Η φοβερή κόλαση
Είναι φοβεροί οι τόποι της κολάσεως. Και μόνο να τους σκέπτεται κανείς φοβάται και διατίθεται να αποστραφεί την αμαρτία.
Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει, ότι τότε στα μέρη της Αιγύπτου πέθαναν και ξανάζησαν τρεις άνθρωποι.
Έναν από αυτούς τον επεσκέφθη και τον ευρήκε, όλο να κλαίει και να μη μιλάει. Και όταν τον όρκισε να πει κάποιο λόγο προς ωφέλεια των παρόντων, απεκρίθη.
Αν ήξερες τις τιμωρίες του άδου, δεν θα μπορούσες να κρατήσεις το πένθος ουδέ κατά μικρόν. Είναι τόσο μεγάλες οι τιμωρίες των αμαρτωλών στην κόλαση ώστε, αν συγκεντρώσεις όλα τα μαρτύρια
του κόσμου τούτου και τα συγκρίνεις με το μικρότερο της κολάσεως, θα ευρεθούν αυτά ηδονές και παραμύθια.
Εκείνος, που θα δοκίμαζε την κόλαση, θα προτιμούσε να κολάζεται εδώ χωρίς άνεση έως το τέλος του κόσμου με όλες τις θλίψεις και τα βάσανα που έπαθαν όλοι οι άνθρωποι από του Αδάμ μέχρι σήμερα,
παρά να κάνει εκεί μια μόνο ημέρα.
Γι’ αυτό λοιπόν κλαίω, επειδή έπταισα και εγώ στον Θεόν, που είναι τόσον δίκαιος, ώστε ούτε στον δαίμονα κάμνει και την παραμικρή αδικοκρισία.
Φρίττε λοιπόν και θαύμαζε, γιατί ενώ αυτά περιμένουν τους ανθρώπους μετά θάνατο, αυτοί αμελούν και δεν μεριμνούν δια να εξαλειφθούν οι αμαρτίες των με την μετάνοια!
Ο δε διάβολος επιδιώκει να μη ενθυμούνται οι άνθρωποι την κόλαση, ώστε μετά θάνατο να ρίπτωνται σ’ αυτήν ως «μωραί παρθένοι» (Ματθ. κε 1-13). Και τους κάμνει να μη θέλουν να μάθουν γι’ αυτήν,
με την ανθρωποκτόνο δικαιολογία, να μη φοβηθούν!
Αλλά «φόβος Κυρίου αρχή σοφίας», λέγει ο Θεός, η οποία σώζει από την κόλαση και οδηγεί εις τον παράδεισο (Παρ. α 7).
Επιβάλλεται λοιπόν ο άνθρωπος, να ενθυμάται και να μαθαίνει για την κόλαση, για να μη βρεθεί ποτέ εκεί με την αμαρτωλή και αμετανόητη ζωή του.
Πώς είναι η κόλαση;
Σύμφωνα με το αδιάψευστο στόμα του Δεσπότη Χριστού μας, η κόλαση είναι το πυρ το αιώνιο που έχει ετοιμαστεί από καταβολής κόσμου, για το διάβολο και τους αγγέλους του(δαίμονες), αλλά και για τους οπαδούς του, τους αμετανόητους αμαρτωλούς, όταν θα γίνει η μέλλουσα κρίση. Σε μία παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου περιγράφεται η πραγματικότητα της κολάσεως, όταν ο πλούσιος μέσα σε αυτήν βιώνει τη μοναξιά και τη δίψα και εκλιπαρεί να του δώσει ο φτωχός Λάζαρος που στην επίγεια ζωή τον περιφρονούσε, μία σταγόνα νερό στα χείλη του...Όμως ο Αβραάμ του απάντησε πως υπάρχει μέγα χάσμα μεταξύ τους.
Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι οι τιμωρίες και φοβέρες περί κολάσεως είναι ένα κόλπο των αγραμμάτων ιερέων για να γίνουμε φρόνιμοι.Αν όμως παρασυρθούμε από αυτή την σκέψη τότε θα γίνουμε αμελείς προς τις αρετές και χωρίς το χαλινάρι του φόβου αυτού θα γίνουμε θηρία και θα κατατρώγουμε τους αδελφούς μας,αφού δεν θα τιμωρηθούμε ποτέ.Επίσης η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο Θεός έχει επιτρέψει τιμωρίες των αμαρτωλών και σε αυτή τη ζωή,π.χ. ο κατακλυσμός στην εποχή του Νώε και η καταστροφή των Σοδόμων από την οποία μόνο ο δίκαιος Λωτ και η οικογένειά του διασώθηκε.
Υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει την κόλαση ούτε και στον διάβολο και θα γίνει αποκατάσταση των πάντων,γιατι είναι φιλάνθρωπος. H άποψη αυτή είναι μία αίρεση που καταδίκασε η Εκκλησία μας.Ας υποθέσουμε ότι κάποιος είναι ενάρετος χριστιανός,προσεύχεται,νηστεύε
Υπάρχουν τέλος κάποιοι που λένε ότι είναι άδικο για λίγα χρόνια που ζεις εδώ να τυραννιέσαι αιώνια στην κόλαση ή για λίγες καλές πράξεις που κάνεις εδώ να χαίρεσαι αιωνίως.Ένας φόνος κρατάει λίγα δευτερόλεπτα, ο δικηγόρος όμως δεν λέει στο δικαστήριο ''επειδή ο φόνος κράτησε δευτερόλεπτα και η τιμωρία θα διαρκέσει τόσο λίγο'',αλλά σύμφωνα με τους νόμους η τιμωρία θα είναι ισόβια.Και ο σεισμός διαρκεί λίγο, αλλά καταστρέφει πόλεις που στέκονταν όρθιες πολλά χρόνια.Έτσι και στην άλλη ζωή θα είναι αιώνια η κόλαση ή ο Παράδεισος.
Πώς είναι η κόλαση;
Όπως ο Παράδεισος έτσι και η κόλαση,ξεκινάει από αυτήν την ζωή.Όταν ο άνθρωπος ζει χωρίς Θεό μέσα στην αμαρτία,αισθάνεται λύπη και απελπισία.Από εδώ λοιπόν ο αμαρτωλός προγεύεται την κόλαση.Η κόλαση όμως στην άλλη ζωή είναι ο τόπος που τιμωρούνται οι αμετανόητοι αμαρτωλοί.Σύμφωνα με τις παρομοιώσεις του Χριστού και των Αγίων η κόλαση έχει διαβαθμίσεις, θα αναφέρουμε 9 κατηγορίες. 1η Αιώνια φωτιά-άσβεστο πυρ.Ο Θεός είναι φωτιά που ζεσταίνει και φωτίζει τους δίκαιους, αλλά κατακαίει τους αμαρτωλούς,π.χ. εν ώρα θείας λειτουργίας οι δαιμονισμένοι φωνάζουν ότι ''καίγονται''.π.χ. ο γέρων Παΐσιος πλησίασε κάποιον δαιμονισμένο κρατώντας Άγια λείψανα,τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει χωρίς να ξέρει τι κρατά ο γέροντας.
2η Τρίξιμο των οδόντων από το ψύχος,για όσους είχαν παγωμένες ψυχές,γεμάτες κατάκριση και ασπλαχνία προς τον πλησίον.
3η Αφόρητη δυσωδία όπως την παρομοιάζει ο ίδιος ο Χριστός''γέενα του πυρός''.Η γέενα στην εποχή Του είναι η περιοχή που οι Ιουδαίοι έκαιγαν συνεχώς τα σκουπίδια και η φλόγα έφτανε ψηλά. 4η Τρόμος και φρίκη από την θέα των φοβερών δαιμόνων.Ένας Άγιος λέει πως αν επέτρεπε ο Θεός να δούμε την μοχθηρή μορφή και τα φλογερά μάτια ενός δαίμονα,τόσο πολύ θα τρομάζαμε που σίγουρα ή θα πεθαίναμε ή αν ζούσαμε θα γινόμασταν Άγιοι.
5η Πείνα και δίψα για μία σταγόνα νερό,ο Καζαντζάκης ο άθεος λίγο πριν ξεψυχίσει έλεγε''διψώ'',διψούσε, γιατί ήταν πολέμιος του Χριστού που είναι το ''ύδωρ το ζων''.
6η Το ακοίμητο σκουλήκι, δηλαδή η φωνή της συνειδήσεως,ο έλεγχος,οι τύψεις που πάντοτε θα υπάρχουν. π.χ. Ένας γέρος μπορεί να μην θυμάται τι έφαγε το μεσημέρι,τις αμαρτίες του όμως που έκανε νέος τις θυμάται με λεπτομέρειες.Όταν βέβαια κάποιος επαναλαμβάνει χωρίς μετάνοια κάποιες αμαρτίες, καταντά την συνείδησή του νεκρή ''ησυχάζει'',πορώνεται.Όμως μετά το θάνατο η συνείδηση ξυπνά-ζωντανεύει,φανερώνει όχι μόνο τα θανάσιμα αλλά και τα μικρά αμαρτήματα.
7η Ζοφερό πυκνό σκοτάδι.Δεν θα βλέπει ο ένας τον άλλο.Απόγνωση χωρίς παρηγοριά και ελπίδα.Θα στερηθεί παρηγοριάς από συγγενείς και φίλους.
8η Ντροπή,γιατί όπως λέει ο μέγας Βασίλειος θα έχουν χαραχθεί οι αμαρτίες επάνω στους αμαρτωλούς σαν μπογιά ανεξίτηλη και θα τις βλέπουν μπροστά τους αιωνίως.Ο Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος λέει,ας υποθέσουμε ότι κάποιος μοιχεύει κλεισμένος μέσα σε σπίτι και ξαφνικά ανοίγουν οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού και τον πιάνουν επ΄αυτοφόρω,τι ντροπή;Τέτοια ντροπή θα νοιώσουν και οι αμαρτωλοί στην άλλη ζωή.
