ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ΚΑΝΩΝ 45ος.

Ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ' ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήση μὲ αἴρετικούς ἄς ἀφορίζεται. Επειδή ὅποιος μὲ τοῦς ἀφορισμένους συμπροσεύχεται (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί) πρέπει νὰ συναφορίζεται καὶ αὐτός, κατά τὸν 10ον Κανόνα τῶν Ἀγ.Αποστόλων. Εἰ δὲ καὶ ἐσυνχώρησεν εἰς τοῦς αἰρετικούς αὐτούς νὰ ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα ὡσάν Κληρικοί, ἄς καθαίρηται ἐπειδή ὅποιος Κληρικός συλλειτουργήσει μὲ καθηρημένους, (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί κατὰ τὸν β΄. καὶ δ΄. τῆς γ΄.) συγκαθαιρεῖται καὶ αὐτός κατὰ τὸν 11ον κανόνα τῶν Ἀποστόλων.

Παρακολουθούμε τα γεγονότα των ημερών και όταν λέμε ''γεγονότα'' εννοούμε την αντιπαράθεση μεταξύ αποτειχισμένων και Πειραιώς Σεραφείμ. Δεν θα σχολιάσουμε τις επιστολές τους∙ θα σχολιάσουμε με λίγα λόγια τα γραπτά ορισμένων που θέλουν να μας πείσουν ότι η αποτείχιση είναι σχίσμα!!!

Γράφουν:

 «Η ομάδα του κ. Σημάτη - όπως για χρόνια τώρα κρούω τη θύρα του κινδύνου - είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου του τι μπορεί να συμβεί όταν γίνονται "μη συντεταγμένες" αποτειχίσεις - και μάλιστα σε εποχή που είναι εντελώς αχρείαστες - ή αποτειχίσεις με στρατηγούς που δεν μπορούν να διαγνώσουν τους κινδύνους».

 Θα θέλαμε να μας πείτε τι ακριβώς έχει συμβεί εις την «ομάδα» του κ. Σημάτη; Αλλά και μήπως όταν έγιναν ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ με ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ=ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ μήπως εσείς την αποδεχτήκατε; Και βεβαίως εννοούμε την ημέρα του 1935 όπου τρείς Επίσκοποι αποτειχίστηκαν και ανέλαβαν τον αγώνα των παλαιοημερολογιτών! Πολλάκις διέγνωσαν τον κίνδυνο του επερχόμενου Οικουμενισμού οι τρείς Στρατηγοί την εποχή εκείνη! Πως τους ονόμασαν και τους ονομάσατε; ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ!! Και θέλετε τώρα να μας πείσετε ότι εάν κάποιοι ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ=ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ σήμερα αποτειχισθούν εσείς δήθεν θα το αποδεχθείτε! Μάλλον όχι! Και γιατί δεν θα το αποδεχθείτε; διότι όπως γράφετε είναι: «....ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ»!!! Ε τότε καθἰστε να υποδέχεσθε τους αιρετικούς Επισκόπους σας, όπως και εσείς παραδέχεσθε ότι είναι αιρετικοί, και μην κρίνετε αυτούς που αποφάσισαν να τηρούν πιστά τους Κανόνες της Εκκλησίας!

«Επισημάναμε, από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της, ότι σπέρματα αποτειχιστικών τάσεων ενυπάρχουν ήδη στην “Ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό”, με την αθεολόγητη και αντορθόδοξη θεωρία ότι όσοι προβαίνουν σε συμπροσευχές και διατυπώνουν κακοδοξίες είναι αυτόματα "κατ’ ουσίαν εκτός Εκκλησίας" πριν συνοδική διαγνώμη.!!!».

 Θα θέλαμε επίσης να μας δείξετε εσείς την θεολογική και ορθόδοξη δήθεν θεωρία, ότι όσοι συμπροσεύχονται με αιρετικούς και είναι κακόδοξοι είναι εντός Εκκλησίας!!!

Και φυσικά λίγο πιο κάτω μας δείχνετε από που ελάβατε την ''θεολογική'' τούτην παιδεία γράφοντας:

«Δυστυχώς! Εδώ οδηγούνται τα πράγματα όταν αυτοσχεδιάζουμε.

