Δογματικὴ κατήχηση τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας μας περὶ τοῦ «Φιλιόκβε»

Δογματικὴ κατήχηση τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας μας περὶ τοῦ «Φιλιόκβε»

 ὑπὸ τοῦ  Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ.κ.Ἱερεμία.

1. Μιλώντας, ἀγαπητοί μου, γιά τήν Ἁγία Τριάδα, τόν Θεό μας, σήμερα θα πῶ γιά μια μεγάλη διαφορά μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Θά σᾶς μιλήσω γιά τό Φιλιόκβε. Εἶναι μεγάλη καί σημαντική ἡ διαφορά αὐτή, ἄν καί μερικοί τήν λέγουν μικρή καί ἀσήμαντη. Ξέρουμε ὅτι τά τρία Πρόσωπα τῆςἉγίας Τριάδος, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι ὁμοούσια.

Ἀλλά ξέρουμε πάλι ὅτι τό καθένα Πρόσωπο ἔχει καίἕνα ἰδικό του, ἕνα προσωπικό ἰδίωμα, πού τό διακρίνει ἀπό τό ἄλλα Πρόσωπα. Δηλαδή, ἡ Ἁγία Τριάδα εἶναι καιἀμέριστη, ἀλλά εἶναι καί μερισμένη. Ὅπως τό λέγειἀκριβῶς ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ἀμέριστος ἐν μεμερισμένοις ἡ θεότης»! (Γρηγ. Ναζιανζηνοῦ, Λόγοι, 31,14)

οι ορθόδοξοι χριστιανοί στην ιστορία της εκκλησίας πάντα αντιδρούσαν δυναμικά σε περιπτώσεις έκπτωσις των επισκόπων από την ορθόδοξο παράδοση και πίστη

οι ορθόδοξοι χριστιανοί στην ιστορία της εκκλησίας πάντα αντιδρούσαν δυναμικά σε περιπτώσεις έκπτωσις των επισκόπων από την ορθόδοξο παράδοση και πίστη

Συγκλονιστικὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ποὺ διασώζεται στὴν «Ἔκθεσι πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας».

Ἐπὶ Πατριάρχου, δηλαδή, Κων/πόλεως Τιμοθέου τοῦ Α΄ (511–518) ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως ἀποτειχίστηκε καὶ ἔμενε ἀκοινώνητος τῶν Θ. μυστηρίων γιὰ πολλὰ χρόνια, διότι ὁ Πατριάρχης Τιμόθεος δὲν ἤθελε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ διάδοχός του, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καππαδόκης (518–520), ὁ λαὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπαίτησεκατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λατρείας νὰ ἀναγνωσθεῖ στὰ δίπτυχα ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατόπιν νὰ μεταλάβει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ νέου Πατριάρχη.

Ὁ νέος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης γιὰ κάποιους λόγους ἐδίσταζε νὰ πραγματοποιήσει τὴν ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαιτοῦσαν τὸ θέμα νὰ τακτοποιηθεῖ ἀμέσως. Στὴν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη νὰ ἀναβληθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση, ὁ λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Tελικά, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν σταθερὴ στάση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία, ὑποχρεώθηκε ὁ Πατριάρχης, τὴν ὥρα τῆς μνημονεύσεως κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία, νὰ ἀναγνώσει στὰ δίπτυχα τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Τότε σταμάτησε ἡ ἀποτείχιση τοῦ λαοῦ καὶ ἡ ἀκοινωνησία τῶν Θ. Μυστηρίων, ἀφοῦ, μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Διπτύχων, ἀποκαταστάθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.

Τὸ περιστατικὸ ἔχει (μὲ κάποιες περικοπές) ὡς ἑξῆς:

Είσαι πικραμένος. Βαθιά πικραμένος. Ή γεύση της πίκραςείναι μόνιμη στο στόμα σου.

