταστήσουν με Δυτικόφερτες ιδεοληψίες και αιρετικά δόγματα.