ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ- ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ 1924-2004

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

80 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ-

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ 1924-2004

ΑΠΟΣΧΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥ ΕΒΡΑΙΟΔΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ

ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

“Οί δέ Σχισματικοί

Σχισματοαιρετικοί είσί”

“Τό Σχίσμα κακώς διαμένον γίνεται

ΑΙΡΕΣΙΣ ή καταφέρεται είς ΑΙΡΕΣΙΝ”

(Βλέπε υποσημείωση εις Α' καν. Μεγ.Βασιλείου,

Πηδάλιον, σελίς 589)

            Είναι γεγονός ότι όταν ξεφύγει κάποιος από τον δρόμον όπου βαδίζει, διά τόν σκοπόν όπου πηγαίνει, έπειτα από ολίγο θά έχη απομακρυνθεί από τήν αρχικήν του πορεία καί κατεύθυνσιν μέ άποτέλεσμα νά μήν φθάση ποτέ είς τόν προορισμόν διά τόν όποίον είχε ξεκινήσει.

            Βέβαια είς τήν άρχήν φαίνεται ότι συμβαδίζει, άλλά λίγο λίγο άπομακρύνεται, έως ότου αί κατευθύνσεις αμβλύνονται, πρός τελείως διάφορον κατεύθυνσιν καί είς ορισμένας περιπτώσεις φθάνουν είς τήν έκ διαμέτρου αντίθετον.

            Τό ίδιον συμβαίνει καί σέ θέματα ΠΙΣΤΕΩΣ, ΔΟΓΜΑΤΩΝ καί ΙΕΡΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ.Δι' αυτό όταν κάποιος αποκοπεί από τήν παράδοσιν καί τήν πίστην τής ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τού ΘΕΟΥ καί αποσχιστή άπ'Αυτήν καί δέν επιστρέψει τότε μέ μαθηματικήν ακρίβειαν έχει αποσχιστή καί έχει αυτοεξορισθεί από τό Σώμα τής Εκκλησίας καί οδηγείται είς τήν ΑΙΡΕΣΙΝ ή οποία είναι ό οριστικός ΨΥΧΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ.

            Αυτό έχει επιβεβαιωθεί από τά 2000 χρόνια τού Χριστιανισμού, είς όσους απεσχίσθησαν από τήν Εκκλησίαν, διότι αργά ή γρήγορα κατήντησαν είς ΑΙΡΕΣΙΝ.

            Διά  τό νέον ημερολόγιον, παρά τίς απαγορεύσεις, καταδίκας καί αναθεματισμούς τών Πανορθοδόξων Συνόδων τού 16ου αιώνος, πρέπει νά γνωρίζωμεν ότι οί μασσώνοι, αρχιεπίσκοποι καί πατριάρχαι τό επέβαλον περιφρονούντες, ασεβούντες καί καταπατούντες τάς ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΚΥΡΟΣ, τών ετών 1583,1587,1593,1848 καί 1904.

            Ώς πρός τό ερώτημα διά τόν Νεοημερολογιτισμόν, εάν είναι  Σχίσμα ή Αίρεσις, θά φανή από τάς πράξεις  καί ενεργείας του, όπως θά παρατεθούν είς τήν συνέχειαν, από τότε όπου ενεφανίσθη τό πρόβλημα είς τήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

            Πρίν τήν παράθεσιν πρέπει νά αναφέρωμεν από πότε άρχισε τό πρόβλημα, πώς τό αντιμετώπισεν ή όρθόδοξος Εκκλησία καί μέ ποίον σατανικόν τρόπον επεβλήθη είς τούς ορθοδόξους χριστιανούς.

            Ή παρουσίασις θά είναι σύντομος καί περιλιπτική μέ αναφορά στά κυριώτερα περιστατικά καί τίς χρονολογίες όπου ενεργήθησαν.

ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΡΟΣ

Ή έμφάνισις τού προβλήματος.

            1)1582, 5 Οκτωβρίου: Ό πάπας τής Ρώμης Γρηγόριος ό 13ος αλλάζει τό ημερολόγιων προσθέτων τότε (10) ημέρας καί ή 5η Οκτωβρίου γίνεται 15η. Έξ'αυτού έλαβε καί τό όνομα Γρηγοριανόν ήμερολόγιον.

            2)1583, 20 Νοεμβρίου: Συγκαλείται ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ καί τών τεσσάρων Πατριαρχείων καί άλλων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, είς Κωνσταντινούπολιν προεδρεύοντος τού Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β' τού Τρανού, ή οποία ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΕΝ καί ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΝ τήν αλλαγήν τού ημερολογίου, καί όσους τό ακολουθήσουν, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, επισημαίνουσα ότι όποιος τό δεχθή θά είναι ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ καί έκτός Έκκλησίας καί εκτός τής ομηγύρεως τών πιστών.

3)1587: Παρομοία Σύνοδος γίνεται είς τήν Κωνσταντινούπολιν μέ αντιπροσώπους καί Πατριάρχας καί τών άλλων Πατριαρχείων καί πρόεδρον τόν Οίκουμενικόν Πατριάρχην Ιερεμίαν Β' τόν Τρανόν, καί εκδίδει τήν αυτήν ΑΠΟΦΑΣΙΝ κατά τού νέου παπικού ημερολογίου.