9η Η στέρηση του Θεού,αυτή θα είναι η πιο πικρή κόλαση.
Δεν υποφέρουν όμως όλοι το ίδιο στην κόλαση.
Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος περπατώντας στην έρημο συνάντησε ένα κρανίο,το σκούντηξε με το ραβδάκι του και το ρώτησε που βρίσκεται η ψυχή του.''Ήμουν ιερέας των ειδώλων και τώρα βρίσκομαι σε ένα τόπο που η φωτιά καλύπτει το σώμα μας έως το λαιμό,όσο απέχει ο ουρανός από την γη,τόση είναι η φωτιά κάτω από εμάς,μεγαλύτερο βάσανο είναι κάτω από εμάς.Εμείς επειδή δεν γνωρίσαμε τον Θεό κριθήκαμε επιεικώς, αντίθετα οι χριστιανοί που γνώρισαν τον Θεό και τον αρνήθηκαν είναι κάτω από εμάς ακόμα και το κεφάλι κάτω από τη φωτιά''.Άλλη τιμωρία αναμένει τον ειδωλολάτρη,άλλη τον απλό χριστιανό,άλλη τον ιερέα.
Η παπική εκκλησία πιστεύει ότι υπάρχει το καθαρτήριο πυρ.Λέει ότι οι ψυχές που δεν έχουν μετανοήσει, πηγαίνουν σε ένα τόπο που καθαρίζονται με φωτιά από τις θανάσιμες αμαρτίες,εξαγνίζονται ηθικά.Αυτή η άποψη όμως απορρίπτει την Σταυρική θυσία που έκανε ο Χριστός σηκώνοντας επάνω Του τις αμαρτίες του κόσμου,δίνοντας την ευκαιρία για μετάνοια και εξομολόγηση.
Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Δωρόθεο,γιατί αισθανόταν ακηδία,και του απάντησε ''επειδή δεν ξέρουμε τι Πράδεισος ή τι κόλαση μας περιμένει,αν ήξερες θα υπόμενες στο κελί σου γεμάτο σκουλήκια και ποτέ δεν θα ραθυμούσες.
Ας έχουμε όλοι στην καρδιά μας τον σωτήριο φόβο του Θεού και το ξυπνητήρι της κολάσεως,ώστε να βρισκόμαστε πάντοτε σε πνευματική εγρήγορση,για να αξιωθούμε μαζί Του να συμβασιλέψουμε στην ουράνια και ατελεύτητη βασιλεία των ουρανών.Αμήν.
Η αιώνια ζωή και η αιώνια κόλαση
Ως προς το τι είναι η αιώνια ζωή, ας αναφέρουμε τέλος τους λόγους του θείου αποστόλου Παύλου. Ανέβηκε στον ουρανό και είδε με τα μάτια του τη ζωή και τα αγαθά του Παραδείσου και είπε και έγραψε κατόπιν “ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν (αγαθά δηλαδή τόσο ένδοξα και τερπνά που στον κόσμο αυτό ούτε μάτι ανθρώπου τα είδε ποτέ ούτε αυτί ανθρώπου τα άκουσε ούτε ποτέ τα φαντάστηκε και τα επιθύμησε ανθρώπινη καρδιά. Είναι τέτοια τα αγαθά αυτά, που είναι αδύνατο ανθρώπινη γλώσσα να βρει λέξεις και να τα περιγράψει)… και ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι” (Α’ Κορινθ. β’ 9, Β’ Κορινθ. ιβ’ 4). Αλλά ό,τι και αν πούμε, τώρα είναι ατελή και ανεπαρκή να μας παραστήσουν τα πραγματικά. Τώρα βλέπουμε “εν εσόπτρω και εν αινίγματι”· τα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και σαν σε όνειρο. Τότε “οψόμεθα καθώς εστι”· τότε θα τα δούμε όπως ακριβώς είναι. Και αυτά πρέπει να επιδιώκουμε καθ’ όλη την επίγεια ζωή μας. Δηλαδή, να αγιάζουμε τον εαυτό μας και να ζούμε, όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας ορίζει στο Ευαγγέλιό του. Και τότε θα βασιλεύσουμε μαζί με τον αιώνια βασιλιά και Κύριο της δόξας, τον βασιλιά των βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων, στην επουράνια βασιλεία του, ως βασιλείς και εμείς ένδοξοι και αιώνιοι και αθάνατοι. Και θα είναι αιώνια η βασιλεία του. Μαζί δε με εκείνον και η δική μας, διότι “της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος” (Λουκ. α’ 33). Είθε αυτής και εμείς όλοι να αξιωθούμε, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου