xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

Προς τους αγαπητούς φίλους τους ακολουθούντες την ( σύνοδο του αρχ/που Στεφάνου ΜΑΤΘΑΙΪΚΟΙ)

Προς τους αγαπητούς φίλους τους ακολουθούντες την ( σύνοδο του  αρχ/που Στεφάνου)

Μετά από παρέλευση 20 σχεδόν ετών από το επάρατο  σχίσμα στην σύνοδο των ματθαιικών , λόγο του προβλήματος των εικόνων , διαπιστώνω  από φωτογραφίες διαφόρων εορτών ότι  η ως άνω σύνοδος  χρησιμοποιεί –προσκυνά- τουλάχιστον στα φανερά τις ιερές εικόνες .
Θέλω λοιπόν να ερωτήσω όποιον γνωρίζει και έχει την καλή προαίρεση να απαντήσει στα εξής:
1ον. Τι ήταν αυτό που ανάγκασε τους τρεις  αρχιερείς , ΑΝΔΡΕΑ , ΝΙΚΟΛΑΟ , ΠΑΧΩΜΙΟ , να αποσύρουν την υπογραφή τους από την Β΄ εγκύκλιο 2 μήνες μετα την δημοσίευση της.
2ον. Η ως άνω εγκύκλιος είχε αιρετικές θέσεις κατά την άποψη σας και δι΄αυτό  πολεμήθηκε τόσο??
Οι συγγραφείς  των βλάσφημων κειμένων κατά των αγίων εικόνων αναίρεσαν και καταδίκασαν εγγράφως τα όσα έγραψαν?? Και πότε ??

Αυτά προς το παρόν , επισυνάπτω την Β΄ εγκύκλιο για όποιον ήθελε να δόση μια απάντηση.

Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Ἁγ. Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Ἁγ. Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Ὁ Θεὸς εἶναι φῶς, καὶ δίνει τὴ λαμπρότητά Του σ΄ ἐκείνους πού καθαρίζουν τὴ σβησμένη λαμπάδα τῆς ψυχῆς τους κι’ ἑνώνονται μὲ τὸ «Θεῖον πῦρ».
Θαῦμα παράδοξο! Ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό ὄχι μόνο πνευματικά, ἀλλά καὶ σωματικά. Ἄνθρωπος καὶ Θεὸς νὰ γίνονται ἕνα, ὅπως ἕνα εἶναι καὶ τὸ ζωντανὸ ἀνθρώπινο σῶμα μὲ τὴν ψυχή. Μὲ τὴν ἕνωση αὐτή ὁ ἄνθρωπος γίνεται «κατὰ χάριν Θεός», ὅπως λέει ὁ ψαλμωδὸς Δαβίδ: «Ἐγώ εἶπα, θεοὶ ἐστε καὶ υἱοί Ὑψίστου πάντες».
Ὁ Χριστὸς βεβαίωσε: «Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν. Ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὸν καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι. Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν».
Πῶς ὅμως μένουμε ἐμεῖς στὸν Χριστὸ κι’ Αὐτός σέ μᾶς;

Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας Λόγος κατά τῶν ὁμοφυλοφίλων

Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας
Λόγος κατά τῶν ὁμοφυλοφίλων
Εἰσαγωγή
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὡς ἀποκλειστικό Της σκοπό τή σωτηρία καί θέωση τοῦ ἀνθρώπου, ψυχική καί σωματική [1], ὡς ὁμοίωση πρός τόν Χριστό ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Μεταξύ τῶν πνευματικῶν μέσων πού ἡ Ἐκκλησία μετέρχεται εἶναι καί ὁ ἐν ἀγάπῃ ἔλεγχος, ἡ στηλίτευση· καί ἡ δριμύτητα τοῦ ἐλέγχου εἶναι εὐθέως ἀνάλογη τόσο μέ τήν ἀναισθησία καί πώρωση πού ἔχει νά ἀντμετωπίσει ἐκ μέρους τῶν ἁμαρτωλῶν, ὅσο καί μέ τήν ζημία πού ἐπαπειλεῖται ἀπό τήν ἁμαρτία [2].
Ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας (376-444) τόν ὁποῖον παρακάτω δημοσιεύουμε σέ μετάφραση, ἀφορᾷ στή μεγάλη ἁμαρτία καί διαστροφή τῆς ἐνεργοῦς ὁμοφυλοφιλίας καί ἀμφι-φυλοφιλίας (“bisexuality”), μολονότι ἐπιγράφεται «Λόγος στηλιτευτικός κατά εὐνούχων» [3]. Συμφώνως πρός τήν εὐαγγελική διαίρεση τῆς «εὐνουχίας» ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεάνθρωπο Χριστό [4], ὑπάρχουν εὐνοῦχοι πού γεννήθηκαν ἔτσι, ὑπάρχουν ἐκεῖνοι πού εὐνουχίσθηκαν ἀπό τούς ἀνθρώπους, ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ πνευματικῶς εὐνοῦχοι, γιά τούς ὁποίους ἡ «ἀπενεργοποίηση» τῶν σαρκικῶν λειτουργιῶν εἶναι κατόρθωμα [5], ἐπιτηδευόμενο γιά τήν εἴσοδο στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Αποκρίσεις προς αιρετικούς

Αποκρίσεις προς αιρετικούς

Αποκρίσεις προς αιρετικούς
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
«Φαύλος βίος, πονηρά δόγματα»
Η μητέρα μου όταν αναφερόταν στην εκκλησία γενικά και ειδικότερα στις γιορτές, στη νηστεία, στα μνημόσυνα επαναλάμβανε πάντα τα ίδια λόγια: » έτσι τα βρήκαμε «, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να πει τίποτε περισσότερο. Η απάντηση αυτή ήταν απόλυτα πειστική γι΄ αυτήν. Εννοούσε πως σε ό,τι αφορά την Πίστη , πρέπει να τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια όσα παραλάβαμε από τους προγενέστερους , χωρίς να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε τίποτε . Αυτή είναι η ουσία της Ορθόδοξης Παράδοσης για τη μητέρα μου.