ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Καὶ εἶναι δυνατόν, μοῦ ἀποκρίνεσθε, νὰ μεταλαμβάνωμεν, μὰ πρέπει νὰ γένωμεν ἅγιοι διὰ νὰ εἴμεσθεν ἄξιοι, καθώς καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος εἰς τὴν λειτουργίαν του ἐκφωνεῖ «Τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις» καὶ ποῖος ἠμπορεῖ νὰ γένῃ ἅγιος; Δὲν ἠμπορεῖτε; Λοιπόν εἶναι ψευδεῖς αἱ θεῖαι Γραφαί; «Καὶ ἄνδρες ἅγιοι ἔσεσθέ μοι» (Ἐξοδ. κβ΄ 31). «Ἐγὼ εἶπα Θεοὶ ἐστε» (Ψαλμ. πα΄. 6).  Λέγει ὁ Θεὸς διὰ ἡμᾶς. Ποῖος ἠμπορεῖ; Ὅποιος θελήσει καθαρίσατε τὸν ἑαυτόν σας ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν σωματικὴν καὶ πνευματικήν, καὶ εὐθὺς γίνεσθε ἅγιοι. Δὲν σᾶς τὸ λέγω ἐγώ, τὸ λέγει διὰ τοῦ Ἀποστόλου ὁ Θεός. «Καθαρίσατε οὖν ἑαυτούς, ἀδελφοί, ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύμα-τος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Κορινθ. κεφ. ζ΄ ,1).  Μὰ εἶναι δύσκολον; Δὲν τὸ ἀρνοῦμαι· μὰ δὲν εἶναι ἴσως οὐδὲ τόσον δύσκολον, ὅσον τὸ στοχάζεσθε ἰδέτε το.

ΠΕΡΙ ΜΑΓΕΙΑΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ὡς καὶ Ἀποταγῆς τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος

ΠΕΡΙ ΜΑΓΕΙΑΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ

ὡς καὶ Ἀποταγῆς τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος

Ποία ἐκ τῶν γυναικῶν ἐπῆγεν εἰς μάγον; ἤ εἰς μάγισσα καὶ ἔκαμε μάγια; ἤ νὰ λύσῃ τὰ μάγια; Ποία, ἐπῆγε εἰς χαρτοῦ, καὶ τῆς ἔρριψαν τὰ χαρτιά; ἤ ἔπιε καφφὲ καὶ ἐκύτταξε τὸ φιλτσάνι;  ἤ σὲ τουρκο-γύφτισσα καὶ τῆς εἶπε τὴν μοῖρα, ἤ ἐπῆρε χαρτάκι τῆς μοίρας, ἤ ἔχυσε μόλυβδον (Βολίμια) ἤ κανδῆλι, ἤ κερὶ κ.λ.π., ἤ ἐκύτταξεν εἰς τὸ πηγάδι· ἤ εἰς τὸν καθρέπτην, ἤ ἔβαλεν εἰς τὸ μαξιλάρι της κόλυβα ἤ κουφέτα, ἤ μακαρόνι ἤ ἔφαγε ψομάκι ἀπό  στάχτην κ.λ.π. διὰ νὰ ἴδῃ ποῖον θὰ πάρῃ. Ποία ἐπότισεν μανόγαλον ἤ ἔκαμε μανόγαλο καὶ ἔδωσε καὶ εἰς ἄλλας; Ποία ἐμπόδισε ζῶα νὰ μὴ τὰ φάγῃ ὁ λύκος ἤ ἀνδρόγυνα νὰ μὴν σμίξουσιν.

ΠΕΡΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ †ΑΓ.ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (1932) Ἐπανέκδοση 1993 σελ.93-95

ΠΕΡΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν θεομίσητον φρικτήν βλασφημίαν, ὅπου σήμερον πολλαὶ κατηραμέναι καὶ μιαραὶ γλῶσσαι Χριστιανῶν, βλασφημοῦν, ἀλλοίμονον, τὸ πανάγιον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας Ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ  Τιμιωτάτου Σταυροῦ,  αὐτοί,  ἐὰν δὲν σπεύσουν ταχέως νὰ ἐξομολογηθοῦν, μή γένοιτο, θὰ ἔλθη εἰς αὐτοὺς αἰφνίδιος θάνατος  ἢ  θὰ τοὺς πλήξη  κάποιος κεραυνὸς, καθῶς κάποτε ἔπεσε κεραυνὸς ἐπάνω εἰς κάποιον μιαρὸν βλάσφημον καὶ τὸν κατέκαυσε· αὐτὸς τώρα βασανίζεται μαζί μέ τὸν Πατέρα τους διάβολον εἰς τὸ ἄσβεστον σκότος, καὶ εἰς τὸν τάρταρον, καὶ θὰ βασανίζεται εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. «Καλὸν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εἰ οὐκ ἐγεννήθη», ἐὰν ἀποθάνει καὶ δὲν ἐξομολογηθῆ μὲ γενικὴν Ἐξομολόγησιν καὶ δὲν μετανοήση δείχνοντας πραγματικὴν μετάνοιαν καὶ φυλάσσοντας ἀκριβῶς τοὺς κανόνας τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρὸς.