“ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ!”
ΚΑΙ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΤΙ;
Πολλοὶ Γέροντες σήμερα, οἱ ὁποῖοι δὲν θέλουν νὰ
στενοχωρήσουν τοὺς Πατριάρχες καὶ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ αἱρετίζουν –ὡσὰν νὰ μὴ ἐργάζωνται
στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ στὸν οἰκεῖο Ἐπίσκοπο, ὡσὰν νὰ μὴ ἐξαρτᾶται ἡ
καρποφορία τοῦ ἀμπελῶνος ἀπὸ τὸν Κύριο, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Ἐπίσκοπο (ποὺ εἴτε
αἱρετίζει, εἴτε ἀνέχεται τοὺς αἱρετίζοντες), ἐπαναπαύουν τὴν συνείδησή τους μὲ
τὴν σκέψη ὅτι: αἱρετικὸ μποροῦμε νὰ θεωροῦμε καὶ νὰ ἀποφεύγουμε, μόνο ἐκεῖνον
ποὺ ἔχει ὡς τέτοιος χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ κάποια Σύνοδο. Αὐτὴ ὅμως ἡ θέση ἐλέγχεται
ὡς λανθασμένη μὲ βάση τὴν Πατερικὴ διδασκαλία. Γιατί, ἀλήθεια καμώνονται πὼς ἀγνοοῦν
τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ θεωροῦσε ὡς αἱρετικὸ ἐκεῖνον ποὺ καὶ σὲ κάποιο, ἔστω
καὶ «μικρό», σημεῖο τῆς Πίστεως ἔσφαλε, καὶ ἀπόφευγαν νὰ ἐπικοινωνοῦν ἀκόμα καὶ
μὲ ἐκεῖνο, γιὰ τοῦ ὁποίου τὴν ὀρθοδοξία εἶχαν ἀμφιβολίες;