ΠΕΡΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΩΝ

ΠΕΡΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΩΝ

Ἐρώτησις : Ἔχει ἐξουσίαν ὁ πονηρὸς διάβολος νὰ εἰσέρχεται μέσα εἰς τὸν Ἄνθρωπον νὰ τὸν δαιμονίζει;

Ἀπόκρισις : Ἄν ἴσως εἶχεν ἐξουσίαν ὁ πονηρὸς καὶ παγκάκιστος διάβολος, νὰ εἰσέρχεται μέσα εἰς τοὺς Ἄνθρώπους, μάλιστα εἰς ἡμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς, δὲν ἤθελε μείνει Ἄνθρωπος εἰς τὴν γῆν ὅλην, ὁποῦ νὰ ἦναι ὑγιὴς εἰς τὰς φρένας· καὶ λοιπὸν ὄχι εἰς ἄνθρωπον λογικὸν, μαλιστα καὶ βεβαπτισμένον, ἀλλ’ οὐδὲ εἰς ἄλογον ζῶον δὲν ἔχει ἐξουσίαν ὁ μιαρὸς καὶ παμβέβηλος νὰ εἰσέλθη· οὐδὲ εἰς αὐτοὺς τοὺς χοίρους δὲν ἠδήνατο νὰ εἰσέλθῃ, ἄν τότε δὲν τοῦ ἔδιδεν ἄδειαν ὁ Ἰησοῦς.

Ἐρώτησις : Ἀλλὰ πῶς βλέπομεν πολλοὺς ὁποῦ δαιμονίζονται, μάλιστα ὁρθοδόξους χριστιανούς;

Ἀπόκρισις : Τὰ κρίματα Κυρίου ἄβυσσος πολλὴ, καὶ δὲν εἰμπορεῖ ὁ μικρός μας νοῦς νὰ τὰ ἐννοήση· πλὴν γνώμην δίδωμεν καὶ ἡμεῖς οἱ εὐτελεῖς, λέγοντες, ὅτι μερικοὶ χριστιανοί, ὁποῦ δαιμονίζονται, εἶναι ἐρριμένοι εἰς κανέν θανάσιμον ἀμάρτημα, καὶ τόσον τῶν σφιγκτοδένει τὴν γλώσσαν τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον, ὁποῦ πηγαίνουν εἰς τὸν Πνευματικὸν, καὶ τὰ ἄλλα πάντα λέγουσιν ἐλευθέρως, καὶ τοῦτο μόνο τὸ ἀποσιωπῶσιν· ὅθεν ὁ πολυέλεος Κύριος, ὁπου δὲν θέλει τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὡς τὸ ἐπιστρέψαι, τοὺς παραδίδει ἐδῶ πρόσκαιρα εἰς τὸν πονηρὸν δαίμονα, νὰ κάμῃ ἐκεῖνο, ὁπου ἤθελε νὰ κάμῃ ἐκεῖ εἰς αὐτοὺς· δηλαδὴ νὰ τῶν βασανίσῃ τὴν σάρκα, διὰ νὰ σωθῇ ἡ ψυχή των, καθῶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παύλος «παραδοῦναι τὸν τοιοῦτον τῷ Σατανᾷ εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκός, ἵνα τὸ Πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ».

Ἐρώτησις : Ἀκολουθεῖ δὲ καὶ ἀπὸ ἄλλην αἰτίαν νὰ δαιμονισθῇ ὁ ἀνθρωπος;

Ἀπόκρισις : Ἀκολουθεῖ δὲ καὶ ἀπὸ ἄλλην αἰτίαν δαιμονισμὸς εἰς ἄνθρωπον, ὅταν φθάσῃ εἰς ἄκρον οἰήσεως καὶ ὑψηλοφροσύνης, καὶ νομίζει τὸν εὐατὸν του πλέον φρονιμώτερον καὶ καλλίτερον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, τὸν ὁποῖον τὸν παραδίδει ὁ Θεὸς τοῦ πονηροῦ δαίμονος νὰ τὸν δαιμονίζῃ διὰ νὰ ἔλθῃ εἰς αἴσθησιν νὰ ταπεινωθῇ.