Οταν εγκαταλείπονται οι κατευθυντήριες γραμμές του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού που μας κληροδότησαν δύο Πατερικά αναστήματα του 20ού αιώνα:

Ο Οσιος Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος».

 Δηλαδή ο Ιουστίνος Πόποβιτς ανέφερε ποτέ ότι οι Οικουμενιστές είναι εντός Εκκλησίας, όπως εσείς θέλετε να μας περάσετε; Καλά δια τον Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, γνωστή η τακτική της αχρικαιρικής του διδασκαλίας, αλλά πότε ο Ιουστίνος Πόποβιτς ισχυρίσθηκε κάτι τέτοιο;

Ο ἰδιος έγραφε (οι σημειώσεις δικές μας):

«ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΙ Πατέρες,

Τὴν στάσιν της ἔναντι τῶν αἱρετικῶν - καὶ αἱρετικοὶ εἶναι ὅλοι οἱ μὴ ὀρθόδοξοι - ἡ ᾿Εκκλησία

τοῦ Χριστοῦ ἔχει καθορίσει ἅπαξ καὶ διὰ παντός, διὰ τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων, δηλαδὴ διὰ τῆς ἁγίας Θεανθρωπίνης Παραδόσεως, τῆς μοναδικῆς καὶ ἀναλλοιώτου.

Συμφώνως πρὸς αὐτὴν τὴν στάσιν, εἰς τοὺς ᾿Ορθοδόξους εἶναι ἀπηγορευμένη κάθε συμπροσευχὴ καὶ κάθε λατρευτικὴ ἐπικοινωνία μετὰ αἱρετικῶν. Διότι «τίς μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἤ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;» (Βʹ Κορ. ϛʹ 14-15).

῾Ο ΜΕʹ κανὼν τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων ὁρίζει: «᾿Επίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».

Αὐτὸς ὁ ἱερὸς κανὼν τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων δὲν προσδιορίζει ποία ἀκριβῶς προσευχὴ ἤ ἀκολουθία ἀπαγορεύεται, ἀλλὰ ἀπαγορεύει κάθε κοινὴν μεθ᾿ αἱρετικῶν προσευχήν, ἔστω καὶ τὴν κατ᾿ ἰδίαν («συνευξάμενος» ). Εἰς δὲ τὰς οἰκουμενιστικὰς κοινὰς προσευχὰς μήπως δὲν γίνωνται καὶ ἁδρότερα καὶ εὐρύτερα τούτων;

῾Ο ΛΒʹ Κανὼν τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου ὁρίζει· «῞Οτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινές εἰσιν ἀλογίαι μᾶλλον ἤ εὐλογίαι».

Μήπως ὅμως δὲν συμβαίνει εἰς τὰς κοινὰς οἰκουμενιστικὰς συναντήσεις καὶ συμπροσευχὰς νὰ εὐλογοῦν αἱρετικοί: ρωμαιοκαθολικοὶ ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, προτεστάνται πάστορες, ἀκόμη δὲ καὶ γυναῖκες;(!)

Αὐτοὶ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι σχετικοὶ Κανόνες τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων ἴσχυον ὄχι μόνον κατὰ τὴν παλαιὰν ἐποχήν, ἀλλ᾿ ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι ἐν ἀπολύτῳ ἰσχύϊ καὶ σήμερον, δι᾿ ὅλους ἡμᾶς τοὺς συγχρόνους ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

᾿Ισχύουν ἀναμφιβόλως καὶ διὰ τὴν θέσιν μας ἔναντι τῶν ρωμαιοκαθολικῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν. Διότι ὁ μὲν ρωμαιοκοθολικισμὸς εἶναι πολλαπλῆ αἵρεσις, περὶ δὲ τοῦ προτεσταντισμοῦ τί νὰ εἴπωμεν;

Καλλίτερον νὰ μὴ ὁμιλῶμεν.

