Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
“υμείς δε μη κληθήτε ραββί. Εις γαρ υμών ο διδάσκαλος
(…) και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γης, είς γαρ ο πατήρ υμών ο εν τοις
ουρανοίς. Μηδέ κληθήτε καθηγηταί, εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός.”
(Ευαγγέλιο)
ΙΗΣΟΥΣ: – Ένας είναι ο διδάσκαλός σας, ο
Χριστός.
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ : -Όχι. Οι διδάσκαλοι είναι
πολλοί, το μήνυμα είναι ένα, περί αγάπης..
ΙΗΣΟΥΣ: – Ένας είναι ο ουράνιος πατέρας
σας, όπως σας τον αποκάλυψε ο Χριστός στη διδασκαλία Του.
ΟΙΚ.: – Όχι, δεν είναι ο Θεός, όπως τον
αποκάλυψε ο Χριστός,ουράνιος πατέρας μας, αλλά όπως μιλούν για το Θεό κι οι
άλλες θρησκείες. Όλες οι θρησκείες οδηγούν στην αλήθεια. Καμία δεν κατέχει όλη
την αλήθεια (οικουμενιστική θεωρία των κλάδων).
ΙΗΣΟΥΣ:- Ένας είναι ο οδηγός σας, ο
Χριστός.
ΟΙΚ.: – Όχι, πολλοί είναι οι οδηγοί μας
και όλοι οδηγούν στην αλήθεια.
Θα έλεγα στους οικουμενιστές: σαράντα
αιώνες προφήτες, απόστολοι, ιεράρχες, μάρτυρες, όσιοι, άγιοι μιλούν για το
πρόσωπο του Ιησού Χριστού και σεις ακόμα δεν άκουσατε γι΄ αυτό; Είναι
συνταρακτικό! Ο Ιησούς ρωτάει τους μαθητές Του, για τον κόσμο, ποιος λένε ότι
είναι κι οι μαθητές Του απαντούν: άλλοι λένε είσαι ο Ηλίας, άλλοι ο Ιωάννης,
άλλοι ότι είσαι προφήτης.
O Ιησούς απευθύνεται στους ίδιους, τους
ρωτάει: εσείς ποιος λέτε ότι είμαι; Συ είσαι ο Υιός του Θεού, απάντησε ο
Πέτρος. Ο Ιησούς τότε τους επιτίμησε να μη μιλούν γι΄Αυτόν. Γιατί άραγε; Ίσως
για να μη θεωρητικολούν με τέτοια επιπολαιότητα ( ή δολιότητα) σαν τους οικουμενιστές.
Ο Ιησούς για να μην υπάρξει πια κανείς
ποτέ που θα αμφισβητήσει το ιστορικό πρόσωπο του Χριστού, τους λέει όλα όσα θα
συμβούν στο πρόσωπό Του. Κανένας δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει το ιστορικό
πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Κύριος γνωρίζει ότι θα εμφανιστούν οι αιρετικοί
και οι χειρότεροι από όλους , οι οικουμενιστές.
«Υμείς δε τίνα με λέγετε είναι; Αποκριθείς
δε ο Πέτρος λέγει αυτώ: Συ ει ο Χριστός. Και επετίμησεν αυτοίς ίνα μηδενί
λέγωσι περί αυτού. Και ήρξατο διδάσκειν αυτούς, ότι δει τον υιόν του ανθρώπου
πολλά παθείν, και αποδοκιμασθήναι από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και
γραμματέων, και αποκτανθήναι, και μετά τρεις ημέρας αναστήναι.»
Οι οικουμενιστές και γενικά οι αιρετικοί
πάσχουν από υπέρμετρο εγωισμό . Η αίρεση διαλύει την ενότητα και τη συνοχή της
κοινωνίας και την υποκαθιστά με την ψευδο-ένωση, η οποία δημιουργείται για
λόγους σκοπιμότητας,. Δεν είναι αιρετικοί επειδή δεν γνωρίζουν το λάθος τους,
αλλά επειδή μεταξύ του σωστού και του λάθους διαλέγουν το λάθος.
Οι αιρετικοί δεν ενδιαφέρονται για το
σωστό ή το λάθος. Ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος διαλέγουν το λάθος. Δεν τους
ενδιαφέρει, αν οι άνθρωποι που ζούν μέσα σε κοινωνίες, οι οποίες δεν έχουν
αληθινούς δεσμούς μεταξύ τους, αλλά στηρίζονται στο ψέμα και στην υποκρισία δεν
είναι ευτυχισμένοι. Ότι με την υποκρισία και τα ψέματα το κενό που δημιουργεί η
απουσία του Θεανθρώπου δεν θα μείνει κενό, αλλά θα καλυφθεί απ΄ τον υπάνθρωπο.
