Μας λένε οι αντι-οικουμενιστές κληρικοί , ότι είναι σχίζμα .........

Μας λένε οι λεγόμενοι αντι-οικουμενιστές  κληρικοί : μητροπολητης πειρεως  Σεραφημ , π.Θεόδωρος Ζήσης , π. Μεταλληνός , π. αρσενιος , π. Μανώλης κ.α. , αυτοί  αδελφοί  μου είναι η πραγματική ορθόδοξος εκκλησία και εκκλησιολογία ( του νέου  ημερολογίου)!! να παλέψομε εντός αυτής την αίρεση του οικουμενισμού που έχει λεηλατήσει την εκκλησία της Ελλάδος !! το να αποκηρύττουν δηλαδή διάφοροι  παλαιοημερολογίτες την επίσημο εκκλησία είναι σχίσμα και καθαρός προτεσταντισμός !

και οι Άγιοι Πατέρες απαντούν :

Έλεγε ο Μέγας Άγιος Αθανάσιος «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (=πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ' αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις τήν γέενναν του πυρός»

(Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 33, 199) και "ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει(=αρμόζει) φεύγειν" (PG 26, 1188 Β).

Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του, μη περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν, φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν»

(Άγ. Νικόδημος Αγιορείτης, Περί συνεχούς Μεταλήψεως, σ. 175).

Ο άγιος Υπάτιος 446) Ηγούμενος της Μονής των Ρουφιανών στην Χαλκηδόνα

Γνούς δε  ο Υπάτιος ότι παρ΄ό δεί  εφρόνησεν ο Νεστόριος ευθέως περιείλεν εν τω αποστολείω  το όνομα αυτού , του μη αναφέρεσθαι εν τη  προσφορά .

 Γνούς  δε  τούτο ο ευλαβέστατος Επίσκοπος  Ευλάλιος  ,δεδοικώς  την έκβασιν του πράγματος  , ήν  γάρ  εγκρατής εν  τη πόλει  ο Νεστόριος , λέγει τώ Υπατίω :  Διατί  περιείλες  το όνομα  αυτού μη  γινώσκων το αποβησόμενον ;

Ο δε  Υπάτιος  έφη :

Εγώ αφού έγνων  ότι  άδικα  λαλεί περί  του ΚΥΡΙΟΥ μου , ού κοινωνώ αυτώ ούτε αναφέρω το όνομα  αυτού , ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΑΡ –Ο ΝΕΣΤΟΡΙΟΣ- ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ !!! και φυσικά είναι εκτός της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ , ΣΤΕΡΟΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ , σε αντίθεση με τους σημερινούς ουνίτες τους φλωρινο σεραφειμικους γοχ , που περιμένουν οικουμενική σύνοδο << αλήθεια από ποιόν ; για να δηλώσουν ότι οι εκκλησία της Ελλάδος είναι  χωρίς μυστήρια και ιερωσύνη!!

Τότε  λέγει  ο επίσκοπος  Ευλάλιος  έν  οργή :  ύπαγε  διόρθωσον ό εποίησας , επεί τι  ποιήσαι  έχω  εις σε !

Ο  δε Υπάτιος  απεκρίθη : ό θέλεις  ποίησον , εγώ  γάρ  πάντα  προεθέμην παθείν ,  και ούτω τούτο εποίησα  ( acta  sanctorum B ΄ σελ. 267 )

Είναι γνωστό  ότι  ο Άγιος  Μάξιμος  ο Ομολογητής  διά  ένα  χρονικό  διάστημα , και οι δύο  τρείς μαθηταί του αποτελούσαν  ολόκληρον την ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ είς  την ανατολή , κατά  την διάρκεια  των διωγμών των Μονοθελητών . Οι  άνθρωποι  τους   έλεγον <<  είστε  τρελοί ,και φανατικοί ,  πραγματικώς θέλεται να μας  είπετε  ότι  ο  Αυτοκράτωρ , οι Πατριάρχαι , όλοι οι Επίσκοποι και κληρικοί και  όλος  ο λαός είναι εις την αίρεσιν και  ότι  μόνον  εσείς  είσαστε Ορθόδοξοι ?? εσείς  που ούτε κάν ιερεύς δεν είσαστε , αλλά  ένας απλός  μοναχός ;

Τα ίδια που λένε και σήμερα οι αντι- οικουμενιστές για τους ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ , τους χλευαστικώς αποκαλούμενους παλαιοημερολογίτες .

Και ο Άγιος  Μάξιμος απαντούσε πολύ  σωστά : Πραγματικώς έτσι είναι , και έτσι ήταν !!!

Ανάμεσα  σε αυτούς που καταδικάσθηκαν  αργότερα  από την ΣΤ΄ Οικουμενική σύνοδο ως αιρετικοί ήταν :  Τέσσερις  πατριάρχαι  Κωνσταντινουπόλεως  , ένας πάπας Ρώμης , ένας πατριάρχης  Αλεξανδρείας , δύο πατρειάρχαι  Αντιοχείας και πλήθος  άλλοι .

Διά  πολλά  έτη αυτός ο απλός  Μοναχός Άγιος Μάξιμος  και οι  δύο αυτού μαθηταί  είχαν δίκαιον και αποτελούσαν την στρατευομένη  ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ , ενώ όλοι οι υπόλοιποι  πατριάρχες  επίσκοποι και ο λαός  ήταν στην αίρεση και εκτός της Βασιλείας του Θεού την Εκκλησία !!!

Πρωτ. π. Ζήσης: Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Όποιον μνημονεύουμε με εκείνον κοινωνούμε και με όποιον κοινωνούμε τον μνημονεύουμε. Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.