῎Ηδη ὁ ῞Αγιος Σάββας εἰς τὴν ἐποχήν του, ἑπτάμισυ αἰῶνας πρίν, δὲν ὠνόμαζε ἆραγε τὸν ρωμαιοκαθολικισμὸν «λατινικὴν αἵρεσιν»; Καὶ πόσα ἀπὸ τότε νέα δόγματα δὲν ἐπενόησεν ὁ πάπας καὶ «ἀλαθήτως» ἐδογμάτισε! Δὲν χωρεῖ δὲ ἀμφιβολία, ὅτι διὰ τοῦ δόγματος περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα, ὁ ρωμαιοκαθολικισμὸς κατέστη παναίρεσις. Καὶ ἡ πολὺ ἐπαινουμένη Βʹ Βατικάνειος Σύνοδος οὐδὲν ἤλλαξεν οὔτε ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν τερατώδη ταύτην αἵρεσιν, ἀλλά, τοὐναντίον, ἐπεκύρωσεν αὐτήν.

Ενεκα τούτου, ἄν εἴμεθα ὀρθόδοξοι καὶ θέλωμεν νὰ παραμείνωμεν ὀρθόδοξοι, τότε ὀφείλομεν καὶ ἡμεῖς νὰ κρατήσωμεν τὴν στάσιν τοῦ ῾Αγίου Σάββα, τοῦ ῾Αγίου Μάρκου ᾿Εφέσου, τοῦ ῾Αγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τῆς Κροστάνδης καὶ τῶν λοιπῶν ἁγίων ῾Ομολογητῶν καὶ Μαρτύρων καὶ Νεομαρτύρων τῆς ὀρθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἔναντι τῶν ρωμαιοκαθολικῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν, ἐκ τῶν ὁποίων οὔτε οἱ μέν, οὔτε οἱ δέ, δὲν πιστεύουν ὀρθῶς καὶ ὀρθοδόξως εἰς τὰ δύο βασικὰ δόγματα τοῦ Χριστιανισμοῦ: εἰς τὴν ῾Αγίαν Τριάδα καὶ εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν.

II

ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΕ καὶ ῞Αγιοι Συνοδικοὶ Πατέρες,

῞Εως πότε θὰ ἐξευτελίζωμεν δουλικῶς τὴν ῾Αγίαν μας ᾿Ορθόδοξον ῾Αγιοπατερικὴν καὶ ῾Αγιοσαββιτικὴν ᾿Εκκλησίαν διὰ τῆς οἰκτρῶς καὶ φρικωδῶς ἀντιαγιοπαραδοσιακῆς στάσεώς μας ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ λεγομένου Οἰκουμενικοῦ Συμβουλίου τῶν ᾿Εκκλησιῶν;

᾿Εντροπὴ καταλαμβάνει πάντα εἰλικρινῆ ὀρθόδοξον, ἀνατραφέντα ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅταν ἀναγιγνώσκῃ, ὅτι οἱ ὀρθόδοξοι σύνεδροι τῆς 5ης Πανορθοδόξου διασκέψεως τῆς Γενεύης (8-16 ᾿Ιουνίου 1968) σχετικῶς πρὸς τὴν συμμετοχὴν ὀρθοδόξων εἰς τὸ

ἔργον τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου ᾿Εκκλησιῶν», ἔλαβον τότε τὴν ἀπόφασιν «ὅπως ἐκφρασθῇ ἡ κοινὴ ἐπίγνωσις τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ὅτι αὕτη ἀποτελεῖ ὀργανικὸν μέλος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου ᾿Εκκλησιῶν» (Βλ. Glasnik S. D. Crkve, Βελιγράδιον, ἀριθ. 8/1968, σελ. 168).