Γράφοντας , λοιπόν, για τους αιρετικούς
δεν απευθύνεσαι σ΄ αυτούς,, αλλά σ΄ εκείνους που είναι πιθανόν να παρασυρθούν
από τις αιρέσεις τους και να χάσουν την ψυχή τους.
Κατά καιρούς εμφανίστηκαν διάφοροι
αιρετικοί χριστομάχοι ή πνευματομάχοι κ.α. ΟΙ αιρετικοί της εποχής μας είναι οι
λεγόμενοι οικουμενιστές, που ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν κατά τίνος από τα δόγματα
της Ορθοδοξίας στρέφονται γιατί στρέφονται εναντίον της Ορθοδοξίας στο σύνολό
της.
Το όνομά τους προέρχεται από τη λέξη
οικουμένη. Ο οικουμενισμός ως αίρεση αρνείται τη θεότητα του Ιησού Χριστού. Δεν
είναι ο Ιησούς Χριστός ο σωτήρ του κόσμου. Όλοι οι δρόμοι κατά τους
οικουμενιστές οδηγούν στη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν υπάρχει μια αλήθεια που
σώζει τον άνθρωπο, υπάρχουν πολλές αλήθειες και καμία δεν είναι πλήρης,. Μόνο
όλες μαζί αποτελούν την πλήρη αλήθεια. Ο οικουμενισμός είναι η παγκοσμιοποίηση
στην πίστη.
Οι οικουμενιστές είναι από όλες τις
απόψεις απλοϊκοί, είτε από την άποψη της Πίστης, είτε από την άποψη της
Γνωσιολογίας, είτε από την άποψη της Ηθικής. Από την άποψη της πίστης είναι
απλοϊκοί, γιατί η ενότητα στην πίστη δεν έχει έννοια ποσοτική , αλλά ποιοτική.
Μια επιφανειακή ενότητα των θρησκειών σε όλο τον κόσμο, χωρίς ενότητα στην πίστη
δεν είναι ενότητα πίστης.
Από την άποψη της αλήθειας (γνωσιολογία) ο
οικουμενισμός είναι απλοϊκός, καθόσον αγνοεί, ότι ουσιαστικό στοιχείο της
αλήθειας sine qua non είναι η καθολικότητα, με την έννοια ότι αυτό που είναι
αληθινό είναι αληθινό παντού, είτε αναγνωρίζεται ως αληθινό είτε όχι.
Τέλος από την άποψη της ηθικής είναι
απαράδεκτοι οι οικουμενισμές διότι την ψευδοένωση αλληλοαναιρούμενων θρησκειών,
την παρουσιάζουν για λόγους σκοπιμότητας ως αληθινή ένωση εξαπατώντας εκείνους
που από άγνοια ή επιπολαιότητα τους ακολουθούν.
Η Εκκλησία «θεραπεύει» τις αιρέσεις αλλά
παραιτείται από τους αιρετικούς και τους αφήνει στην αρρώστια τους μετά μίαν
και δευτέραν νουθεσίαν.
Τό θέμα είναι ότι οι πιστοί δεν κολλάνε
απ΄ τις αιρέσεις, αλλά απ΄ τους αιρετικούς.
Εκείνοι που τους γνωρίζουν μπορούν να
φυλάγονται μόνοι τους.Εκείνοι που δεν τους γνωρίζουν δεν πρέπει να έχουν την
αρωγή της Εκκλησίας;
Νιώθω την οδύνη του Κληρικού και του
Εκπαιδευτικού σε μια τέτοια εποχή σαν τη δική μας.
Πρέπει να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς
Υποσημείωση:
1)Μαρκ. Κεφ.Η΄27-31, 2) Ρωμ. Κεφ.Η΄14-21,
3) Ματθ.Κεφ.ΚΓ΄6-11, 4) Φιλιπ.Κεφ. Δ΄4-9. 5) Κορ.Κεφ.ΙΑ΄23-32, Ματθ.ΚΣΤ΄26- 29,
Μαρκ. ΙΔ΄22-26. ¨Λουκ.Κεφ.ΚΒ΄17-20. «Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού….»,
«Τον συνάναρχον Λόγον Πατρί και Πνεύματι….»
Η ΚΑΤΑΣΤΡΤΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΥΤΩΝ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου