ΠΕΡΙ ΜΑΓΕΙΑΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ὡς καὶ Ἀποταγῆς τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος

ΠΕΡΙ ΜΑΓΕΙΑΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ

ὡς καὶ Ἀποταγῆς τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος

Ποία ἐκ τῶν γυναικῶν ἐπῆγεν εἰς μάγον; ἤ εἰς μάγισσα καὶ ἔκαμε μάγια; ἤ νὰ λύσῃ τὰ μάγια; Ποία, ἐπῆγε εἰς χαρτοῦ, καὶ τῆς ἔρριψαν τὰ χαρτιά; ἤ ἔπιε καφφὲ καὶ ἐκύτταξε τὸ φιλτσάνι;  ἤ σὲ τουρκο-γύφτισσα καὶ τῆς εἶπε τὴν μοῖρα, ἤ ἐπῆρε χαρτάκι τῆς μοίρας, ἤ ἔχυσε μόλυβδον (Βολίμια) ἤ κανδῆλι, ἤ κερὶ κ.λ.π., ἤ ἐκύτταξεν εἰς τὸ πηγάδι· ἤ εἰς τὸν καθρέπτην, ἤ ἔβαλεν εἰς τὸ μαξιλάρι της κόλυβα ἤ κουφέτα, ἤ μακαρόνι ἤ ἔφαγε ψομάκι ἀπό  στάχτην κ.λ.π. διὰ νὰ ἴδῃ ποῖον θὰ πάρῃ. Ποία ἐπότισεν μανόγαλον ἤ ἔκαμε μανόγαλο καὶ ἔδωσε καὶ εἰς ἄλλας; Ποία ἐμπόδισε ζῶα νὰ μὴ τὰ φάγῃ ὁ λύκος ἤ ἀνδρόγυνα νὰ μὴν σμίξουσιν.

Ποία γιατρεύει ζάλην, ἤ κάμνει γητείας δηλαδή ξεματιάζει, σβύνει κάρβουνα, ἤ μὲ τὸ κανδῆλι, ἤ μὲ γαρύφαλα, ἤ ἐξορκίζει τὸ ἀνεμοπύρωμα, ἤ τὴν λιόκρισιν ἤ ξεμετράει παιδιά, ἤ εἰς τὸ φεγγάρι, ἤ εἰς τὰ κύματα; Ποία ἤ ποῖος ἐπήδησε φωτιὲς τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Προδρό-μου, 24 Ἰουνίου μηνός. Ποία ἤ ποῖος ἐπῆγεν εἰς τὸν ὑπνωτισμόν, ἤ ἔβαλε τὸ τραπεζάκι, ἤ ἐξηγοῦσε τὰ ὄνειρα, ἤ ἐνδύθηκε μασκαρᾶς, ἤ ἐπῆγε σὲ θέατρον, ἤ σὲ κινηματογράφον, ἤ σὲ καραγκιόζη, ἤ ἐχόρευσε μὲ ὄργανα, ἤ ἐτραγούδησεν, ἤ ἐπῆγεν εἰς κυνῆγι, ἤ ἔπαιξε χαρτιὰ πρέφα, τόμπολα, πόκερ, κολτσίνα κ.λ.π.; Ποῖος ἔδεσε τὸν Ἱερέα κόμβον, ἤ ἔχασε πρᾶγμα καὶ ἐκάρφωσε τὸν πειρασμὸν διὰ νὰ τὸ εὕρῃ.

Ποία ἐκόλλησεν εἰς τὴν εἰκόνα δεκάρες, ἤ ἄναψε τὸ κανδῆλι, ἤ ἐπροσκύνησεν ἀκάθαρτη; Ποία φορεῖ φυλαχτὸν καὶ ἔχει ἐπάνω της τὸ δέρμα τοῦ φειδιοῦ, ἤ δίκτυ, ἤ ἀντίδορον, ἤ ἀστροπελέκι, ἤ μπαροῦτι, ἤ προσοπίθρα, ἤ το κοκκαλάκι τῆς νυχτερίδας, ἡ τῆς καρδιᾶς κ.λ.π. Ποία ἔχει σπάσει τὸ πιάτο ποῦ ἔπλυναν τὸν πεθαμένον, ἤ ἔτυχε νὰ φταιρνιστῇ καὶ ἔκοψε ροῦχο ἀπὸ ἐπάνω της καὶ τὸ ἔβαλεν εἰς τὸν νεκρόν, ἤ τοῦ ἔβαλε κουβέρτες, ἤ μανδήλια, ἤ πηγαίνει τὸ κόλυβον εἰς τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ θραύει τὸ πιάτο καὶ δὲν τὸ ἐπιστρέφει ὀπίσω ἤ ὅταν εἶναι τὸ ἕνα πόδι τοῦ πεθαμένου μακρύτερον λέγει ὅτι θὰ πάρῃ καὶ ἄλλον μαζύ του, ἤ ὅταν ἀνοίξῃ τὰ μάτια του ἐπίσης κ.λ.π. Ποία πιστεύει ὅτι ἡ Τρίτη ἔχει κακὴν ὥραν καὶ δὲν ταξειδεύει, δὲν ἀρχίζει ἐργασίαν, ἤ τὸ Σάββατον δὲν τελειώνει τὸ ροῦχο της, ἤ τὴν Παρασκευὴν δὲν πλένει ἤ δὲν κτενίζεται, ἤ ὅταν ἡ κουκουβάγια φωνάζει, ἤ ὁ κόραξ, κάποιος θὰ ἀποθάνει, ἤ ὁ σκύλος γαυγίζει, ἤ σκάπτει λάκκον, κάποιος θὰ πάθῃ, ἤ το χέρει τὸν τρώγει θὰ πάρῃ λεπτά, ἤ ἡ μύτη της τὴν τρώγε θὰ φάῃ ξύλον, ἤ τὰ παπούσια πέφτουν δίπλα θὰ κάμῃ ταξεῖδι, ἤ πέφτουν ἀνάποδα θὰ πάθῃ κακόν, ἤ ἔρθῃ ἀλογόμυγα ἐπάνω της θὰ ἔλθῃ ξένος, ἤ ὅταν ἀρμενίζῃ τρίχα, κάποιος θὰ ἔλθῃ, ἤ πεταλούδα, ἤ κανδυλανάπτης κ.λ.π. ἤ ποία μοῦ ἔκανε ποδαρικὸν τὴν πρώτην τοῦ μηνός, ἤ τὴν πρωτοχρονιάν, ἤ ποῖον θὰ ἴδῃ τὸ πρωΐ, ἤ ἡ γάτα πλένεται θὰ βρέξῃ, ἤ ὅταν φύγῃ κανεὶς δὲν σκουπίζουν γιὰ νὰ μὴ τὸν πάρουν μὲ τὰ σκουπίδια. Ποία δὲν δίδει σαποῦνι εἰς τὸ χέρι τῆς ἄλλης, διὰ νὰ μὴ μαλώσουν, ἤ τὸ βράδυ δὲν δίδει φωτιά, ἤ γλυκάδι, ἤ τὴν κνισάρα ἤ ἄλλο τι πῶς θὰ πάθῃ κακόν;

Ποία τρίβει τὰ ὀνύχεια της γιὰ νὰ μαλώνουν, ἤ τὰ αὐτιὰ της σφυρίζουν, κάτι θὰ ἀκούσῃ κ.λ.π. Ποία  ἐπότισε τὸν ἄνδρα της ἤ ἄλλον μὲ ἀκάθαρτα πράγματα, ἤ τὰ παιδιά της, διὰ νὰ μὴ συχαίνονται, μὲ πράγματα ποῦ ἐμποδίζει ἡ Ἐκκλησία, ἤ ἔπιε γαδουρινὸν γάλα, ἤ ἔφαγε σκαντσόχοιρον, ἤ ἀλόγου κρέας κ.λ.π. Ποία ἔβαλεν εἰς τὸν κλείδωνα ἤ ἐμπούκωσε τὸ στόμα της μὲ νερόν, γιὰ νὰ ἰδῇ ποιὸν θ’ ἐκούσῃ. Ποία ἐκρέμασεν εἰς τὸ σπίτι της Μάη μὲ σκόρδα ἤ πέταλον ἤ ἄλλο τι; Ποῖος κυττάει τὶς πλάτες ἀπὸ τὰ ἀρνιὰ καὶ ἄλλα ζῶα καὶ πτηνά, ἤ ἔσφαξε κόκκορα ὅταν ἔκτισε τὸ σπίτι του καὶ ἔχυσεν εἰς τὸ θεμέλιον τὸ αἷμα, κἀκεῖ κατοικεῖ ὁ Σατανᾶς καὶ βλέπουν στοιχειὰ καὶ ἀκούουν φωνὰς τὴν νύκτα.

Ἐρχόμεθα είς τὸν καλλωπισμόν. Ποία ἔκοψε τὰ μαλλιὰ της, ἤ τὰ ἔβαψεν, ἤ ἔβαλε ξένα, ἤ ἔβαλε ποῦδρες, ἤ κοκκινάδι, ἤ κρέμες, ἤ ἔβαψε τὰ χείλη της, ἤ τὰ φρύδια της, ἤ τὰ τσίνορα, ἤ τὰ ὀνύχιά της, ἤ ἔκαμεν μανικιοὺρ, ἤ ἀφίνει τοὺς ὄνυχάς της ὡς τοῦ διαβόλου, ἤ ὀντουλάρισεν (ἐκατσάρωσε) τὰ μαλλιὰ της, ἤ ἔβαλεν ἀρώματα καὶ τὰ ἔβαψε κ.τ.λ.

Περί φασκελώματως καὶ μουτζώματος. Ποία ἐφασκέλωσεν, ἤ φασκελώνει, ἤ λέγει τὸ ἀνάθεμα, ἤ τὸν διάβολον, ἤ ἄλλην βλασφημίαν, ἤ καταργιέται, ἤ θυμώνει, ἤ ὑβρίζει, ἤ κουτσομπολεύει, ἤ κατακρίνει, ἤ συκοφαντεῖ, ἤ λέγει αἰσχρολογίας, ἤ κάνει ἀστεῖα, ἤ περιγελᾶ, ἐμπαίζει ἤ κρυφακούει, ἤ παραμονεύει, ἤ λέγει ψεύματα, ἤ ὁρκίζεται, ὀμνύει τ’ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων, ἤ ἐπῆρεν ὅρκον εἰς τὸ δικαστήριον, ἀληθινὸν ἤ ψεύτικον, Ποία ἔχει κλέψει λεπτά, φροῦτα, ῥοῦχα, κοσμήματα ἤ ἄλλο τι, ἤ ἀδίκησε τὸν ἄλλον, τὸ χωράφι ἤ τὸ ἀμπέλι του, ἤ τοῦ ἐπῆρε καμμίαν ὄρνιθα, ἤ αὐγά κ.τ.λ. Ποῖος τοκίζει λεπτά, ποῖος ἤ ποία ἐκατέλυσεν, ἔφαγεν, τὰς ἁγίας τεσσαρακοστάς, τὰς Τετάρτας καὶ Παρασκευὰς κρέας καὶ ὀψάριον, χωρὶς σωματικὴν ἀσθένειαν. Ποῖος καὶ ποία ἐργάσθηκε τὰς Κυριακάς. Ὁ τοιοῦτος πρόσωπον Θεοῦ οὐ θεάσεται, δὲν θὰ ἴδῃ τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ. Δεσποτικὰς καὶ Θεομητο-ρικὰς ἑορτὰς ποία ἐμάλωσε καὶ δὲν ἐζήτησε συγχώρησιν καὶ δὲν ὁμιλεῖ καὶ κρατεῖ μνησικακίαν. Ποῖος ἤ ποία ἐκαταφρόνησε τοὺς γονεῖς καὶ δὲν τοὺς καταδέχεται ἤ τοὺς ὕβρισεν, ὅπου κατὰ τὸν Μωσαϊκὸν Νόμον, ὡς λέγει ὁ Κύριος ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ : «Ὁ κακολογῶν πατέρα, ἤ μητέρα, θανάτῳ τελευτάτῳ. Ὡς ὁ Μωσ. Νόμος εἶχε τὸν λιθοβολισμὸν πρὸς τὰ ὑβρίζοντα τέκνα τοὺς α. γονεῖς. Ἤ τοὺς κατεφρόνησεν, ἤ τοὺς ἐσυχάθη σὰν τὰ σάλια καὶ ἄλλα ὑγρὰ διὰ τὸ γῆρας αὐτῶν, ὡς καὶ πολλὰς ἄλλας ἐρωτήσεις διὰ τὴν Ε΄. Ἐντολήν. Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοί γένηται καὶ πολυχρόνιος ἔση ἐπὶ τῆς γῆς». Ὡς καὶ εὐχαὶ γονέων στηρίζουσι θεμέλια οἴκων· αἱ δὲ ἀραὶ καὶ κατάραι α. ἐκ βάθρων κατασκάπτουσιν.

Ὅστις δὲ ἐσφακέλωσεν (ἐμούτζωσε)  τοὺς γονεῖς α. ἀνάγκη ἐὰν ζῶσιν (ὡς καὶ ἡ γυνὴ πρὸς τὸν ἄνδρα νὰ βάλῃ μετάνοιαν, ν’ ἀσπασθῇ χεῖρας καὶ πόδας αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀδιάλυτοι αἱ χεῖρες αὐτῶν ἐν τῷ τάφῳ εὑρεθῶσιν. Ἀλλ’ ὅμως νὰ μὴν πατήσουν τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπεὶ ἔχωσι τὸ Ἅγιον μῦρον, ἀλλὰ μόνον μετὰ τὸν ἀσπασμὸν νὰ ὑποσχεθῇ τοῦ λοιποῦ νὰ μὴ ποιήση τὸ ἀντιχριστιανικὸν καὶ παρ’ αὐτῶν συγχωρηθῆ.

Εἰ  δ’ ἄλλως ἀπέθανον, ἐτησίως κατὰ τὴν ἡμέραν ὅπου ἐκοιμήθησαν, νὰ τοὺς κάμνῃ μίαν Λειτουργίαν μετὰ Μνημοσύνου, διὰ νὰ συγχωρήσουν τὸ μ. πρὸς αὐτοὺς ἁμάρτημα. Ὡς καὶ διὰ τὴν Θεοστιγηστάτην φ. καὶ φρικτὴν βλασφημίαν ὅπου σήμερον πολλαὶ κατηραμέναι γλῶσσαι καὶ μιαραὶ Χριστιανῶν φεῦ! βλασφημοῦσιν τὸ Π. ὄνομα Ἰησοῦ Χριστοῦ, Παναγία μας Μ. Α. ὡς καὶ τοῦ Τ. Σταυροῦ, ὅπου ἐὰν δὲν σπεύσουν ταχέως νὰ ἐξομολογηθῶσιν, καὶ μὴ γένοιτο! ἔλθει α. αἰφνίδιος θάνατος ἤ κεραυνοβολία, ὡς πρὸ καιροῦ μιαροῦ τινος βλασφημήσαντος, ἔπεσε κεραυνὸς καὶ κατέκαυσεν αὐτὸν τὸν μιαρώτατον καὶ νῦν μετὰ τοῦ π. α. διαβόλου ἐν τῷ σκότει ἀσβέστῳ καὶ ταρτάρῳ βασανιζόμενος εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. «Καλὸν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εἰ οὐκ ἐγεννήθη». Ἐὰν δὲ κολασθῇ ὁ ἄνθρωπος καὶ δὲν ἐξομολο-γηθῇ διὰ μιᾶς γενικῆς ἐξομολογήσεως καὶ μετανοήσῃ, ἀληθὴν δείξας μ. μετάνοιαν, φυλάττων ἀκριβῶς τοὺς κανόνας τοῦ Πνευμ. α. Πατρός. Ἐὰν εἶχε τις τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς κεκαθαρμένον θὰ ἔβλεπεν ὅτι ὅταν τὸ Πανάγιον ὄνομα Χριστοῦ καὶ Παναγίας καὶ Σταυροῦ βλασφημῆται, ὡς τὸ δένδρον ὑπὸ σφοδροῦ ἀνέμου σαλευόμενον σείεται καὶ τρέμει κλονιζόμενος ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ καὶ ὑπὸ τινος βλασφημεῖται; Ὑπὸ τοῦ ἀναγεννηθέντος καὶ υἱοθετηθέντος Α. Τέκνου Χριστιανοῦ καὶ δὴ Ὀρθοδόξου; Μεγάλη ἡ α. μακροθυμία, εὐσπλαγχνία καὶ ἀνεξικακία τοῦ Δεσπότου μας καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διὰ τοῦτο βλέπομεν ὅτι οὐδὲ τὸ κακὸν τελείως τιμωρεῖται οὐδὲ τὸ καλὸν βραβεύεται ἐν τῷ κόσμῳ ἐπὶ ἀναμένομεν Β΄. Παρουσίαν α. ὡς καὶ βλέπομεν αὐτήν ἐκ τῶν προοιμιζομένων μ. καὶ φοβ. φρικτῶν σημείων ὅτι πλησιάζει. Ὡς καὶ ἀκούομεν ἐν τῶ Ἱερῶ Εὐαγγελίῳ α. «Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ εἰς τὸν Κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν Κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ». Μετὰ τὴν ἀνάστασιν, τῶν νεκρῶν κριθέντων, τότε θέλει λάβει ἕκαστος τὸν μισθὸν ἤ τὴν καταδίκην τῶν κακῶν αὐτοῦ ἔργων καὶ πράξεων. «Οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς Ἀνάστασιν Ζωῆς· οἱ δὲ τὰ φαῦλα (κακὰ) πράξαντες εἰς Ἀνάστασιν Κρίσεως». Οἱ μὲν τῶν ἐκ δεξιῶν τοῦ Σωτῆρος, Ὀρθ. Χριστιανῶν σταθέντων ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς μ. καὶ φ. Κρίσεως, θὰ λάμπουν περισσότερον τοῦ αἰσθ. Ἡλίου καὶ οὗτος ὁ Δ. λόγος «Καὶ ἐκλάμψουσιν ὡς φωστῆρες». Οἱ δέ, καὶ ὅπερ μὴ γένοιτο Χριστὲ Βασιλεῦ! οὐδεὶς ἐξ εὐωνύμων σταθῆναι. Ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρα ἡ τιμωρία καὶ κόλασις οὐ λέγω μόνον τῶν εἰδωλολατρῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν Χριστοκτόνων σταυρωσάντων τὸν Κύριον ἡμῶν  Ἰησοῦν Χριστὸν Ἰουδαίων. Καὶ δι’ αὐτῶν ἐν τῷ Σταυρῷ κρεμάμενος ἔλεγε: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τὶ ποιοῦσι». Δι’ ἡμᾶς δὲ τέκνα του. «Κρῖνον αὐτούς ... Τὶς ὠφέλεια ἐν τῷ αἵματί μου; ἐν τῷ καταβαίνεν με εἰς διαφθοράν;» Καὶ βλέπομεν ὅτι ἐν τῷ Μωσαϊκῷ Νόμῳ τῶν βλασφήμων μεγάλη τιμωρία λιθοβολισμοῦ καὶ καύσεως πυρὸς θανάτου. Ὡς καὶ τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, ὅστις τολμήσῃ τὸ ὄνομα παρ’ αὐτῶν ὀνομαζόμενον Ἀλλὰχ - Θεός, ὁ βλασφημήσας, τὴν ἀγχόνην, κρεμάλαν, φούρκαν, ἔχει θανατικήν τιμωρίαν. Καὶ τὶ βλέπομεν νῦν ἐν ἡμετ. Ἑλληνικῷ ἀγαπητῷ α. ἐπαινεθὲν ἔθνος; Τὸ ἔθνος λέγω τὸ ἅγιον, τὸ βασίλειον ἱεράτευμα; Τὶ νὰ εἴπω ἤ τὶ λαλήσω; Περὶ σωφροσύνης; Σήμερον Σόδωμα καὶ Γόμμορα βλέπομεν. Καὶ ἐν τῷ παρόντι βιβλίῳ ἀνάγνωσον ποία ἡ καταδίκη τῶν μοιχῶν καὶ μοιχαλίδων; Ὡς καὶ ὅτε ὁ Θ. Ἀπόστ. Κῆρυξ τῶν ἐθνῶν Παῦλος ἐκήρυττεν, εἶς νέος ἐκ τῶν πιστευσάντων, ἅπαξ εἰς τὸ τῆς πορνείας θανάσιμον ἁμάρτημα ἐξέπεσεν καὶ βλέπομεν τὴν  μ. καὶ φ. φρικτὴν τιμωρίαν αὐτοῦ, εὐθὺς σπαραχθεὶς ὑπὸ τοῦ δαίμονος ἀφρίζων καὶ κατατρώγων τὰς σάρκας αὐτοῦ, ὑπὸ τοῦ δαίμονος σπαραζόμενος καὶ βασανιζόμενος κατεκόπτετο. Ἰδόντες δὲ οἱ παρευρεθέντες Κορίνθιοι τὸν ἐλεεινὸν συντριμὸν τοῦ δαιμονιζομένου ἀνθρώπου παρεκάλεσαν λέγοντες : Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ θεράπευσον αὐτὸν καὶ ἐλευθέρωσον ἐκ τοῦ δεινοῦ δαίμονος ἐπηρεάζοντος καὶ ἀπολοῦντος θανάτου σκληροῦ. Ὁ δὲ Ἀποστ. εἶπεν : Συμφέρει α. ὅπως τὸ μολῦναν σῶμα τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, νὰ σπαράττεται καὶ βασανίζεται, ὅπως ἡ ψυχὴ α. σωθῇ. Ποῦ λοιπὸν σήμερον; Οὐκ ἀκούομεν τοῦ ἐπιστ. Θ. Ἰωάννου ἐν τῇ α. Ἀποκαλύψει λέγοντος: «Καὶ εἶδον ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ, πυρὶ καὶ θείῳ, βεβλημένους,πόρνους, μοιχοὺς καὶ φαρμακούς, κλέπτας τε καὶ ψεύστας, ὅ ἐστι Β΄. θάνατος».