Αὐτὴ ἡ ἀπόφασις εἶναι κατὰ τὴν ἀνορθοδοξίαν καὶ ἀντιορθοδοξίαν της ἀποκαλυπτικῶς φρικαλέα. ῏Ητο ἆραγε ἀπαραίτητον ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, αὐτὸ τὸ πανάχραντον Θεανθρώπινον σῶμα καὶ ὀργανισμὸς τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, νὰ ταπεινωθῇ τόσον τερατωδῶς, ὥστε οἱ ἀντιπρόσωποί της θεολόγοι, ἀκόμη καὶ ἱεράρχαι11, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ Σέρβοι, νὰ ἐπιζητοῦν τὴν «ὀργανικὴν» μετοχὴν καὶ συμπερίληψιν εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον ᾿Εκκλησιῶν, τὸ ὁποῖον, κατ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπον, γίνεται εἷς νέος ἐκκλησιαστικὸς «ὀργανισμός», μία «νέα ᾿Εκκλησία» ὑπεράνω τῶν ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας αἱ ᾿Ορθόδοξοι καὶ μὴ ὀρθόδοξοι ἐκκλησίαι ἀποτελοῦν μόνον «μέλη» («ὀργανικῶς» μεταξύ των συνδεδεμένα!); ᾿Αλλοίμονον, ἀνήκουστος προδοσία!

᾿Απορρίπτομεν τὴν ὀρθόδοξον θεανθρωπίνην πίστιν, αὐτὸν τὸν ὀργανικὸν δεσμὸν μετὰ τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ παναχράντου Του Σώματος — τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων καὶ Πατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων — καὶ θέλωμεν νὰ γίνωμεν «ὀργανικὰ μέλη» τοῦ αἱρετικοῦ, οὐμανιστικοῦ, ἀνθρωποπαγοῦς καὶ ἀνθρωπολατρικοῦ συλλόγου, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖται ἀπὸ 263 αἱρέσεις, ἡ δὲ κάθε μία ἀπὸ αὐτὰς πνευματικὸς θάνατος!

῾Ως ὀρθόδοξοι, εἴμεθα «μέλη Χριστοῦ». «῎Αρα οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ, ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο!» (Αʹ Κορ. ϛʹ 15). Καὶ ἡμεῖς τοῦτο πράττομεν διὰ τῆς «ὀργανικῆς συνδέσεώς μας μετὰ τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν ᾿Εκκλησιῶν, τὸ ὁποῖον οὐδὲν ἄλλο εἶναι, εἰμὴ ἀναβίωσις τῆς ἀθέου ἀνθρωπολατρείας-εἰδωλολατρείας.»

Εἶναι πλέον ἔσχατος καιρός, Πανιερώτατοι Πατέρες, ὅπως ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Αγιοπατερικὴ καὶ ῾Αγιοσαββιτικὴ ᾿Εκκλησία μας, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων, τῶν ἁγίων ῾Ομολογητῶν, Μαρτύρων καὶ Νεομαρτύρων, παύσῃ νὰ ἀναμιγνύεται ἐκκλησιαστικῶς, ἱεραρχικῶς καὶ λατρευτικῶς μετὰ τοῦ οὕτω καλουμένου Οἰκουμενικοῦ Συμβουλίου τῶν ᾿Εκκλησιῶν καὶ ὅπως ἀρνηθῇ διὰ παντὸς τὴν οἱανδήποτε συμμετοχὴν εἰς τὰς κοινὰς προσευχὰς καὶ τὴν λατρείαν (ἡ ὁποία λατρεία εἰς τὴν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν εἶναι ὀργανικῶς συνδεδεμένη εἰς μίαν ὁλότητα καὶ συγκεφαλαιοῦται εἰς τὴν θείαν Εὐχαριστίαν), καὶ γενικῶς τὴν συμμετοχὴν εἰς οἱανδήποτε ἐκκλησιαστικὴν πρᾶξιν, ἡ ὁποία ὡς τοιαύτη, φέρει ἐν ἑαυτῇ καὶ ἐκφράζει τὸν μοναδικὸν καὶ ἀνεπανάληπτον χαρακτῆρα τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καὶ ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς πάντοτε Μιᾶς καὶ Μοναδικῆς.