Είσαι πικραμένος. Βαθιά πικραμένος. Ή γεύση της πίκραςείναι μόνιμη στο στόμα σου.

«Πικρόνσοι...» (Ίερεμίου β' 19)

Είσαι πικραμένος. Βαθιά πικραμένος. Ή γεύση της πίκραςείναι μόνιμη στο στόμα σου. Γελάς με δυσκολία στα ευχάριστα λόγια πού ακούς.Και το λιγοστό δύσκολο γέλιο σου το φαρμακώνει ή πίκρα. Ή ίδια σταλάζει τηδυσάρεστη γεύση της σε καθετί όμορφο ή χαρούμενο πού έρχεται να σου πλουτίσειτη ζωή. Δεν μπορείς να χαρείς σχεδόν τίποτα. Μέσα σε όλα, μέσα σε καθετίαισθάνεσαι αυτό το πικρό στοιχείο. Αυτό το πικρό κάτι πού δηλητηριάζει το είναισου, πού φαρμακώνει την ύπαρξή σου. Αυτό το πικρό κάτι...

Γιατί άραγε; Τί φταίει; Από πού ξεκινάει, πού έχει την πηγήτης αυτή ή πίκρα, ή τόσο δυνατή, ή τόσο ανυπόφορα αισθητή;

Που έχει την πηγή της; Σε μιαν εγκατάλειψη. Σε μια σκληρήεγκατάλειψη, πού έχει μεσολαβήσει στη ζωή σου. Έδώ έχει τις ρίζες του το κακό.Κάποιον εγκατέλειψες.

ΠΕΡΙ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ: «ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΕΠΙΣΗΜΗ».

ΠΕΡΙ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 

ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ: «ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΕΠΙΣΗΜΗ». 

 Η προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, βάσει της αρχαιότητάς της, της αυθεντικότητάς της, αλλά και της βαρύτητας των γεγονότων που πραγματεύεται, είναι ίσως η σημαντικότερη προφητεία της προ Χριστού εποχής.

 Η προφητεία ξεκινά με αναφορά στην ημέρα της Εσχάτης Κρίσεως, στην ημέρα κατά την οποία «θα κατέλθει από τον ουρανό ο μέλλων βασιλεύς των αιώνων», για να κρίνει όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους.

ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ Αγίου Νεκταρίου

ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αγίου Νεκταρίου

Η απάντηση του Αγίου Νεκταρίου σε όσους αδιάκριτα και γενικευμένα καταδικάζουν τους αρχαίους Έλληνες για διαφθορά βίου. Ένας λαός με τέτοιους φιλοσόφους δεν μπορεί παρά να ακολουθεί τον δρόμο που του ορίζουν. Οι αρχαίοι Έλληνες ΔΕΝ ήταν κτήνη παραδομένα στην ακολασία και στην διαφθορά αλλά λαός με ιδιαίτερη ΚΛΗΣΗ! ...αύτη η κλήσις αυτού εν τοις έθνεσιν· μαρτύριον η εθνική αυτού ιστορία· μαρτύριον η φιλοσοφία αυτού· μαρτύριον η κλίσις αυτού· μαρτύριον αι ευγενείς αυτού διαθέσεις· μαρτύριον η παγκόσμιος ιστορία· μαρτύριον η μακροβιότης αυτού, εξ ης δυνάμεθα αδιστάκτως να συμπεράνωμεν και την αιωνιότητα αυτού, διά το αιώνιον έργον του Χριστιανισμού μεθ' ου συνεδέθη ο Ελληνισμός.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ

 Του Πρωτοπρ. Κυριακού Τσουρού Γραμματέως της Σ. Ε. επί των αιρέσεων

Απόσπασμα από το βιβλίο: Ο Νεοπαγανισμός της Νέας Εποχής.

Στα ελληνικά νεοπαγανιστικά κινήματα συναντάμε τέσσερις διαφορετικές τοποθετήσεις έναντι του προσώπου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:

α) Σφοδρή πολεμική στάση με σκληρή και ενίοτε υβριστική (ακόμη και χυδαία) γλώσσα.

