ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!! ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ!!!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ

THE ICON OF THE HOLY TRINITY

THE ICON OF THE HOLY TRINITY 
By: Vladimir Moss

In recent years, the icon of the Holy Trinity in which the Father is portrayed as an old man with white hair, the Son as a young man, and the Holy Spirit in the form of a dove, has been characterized as "deception" and "cacodoxy" by some Orthodox writers, especially the Greek-American George Gabriel.

The arguments Gabriel brings forward are essentially three:-

why am ORTHODOXOS the old calendar

Why I Am an Old Calendarist

‘They who audaciously changed the church calendar in our days, assuredly did not take into account the gravity (of the anathemas), and for the sake of astronomy they paid no heed at all to the venerable tradition and spirit of the Church; and though occupying themselves with ecclesiastical matters, they used science only as a pretense to conceal the innovating inclinations that possessed them’.  - Patriarch

Christopher of Leontopolis1939 –1966*

            The question why anybody should write an article defending his following of the Old (Julian) Calendar appears especially moot. Articles, books and volumes, if not tomes, have been written defending and explaining the Old Calendaristposition in the Orthodox Church today. However, insofar as it is the responsibility of every Christian to appropriate his faith and his belief, this article serves as my personal theological appropriation and internalisation of a question that has painfully split, and continues to split, the worldwide Orthodox community.

Απάντηση στην ''Ομολογία Πίστεως κατά του οικουμενισμού''.

Απάντηση στην ''Ομολογία Πίστεως κατά του οικουμενισμού''.

Το ακόλουθο κείμενο είναι μια θαυμάσια απάντηση σε όλους εκείνους τους αντιοικουμενιστές νεοημερολογίτες ενισταμένους  που τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν να πολεμούν (στα λόγια) την παναίρεση του οικουμενισμού επιδιδόμενοι σε έναν ανούσιο χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων παραμένοντας όμως σε κοινωνία με εκείνους που οι ίδιοι καταγγέλουν ως αιρετικούς.

Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ

Προς τους σεβαστούς κληρικούς της Συντακτικής Επιτροπής του κειμένου ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του οικουμενισμού: Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.

Οι ιεροί και θείοι κανόνες της Εκκλησίας

Οι ιεροί και θείοι κανόνες της Εκκλησίας
Παν. Ι. Μπούμη

Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

           Η έννοια του όρου «κανόνας»

Κανόνας, πως είναι γνωστό, κατά πρώτον και κυριολεκτικώς σημαίνει την ξύλινη ράβδο, τον χάρακα, τον οποίο μεταχειριζόμαστε, για να σύρουμε μία ευθεία γραμμή, ή αντιθέτως, για να ελέγξουμε την ευθύτητα μιας γραμμής. Μεταφορικώς όμως κανόνας λέγεται και κάθε ορισμός, ή νόμος, γενικώς κάθε τι πού χρησιμεύει ως πρότυπο και οδηγός για την ορθή εκτέλεση ή αντιμετώπιση μιας πράξεως, μιας καταστάσεως, ή αντιθέτως ως κριτήριο για να ελέγχουμε «την ευθύτητα», την ορθότητα, αυτής της πράξεως. Π.χ. ένας κανόνας της γραμματικής χρησιμεύει ως οδηγός, για να κλίνουμε ορθώς ένα όνομα ή για να ελέγχουμε, εάν έχουμε κλίνει ορθώς αυτό το όνομα.

Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ συνήθεια τοῦ νὰ ἁμαρτάνεις φέρνει θάνατο»

Κείμενα αὐτογνωσίας: «Περὶ ἐπιμελείας ψυχῆς»,

          τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἀνένδοτοι, γιατί καὶ μία  φορὰ νὰ ὑποκλέψει τὴ συγκατάθεσή μας, καθίσταται ἀληθινὸς κύριός μας. Πρόσφορο παράδειγμα ποὺ ὑποδεικνύει τὸν ὕπουλο καὶ τυραννικὸ χαρακτήρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ τρόπος τῆς Σεμιράμιδος, μὲ τὸν ὁποῖο ὑφάρπαξε τὴ βασιλεία καὶ ἔγινε αὐτοκράτειρα. Ἡ Σεμιράμις κατόρθωσε μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πείσει τὸν σύζυγό της Νίνο, βασιλιὰ τῆς Ἀσσυρίας νὰ παραιτηθεῖ γιὰ μία ἡμέρα ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ νὰ τῆς παραδώσει τὸ σκῆπτρο τῆς βασιλείας. Ἀλλὰ ποιὸ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἔργο τῆς νέας αὐτοκράτειρας; Νὰ διατάξει νὰ φονευθεῖ ὁ Νίνος, ὁ βασιλιὰς καὶ σύζυγός της, ὥστε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἐξουσία ἰσοβίως πρὸς ὄφελός της. Ἡ παρομοίωση εἶναι πλήρης καὶ ταιριάζει σὲ ὅλα. Ἡ ἁμαρτία, ὅπως ἡ Σεμίραμις ποὺ ἀγωνίζεται μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πετύχει τὴ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, ἀμέσως μόλις κατορθώσει αὐτὸ ποὺ ποθεῖ, κατακυριεύει, αἰχμαλωτίζει καὶ θανατώνει τὸ λογικό. Ἐγκαθιστᾶ τὸν θρόνο της στὴν καρδιὰ καὶ τὴν κατευθύνει σὲ ὅλο τὸν βίο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁμαρτία, αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά της.

Οριοθέτηση Ορθοδοξίας και αιρέσεως – Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Οριοθέτηση Ορθοδοξίας και αιρέσεως – Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
Καθηγητής Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης 

Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής γιορτάζει η Εκκλησία μας την νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον των αιρέσων. Το ιδιαίτερο ιστορικό γεγονός, που αποτέλεσε την βάση και την απαρχή του εορτασμού αυτού, ήταν η νίκη της Εκκλησίας εναντίον της εικονομαχίας. Οι εικονομάχοι πρέσβευαν ότι η χρήση των εικόνων είναι αντιχριστιανική. Δεν δέχονταν την προσκύνηση της εικόνας του Χριστού, όπως και την τιμή των εικόνων και των ιερών λειψάνων των αγίων. Η τοποθέτησή τους αυτή δεν ήταν επιφανειακή, αλλά προχωρούσε βαθύτερα ως την άρνηση της απεικονίσεως του Χριστού, πράγμα που οδηγεί τελικά στην άρνηση της σαρκώσεώς του και της παρουσίας του ως αληθινού ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Η απόληξη αυτή της εικονομαχίας φανερώνει και τον αιρετικό χαρακτήρα της• μαρτυρεί ότι ήταν πραγματική αίρεση.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΧΡΗΣΙΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑΝ ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΕΙΣ ΜΙΑΝ «ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ»;

Του π. Γεωργίου Μεταλληνού

1. Η μετάφραση τῆς Ἁγίας Γραφῆς στή Νεοελληνική ἔφερε στό φῶς κατά τήν δεκαετία τοῦ 1830, ὅλα τά ἀκανθώδη προβλήματα τοῦ νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ, στό ἐπίκεντρο τῶν ὁποίων βρισκόταν ἡ σχέση μέ τήν παράδοση καί ὁ κίνδυνος ἀλλοτριώσεως τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος, στήν ἀκατάσχετη μανία τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ. Μία πτυχή τῆς προβληματικῆς ἦταν ὁ λόγος «περί Νεοελληνικῆς Ἐκκλησίας».
Ἕνας ὀξύτατος διάλογος ἀναπτύχθηκε μεταξύ τῶν ἐγκριτοτέρων Θεολόγων τῆς ἐποχῆς, διεξαγόμενος μέσω μαχητικῶν ἐκδόσεων, μέ ἀποτέλεσμα ὅλη ἡ ἰκμάδα τῶν ἐθνικῶν δυνάμεων νά δαπανηθεῖ σέ ἀδιέξοδους ἀγῶνες, σέ ἐποχή ἰδιαίτερα κρίσιμη γιά τήν ὀργάνωση καί εὐστάθεια τοῦ ἀδύνατου ἑλληνικοῦ Κράτους.

