Τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω την θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν : και προσκυνούμεν την εικόνα της εις άδου καθόδου!

Τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω την θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν : και προσκυνούμεν την εικόνα της εις άδου καθόδου!

ΤΟ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 

Το Συναξάριον.

Τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω την θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν, δι’ ών της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν, προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε.

Κατά το Άγιον και Μέγα Σάββατον εορτάζομεν τον ενταφιασμόν του μετά της Θεότητος αχωρίστως ηνωμένου Σώματος του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, καθώς και την κάθοδον του Κυρίου εις τον άδην, δια των οποίων (ταφής και καθόδου εις τον άδην,) το ανθρώπινον γένος εκλήθη να επανέλθη, από την φθοράν, εις την κατάστασιν όπου ήτο αρχικώς (προ της πτώσεως του Αδάμ), και ούτως ωδηγήθη εις την αιώνιον

Ο Οίκος.

Ο συνέχων τα πάντα επί σταυρού ανυψώθη και θρηνεί πάσα η κτίσις, τούτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνόν επί του ξύλου· ο ήλιος τας ακτίνας απέκρυψε και το φέγγος οι αστέρες απεβάλοντο· η γη δε συν πολλώ τω φόβω συνεκλονείτο, η θάλασσα έφυγε και αι πέτραι διερρήγνυντο· μνημεία δε πολλά ηνεώχθησαν και σώματα ηγέρθησαν αγίων ανδρών. Άδης κάτω στενάζει και Ιουδαίοι σκέπτονται συκοφαντήσαι Χριστού την Ανάστασιν, τα δε γύναια κράζουσι· τούτο Σάββατόν εστι το υπερευλογημένον, εν ώ Χριστός, αφυπνώσας, αναστήσεται τριήμερος.

ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΙΣ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Αυτός που συγκρατεί (δια της θείας δυνάμεώς Του) τα πάντα, ανυψώθη επί του Σταυρού και όλη η Δημιουργία, βλέπουσα Αυτόν κρεμάμενον γυμνόν επάνω εις το ξύλον, θρηνεί· ο ήλιος (εξ αιτίας του γεγονότος αυτού,) απέκρυψε τας ακτίνας του και οι αστέρες έχασαν το φως των· η γη, γεμάτη από φόβον, εσείετο, η θάλασσα απεσύρθη (από την ξηράν) και οι βράχοι εθραύοντο· πολλά μνήματα ηνοίχθησαν μόνα των (θαυματουργικώς) και σώματα νεκρά αγίων ανδρών ανεστήθησαν. Ο άδης κάτω από την γην στενάζει και οδύρεται (δια την συντριβήν της εξουσίας του και την απελευθέρωσιν των υπ’ αυτού κρατουμένων) και οι Ιουδαίοι (παρ’ όλα τα πρωτοφανή και συγκλονιστικά αυτά γεγονότα,) σκέπτονται να διαδώσουν συκοφαντικώς ότι είνε ψευδής η Ανάστασις του Χριστού· αι δε γυναίκες (που μετέβαινον, κατά τα εξημερώματα της Κυριακής, με μύρα εις τον τάφον,) εφώναζον δυνατά: Η σημερινή ημέρα (η μετά το Σάββατον, η Κυριακή, και όχι το Σάββατον των Ιουδαίων,) είνε πράγματι το ευλογηθέν κατ’ εξοχήν υπό του Θεού Σάββατον (δηλαδή η αληθινή ημέρα εορτασμού)· επειδή κατά την ημέραν αυτήν (της Κυριακής) ο Χριστός, αφού εκοιμήθη τον ύπνον του θανάτου, θα αναστή (εκ των νεκρών), διότι συνεπληρώθησαν αι τρεις ημέραι.