III

ΜΗ ΣΜΙΓΟΥΣΑ ἐκκλησιαστικῶς μετὰ τῶν αἱρετικῶν, εἴτε ἄν εἶναι αὐτοὶ συγκεντρωμένοι πέριξ τῆς Γενεύης, εἴτε πέριξ τῆς Ρώμης, ἡ ᾿Ορθόδοξος ἡμῶν ᾿Εκκλησία, κατὰ πάντα πιστὴ πρὸς τοὺς ἁγίους ᾿Αποστόλους καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρας, δὲν θὰ ἀρνηθῇ διὰ τούτου τὴν Χριστιανικήν της ἀποστολὴν καὶ τὸ εὐαγγελικόν της χρέος: ὅπως ἐνώπιον τοῦ συγχρόνου κόσμου, ὅσον τοῦ μὴ ὀρθοδόξου, τόσον καὶ τοῦ ἀπίστου, ταπεινῶς, ἀλλὰ εὐθαρσῶς μαρτυρῇ περὶ τῆς ᾿Αληθείας, τῆς Παναληθείας, περὶ τοῦ ζῶντος καὶ ἀληθινοῦ Θεανθρώπου καὶ περὶ τῆς πανσωστικῆς καὶ παμμεταμορφωτικῆς δυνάμεως τῆς ᾿Ορθοδοξίας.

῾Οδηγουμένη ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ᾿Εκκλησία μας, διὰ τοῦ ἁγιοπατερικοῦ πνεύματος καὶ χαρακτῆρος θεολόγων της, πάντοτε θὰ εἶναι ἑτοίμη «πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ἡμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος» (Αʹ Πετρ. γʹ 15).

Καὶ ἡ ᾿Ελπὶς ἡμῶν νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ εἰς ὅλην τὴν αἰωνιότητα, εἶναι μία καὶ μοναδική: ῾Ο Θεάνθρωπος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ἐν τῷ Θεανθρωπίνῳ του σώματι, τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καὶ τῶν Πατέρων.

Οἱ ᾿Ορθόδοξοι θεολόγοι ὀφείλουν νὰ συμμετέχουν ὄχι εἰς «οἰκουμενικὰς κοινὰς προσευχάς», ἀλλὰ εἰς θεολογικοὺς διαλόγους ἐν τῇ ᾿Αληθεία καὶ περὶ τῆς ᾿Αληθείας, ὅπως διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἔπραττον οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας.

῾Η ᾿Αλήθεια τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ τῆς ᾿Ορθοπιστίας εἶναι «μερὶς» μόνον «τῶν σωζομένων» (πρβλ. Ζʹ Κανὼν τῆς Βʹ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Παναληθὲς εἶναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ ἁγίου ᾿Αποστόλου: «σωτηρία ἐν ἁγιασμῷ καὶ πίστει ἀληθείας» (Βʹ Θεσ. βʹ 13). ῾Η θεανθρωπίνη πίστις εἶναι «ἡ πίστις τῆς ᾿Αληθείας». ῾Η οὐσία αὐτῆς τῆς πίστεως εἶναι ἡ ᾿Αλήθεια, εἶναι ἡ μόνη Παναλήθεια, δηλαδὴ ὁ Θεάνθρωπος Χριστός. ῾Η δὲ θεανθρωπίνη ἀγάπη εἶναι «ἡ ἀγάπη τῆς ᾿Αληθείας» (Βʹ Θεσ. βʹ 10). ῾Η οὐσία αὐτῆς τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ Παναλήθεια, δηλ. ὁ Θεάνθρωπος Χριστός. Καὶ αὐτὴ ἡ Πίστις καὶ αὐτὴ ἡ ᾿Αγάπη εἶναι ἡ καρδία καὶ ἡ συνείδησις τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Πάντα ταῦτα διεφυλάχθησαν ἀλώβητα καὶ ἀπαραμόρφωτα μόνον ἐν τῇ μαρτυρικῇ ἁγιοπατερικῇ ᾿Ορθοδοξίᾳ, περὶ τῆς ὁποίας οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἶναι κεκλημένοι νὰ μαρτυροῦν ἀφόβως ἐνώπιον τῆς Δύσεως καὶ τῆς ψευδοπίστεώς της καὶ τῆς ψευδοαγάπης της.

Τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

13/26 Νοεμβρίου 1974

Ιερὰ Μονὴ Τσέλιε

Συνιστᾷ ἑαυτὸν ταῖς ἁγίαις ἀποστολικαῖς

προσευχαῖς τῆς ῾Υμετέρας Πανιερότητος

καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων

τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ᾿Αρχιερέων,

ὁ ἀνάξιος ᾿Αρχιμανδρίτης ᾿Ιουστῖνος

Αυτά λοιπόν μας αναφέρει ο ίδιος το 1974! Είναι λοιπόν αιρετικοί οι Οικουμενισταί ναί ή όχι; Είναι εντός Εκκλησίας ναί ή όχι;

Δεκανίκι η Ορθοδοξία στα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ; Εκκλησία και Αριστερά

Ευελπιστούν σε θαύμα ή κινούνται με ιδιοτελή αμιγώς μανδύα; Πιστεύουν στην αλλαγή των πεποιθήσεων αναρχο-αριστερών, που ακολουθούν φιλοσοφίες του μεσαιωνικού διαφωτισμού η ασυναίσθητα εξυπηρετούν συγκεκριμένα σχέδια των οίκων ανομίας και των στοών; Νομίζουν ότι παγκοσμίως θα πρωτοτυπήσουν η επιθυμούν να διασφαλίσουν την απειλούμενη κοσμική αμιγώς εξουσία τους; Ο λόγος αφορά τους κουλτουριάρηδες «μεταπατερικούς» κυρίως εκσυγχρονιστές ορθοδόξους, λαϊκούς και κληρικούς, συμπεριλαμβανομένου και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, οι οποίοι κατά κύριο λόγο διοργάνωσαν προσφάτως στη Θεσσαλονίκη συνέδριο διαλόγου με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και εν γένει της αριστεράς; Τι άραγε να έχουν στο μυαλό τους;
Γιατί ειλικρινά δεν νομίζω ότι είναι τόσο ανόητοι για να πιστεύουν πως θα μπορέσουν να μεταβάλλουν την επί σειρά ετών πολεμική της αριστεράς σε βάρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας των κατ’ εξοχήν σήμερα πολιτικών οργάνων των στοών, των μιαρών σιωνιστικών λεσχών και των εν γένει των εκφραστών του μυστηρίου της ανομίας! Ήδη από τους διαλόγους που διημείφθησαν στο συνέδριο πήραν μία γεύση! Κατανόησαν και θέλουμε να πιστεύουμε συνειδητοποίησαν το πως σκέπτονται και κινούνται τα προσωποποιημένα πολιτικά ταγκαλάκια μίας παραπαίουσας υποτελούς, όπως αποδεικνύεται ημέρα με την ημέρα πτέρυγας της αριστεράς!
Πως αλλιώς δύναται να ερμηνευθεί το ότι βουλευτής και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ λησμόνησε ότι το 98% των Ελλήνων είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί; Και όχι μόνο το ξέχασε αλλά ζήτησε επιπλέον, να καθιερωθεί ειδική φορολόγηση στους Ορθοδόξους Χριστιανούς (ίσως να εννοεί τους τακτικά εκκλησιαζόμενους) για να πληρώνονται οι ιερείς!!! Είναι προφανές μόνο εξ αυτού ότι όλοι κατανοούν που αποσκοπεί, ποιούς ακριβώς εξυπηρετεί και ποιός είναι ο στόχος της πρότασής του, εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης! Ίσως ο εν λόγω βουλευτής να θεωρεί ότι απευθύνεται καλοί μου Χριστιανοί σε ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης η δια του τρόπου αυτού να δίδει το απαραίτητο ανάλογο μήνυμα σε συγκεκριμένα κέντρα κυρίως της αλλοδαπής πως θα μπορούσε με τις θέσεις που διατυπώνει κατά τα συμφέροντα εκείνων να καταστεί θα λέγαμε, ένας άριστος μελλοντικός υπουργός Παιδείας.
Φυσικά προσωπική μας αμιγώς άποψη είναι ότι αυτή η συνάντηση του διαλόγου Εκκλησίας και Αριστεράς πραγματοποιήθηκε από συγκεκριμένα κέντρα ανομίας, τα οποία τόσο εντός όσο κυρίως εκτός Ελλάδος εργάζονται πυρετωδώς, έτσι ώστε όσο το δυνατόν γρηγορότερα να δημιουργήσουν και πάλι τον πάλαι ποτέ κομματικό εκείνο ελεγχόμενο και κατευθυνόμενο μηχανισμό του διπολισμού στην εξουσία της ευλογημένης χώρας μας. Αυτός ο διπολισμός της εξουσίας άλλωστε συνέβαλε, ώστε να προωθήσουν με την ανοχή της Εκκλησίας, τα σχέδια τους αλλά και να επιβάλλουν μέσω των λεγομένων σιωπηλών όπλων που διαθέτουν (βλ. βιβλ. Τυφώνας Παγκοσμιοποίηση, Εκδόσεις «Αγαθός Λόγος») μία νέα σκλαβιά βυθίζοντας στην απόγνωση και την απελπισία εκατομμύρια Έλληνες!
Επιχειρούν λοιπόν και πάλι να εφαρμόσουν την ίδια ακριβώς συνταγή, όπως χρόνια τώρα κάνουν στις ΗΠΑ (Δημοκρατικοί & Ρεπουμπλικάνοι) προκειμένου να συνεχίσουν ανενόχλητοι να ξηλώνουν το υφάδι του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Να επιβάλλουν δια νόμων πλέον την ανωμαλία, (βλ. γάμο ομοφυλοφίλων) να επεκτείνουν πιθανόν κατά το παράδειγμα του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα το φόνο δια της έκτρωσης μέχρι και τους οκτώ μήνες του εμβρύου! Πιθανόν να φέρουν την κτηνοβασία και παιδεραστία ως δήθεν σεξουαλική διαφορετικότητα, (έχει ψηφιστεί ήδη στη Συνθήκη της Λισσαβόνας). Να απομακρύνουν το σύμβολο του σταυρού από την ελληνική σημαία με το αιτιολογικό ότι δυσανασχετούν οι μειονότητες των άθεων η βουδιστών, η χιλιαστών κ.ο.κ. Και να συνηγορήσουν ακόμη με τον άλλο, το δεξιό ελεγχόμενο πόλο εξουσίας στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής η στην επέκταση και στους ανωμάλους του συμφώνου συμβίωσης!
Με δεδομένο λοιπόν το ορατό και δια γυμνού πλέον οφθαλμού κύκνειο άσμα του ΠΑΣΟΚ, ο γνωστός σιωνιστικός συρφετός της ανομίας (Ροκφέλερ, Σόρος, Ρότσιλντ) και εν γένει όλο το συναπάντημα των σύγχρονων εκφραστών της ανομίας φαίνεται να προωθούν με κάθε τρόπο και μέσο στην εξουσία την ελεγχόμενη απολύτως απ’ αυτούς αναρχία, όπως αυτή εκφράζεται από τα προσωποποιημένα σύγχρονα ταγκαλάκια της μεσαιωνικής αριστεράς! Η επίσκεψη μάλιστα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ και η ριζική μεταβολή της πολιτικής του, φανερώνουν περίτρανα τούτο το παιχνίδι.
Μέσα στο πλαίσιο τούτο θα ερωτήσουμε ευθέως τους διοργανωτές του συνεδρίου και θα περιμένουμε με αγωνία να μας απαντήσουν εάν κατά τη συζήτηση διαπίστωσαν ότι μετακινήθηκε έστω και ελαφρά η αριστερά (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) από τις γνωστές πάγιες θέσεις λ. χ. στήριξης του γάμου των ανωμάλων (βλ. ομοφυλοφιλία η ελληνιστί κιναιδισμός); Αν διαπίστωσαν ότι άλλαξε η πολιτική τους σε ότι αφορά το μάθημα των θρησκευτικών, για το οποίο ζητούν να καταργηθεί; Αν μετακινήθηκε η πολιτική τους έναντι της μισθοδοσίας των κληρικών κ.ο.κ.; Κι αν δεν άλλαξε η πολιτική τους τότε αναρωτιόμαστε σε τι αποσκοπούσε άραγε ο διάλογος;
