ΑΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ,, ΑΓΙΑΣ,, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
Ἄνευ οὐδενός Ἐκκλησιαστικοῦ λόγου καί οὐδεμιᾶς Ἐκκλησιαστικῆς αἰτίας, κατά τό πρῶτον τέταρτον τοῦ 20οῦ αἰῶνος, προέκυψεν Ἡμερολογιακόν Πρόβλημα καί Σχίσμα εἰς τό Σῶμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς, καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἤδη ἀπό τόν 16ον αἰῶνα, διά τῶν Οἰκουμενικοῦ κύρους Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 1583, τοῦ 1587 καί τοῦ 1593, εἶχε ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ τήν ἀπό τό 1582 ὑπό τοῦ Πάπα Γρηγορίου ΙΓ´ καινοτομίαν τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου καί εἶχε παραδόσει εἰς τό ΑΝΑΘΕΜΑ τήν τροποποίησιν τόσον τοῦ Πασχαλίου ὅσον καί τοῦ Μηνολογίου.
Παρά ταῦτα, μετά ἀπό 350 ἔτη, τήν δεκαετίαν τοῦ 1920 εὑρέθησαν ἀχρεῖοιτινές τολμητίαι καί ἀντιχριστῖται (κατά παλαιότερον χαρακτηρισμόν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου Β´ τοῦ Τρανοῦ), δόλια ὄργανα τῆς Ἑβραιομασσωνίας καί τοῦ Σατανᾶ, οἱ ὁποῖοι ἀνόμως καί ἐκνόμως, παρανόμως καί ἀθέσμως, Ἀντικανονικῶς καί Πραξιοπηματικῶς, εἰσήγαγον τόν δαίμονα τοῦ Πάπα καί αὐτομάτως, ὄχι βαθμηδόν ἤ σταδιακῶς, ἀλλ᾽ ὡς ἀστραπή, ἐξῆλθον τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ. Κατεπάτησαν τάς Θεοπνεύστους Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καί οὕτω ἀπεσχίσθησαν ἐξ αὐτῆς. Ἐφήρμοσαν τό Ἀναθεματισμένον Νέον Παπικόν Ἡμερολόγιον καί οὕτω προεκάλεσαν Μέγα καί Ἀθεράπευτον Σχίσμα, τό ὁποῖον ἐξελίχθη εἰς ΑΙΡΕΣΙΝ.
