ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

                        

«Περιωρίσθην παρά τοῦ βασιλέως. Ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἡ τῆς ἀληθείας δύναμις οὐ δέδεται, τρέχει δέ καί μᾶλλος εὐοδοῦται καί οἱ πλείονες τῶν ἀδελφῶν τῇ ἐμῇ ἐξορία θαρροῦντες βάλλουσι τοῖς ἐλέγχοις τούς ἀλιτηρίους καί παραβάτας τῆς ὀρθῆς πίστεως καί τῶν πατρικῶν θεσμῶν καί ἐλαύνουσιν πανταχόθεν ὡς καθάρματα, μήτε συλλειτουργεῖν αὐτοῖς ἀνεχόμενοι, μήτε μνημονεύοντες ὅλως αὐτῶν ὡς χριστιανῶν» (Ἁγ. Μάρκου Εὐγενικοῦ, ἐπιστολή πρός Θεοφάνη, R.G. 160, 1097 AB).

«Mόνον νά μή ἐξαπατηθῆτε ἀπό τάς ψευδολογίας των, ὅταν ἐπαγγέλλωνται τήν ὀρθότητα τῆς πίστεως. Τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι χριστέμποροι καί ὄχι χριστιανοί, καθ’ ὅσον προτιμοῦν πάντοτε ἐκεῖνο πού τούς ὠφελεῖ εἰς τόν παρόντα βίον ἀπό τήν ζωήν τῆς ἀληθείας. Ὅταν ἐνόμισαν ὅτι ἀπέκτησαν αὐτήν τήν ματαίαν ἐξουσίαν,  προσετέθησαν εἰς τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶδαν νά ἀγριεύουν οἱ λαοί, καί πάλι συμμορφώνονται πρός τήν ὀρθότητα. Δέν ἀναγνωρίζω ὡς Ἐπίσκοπον, οὔτε θά συγκαταριθμήσω μεταξύ τῶν ἱερέων τοῦ Χριστοῦ αὐτόν πού προεβλήθη εἰς τήν ἀρχήν ἀπό τά βέβηλα χέρια πρός κατάλυσιν τῆς πίστεως. Αὐτή εἶναι ἡ ἰδική μου κρίσις περί τῶν Πραγμάτων» (Μ. Βασιλείου, R.G., τόμ. 32, σελ. 897 Α).

καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί· καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποιμένας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ ἀλλήλων, καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθεία καί ἀκριβεία, πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πρός τόν Πατριάρχην Ἀντιοχείας, Κῶδ. Coisl 99, φ. 143β-144α).