ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ- ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ 1924-2004

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

80 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ-

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ 1924-2004

ΑΠΟΣΧΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥ ΕΒΡΑΙΟΔΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ

ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

“Οί δέ Σχισματικοί

Σχισματοαιρετικοί είσί”

“Τό Σχίσμα κακώς διαμένον γίνεται

ΑΙΡΕΣΙΣ ή καταφέρεται είς ΑΙΡΕΣΙΝ”

(Βλέπε υποσημείωση εις Α' καν. Μεγ.Βασιλείου,

Πηδάλιον, σελίς 589)

Kυριακή των Αγίων Πατέρων Τὸ Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Αλμωπίας Ἰωηλ

Kυριακή των Αγίων Πατέρων Τὸ Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Αλμωπίας Ἰωηλ

«Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις»

Τὸ ὄνομα ἐκφράζει τὴν ὑπόληψη, τὴ φήμη, τὴ δόξα. «Καὶ εὐλογήσω σε καὶ μεγαλυνῶ τὸ ὄνομά σου, καὶ ἔσῃ εὐλογητὸς" (Γεν. 12,2), εἶπε ὁ Θεὸς στὸν Ἀβραάμ. Τὸν Ἐπίσκοπο Περγάμου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο τὸν ἐγκωμιάζει λέγοντας πὼς «κρατεῖς τὸ ὄνομά μου καὶ οὐκ ἠρνήσω τὴν πίστιν μου» (Ἀποκ. 2,13). Στὸν ἀγωνιστὴ ὁ Θεὸς θὰ τοῦ δώσει ψῆφο ποὺ θὰ εἶναι γραμμένο ὄνομα «καινὸν» (ὅπ. π. στίχ.17). Στὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου ἀκοῦμε πὼς ἀποκάλυψε τὸ ὄνομα τοῦ Πατέρα Του στοὺς ἀνθρώπους, ἢ λέγει: «ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω» (Ἰωάν. 17,26).

Γιατί απαγορεύονται οι συμπροσευχές με αιρετικούς;

Γιατί απαγορεύονται οι συμπροσευχές με αιρετικούς;

Η Εκκλησία δεν κανονίζει τίποτα χωρίς κάποιο λόγο. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος, που απαγορεύεται η συμπροσευχή με αιρετικούς; Και πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό στους ίδιους τους αιρετικούς;

 Ως μια πρώτη και απλή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα μπορούσαμε να δώσουμε την εξής:

"Επειδή απαγορεύονται από τον 45ο και 65ο Αποστολικούς κανόνες, που λένε:

«Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρήσθω» και «Ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι, εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω».

Όμως, πιστεύουμε ότι αυτό δεν αρκεί ως απάντηση, για κάποιον που θέλει να μάθει ΤΟ ΛΟΓΟ για τον οποίο δόθηκαν οι κανόνες αυτοί από τους αγίους Αποστόλους.

Ο άγιος Νεκτάριος περί τής σχέσεως Χριστιανών με αιρετικούς

Ο άγιος Νεκτάριος περί τής σχέσεως Χριστιανών με αιρετικούς

Λέει ο άγιος Νεκτάριος για το ποιός είναι ο ρόλος του επισκόπου:

«Πρώτον χρέος εις τον της Εκκλησίας προστάτην το να επιμελείται να στηρίζει εις την ευσέβειαν και να καταρτίζη εις την θεάρεστον πολιτειαν τους έγκεχειρισμένους αυτώ ορθοδόξους. Δεύτερον έργον και μετ εκείνο, και οίον εκ περιουσίας κατόρθωμα, το να αγωνίζεται δια να κερδίσει και τους εξ αλλοτρίας θρησκείας ή κόμματος, και να συναγάγη τούς, πλανωμένους εις τα σκότη τής άσεβείας ή της αιρέσεως. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ (το οποιον και εδω περιττον ισως δεν ειναι να το προσθεσω) ΟΧΙ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟΝ, ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ».

Η φοβερή κόλαση

Η φοβερή κόλαση

Είναι φοβεροί οι τόποι της κολάσεως. Και μόνο να τους σκέπτεται κανείς φοβάται και διατίθεται να αποστραφεί την αμαρτία.

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει, ότι τότε στα μέρη της Αιγύπτου πέθαναν και ξανάζησαν τρεις άνθρωποι.

Έναν από αυτούς τον επεσκέφθη και τον ευρήκε, όλο να κλαίει και να μη μιλάει. Και όταν τον όρκισε να πει κάποιο λόγο προς ωφέλεια των παρόντων, απεκρίθη.

Αν ήξερες τις τιμωρίες του άδου, δεν θα μπορούσες να κρατήσεις το πένθος ουδέ κατά μικρόν. Είναι τόσο μεγάλες οι τιμωρίες των αμαρτωλών στην κόλαση ώστε, αν συγκεντρώσεις όλα τα μαρτύρια
του κόσμου τούτου και τα συγκρίνεις με το μικρότερο της κολάσεως, θα ευρεθούν αυτά ηδονές και παραμύθια.

Παράδεισος καί Κόλαση, του Στέργιου Ν. Σάκκου,

Παράδεισος καί Κόλαση, του Στέργιου Ν. Σάκκου,
Παράδεισος καί Κόλαση
του Στέργιου Ν. Σάκκου
Ἀπό τό βιβλίο του «Παράδεισος καί Κόλαση»
Θεολογικό ἀλλά καί κοινωνικό τό κήρυγμα γιά τόν Παράδεισο καί τήν Κόλαση
Τό κήρυγμα τῆς ἁγίας Γραφῆς περί παραδείσου καί κολάσεως εἶναι βέβαια θεολογικό θέμα, εἶναι ὅμως καί θέμα κοινωνικό. Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἐκδηλώνουν ἕνα ἔντονο ἐνδιαφέρον γιά τά κοινωνικά θέματα. Εὐαισθητοποιοῦνται ἰδιαίτερα στήν κοινωνική ἀδικία, στήν ἀνισότητα, στήν καταπίεση· θά πρέπει ὅμως νά γνωρίσουν ὅτι ὅλα τά καυτά κοινωνικά προβλήματα θά βροῦν τή σωστή, ἀκριβῆ καί ἀποτελεσματική λύση τους, ὅταν ἀντιμετωπισθοῦν στή ρίζα τους.
Καί ἡ ρίζα ὅλων τῶν κοινωνικῶν θεμάτων, φυλετικῶν, ταξικῶν, οἰκογενειακῶν, ἐκπαιδευτικῶν, παιδαγωγικῶν κτλ. εἶναι πνευματική. Θέλετε παράδειγμα; Μᾶς τό παρέχει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας μέ τή θαυμάσια καί γνωστή σέ ὅλους μας παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου (Λκ 16, 19-3 1), στῆς ὁποίας τήν ἑρμηνεία καί ἐμβάθυνση ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀφιερώνει ἑπτά θαυμάσιες ὁμιλίες.