κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καὶ, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου

«…κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καὶ, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου.» (Β΄ Πέτρου, β΄, 22)

Τὸ νὰ πλανηθεῖ κάποιος εἶναι ἀνθρώπινο. Τὸ νὰ ἐμμένει στὴν πλάνη, ἐνῶ ἀκούει ἢ διδάσκεται τὴν ἀλήθεια, αὐτὸ εἶναι σατανικό. Ὑπάρχει περίπτωση, ἄνθρωπος, ἀπὸ ἄγνοια, νὰ ὑποστηρίζει σχίσμα ἢ ἀκόμα καὶ αἵρεση. Ἐν τούτοις, ἂν εἶναι ταπεινὸς καὶ δὲν ἐμπιστεύεται τὸν λογισμό του, ἀλλὰ ρωτάει τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ὁ μακρόθυμος καὶ ἐλεήμων Θεὸς θὰ εὐσπλαγχνισθεῖ καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσει σὲ ὁδοὺς μετανοίας, ὑποδεικνύοντάς του τρόπους ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση καὶ λατρεία.

Ἔχοντες αὐτὴν τὴν διδαχὴ κατὰ νοῦν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γράφονται τὰ παρακάτω λόγια:

Τινὲς τῶν Ὀρθοδόξων «κληρικῶν», «μοναχῶν» καὶ λαϊκῶν, ἀπὸ ἄγνοια ἴσως, τολμοῦν καὶ ἐκστομίζουν συκοφαντίες, σατανικὰ ψεύδη καὶ βλασφημίες ἐναντίον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου.

Διάλογος Κυρίου Ιησού και οικουμενιστών (κατά το ευαγγελικό κείμενο και τις αιρετικές δοξασίες των οικουμενιστών)

Διάλογος Κυρίου Ιησού και οικουμενιστών (κατά το ευαγγελικό κείμενο και τις αιρετικές δοξασίες των οικουμενιστών)

Διάλογος Κυρίου Ιησού και οικουμενιστών (κατά το ευαγγελικό κείμενο και τις αιρετικές δοξασίες των οικουμενιστών)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

“υμείς δε μη κληθήτε ραββί. Εις γαρ υμών ο διδάσκαλος (…) και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γης, είς γαρ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς. Μηδέ κληθήτε καθηγηταί, εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός.” (Ευαγγέλιο)

ΙΗΣΟΥΣ: – Ένας είναι ο διδάσκαλός σας, ο Χριστός.

Αποκρίσεις προς αιρετικούς

Αποκρίσεις προς αιρετικούς

Αποκρίσεις προς αιρετικούς

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Φαύλος βίος, πονηρά δόγματα»

Η μητέρα μου όταν αναφερόταν στην εκκλησία γενικά και ειδικότερα στις γιορτές, στη νηστεία, στα μνημόσυνα επαναλάμβανε πάντα τα ίδια λόγια: » έτσι τα βρήκαμε «, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να πει τίποτε περισσότερο. Η απάντηση αυτή ήταν απόλυτα πειστική γι΄ αυτήν. Εννοούσε πως σε ό,τι αφορά την Πίστη , πρέπει να τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια όσα παραλάβαμε από τους προγενέστερους , χωρίς να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε τίποτε . Αυτή είναι η ουσία της Ορθόδοξης Παράδοσης για τη μητέρα μου.

Με αυτές τις τρεις λέξεις «έτσι τα βρήκαμε» η μητέρα μου εννοούσε την Ορθόδοξη Παράδοση, ως ένα κομμάτι από τη ζωή της, αν όχι ολόκληρη τη ζωή της, καθετί που στρεφόταν γύρω από αυτήν, τουλάχιστον στα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής της, τη γέννηση, την οικογένεια, το θάνατο…