Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ καὶ Γρηγορίου Παλαμᾶ περὶ τοῦ Ἰσλάμ

«ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ  ΚΟΡΑΝΙΑ»

Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ καὶ Γρηγορίου Παλαμᾶ περὶ τοῦ Ἰσλάμ

 Ἐν Πειραιεῖ 16-5-2012

π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου

ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ζωοδόχου Πηγῆς Χατζηκυριακείου Πειραιῶς

Εἶναι κοινά ἀποδεκτὸ πλέον στὴν ἐποχή μας ὅτι ὁ μέγιστος κίνδυνος, ποὺ ἀπειλεῖ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολική, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ ὑποσκάπτει τὰ θεμέλια καὶ τὴν ταυτότητά της εἶναι ἡ παναίρεση τῆς κινήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

ΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 1937.

ΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 1937.

ΟΙ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΣΙ ΤΟ 1937 ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ.

Ἡ 7μελής Σύνοδος πού συγκροτήθηκε τό 1935 διαλύθηκε σταδιακά μέ τήν ἐπιστροφή στή Νεοημ. Ἐκκλησία τοῦ Μητροπ. Ζακύνθου Χρυσοστόμου καί τῶν ἘπισκόπωνΜεγαρίδος Χριστοφόρου καί Διαυλείας Πολυκάρπου (τό 1935), μέ τό σχίσμα τῶν Μητροπολιτῶν Δημητριάδος Γερμανοῦ καί πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου (τό 1937) καί μέ τήν ἀποκοπή τοῦ Ἐπισκόπου Κυκλάδων Γερμανοῦ ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Ματθαῖο (τό 1942). Ἔτσι τό ἔτος 1948 ὁ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος, "ψήφῳ Κλήρου καί λαοῦ" χειροτόνησε μόνος, καθ' ὑπέρβασιν τοῦ σχετικοῦ Κανόνος, τόν Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνα καί στή συνέχεια μαζί του τόν Ἐπίσκοπο Πατρῶν Ἀνδρέα. Στή συνέχεια χειροτονήθηκαν οἱ Ἐπίσκοποι Θεσσαλονίκης Δημήτριος καί Κορινθίας Κάλλιστος καί συγκροτήθηκε 5μελής Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁποία τό 1949 ἐξέλεξε τόν Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Ματθαῖο σέ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος.

..... Κατόπιν τῶν προηγηθεισῶν Ἀποκηρύξεων καί Ὁμολογιῶν, τά ἐναπομέναντα δύο μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου συνεδρίασαν τήν 19ην Ἰουνίου 1937 εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας παρά τήν Κερατέαν Ἀττικῆς. Εἰς τά Πρακτικά αὐτῆς ἐπισημαίνονται καί τά ἑξῆς:

Λόγοι περί Αἱρέσεως καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Λόγοι περί Αἱρέσεως καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας 

Λόγοι περί Αιρέσεως και Ορθοδόξου Εκκλησίας

Ὁ Μέγας Φώτιος σὲ κατηχητικὴ ἐπιστολή του πρὸς τὸν ἄρχοντα Μιχαὴλ τῆς Βουλγαρίας τοῦ γράφει: «Ἔτσι λοιπὸν σκεπτόμενος καὶ πιστεύοντας, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τῆς ἁγίας, καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, σὺ τὸ ὡραῖο γέννημα τῶν κόπων μου, νὰ ἀποδέχεσαι καὶ νὰ τιμᾶς τὶς ἅγιες καὶ οἰκουμενικὲς ἑπτὰ συνόδους, ἄλλες ἀπὸ αὐτὲς γιατί εἶναι διδάσκαλοι, καὶ ἄλλες γιατί εἶναι πρόμαχοι τῆς εὐσεβείας.

Γιατί μὲ αὐτὲς ἀποκρούεται κάθε καινοτομία καὶ αἵρεση, καὶ ἑδραιώνεται στὶς ψυχὲς τῶν εὐσεβῶν ὡς ἀναμφίβολη σεβασμιότητα τὸ αἰώνιο καὶ ἀρχαιοπαράδοτο φρόνημα τῆς ὀρθοδοξίας».1. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σὲ λόγο του περὶ εἰκόνων μᾶς λέει: «Ἐπειδὴ ὅλα ὅσα λέγονται (τὰ λόγια τῶν ἁγίων) εἶναι ἀληθινὰ καὶ σκοπὸς τους εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων ποὺ δοξάζονται ἀπὸ αὐτόν, καὶ ἡ σωτηρία μας καὶ ἡ ἐξουδετέρωση καὶ καταισχύνη τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων του, τὰ προσκυνοῦμε καὶ τὰ ἀγκαλιάζουμε καὶ τὰ καταφιλοῦμε καὶ τὰ ἀσπαζόμαστε μὲ τὰ μάτια καὶ τὰ χείλη καὶ τὴν καρδιά, ὅπως ἐπίσης καὶ ὁλόκληρη τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τοὺς λόγους τῶν ἁγίων καὶ τῶν διακεκριμένων Πατέρων, ἐνῶ τὰ αἰσχρὰ καὶ τὰ βδελυκτὰ καὶ ἀκάθαρτα γραφόμενα τῶν Μανιχαίων καὶ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τῶν ἄλλων αἱρέσεων, τὰ ἀποστρεφόμαστε καὶ τὰ ἀπορρίπτουμε, ἐπειδὴ περιέχουν ψεύτικα καὶ μάταια πράγματα καὶ ἔχουν ἐφευρεθεῖ γιὰ τὴν δόξα καὶ χαρὰ τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων του, μολονότι περιέχουν καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ»2.

"Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ">Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΥΪΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ>Αιρετικές ερμηνείες>Η Ορθόδοξη άποψη

"Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ">Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΥΪΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ>Αιρετικές ερμηνείες>Η Ορθόδοξη άποψη

"Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ"

Ο πλαστουργός και κτίστης Θεός πήρε από τη Μαρία έμψυχη σάρκα και την ένωσε με την δική του ακατάληπτη και απρόσιτη Θεότητα. Ένωσε πραγματικά όλη την υπόσταση της Θεότητός του με την δική μας φύση και την έκανε άγιο ναό του.

Δανείστηκε τη σάρκα από την αειπάρθενο και Θεοτόκο Μαρία και αφού την έλαβε χωρίς σπορά, πήρε ανθρώπινη φύση και έγινε άνθρωπος. Ώστε όπως ακριβώς ο Αδάμ με την παράβαση του έγινε η αρχή της γεννήσεως μας στην φθορά και στον θάνατο, έτσι και ο Χριστός και Θεός μας με την εκπλήρωση κάθε δικαιοσύνης έγινε η απαρχή της αναγεννήσεώς μας στην αφθαρσία και την αθανασία.