Περί Πίστεως Ἁγίoυ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τoῦ Παλαμᾶ

Ἁγίoυ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τoῦ Παλαμᾶ

1. Πιστεύoμε στό Θεό, καί πιστεύoμε τόν Θεό· ἄλλo τό ἕνα καί ἄλλo τό ἄλλo. Πραγματικά πιστεύω τόν Θεό σημαίνει ὅτι θεωρῶ βέβαιες κι᾽ ἀληθινές τίς ἐπαγγελίες πoύ μᾶς ἔδωσε: Πιστεύω στόν Θεό σημαίνει ὅτι ἔχω ὀρθόδoξo φρόνημα. Πρέπει δέ νά τά ἔχωμε καί τά δύo, νά εἴμαστε ἀληθινoί καί στά δύo καί νά συμπεριφερώμαστε ἔτσι, ὥστε καί νά γινόμαστε πιστευτoί ἀπό ἐκείνoυς πoύ βλέπoυν σωστά καί νά εἴμαστε πιστoί ἐνώπιoν τoῦ Θεoῦ πρός τόν Ὁπoῖo ἀπευθύνεται ἡ πίστις. Ἔτσι ὡς πιστoί νά δικαιωνώμαστε ἀπό Αὐτόν «διότι», λέγει «ἐπίστευσε ὁ Ἀβραάμ καί τoῦτo τoῦ λoγαριάστηκε γιά τήν δικαίωσή τoυ» (Ρωμ. 4, 3).

Περί τῆς Ἁγίας Τριάδος: Ἀποσπάσματα ἀπό τήν διάλεξη τοῦ Ἁγίου Γρηγεντίου , μετά τοῦ Ἰουδαιόυ Ἐρβάν

Περί τῆς Ἁγίας Τριάδος: Ἀποσπάσματα ἀπό τήν διάλεξη τοῦ Ἁγίου Γρηγεντίου , μετά τοῦ Ἰουδαιόυ Ἐρβάν ,

 Ἀρχιεπισκόπου Τεφρῶν, Ἀβησσυνίας Ὑεμαίνης,

 ἄκρως πεπαιδευμένου δασκάλου, ἀρίστου γνώστη τῆς Πεντατεύχου καί τῶν Προφητῶν.

Περί τῆς Ἁγίας Τριάδος:

Ἐρβάν: Στόν Μωϋσῆ καί στούς προφῆτες πῶς καί δέν ἐξέθεσε ὁ θεός νά πιστεύουν στόν Πατέρα , τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀλλά μόνο σέ σᾶς (τούς χριστιανούς ) πρόσφατα βρέθηκε αὐτό , ὅπως ἐσεῖς ὑποστηρίζετε;

Ἅγιος: Ὁ Ἀβραάμ ἀφοῦ προστάχθηκε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ θεοῦ νά σφάξει τόν ἰσαάκ , τόν ἔσφαξε κατά τήν πρόθεσή του καί δέν τόν ἔσφαξε (στήν πραγματικότητα), τόν τελείωσε καί δέν τόν τελείωσε.  Διότι αὐτός ἐπέστρεψε ζωντανός · ἔτσι καί ὁ Κύριος ἔσφαξε τόν Υἱό του γιά νά σώσει τόν κόσμο.  Ἀλλά ὅμως τήν τρίτη ἡμέρα ἀφοῦ ἀναστήθηκε , ἄν καί εἶχε σφαγεῖ δέν σφάχθηκε....

Καί ὁ Μωϋσῆς λέει "Καί εἶπε ὁ Κύριος ὁ Θεός"· Κύριος εἶναι ὁ Υἱός, θεός ὁ Πατήρ καί αὐτό τό ὁποῖο λάλησε εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα....