ΠΕΡΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ †ΑΓ.ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (1932) Ἐπανέκδοση 1993 σελ.93-95

ΠΕΡΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν θεομίσητον φρικτήν βλασφημίαν, ὅπου σήμερον πολλαὶ κατηραμέναι καὶ μιαραὶ γλῶσσαι Χριστιανῶν, βλασφημοῦν, ἀλλοίμονον, τὸ πανάγιον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας Ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ  Τιμιωτάτου Σταυροῦ,  αὐτοί,  ἐὰν δὲν σπεύσουν ταχέως νὰ ἐξομολογηθοῦν, μή γένοιτο, θὰ ἔλθη εἰς αὐτοὺς αἰφνίδιος θάνατος  ἢ  θὰ τοὺς πλήξη  κάποιος κεραυνὸς, καθῶς κάποτε ἔπεσε κεραυνὸς ἐπάνω εἰς κάποιον μιαρὸν βλάσφημον καὶ τὸν κατέκαυσε· αὐτὸς τώρα βασανίζεται μαζί μέ τὸν Πατέρα τους διάβολον εἰς τὸ ἄσβεστον σκότος, καὶ εἰς τὸν τάρταρον, καὶ θὰ βασανίζεται εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. «Καλὸν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εἰ οὐκ ἐγεννήθη», ἐὰν ἀποθάνει καὶ δὲν ἐξομολογηθῆ μὲ γενικὴν Ἐξομολόγησιν καὶ δὲν μετανοήση δείχνοντας πραγματικὴν μετάνοιαν καὶ φυλάσσοντας ἀκριβῶς τοὺς κανόνας τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρὸς.

Ἐὰν εἶχε κάποιος καθαρὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του θὰ ἔβλεπε, ὅτι ὅταν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Σταυροῦ βλασφημῆται, σείεται καὶ τρέμει κλονιζόμενος ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ὡσὰν τὸ δένδρον, τὸ ὁποῖον σαλεύεται ἀπὸ σφοδρὸν ἄνεμον. Καὶ ἀπὸ ποῖον βλασφημεῖται; Ἀπὸ τὸ ἀναγεννημένον καὶ υἰοθετημένον τέκνον του, Χριστιανὸν καὶ μάλιστα Ὀρθόδοξον!

Εἶναι μεγάλη ἡ μακροθυμία, ἡ εὐσπλαγχνία καὶ ἡ ἀνεξικακία τοῦ Δεσπότου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο βλέπομεν,  ὅτι οὔτε τὸ κακὸν  τιμωρεῖται τελείως, οὔτε τὸ καλὸν βραβεύεται εἰς τὸν κόσμον, ἐπειδὴ ἀναμένομεν τὴν Δευτέραν Παρουσίαν Αὐτοῦ, ἡ ὁποία, καθῶς βλέπομεν ἀπὸ τὰ φοβερὰ καὶ φρικτὰ σημεῖα, πλησιάζει.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ †ΑΓ.ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (1939) Ἐπανέκδοση 1993 σελ.74-75

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ

Δυστυχῶς σήμερον οἱ χριστιανοὶ οὑδεμίαν σημασίαν δίδουν εἰς τὸ ζήτημα τῆς τεκνογονίας. Νομίζουν, ὅτι εἶναι δικαίωμά των νὰ κάνουν κατὰ τὴν βούλησίν των ἕνα ἢ δύο ἢ καὶ κανένα παιδὶ, ὅπως τοῦ καθενὸς τοῦ ἔλθη ἡ ἐπιθυμία.

Ἔπαυσαν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι νὰ τεκνοποιοῦν καὶ νὰ κάνουν τέκνα, ὅσα καὶ ὅταν ὁ Θεὸς θέλῃ, καὶ κάνουν, ὅπως καὶ ὅταν θέλουν ἐκεῖνοι. Καὶ μὲ ὁλίγα λόγια νομίζουν, ὅτι ἔγιναν αὐτοὶ νέοι δημιουργοὶ καὶ ἐξέχασαν τὸν δημιουργὸν τῶν ἀπάντων, τὸν παντοδύναμον Θεὸν, ἄνευ τοῦ ὁποίου οὑδὲ τρίχα τῆς κεφαλῆς δὲν πίπτει! ...

Καὶ οὕτω  ὁ νόμιμος  καὶ εὐλογημένος  παρὰ τῆς  Ἐκκλησίας γάμος,  τὸ μυστήριον τοῦτο  τὸ μέγα,  καθῶς λέγει ὁ μεγάλος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν,   ὁ Ἀπ. Παύλος,  κατήντησε νὰ εἶναι σήμερον μία κεκαλυμμένη πορνεία.