4)1593, Φεβρουάριος: Τρίτη Πανορθόδοξος Σύνοδος μέ τήν συμμετοχήν όλων τών Πατριαρχείων εκδούσα τήν αυτήν απαγορευτικήν καί καταδικαστικήν απόφασην κατά τού Γρηγοριανού παπικού νέου ημερολογίου, προεδρεύοντος τού αυτού Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β' τού Τρανού.

            Είς τήν επομένην σελίδα παραθέτομεν τάς Αποφάσεις τών ετών 1583 καί 1593 χειρογράφως ώς έχουν διασωθή είς Μονάς καί Σκήτας τού Άγίου Όρους καί αλλαχού.

            Είς τό προηγούμενον Τεύχος παρουσιάσαμε τήν εμφάνισην τού προβλήματος τής Μεταρρυθμίσεως τού Ημερολογίου καί τήν Εκκλησιαστικήν Καταδίκην τής Έορτολογικής Καινοτομίας υπό τώ Πανορθοδόξων Συνόδων 1583,1587,1593, επί Ιερεμίου Β' τού Τρανού.

            Τήν τοιαύτην “μεταρρύθμισιν” ό Πατριάρχης Ιερεμίας κατακρίνει “ώς επισφαλή, ώς μή αναγκαίαν, καί ώς πρόξενον πολλών σκανδάλων καί κινδύνων είς πάντα τά χριστιανικά έθνη”. Ό αγιώτατος καί σοφώτατος Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Μελέτιος Πηγάς (1590) κατακρίνων δριμέως πάσαν παρέκκλισιν από τών καθεστώτων, χαρακτηρίζει αυτήν ώς καινοτομίαν καί ερρωμένως ανθίσταται κατά τής αποδοχής τού Γρηγοριανού ημερολογίου, συνιστών τήν εμμονήν έν τώ Ιουλιανώ ημερολογίω.

            Ομοφωνούντων τών Πατριαρχών Ιεροσολύμων Σωφρονίου καί τού Αλεξανδρείας Σιλβέστρου όλα τά Ορθόδοξα Πατριαρχεία κατεδίκασαν τήν εορτολογικήν καινοτομίαν καί διά Ιερών Κανόνων “ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΑΝ τούς θέλοντας νά ακλουθούν τό νεοεφεύρετον καλενδάριον τού Πάπα.”

            Ούτως αντεμετωπίζετο ή επιβουλή τών καταχθονίων εχθρών τού Θεού, όταν τούς εκκλησιαστικούς θρόνους ελάμπρυνον άνδρες ευσεβείς καί φοβούμενοι τόν Θεόν, ουχί δέ υπηρέται τών σκοτεινών δυνάμεων, πρόθυμοι νά παζαρεύουν τήν πίστιν καί νά αποδεχθούν ότι τούς υποβάλουν.

            Τά Άγια Σύνορα μεταξύ τής ορθοδόξου Ιεράς Παραδόσεως καί τών Ανίερων Παπικών Καινοτομιών συντηρεί τό Οικουμενικών Πατριαρχείον διά νέων αποφάσεων.

            Επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίου τού Γ' (1716-1726) συνεκλήθη σύνοδος έκ δώδεκα Μητροπολιτών προϊσταμένων αυτής τού Πατριάρχου τούτου Ιερεμίου καί τών Πατριαρχών Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων, ήτις εστρέφετο κατά τών πλανών καί νεωτερισμών τής Εκκλησίας τής Ρώμης. Ή μακρά απόφασης τής Συνόδου ταύτης (1722) περιλαμβάνει ώς 5ον όρον τά εξής:

            “...Τρίτον, στέργειν καί αποδέχεσθαι καί πάσας τάς Εκκλησιαστικάς παραδόσεις, εγγράφους τε καί αγράφους, καθώς αυτάς ή Ανατολική τού Χριστού Εκκλησία άνωθεν έτι έξ'αυτών τών Αποστόλων παρέλαβε καί διεδέξατο καί ενεργεί καί φυλάττει απαρατρέπτως μέχρι τής σήμερον”.

            Τό 1756 Πανορθόδοξος Σύνοδος συγκροτηθείσα είς Κωνσταντινούπολιν αποφάσισε διά τούς Παπικούς νά γίνωνται δεκτοί είς τήν Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Αποστολικήν Εκκλησίαν μόνον διά Κανονικού Ορθοδόξου Βαπτίσματος όπως οί Εθνικοί καί οί αβάπτιστοι.

            Κατά τό 1827  έπί Οίκουμενικού Πατριάρχου Αγαθαγγέλου ή αυτή αντετάχθη άρνησις διά τήν διόρθωσιν τού Ιουλιανού Ημερολογίου είς τούς αυτούς στηριχθείσα λόγους. Τότε Ακαδημαϊκοί τινές τής Πετρουπόλεως προέβαλον αίτησιν περί τής διορθώσεως τού Ιουλιανού Ημερολογίου. Ή Ιερά όμως Σύνοδος τής Ρωσίας, πρός τήν οποίαν απεστάλη ή πρότασις αύτη απεφάνθη ότι, ίνα τεθή είς εφαρμογήν, πρέπει νά εγκριθή υπό τής έν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης Εκκλησίας καί απεστάλη πρός τόν Πατριάρχην Αγαθάγγελον ή πρότασις αύτη. Άλλ' ούτος απέρριψεν εντελώς τήν πρότασιν ταύτην επικαλεσθείς καί ούτος τά θεσπισμένα υπό τών Οικουμενικών Συνόδων.