β) Ήταν Έλληνας και όχι Εβραίος.

γ) Ήταν ένας από τους θεούς του Ελληνικού Δωδεκαθέου.

δ) Μαζί Χριστός και Δωδεκάθεο και Νέα Εποχή

Δεν λείπουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν μυθικό πρόσωπο. Βεβαίως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλες αυτές οι τάσεις αρνούνται στην πραγματικότητα και πολεμούν το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και καθίστανται πολέμιοι του Χριστιανισμού.

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ

῝Ος δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης.

1ον . ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΑΝΑΘΕΜΕΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ??1583, 20 Νοεμβρίου: Συγκαλείται ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ καί τών τεσσάρων Πατριαρχείων καί άλλων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, είς Κωνσταντινούπολιν προεδρεύοντος τού Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β' τού Τρανού, ή οποία ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΕΝ καί ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΝ τήν αλλαγήν τού ημερολογίου, καί όσους τό ακολουθήσουν, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, επισημαίνουσα ότι όποιος τό δεχθή θά είναι ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ καί έκτός Έκκλησίας καί εκτός τής ομηγύρεως τών πιστών.

1587: Παρομοία Σύνοδος γίνεται είς τήν Κωνσταντινούπολιν μέ αντιπροσώπους καί Πατριάρχας καί τών άλλων Πατριαρχείων καί πρόεδρον τόν Οίκουμενικόν Πατριάρχην Ιερεμίαν Β' τόν Τρανόν, καί εκδίδει τήν αυτήν ΑΠΟΦΑΣΙΝ κατά τού νέου παπικού ημερολογίου.

1593, Φεβρουάριος: Τρίτη Πανορθόδοξος Σύνοδος μέ τήν συμμετοχήν όλων τών Πατριαρχείων εκδούσα τήν αυτήν απαγορευτικήν καί καταδικαστικήν απόφασην κατά τού Γρηγοριανού παπικού νέου ημερολογίου, προεδρεύοντος τού αυτού Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β' τού Τρανού.

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ των αιρετικών νεοημερολογιτών οικουμενιστών και των συμπορευόντων μετ'αυτών ΕΛΕΓΧΟΣ

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ των αιρετικών νεοημερολογιτών οικουμενιστών και των συμπορευόντων  μετ'αυτών  ΕΛΕΓΧΟΣ

῝Ος δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης.  7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.  8 εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.  9 καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 

6 «Όποιος όμως σκανδαλίσει έναν από τους μικρούς αυτούς που πιστεύουν σ’ εμένα, τον συμφέρει να κρεμαστεί μυλόπετρα γύρω από τον τράχηλό του και να καταποντιστεί στο πέλαγος της θάλασσας.  7 Αλίμονο στον κόσμο από τα σκάνδαλα. Γιατί είναι ανάγκη να έρθουν τα σκάνδαλα, όμως αλίμονο στον άνθρωπο μέσω του οποίου έρχεται το σκάνδαλο.  8 Και αν το χέρι σου ή το πόδι σου σε σκανδαλίζει, κόψε το εντελώς και ρίξε το μακριά από εσένα. Είναι καλό για σένα να εισέλθεις στη ζωή κουλός ή χωλός, παρά να έχεις δύο χέρια ή δύο πόδια και να ριχτείς στη φωτιά την αιώνια.  9 Και αν ο οφθαλμός σου σε σκανδαλίζει, βγάλε τον και ρίξε τον μακριά από εσένα. Είναι καλό για σένα να εισέλθεις μονόφθαλμος στη ζωή παρά να έχεις δύο οφθαλμούς και να ριχτείς στη γέεννα της φωτιάς». 
Κατα Ματθαιον

(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 18)

 Η ορθόδοξος  εκκλησία του Θεού  από των  αρχαιοτάτων  χρόνων  πολεμείται  από  τον διάβολο  και  τα  όργανα  του , με διάφορες  αιρέσεις  και  σχίσματα  !

Οι  Θεοφόροι  Άγιοι  Πατέρες  κατά  την  διάρκεια  των  αιώνων  επολέμησαν  δια  πνεύματος  Αγίου  όλες  αυτές  τις  αιρέσεις  και  τις  κατανίκησαν  , θεσπίζοντας  κανόνες  και  δόγματα  τα  οποία  κανένας  δεν  μπορεί  να  τα  αλλάξει  , ή να τα αλλοίωση !

Κατά  τον  20^ο  αιώνα όμως , ο  διάβολος  κατόρθωσε  να  παρασύρει  το  μεγαλύτερο  μέρος  των  μελλών  της  Εκκλησίας  του  Θεού  σε νέες  αιρέσεις  , και  να  τους  αποκόψει  από  το  ζων  σώμα  της  Εκκλησίας !

Οι  αιρέσεις  αυτές  είναι  :

1^ον: Η αίρεση  του  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ , που επέβαλε την  αναγνώριση  από  το  πατριαρχείο  κων/λεως  και  των  τοπικών  εκκλησιών  , όλων  των  αιρέσεων  ως  εκκλησίες  του  ΧΡΙΣΤΟΥ,  δια  της  πατριαρχικής  εγκυκλίου  του  1920 ! σε αντίθεση  με  το 9^ον  άρθρο  του  συμβόλου  της  Πίστεως  που  μας  διδάσκει  να  πιστεύομαι  , ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ  ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ !

Για  την εφαρμογή  και  επιβολή  αυτής  της  αιρέσεως  ,  επεβλήθη  δια  των  όπλων  της  τότε  κυβέρνησης  (1924)  το  νέο  παπικό  ημερολόγιο  στην  Ελληνική  εκκλησία  , παράνομα , πραξικοπηματικά  υπό  των  μασόνων , πατριάρχη  Μελέτιο  Μεταξάκη  και  τον  αρχιεπίσκοπο  Αθηνών  Χρυσόστομο  Παπαδόπουλο ,  παρά  την  αντίθετο  τότε  άποψη και  γνώμη , όλων  των  υπολοίπων  πατριαρχείων  και  αυτοκέφαλων  ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ !!!!!  Αποκόπτοντας  με  αυτό  τον τρόπο  την  εκκλησία  της  Ελλάδος  από  το  όλον  σώμα  του  ΧΡΙΣΤΟΥ !!!

Οι λίγοι  εναπομείναντες  ορθόδοξοι  επίσκοποι , κληρικοί  και  λαϊκοί  ,  πιστοί  στους  κανόνες  και  τις  παραδόσεις  της  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ονομάστηκαν  χλευαστικώς  από  τους  οικουμενιστές  ( παλαιοημερολογίτες )

Η  διωκόμενη  από  τους  αιρετικούς  οικουμενιστές  Εκκλησία  συνεχίζει την  ορθόδοξο  πορεία  βαλλόμενη , πολεμούμενη , συκοφαντημένη   συνεχώς  έως  σήμερα !  

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ . ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ . ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

[ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΤΟΥΝΤΑΣ]

       1.Έχομεν ομιλήσει και άλλοτε σχετικά με τον νεανίσκον 1 αυτόν και εξάπαντως θα ενθυμήται ο επιμελής ακροα­τής αυτά που εξετάσαμεν τότε. Πρώτον μεν δεν είναι ο ίδιος με τον νομικόν που αναφέρεται εις τον Λουκάν 2. Διότι ε­κείνος μεν ήταν πειρακτήριος με το να κάμνη ειρωνικάς ε­ρωτήσεις, αυτός δε καλά μεν ερωτούσεν, αλλά δεν εδέχετο με ευπείθειαν3. Διότι δεν θα έφευγε λυπημένος από τας απαντήσεις που τού έδιδεν ο Κύριος, εάν περιφρονητικώς τού απηύθυνε τας ερωτήσεις. Δια τούτο κάπως ανάμικτος μας εφαίνετο η συμπεριφορά του, διότι άλλοτε μεν η Γραφή4 μας τον δεικνύει άξιον επαίνου, άλλοτε δε αθλιώτατον και καθ' ολοκληρίαν απελπισμένον.

 Το να γνωρίση δηλαδή τον αληθινόν διδάσκαλον και να περιφρονήση την αλαζονείαν των φαρισαίων και την γνώμην των νομικών και την ενόχλησιν των γραμματέων, και να αποδώση την ονομασίαν αυτήν εις τον μόνον αληθινόν και αγαθόν διδάσκαλον, αυτό ήταν εκείνο που επηνέσαμεν. Εκτός δε τούτου και το να φανή ότι φροντίζει πως θα ημπορούσε να κληρονομήση την αιώνιον βασιλείαν, και αυτό αξίζει να το παραδεχθούμεν. Αν­τιθέτως, εκείνο μάλιστα κρίνει ολόκληρον την διάθεσίν του, που δεν αποβλέπει εις το πραγματικώς καλόν, αλλά προσ­έχει αυτό που αρέσει εις τους  πολλούς, το ότι δηλαδή, αφού εδιδάχθη σωτήρια μαθήματα από τον αληθινόν διδά­σκαλον, δεν τα εχάραξεν εις την καρδίαν του και δεν εφήρμοσεν εις την πράξιν τα διδάγματα, άλλ' απήλθεν λυπημέ­νος, τυφλωμένος από το πάθος της φιλοπλουτίας.

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ»: ΜΑΣΟΝΙΚΟΣ «ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ» ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ Β’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ»:

ΜΑΣΟΝΙΚΟΣ «ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ»

ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ  ΤΗΣ Β’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

   Η αναφορά είναι για κείμενο του βιβλίου «ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» της Β’ Γυμνασίου και συγκεκριμένα για το κείμενο «Η ιστορία του δαχτυλιδιού» του Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ (Gotthold Ephraim Lessing, 1729-1781). Ο συγγραφέας όπως διαβάζουμε στη βικιπαιδεια:

«…το 1774-78 εξέδωσε τα Αποσπάσματα του Βόλφενμπύτελ, μέρη δηλαδή ενός έργου του Χέρμαν Ραϊμάρους, όπου εκφραζόταν πολύς σκεπτικισμός (τουλάχιστον) έναντι του Χριστιανισμού. Ο Λέσσινγκ δέχτηκε πολλές επιθέσεις για την έκδοση αυτή, απάντησε περιχαρής για την διαμάχη σε ένδεκα φυλλάδια (γνωστά ως Anti-Goeze, από το όνομα του πάστορα του Αμβούργου Γιόχαν Μέλχιορ Γκαίτσε που ηγούνταν των επιθέσεων) κατακεραυνώνοντας τους επικριτές του, υπεραμυνόμενος της ελευθερίας σκέψεως και αναγνωρίζοντας την αξία του Χριστιανισμού ακόμη κι αν η Βίβλος ήταν ανθρώπινο έργο και τα θαύματα μύθοι ή φυσικά φαινόμενα.

Τα Αποσπάσματα κατασχέθηκαν και ο Λέσσινγκ τέθηκε υπό την επιτήρηση του λογοκριτού του Μπράουνσβάιγκ. Έγραψε τότε το δραματικό του αριστούργημα Νάθαν ο Σοφός, ένα κήρυγμα ανεξιθρησκείας. Το έργο εκδόθηκε το 1779 και αποδοκιμάστηκε από το χριστιανικό κοινό. Πρωτοπαρουσιάστηκε (μεταθανάτια) το 1783 και την τρίτη νύχτα η αίθουσα ήταν άδεια. Μόνο μετά από μια διασκευή από τους Γκαίτε και Σίλλερ το έργο πήρε την περίοπτη θέση του στο γερμανικό δραματολόγιο.