Ἐρώτησις : Διατί δίδει ἄδεια ὁ Θεὸς εἰς τὸν πονηρὸν δαίμονα νὰ εἰσέρχεται καὶ εἰς ἄκακα βρέφη, νὰ τὰ δαιμονίζει καὶ αὐτὰ ἐλεεινῶς;

Ἀπόκρισις : Συγχωρεῖ ὁ Θεὸς πολλάκις νὰ δαιμονίζονται καὶ ἄκακα βρέφη, διὰ νὰ τρομάζουν οἱ γονεῖς των, καὶ ἢ νὰ ταπεινωθοῦν ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειαν καὶ ὑψηλοφροσύνην των, ἢ νὰ μετανοήσουν ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας των, καὶ νὰ σωφρονισθοῦν εἰς τὸ ἐξῆς ἀπὸ τὰς κακίας των.

Ἐρώτησις : Διατί νὰ δαιμονίζονται πολλάκις καὶ ἀσεβεῖς;

Ἀπόκρισις : Δαιμονίζονται πολλάκις καὶ ἀσεβεῖς, διότι ἀναισχύντως, καὶ μέ μεγάλην τόλμην βλασφημοῦν τὰ θεῖα, καὶ τὴν πίστιν ἡμῶν τὴν ὁρθόδοξον, καὶ ὁ Θεὸς μὴ ὑποφέρων τὴν τοῦτων ἀναίδειαν, τοῦς παραδίδει εἰς τὸν δαίμονα νὰ τοὺς δαιμονίζῃ ἐλεεινῶς, ὁποῦ ἐξ ἑνὸς μὲν νὰ παιδευθῶσι διὰ νὰ μὴ βλασφημοῦν ἐξ ἄλλου δὲ, διὰ νὰ ἰδοῦν καὶ ἄλλοι νὰ τρομάξουν, ὁποῦ νὰ γνωρίσουν, ὅτι μία εἶναι ἡ πίστις τῶν χριστιανῶν, καθὼς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διὰ τὸν Ὑμένεον, καὶ Ἀλέξανδρον τὸν Χαλκέα· «παρέδωκα αὐτοὺς τῷ Σατανᾷ ἵνα παιδευθῶσι μὴ βλασφημεῖν».

Ἐρώτησις : Καὶ ὁ σεληνιασμὸς δαιμόνιος εἶναι ἢ ὅχι;

Ἀπόκρισις : Καὶ ὁ σεληνιασμὸς δαιμόνιον εἶναι· ἀλλὰ δαιμόνιον, πολὺ δόλιον καὶ πανοῦργον, καὶ πονηρότερον ἀπὸ τὰ λοιπά· καὶ τοῦτο παραφυλάττει νά γένῃ ἡ σελήνη, καὶ τότε νὰ δαιμονίση τὸν Ἄνθρωπον, ὁποῦ κατοικεῖ, διὰ νὰ δώσῃ ὑπόνοιαν καὶ ὑποψίαν εἰς τοῦς ἀνθρώπους, ὅτι ἡ Σελήνη εἶναι αἰτία τοῦ κακοῦ, καὶ ἀκολούθως καὶ ὁ Θεὸς, ὁποῦ ἔκαμε τὴν Σελήνην, καὶ τοιουτοτρόπως νὰ παγιδεύῃ τοὺς ἀπλουστέρους νὰ πίπτουν εἰς μίαν μεγάλην βλάσφημίαν, διὰ νὰ κολάζονται οἱ ταλαίπωροι, μὴ ἠξεύροντες, ὅτι πάντα, ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς, εἶναι καλὰ, καὶ καλὰ λίαν, καὶ ἐπομένως καὶ ἡ Σελήνη, ὡς ποίημα καὶ κτίσμα Θεοῦ, εἶναι καλὴ καὶ χρήσιμος, καὶ κατὰ πολλὰ εἰς ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὠφέλιμος, καὶ ὄχι κακή, καὶ αἰτία δαιμονισμοῦ. (Ἀποστολικὴ Σαγήνη σελ.243-244)