Ὡς δὲ καὶ ἐκ τῆς αἰσχροκερδείας καὶ τοῦ τόκου 50% ἕως 60% τὶ νὰ εἴπω; «Καὶ ἄν δανείζετε παρ’ ὧν ἐλπίζετε λαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί. Ὡς καὶ ἐὰν ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ... ὡς καὶ ἐὰν γίνεσθε οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς Οὐρανοῖς ...». Ἐὰν δὲ περὶ ὅρκων εἴπω, οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον! Ὁ ὅρκος ἐπιβάλλεται διὰ μίαν πυρπόλησιν πόλεως, ἐκθρόνισιν Βασιλέως, μ. ὑποθέσεων καὶ γεγονότων καὶ οὐχὶ ὡς σήμερον ἄνευ φόβου Θεοῦ λαμβάνει τις τὴν ἡμέραν 10 ὅρκους; Πιστεύουν αὐτοὶ οἱ σημερινοὶ δικασταὶ Εὐαγγέλιον; Ἤ περὶ Νηστείας εἴπομεν, σήμερον τελείως κατηργήθη. Ἔστω ὑμῖν γνωστὸν ὅτι οἱ μὴ φυλάττοντες τοὺς 2 ἀποστ. Κανόνας τῆς περὶ νηστείας, τὸ καθαιρέσθω κληρικός, ἤ δὲ λαϊκός ἀφορειζέσθω, ἐκτὸς μόνον σωματικῆς ἀσθενείας, λέγει ὁ Μ. Ἀλεξ. Πατρ. ἅγιος Ἀθανάσιος, ὅτι μετὰ σταυρωτῶν Ἑβραίων ἐξ εὐωνύμων στῆτε, καὶ ἐλέγξει καὶ καταδικάσει αὐτοὺς εἰπών. Οὗτοι ἅπαξ μὲ ἐσταύρωσαν, ὑμεῖς δὲ τὰ τέκνα μου καθ’ ἑκάστην Τετάρτην καὶ Παρασκευὴν κ.λ.π. ἐμποδ. ἡμέρας. Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, Μετανοήσωμεν οὖν ἀδελφοὶ καὶ βιασθῶμεν ὅπως Θ. Χ. καὶ βοηθείᾳ Χριστοῦ σωθῶμεν.