            Αείποτε άρα ή Ορθόδοξος Εκκλησία προκειμένου περί τής μεταβολής τού Ημερολογίου αντετάχθη επικαλούμενη στεροτύπως σχεδόν τήν πράξιν τής Εκκλησίας, τάς παραδόσεις αυτής.

            Τό 1848 απεστάλη πρός τούς απανταχού ορθοδόξους , εγκύκλιος τής Μιάς Αγίας Καθολικής καί  Αποστολικής Εκκλησίας εναντίον τών Νεωτεριστών. Τήν εγκύκλιον ταύτην υπέγραψαν α) ό Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος, β) ό Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας Ιερόθεος, γ) ό Πατριάρχης Αντιοχείας Μεθόδιος καί δ) ό Ιεροσολύμων Κύριλλος ώς καί αί περί αυτούς Ιεραί Σύνοδοι. Ή εγκύκλιος αύτη διαλαμβάνει μεταξύ άλλων τά εξής:

            “Κρατώμεν τάς ομολογίας, ήν παρελάβομεν άδολον παρά τηλικούτων ανδρών αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ώς υπαγόρευμα τού Διαβόλου. Ό δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχει ελλιπή τήν κεκηρυγμένην Ορθόδοξον πίστιν. Άλλ' αύτη πεπληρωμένη ήδη εσφράγισται, μή επιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αύξησιν, μήτε αλλοίωσην ήν τινα ούν καί ό τολμών ή πράξαι ή συμβουλεύσαι ή διανοηθήναι τούτο ήδη ηρνήθη τήν πίστιν τού Χριστού, ήδη εκουσίως καθυπεβλήθη είς τό αιώνιων ανάθεμα, διά τό βλασφημείν είς τό Πνεύμα τό Άγιον, ώς τάχα μή αρτίως λαλήσαν έν ταίς Γραφαίς καί Οίκουμ. Συνόδοις. Τό φρικτόν τούτο ανάθεμα, αδελφοί καί τέκνα έν Χριστώ αγαπητά, ούκ εκφωνούμεν ημείς σήμερον άλλ' εξεφώνησε πρώτος ό Σωτήρ ημών...

            Εξεφώνησαν τούτο αί επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι καί σύμπας ό χορός τών θεοφόρων Πατέρων. Άπαντες ούν οί νεωτερίζοντες ή αιρέσει ή σχίσματι εκουσίως ενεδύθησαν κατά τόν ψαλμωδόν “κατάραν ώς ιμάτιον”...

            Τό 1895 ό Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος ό Ζ' απηγόρευσε τήν περί τού ζητήματος τού Παπικού Καλενδαρίου συζήτησιν.

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΟΣ

            Γινομένης υπό τινών συζητήσεως περί “θέματος” ημερολογίου, ό Πατριάρχης Ιωακείμ Γ' αποστέλλει, κατά Ιούνιον τού 1902, πρός τάς λοιπάς Ορθοδόξους Εκκλησίας Εγκύκλιων, ζητών τάς απόψεις αυτών, “ίνα καί περί τούτου διαμορφωθή κοινόν έν αυταίς φρόνημα, μία δέ γνώμη καί απόφασης τής καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας”.

            Είς τάς απαντήσεις των αί Εκκλησίαι πάσαι τονίζουσιν ότι επιβάλλεται ή εμμονή έν τώ Ιουλιανό ημερολογίω. Ή τών Ιεροσολύμων έγραφεν, ότι:

            “Πάσα περί μεταρρυθμίσεως τού κρατούντος ημερολογίου καί δή επί προτιμήσει τού Γρηγοριανού, απόφασις έσται επί βλάβη τής Ορθοδοξίας”.

 Ή τής Ρωσσίας: “Ουδαμώς συγχωρούντες τήν αντικατάστασην τού Ιουλιανού διά τού ήττον λογικού Γρηγοριακού ημερολογίου... Ή τοιαύτη μεταβολή, ώς διασαλεύουσα τήν ανέκαθεν καί πολλάκις καθαγιασθείσαν υπό τής Έκκλησίας τάξιν, συνεπήγετο άν αμφιβόλως διασαλεύσεις τινάς καί έν τώ εκκλησιαστικώ βίω, έν ώ έν τή προκειμένη περιπτώσει τοιαύται διασαλεύσεις ουδεμίαν εαυταίς ευρίσκουν επαρκή δικαιολογίαν”.

 Ή τής Ρουμανίας: “Φρονεί καί εξαιτείται ίνα μένωμεν είς άπερ ευρισκόμεθα σήμερον^.  επειδή είναι αδύνατον νά μή θίξωμεν τάς κανονικάς διατάξεις, εάν ηθέλομεν σκεφθή περί μεταβολής τινος ή μεταρρυθμίσεως τού Ιουλιανού ημερολογίου, μεθ' ού ή Ορθόδοξος Εκκλησία ζή  από τοσούτου χρόνου, ή καί νά μή αισθανθεί στενοχωρίαν. Εκτός τούτου ούτε διά τού δακτύλου δέν επιτρέπεται ημίν νά θίξωμεν τάς απηρχαιωμένας αποφάσεις, αίτινες αποτελούσι τήν ημετέραν εκκλησιαστικήν δόξαν”.

 Ή τής Έλλάδος: “Θρησκευτικής καί θεολογικής σπουδαιότητος μετέχει τοσούτον μόνον, καθ' όσον μετ' αυτού συνδέεται τό Εορτολόγιον τής Εκκλησίας”.

 Ή τού Μαυροβουνίου: “Οί αντιπρόσωποι τής Ορθοδόξου Εκκλησίας ανάγκη ίνα ώσι μάλλον επιφυλακτικοί όσον αφορά τό ζήτημα τούτο. Διότι ώς γνωστόν, ή μεταβολή τού ημερολογίου εξυπονοεί τήν μεταλλαγήν τού Πασχαλίου τ.έ. παντός τού εκκλησιαστικού συστήματος καί τού υπολογισμού τής ενιαυσίου περιόδου καί τών κινητών εορτών. Γνωρίζομεν έκ τής ίστορίας, ότι εγένοντο καί τινες μικρότεραι μεταβολαί, αίτινες ότε εφηρμόσθησαν έν τή Εκκλησία προύκάλεσαν κατά τό μάλλον καί ήττον δυσαρέσκειαν μεταξύ τών πιστών. Ταύτα έχοντες ύπ' 'οψιν οί αρχηγοί τών Ορθοδόξων Εκκλησιών οφείλουσι νά έχωσι κατά νούν πάντα τά δυνατά αποτελέσματα, άτινα έκ τής μεταβολής τού ημερολογίου ηδύνατο νά συμβώσιν... Είμεθα τής γνώμης, όπως καί είς τό εξής τηρώμεν τήν πράξιν τού Ιουλιανού ημερολογίου”.

            Ούτως εφρόνουν καί έπραττον οί αρχηγοί τών Εκκλησιών, ότε υπήρχεν έν αυτοίς ευσέβεια καί φόβος Θεού καί ενδιαφέρον διά τήν σωτηρίαν τών ψυχών τών Χριστιανών. Ουχί δέ αρχηγοί προβεβλημένοι κατόπιν κάποιων προϋποθέσεων καί κατειλημμένοι από τήν κοσμικότητα καί τόν οικουμενιστικόν οίστρον.

            Έν τή ανταπαντήσει του πρός τάς Εκκλησίας ό Ιωακείμ Γ', διά τής από 12 Μαϊου 1904 Εγκυκλίου έλεγε, σύν τοίς άλλοις:

            “Τούτο γνώρισμα ουσιωδέστατων τής Ορθοδοξίας, τούτο τό θεμέλιον τού όλου αυτής Κανονικού καί διοικητικού οικοδομήματος, τό μή “κινείν όρια αιώνια ά έθεντο οί πατέρες ημών”. Τούτο μόνον δυνήσεται αποκρούσαι τάς νεωτερικάς τάσεις καί ενεργείας τάς προϊούσας. Πώς γάρ ού δίκαιον τά άπ' αιώνας τοσούτως κατά τάξιν γινόμενα καί ευσχημόνως έχοντα, ταύτα καί τού λοιπού κρατείν καί αιδέσιμα είναι; Τών ειρημένων πατρικών διατάξεων καί ορίων ή ολιγωρία εγέννησεν, ώς μήποτε ώφειλε, καί τά έν τοίς κόλποις τής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπάρχοντα πρός τοίς παλαιοίς νεώτερα λυπηρά όντως καί άξια θρήνων ρήγματα. Ώς δέ έκ τής εκείνων ολιγωρίας εγεννήθησαν, ούτω καί έκ τής εκείνων τηρήσεως εκποδών γενήσονται τού Θεού συναιρουμένου καί τών αδελφών Εκκλησιών τά κρείττονα καί εχόμενα σωτηρίας υποτιθεμένων τοίς ακούειν βουλομένοις, καίτοι δυσχερώς τώ λόγω τής αληθείας καί τού δικαίου πείθονται οί κατά κόσμον αγαθά καί τάς οικείας δόξας υπέρ τό κύρος τής Εκκλησιαστικής καί Κανονικής τάξεως καί διδασκαλίας τιθέμενοι. Περί δέ τού καθ' ημάς ημερολογίου τοιαύτην έχομεν γνώμην.

            Αιδέσιμον είναι καί έμπεδον τό άπ' αιώνος μέν ήδη καθωρισμένον κεκυρωμένον δέ τή διηνεκεί τής Εκκλησίας πράξει Πασχάλιον... ώς ούκ εξόν περί τούτο καινοτομήσαι^. τό δέ, παραφυλάσσοντας τό Ιουλιανόν ημερολόγιον καί τό εορτολόγιον ημών αμετακίνητον, υπερπηδήσαι μόνον 13 ήμέρας, ώστε συμπίπτειν τάς μηνολογίας ημών τε καί τών τώ ετέρω ημερολογίω κατακολουθούντων, ανόητον καί άσκοπον είναι.... Ημείς γάρ ουδαμώς από εκκλησιαστικής απόψεως υποχρεούμενα μεταλλάττειν ημερολόγιον καί ή επιστήμη, ώς γε παρ' ειδικών ανδρών βεβαιούται, ούπω οριστικώς απεφήνατο περί τής ακριβείας, μεθ' ής τό τροπικόν έτος λογίζεται”.

Έως εδώ ανεφέρθησαν  αί  κυριώτεραι  Καταδίκαι  και  Αναθεματισμοί  του  νέου  παπικού  ημερολογίου από  το 1538  έως  το 1904.

             Είς  την συνέχεια  θα  παρουσιαστούν  αι  περισσότεραι  ιστορικαί  πηγαί , αι  οποίαι  αναφέρουν  περί  της  Καταδίκης  και  του  Αναθεματισμού  του  Νέου  Ημερολογίου  προς  χρήσιν  των  ενδιαφερομένων  αλλά  και  διά  την  Ιστορίαν.

1. Μελετίου Μητροπολίτου 'Αθηνών, "'Εκκλησιαστική Ίστορία", έκδ. 1784, τόμο

Γ', σελ. 402.

2. Ύψηλάντου Αθανασίου Κομνηνού, "Τά μετά τήν άλωσιν" έκδ. Κων/πολις

1870, σελ. 111-116.

3. Φιλαρέτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, τοϋ Βαφείδου, ,, Εκκλησιαστική

Ιστορία", έκδ.1912, τόμο Γ', σελ. 124-125.

4. Χρυσοστόμου Μητροπολίτου  Αθηνών, του Παπαδόπουλου, " Ιστορία της

Εκκλησία; τής Αλεξανδρείας" έκδ, 1935, σελ. 628.

5. Ίού αυτού, εις το  περιοδικόν "'Εκκλησιαστικός Κήρυξ" "Αθηνών, άρ ιθ. φύλ.

146, σελ. 172, ήμερο 14-4-1918.

6. Τοϋ αυτού, "Ίστορία τής Εκκλησία; των Ιεροσολύμων", σελ. 482.

7. Του αυτού καί εις άλλα; Έκδόσεις  καί ομιλίας του.

8. Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, "Ομολογία τής Ορθοδόξου Πίστεως",

τόμος 12, σελ. 231.

9. Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων: "Τόμος Άγάπης", σελ. 538, 541.

10. Χρυσάνθου ΑρχιεπισκόπουΑθηνών, ", Η  Εκκλησία Τραπεζούντος".                                         Αναφέρει ότι: "ή Α' πραξις τής επί Ιερεμίου Β' Πανορθοδόξου Συνόδου 1583,

αποκηρύττει τό Γρηγοριανόν Ημερολόγιον", εις σελ. 547.

11. Παντελεήμονος Μητροπολίτου, Τυρολόης καί Σερεντίου, (τού Ροδοπούλου),

καθηγητού της Θεολογική; Σχολής τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,

"Μαθήματα Κανονικού Δικαίου", έκδ, 1986 σελ.69.

12. Μουρατίδου Κωνσταντίνου, καθηγητού τού Πανεπιστημίου τής θεολογικής

Σχολής , Αθηνών, "Κανονικόν Δίκαιον - Πανεπιστημιακαί Παραδόσεις"

Αθήναι 1982, τόμο Α', σελ. 111.

13. Ίεράς Κοινότητος Αγίου 'Ορους καί Υπουργείου Πολιτισμού, "Θησαυροί του

Αγίου Ορους Β', έκδοσυς Θεσσαλονίκη 1997". Εις τήν σελίδαν 453

αναφέρεται: "'Ο Ιερεμίας Β' ό Τρανός ..... συνεκρότησε Σύνοδο πού απέρριψε

τήν καινοτομία πού έγινε από τόν Πάπα Γρηγόριο τόν ΙΓ' στό Ημερολόγιο,

" ως επισφαλή καί μέλλουσαν νά παραγάγη σκάνδαλα εις τά Χριστιανικά

ήθη "

14. Ιερεμίου Β' του Τρανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, "Επιστολαί Α'

καί Β' πρός Μαρτίνον καί πρός τούς εκεί Γερμανούς, (1588 καί 1589)". .

15. Ιερεμίου Β' τού Τρανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ""Επιστολή πρός

τόν Πρίγκηπα της Βενετίας Νικόλαον Δαπόντε σταλείσα τό 1583''.

16. Μελετίου Πηγά Πατριάρχου  Αλεξανδρείας: ,,' Επιστολή πρός Σίλβεστρον

Πατριάρχην περί Πασχαλίου καί Εορτολογίου".  Επανέκδοσις υπό

εξαρτηματικών Μοναχών τής Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου όρους 1984.

17. Τά ΣΙΓΓΙΛΛΙΑ, ήτοι αί Αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων των ετών 1583

καί 1593 εύρηνται:

α') Έν τφ ύπ' άρ ιθ. 772 χειρογράφω Κώδικι τής "Ιεράς Μονής Αγίου

Παντελεήμονος τού Αγίου Όρoυς,

β') Έν τφ ύπ' άρ ιθ, 285 χειρογράφω Κώδικι τού Κελλίου, "ό Ακάθιστος

Ύμνος", τής Ιεράς Σκήτεως των Καυσοκαλυβίων τού Αγίου Όρους.

1') ΕΙς τό ξενόγλωσσον περιοδικόν τής Συνόδου τής Ρουμανικής Εκκλησίας

μέ άρ ιθ. 11/1880.

δ') ΕΙς τήν Μονήν τού όρουςΣινά.

18. Ιερεμίου Β' τοϋ Τρανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, " Έπιστολή πρός

τόν Μητροπολίτην Φιλαδελφείας Γαβριήλ τόν Σεβηρον, τό 1588 περί Πάσχα

καί καλενδαρίου".

19. Σάθα Ν. Κωνσταντίνου: "Βιογραφικόν Σχεδιάγραμμα περί του Πατριάρχου

Ίερεμίου Β''', 'Αθήναι 1870, σελ. 26-32 & 82-94. Επανέκδοσις Παν. Πουρνάρα,

Θεσσαλονίκη 1979. .

20. Κοσμά Μοναχού τού Φλαμιάτου: "'Άπαντα Κοσμά Φλαμιάτου". Α' έκδοσις

1849 υπό τοϋ Ιδίου, Β' έκδοσης1910, Γ έκδοσης υπό Χρ. Σπανού (φωτοτυπική),

εις τήν δεκαετίαν τού 1970, σελ. 166, παράγραφος 139 .

21. Γεδεών Εμμανουήλ: "Κανονικαί Διατάξεις". Σελ. 34 - 40.

22. Παπαρηγοπούλου Κωνσταντίνου: "Ιστορία του Ελληνικού Εθνους;". Τόμοι

50ς & 60ς.

23. Εϋστρατιάδου Γρηγορίου: ", Η Πραγματική , Αλήθεια περί του , Εκκλησιαστικού

'Ημερολογίου 1924".  Εκδοσις τετάρτη υπό τού , Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Μητροπούλου

Καθηγουμένου "Ιερα; Μονής Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου, Αθηκίων Κορινθίας,

'Οκτώβριος 1988, 'Αθήναι.

24. Πετρογιάννη Κωνσταντίνου, Διακόνου Θεολόγου: "Μελέτιος Πηγάς καί

Λατίνοι. Δογματικές θέσεις - άντιπαραθέσεις". ' Ηράκλειον Κρήτης 1997.

Εκδόσεις Ίεράς Μονής Αγκαράθου Κρήτης.

25. Χριστοφόρου Λεοντοπόλεως, "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ", εν Αλεξανδρεία εκ τού

. Πατριαρχικού τυπογραφείου 1925.

26. Δρανδάκη: "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια", βλέπε εις τά σχετικά

λήματα: "Ήμερολόγιον", "Ίερεμίας Β''', πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Τά ανωτέρω αποτελούν παρουσίασιν των κυριωτέρων πηγών καί μαρτυριών περί της καταδίκης

τού νέου παπικού Γρηγοριανού ημερολογίου υπό τής 'Ορθοδόξου Εκκλησίας διά των ΠανορθοδόξωνΟικουμενικών Συνόδων των ετών 1583, 1587 καί 1593.

Επίσης τό νέον παπικόν ημερολόγιον  απερρίφθη  καί υπό τής Πανορθοδόξου Αποφάσεως, επί 'Ιωακείμ Γ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως όστυς απήντησεν άρνητικώς περί τοϋ νέου

ημερολογίου , αποδεχθείς τάς αρνητικάς θέσεις των υπολοίπων Πατριαρχείων καί τών Αυτοκεφάλων'Εκκλησιών, μέ 'Εγκύκλιον  τήν 12ην Μαίου 1904.

Εκτός των καταδικαστικών Άποφάσεων τού 16ου αιώνος υπάρχουν καί άλλαι αποφάσεις Συνόδων

περιέχουσαι θέσεις κατά τού νέου ημερολογίου όπως του 1722, 1848, καθώς καί μεμονομέναι

αποφάσεις  Πατριαρχών, όπως του Οικουμενικού Πατριάρχου Ανθίμου, τοϋ 1895 καί άλλων.

'Η τελευταία Πανορθόδοξος , Εγκύκλιος, Απόφασις, κατά τού παπικού ημερολογίου εξεδόθη

τό 1904, επί τού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ, όστι; ανταπαντών εις τά Πατριαρχεία καί τάς Αυτοκεφάλους, Εκκλησίας τής , Ορθοδόξου Εκκλησίας ΑΠΕΡΡΙΨΕΝ κάθε τροποποίησιν η αλλαγήν ημερολογίου διά τής, από12 Μαίου 1904, Εγκυκλίου του.