Μήπως απέβλεπε στη εξεύρεση διαύλων επικοινωνίας που θα συνέδραμαν στην εξασφάλιση λ. χ. αναγνώρισης της κοσμικής αρχιερατικής εξουσίας, στην περίπτωση που λάβουν το χρίσμα για να κυβερνήσουν; Μήπως απέβλεπε στη διάλυση του επικείμενου φόβου ταύτισης της Εκκλησίας με την ακροδεξιά, και συγκεκριμένα την «Χρυσή Αυγή»; Φόβος που προκαλείται κυρίως από τις αλλεπάλληλες «εκπτώσεις» η αδιαφορία των εκκλησιαστικών ταγών σε θέματα που άπτονται της πίστης ( βλ. βλάσφημη θεατρική παράσταση Corpus Christi), την οποία τρέχουν να υπερκαλύψουν για ευνόητους λόγους οι διάφορες πολιτικές παρατάξεις... Πάντως το όλο σκηνικό που στήθηκε στη Θεσσαλονίκη υποκρύπτει κατά την προσωπική μας άποψη ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες, ανάλογες μ’ αυτές που διαπιστώθηκαν από τη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στο υπουργικό συμβούλιο επί πρωθυπουργίας Γ. Παπανδρέου...
Γιατί μπορεί να μην διαπιστώνουμε από την πλευρά της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της περαιτέρω διάδοσης και κοινωνικής αποδοχής του ευαγγελικού λόγου οφέλη αλλά αντιθέτως στην αναρριχόμενη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ διακρίνουμε πολλαπλά τα οφέλη. Ήδη η εκμετάλλευση τούτης της συνάντησης άρχισε να πολυ-διαφημίζεται με απώτερο στόχο φυσικά την μεθοδική καλλιέργεια της ψευδαίσθησης μίας πιθανής συνεργασίας (Εκκλησίας και Αριστεράς), η οποία θα αποσκοπεί στο να παρασύρει τους Χριστιανούς και να υφαρπάξει μελλοντικά την ψήφο τους!
Ανάλογο πείραμα και με επιτυχία άλλωστε είχε γίνει και με την περιβόητη συνεργασία ΠΑΣΟΚ και Χριστιανικής Δημοκρατίας (Ψαρουδάκη)! Δεν αποκλείεται λοιπόν να δούμε να προστίθεται στις υπάρχουσες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και καμιά νεοφανή χριστιανική -μεταπατερική -οικουμενιστική πολιτική παράταξη!!!
Καλοί μου Χριστιανοί, η Ορθόδοξη Εκκλησία αποβλέπει στη σωτηρία του ανθρώπου. Αυτό είναι το μοναδικό έργο της αιώνες τώρα. Και αυτό το πετυχαίνει με οιανδήποτε φιλικά η εχθρικά διακείμενα καθεστώτα που κυρίως εκφράζουν εφήμερες φιλοσοφίες, οι οποίες με το καιρό εκπίπτουν και ανατρέπονται (ειδωλολατρία, καπιταλισμός, ναζισμός, κομουνισμός, σοσιαλισμός κ. α.)! Στο διάβα αυτής της πορείας έχει να αναδείξει ήρωες της πίστης, οι οποίοι γνώρισαν φρικτό θάνατο για του Χριστού την πίστη την Αγία, δοξάζοντας τον τριαδικό Θεό. Ως εκ τούτου η αλήθεια της Ορθόδοξης πίστης δεν δύναται να συμπορευθεί με τα ανόητα αμπελο -φιλοσοφικά πολιτικά συστήματα σκοπιμότητας ή να διαπραγματευθεί την δραστηριότητα η παρουσία Της δήθεν για το κοινό όφελος... Στήριγμα της είναι μόνο ο Ιησούς Χριστός και αποστολή της είναι η σωτηρία που επιτυγχάνεται μέσω της αποδοχής από τον άνθρωπο ως πρόσωπο η και κατ’ επέκταση την κοινωνία των ευαγγελικών διδαχών. Ο νοών νοείτω!
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013