Διότι καθ’ἥν στιγμὴν τελεῖται τὸ μυστήριον τοῦ γάμου, ὁ λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου ἀπευθυνόμενος πρὸς αὐτὸν τὸν Θεὸν λέει : «Σὸν θέλημα ἐστὶν ἡ ἔννομος συζυγία καὶ ἡ ἐξ αὐτῆς παιδοποιΐα». Καὶ πάλιν : «Δὸς αὐτοῖς καρπὸν κοιλίας, εὐτεκνίας, ἀπόλαυσιν καλλιτεκνίας. Αἱ κατὰ σειρὰν ἐπόμεναι εὐχαὶ ἐπαναλαμβάνουν ἀπαραιτήτως τὴν αὐτὴν ἔννοιαν. «Ὕψωσον αὐτοὺς ὡς ἄμπελον εὐκληματοῦσαν, ἵνα ἴδωσιν υἱοὺς υἱῶν αὐτῶν ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλω τῆς τραπέζης αὐτῶν». Ἀκούετε; Ἡ ἀποφυγὴ ἄρα τῶν τέκνων εἶναι πρᾶξις παράνομος καὶ ἐσκεμμένη ἀντίθεσις τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν διὰ πρώτην φορὰν ἐξεδηλώθη ἡ θρασεῖα καὶ πονηρὰ αὕτη  πρᾶξις  κατὰ τοὺς  χρόνους  τῆς  Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ τιμωρία τῆς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ὑπήρξεν ἄμεσος καὶ παραδειγματικὴ.  Ὅταν δηλαδὴ  ὁ Αὐνὰν  διετάχθη  ἀπὸ  τὸν Θεὸν  νὰ γεννήση τέκνον ἐκ τῆς Θάμαρ καὶ ἐκεῖνος δὲν ἀπεῖχε μὲν τῆς συζυγικῆς μετὰ τῆς Θάμαρ σχέσεως, κατέφυγεν ὅμως (ὅπως καὶ σήμερον πολλοὶ) εἰς ἔντεχνον διαβολικὴν πρᾶξιν, ποὺ παρεμπόδιζε  τὴν σύλληψιν  καὶ τεκνογονίαν, ἐξεδηλώθη ταχεῖα  ἡ  ὁργὴ  τοῦ  Θεοῦ,  «Πονηρὸν  ἐφὰνη  ἐναντίον  τοῦ  Θεοῦ  ὅ,τι  ἐποίησε»,  λέγει  ἡ  Ἀγία  Γραφὴ  καὶ  προσθέτει : «Καὶ  ἐθανάτωσε  τοῦτον».  Ἀκούετε;  Μὲ  θάνατον  τιμωρεῖ  ὁ Θεὸς τὴν ἀποφυγὴν τῆς τεκνογονίας.

Ἐξ ἄλλου ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας εἶναι ἀντίθετος εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ : «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ κατακυριεύσατε  τῆς  γῆς»,  εἶπεν  ὁ  Κύριος·  καὶ ἐπομένως αὐτὸς  ποὺ ἀποφεύγει  τὴν τεκνογονίαν  ἢ  σκοτώνοντας  τὰ  ἔμβρυα ἢ παρεμποδίζοντας τὴν σύλληψιν λέγεται καὶ ἀντίχριστος.

Καὶ μὴ κατηγοροὺν τοὺς ἀθὲους, οἱ ὁποίοι καταργοὺν τὴν οἱκογένεια, διότι καὶ αὐτοὶ ὅμοιοι  μὲ  αὐτοὺς  εἶναι.  Μᾶλλον πρέπει  νὰ  λέγονται  εἰδωλολάτραι,  οἱ  ὁποίοι  ἐθυσίαζον  τὰ παιδιὰ τους εἰς τοὺς διαβόλους. Ἀλλὰ αὐτοὶ θυσιάζουν καὶ τὰ παιδιὰ τους καὶ τὴν ψυχὴν των εἰς τὸν διάβολον! ...

Ὅθεν παρακαλῶ παύσατε τὴν ἀντίθεον πρᾶξιν καὶ μετανοήσατε  τὸ  γρηγορότερον.  Ἐξομολογηθῆτε  καὶ  κλαύσατε πικρῶς, διὰ νὰ σᾶς εὐσπλαγχνισθῆ ὁ πανάγαθος Θεὸς, καὶ  ἄν θέλετε νὰ σωθήτε, ἀγαπήσατε τὴν τεκνοποιΐαν, ἀγαπήσατε τὰ παιδιὰ, τὰ ὁποία εἶναι πλάσματα τοῦ Θεοῦ, ἀγαπήσατε τὰ δημιουργήματά Του καὶ μὴ πλέον σκοτώνεται αὐτὰ, πρὶν ἰδοῦν τὸ φῶς τοῦ ἡλίου...

Καὶ ἀκόμη ἄς ἐννοήσουν πάντες, ὅτι, εἴτε ἐκτρώσεις κάνουν καὶ σκοτώνουν τὰ ἔμβρυα, εἴτε φυλάσσονται σατανικῶς καὶ ἐμποδίζουν τὴν σύλληψιν, ἕν καὶ τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ ἄς παύσουν λοιπὸν τὴν μυσαρὰν καὶ ἀηδῆ πρᾶξιν, διὰ νὰ σωθοῦν.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ †ΑΓ.ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (1932) Ἐπανέκδοση 1993 σελ.93-95