Ή επί 341 έτη, (1583-1924), ΑΡΝΗΣΙΣ τής Ορθοδόξου Εκκλησίας νά δεχθή τό νέον Παπικόν ημερολόγιον απέκτησεν Οικουμενικόν κύρος καί κατέστη"ΔΙΚΑΙΟΝ" Αυτής.

'Η Αρνητική ΕΚΘΕΣΙΣ της Επιτροπή; περί τής μεταρρυθμίσεως τού ημερολογίου

ή αποτελουμένη υπό των: Γ. Κοφινά, Δ. Αιγινήτη, Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Αρχιμανδρίτου

καί καθηγητού τής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστήμιου ' Αθηνών, Π. Τσιτσεκλή καί  Αμίλκα  Αλεβιζάτου, ( όλοι καθηγηταί Πανεπιστημίου), σταλείσα πρός τό Υπουργικόν Συμβούλιον, τό 1923, εχαρακτήρησεν την αλλαγήν τού ημερολογίου καί τήν εισαγωγήν τού νέου τοιούτου, ΣΧΙΣΜΑ.

Κατά τήν ώς άνω Εκθεσιν ή εισαγωγή ή αλλαγή τού ημερολογίου θά καταστήση ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ

οιανδήποτε 'Εκκλησίαν τήν δεχθή εις τήν ανατολήν. (Βλέπε Φ.Ε.Κ. τεύχος Α' άρ ιθ. φύλ, 24, 25/1/1923).

Τό πρώτον Αρθρον 3η παράγραφος τής Εφημερίδος τής Κυβερνήσεως, Φ.Ε.Κ.

τεύχ. Α' άρ ιθ. 24/25 - 1 - 1923 υπογραφέν υπό του Βασιλέως Γεωργίου Β' άναφέρει:

"Διατηρείται εν Ισχύει τό Ιουλιανόν Ημερολόγιον όσον αφορά εν γένει τήν

Εκκλησίαν καί τάς Θρησκευτικά; έορτάς". Γεώργιος Β' Βασιλεύς των Έλλήνων.

Ή Ιερά Σύνοδος της Εκκλησία; τής Ελλάδος κατά τήν συνεδρίασιν αυτής στίς 20. Μαΐου 1919

απεφάνθη, όπως δι οιανδήποτε αλλαγήν του Ημερολογίου, επέλθη συνεννόησις μετά των λοιπών 

Ορθοδόξων  Εκκλησιών. Κι' όμως ό Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, άνευ της γνώμης της όλης Εκκλησίας , αϋθαιρέτως μετέβαλεν τό  Εκκλησιαστικόν 'Ημερολόγιον δημιουργήσας

ΣΧΙΣΜΑ, καθ' υπόδειξιν των Εβραιομασσόνων.

 Αυτή είναι ή τελευταία ΠΑΝΟΡΘΟ ΔΟΞΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ κατά τού νέου Παπικού ημερολογίου. όλας αυτάς τάς ανωτέρω ΙΣΤΟΡΙΚΑΣ  ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ έχων υπ' όψιν

ό τότε αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καί καθηγητής τού Πανεπιστημίου της Θεολογικής Σχολής Αθηνών , εδημοσίευσεν άρθρα εις τό περιοδικόν «Εκκλησιαστικός Κήρυξ»

τών. Αθηνών κατά τού νέου ημερολογίου εκτός αυτών είχε εκδώσει (4) τόμους μέ τήν Ιστορίαν των τεσσάρων πρεσβυγενών Πατριαρχείων, Κωνσταντινουπόλεως , Αλεξανδρείας, Αντιοχείας καΙ 'Ιεροσολύμων, εις τούς οποίους αναφέρει τάς γενομένας Πανορθοδόξους Συνόδους τού  16ου αιώνος τού 18ου, 19ου καί 20^ου  καί τήν καταδίκην τού νέου παπικού ημερολογίου.

Ό ίδιος ό Άρχιμ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, καί κατόπιν Αρχιεπίσκοπος  Αθηνών, ώς μέλος της υπό της Κυβερνήσεως συσταθείσης πενταμελούς 'Επιτροπής  συναποφασίζει ότι : όποια ορθό­ δοξος Εκκλησία απσδεχθή το νέον παπικόν ημερολόγιον  θά καταστή ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ έναντι των άλλων, Ή άπόφασις - γνωμάτευσις της εν λόγο Επιτροπής έδημοσιεύθη εις τήν Έφημερίδα της Κυβερνήσεως.  

Μέχρις εδώ  εξετέθη πολύ συνοπτικώς καί περιληπτικώς, από τό 1582 έως τό 1924 = 342 χρόνια, πως ή 'Ορθόδοξος Έκκλησία αντιμετώπισεν καί απέκρουσε κάθε Ιδέα 'Περί εισαγωγής τού νέου παπικού ημερολογίου.

Μόνον ή αρνησις επί 342 έτη νά αλλάξη τό εν χρήσει, από Χριστού, Αγίων Αποστόλων καί όλων των Αγίων Πατέρων, των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, επί 1924 χρόνια ημερολόγιον – έορτολό- γιον, δηλ. μίαν καθηγιασμένην παράδοσιν 20 αιώνων, αυτό καί μόνον αρκεί διά vα θεωρηθεί Άπόφασις μέ οικουμενικόν  κύρος μή δυναμένη νά τήν ανατρέψουν όσοι «Μεταξάκηδες» μασσώνοι καί «Παπαδόπουλοι» και αν συνομωτήσουν κατά της Εκκλησίας  τού Θεού.

Πρέπει νά γνωρίζη κάθε ορθόδοξος Χριστιανός  ότι μία Άπόφασις ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ή Πανορθοδόξου Συνόδου δέν δύναται ν' αλλάξει η νά αναιρεθεί υπό μιας επομένης οικουμενικής Συνόδου. Καί τούτο διότι πιστεύομεν ότι αί Αποφάσεις τών Οικουμενικών καί Πανορθοδόξων

Συνόδων είναι αποφάσεις του Παναγίου καί Τελεταρχικού Πνεύματος. Άλλως «το Πνεύμα  το Άγιον δέν ελάλησεν αρτίως εν ταiς Άγίαις καί οικουμενικαίς  Συνόδους;» τάς προηγηθείσας αυτής.

Είναι Πίστις της Εκκλησίας μας ότι αί Οικουμενικαί καί Πανορθόδοξοι Σύνοδοι, είναι «Στόμα Θεού» καί αποφασίζουν, δι' οιονδήποτε

θέμα Δογματικών , Πίστεως, Ποιμαντικόν, Διοικητικών κλπ.  'Ένας επί πλέον Ισχυρός λόγος, ο οποίος αντικρούει καί αποκλείει οριστικώς καί τελεσιδίκως κάθε σκέψιν περί αλλαγής του ημερολογίου, είναι ότι τό1924 δέν υπήρξε, (διότι δέν εγένετο ποτέ), πανορθόδοξος Σύνοδος, ή οποία αποφάσισε τήν αλλαγή ν του ημερολογίου . Ή αλλαγή εγένετο μέ απόφασιν της εβραιοσιωνιστικής Μασσωνικής Στοάς εις  τήν οποίαν ανήκον ό Μεταξάκης καί ό Παπαδόπουλος. Αλλά όπως προανεφέραμεν , ακόμη καί Πανορθόδοξος Σύνοδος νά αποφάσιζε καί πάλιν δέν θά ηδύνατο νά αναιρέση Απόφαση προηγουμένης εν Πνεύματι Άγίο Συνδιασκεψαμένης Πανορθοδόξου Συνόδου. Δι' αυτό καί παρεχώρησεν ό ΘΕΟΣ, νά μήν

συγκροτηθεί  Πανορθόδοξος σύνοδος Ποτέ καί έτσι ή αλλαγή του ημερολογίου τό 1924 εγένετο μέ απόφαση, όχι του Θεού αλλά της έβραιομαοσωνικής καί σατανικής Στοάς των Αθηνών καί της Κωνσταντινουπόλεως.

Συμπεραίνομεν λοιπόν, Ότι ή αλλαγή δέν είναι Άπόφασις της 'Εκκλησίας του ΘΕΟΥ διότι:

Α) Ή 'Εκκλησία του ΘΕΟΥ διά των 4 η 5 Πανορθοδόξων - Οίκουμενικών Συνόδων Κατεδίκασεν,

Άνεθεμάτισεν καί Άπηγόρευσεν κάθε αλλαγήν του παλαιού "ημερολογίου καί αντυκατάστασιν

διά του νέου παπικού τοιούτου.

Β) Τό 1924, 10 Μαρτίου ότε συνέβη αντικανονικώς καί παρανόμως "ή αλλαγή του παλαιού "ημερολογίου μέ άντικατάστασιν διά του νέου παπικού ημερολογίου  δέν έγινε μέ απόφασιν ολοκλήρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας ήτοι μέ Σύγκλησιν Πανορθοδόζου Συνόδου, αλλά μέ απόφασιν της Μαοσωνικής καί Σατανικης Στοάς , καί Γ) Άκόμη καί Πανορθόδοξος Σύνοδος

νά συνεκαλήτο , δέν θά ηδύνατο νά ανεραίση τάς Αποφάσεις των εν Πνεύματι Άγίο 4 η 5 προηγηθεισών και συγκροτηθεισών Οίκουμενικών Πανορθοδόξων Συνόδων.

'Εξ Όλων των ανωτέρω συμπεραίνομεν και πάλιν Ότι "ή Άλλαγή "ή όποία έγένετο δέν είναι της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ του ΘΕΟΥ αλλά της 'Εκκλησίας του Σατανά καί του Αντιχρίστου καί Άθεου 'Εβραιοσιωνιστικού Συγκρητισμού- Οικουμενισμού ,καί ώς εκ τούτου τό Όρθόδοξον πλήρωμα της ΕΚΛΗΣΙΑΣ του ΘΕΟΥ δέν τήν εδέχθη και δέν πρόκειται νά τήν δεχθή ΠΟΤΕ.

Δι' αυτό "ή Σχισματοαιρετική 'Εκκλησία του Νεοημερολογιτισμού – Οίκουμενισμού υστερείται της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος εις τά μυστήρια της.