Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Ιουστίνου (Πόποβιτς)
Ο ένθεος Καβάσιλας ευαγγελίζεται περί της αυτής θεανθρωπίνης πραγματικότητος τα εξής: «σημαίνεται δε η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις, ουχ ως εν συμβόλοις, αλλ΄ ως εν καρδία μέλη, και ως εν ρίζη του φυτού κλάδοι, και καθάπερ έφη ο Κύριος, ως εν αμπέλω κλήματα (Ιω. 15, 1-5). Ου γαρ ονόματος ενταύθα κοινωνία μόνον, ή αναλογία ομοιότητος, αλλά πράγματος ταυτότης. Και γαρ σώμα και αίμα Χριστού τα μυστήρια, αλλά τη Εκκλησία Χριστού ταύτα, βρώσις εστι και πόσις αληθινή, και τούτων μετέχουσα, ου προς ανθρώπινον αυτά μεταβάλλει σώμα, καθάπερ άλλο τι σιτίον, αλλ΄ αυτή μεταβάλλεται εις εκείνα, των κρειττόνων υπερνικώντων… ούτω και την Χριστού Εκκλησίαν ει τις ιδείν δυνηθείη, κατ΄ αυτό τούτο καθ΄ όσον αυτώ ήνωται, και των αυτού μετέχει σαρκών, ουδέν έτερον ή αυτό μόνον το Κυριακόν όψεται σώμα. Δια τούτον τον λόγον, «Υμείς έστε σώμα Χριστού», γράφει Παύλος, «και μέλη εκ μέρους» (Α΄ Κορ. 12, 27). Εάν ο Χριστός είναι εις, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, τότε μία είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας και εν τω σώμα. Τοιουτοτρόπως ημείς είμεθα δια του Χριστού και εν τω Χριστώ «εν σώμα» και «καθ΄ εις αλλήλων μέλη», μαζί με όλους τους αγίους Αποστόλους, και τους Προφήτας, και τους Μάρτυρας, και τους Ομολογητάς και όλους τους Αγίους. Απ΄ αυτήν δε την εν Χριστώ κοινωνίαν «συν πάσι τοις αγίοις» (πρβλ. Εφ. 3, 12. 4, 11-16) δεν υπάρχει δια τον άνθρωπον τίποτε το καλύτερον και φωτεινώτερον, τίποτε το μακαριώτερον και πλέον αιώνιον, τίποτε τόσον αγαπητόν εις όλους τους γνωστούς και αγνώστους κόσμους. Είναι χαρά υπέρ πάσαν χαράν το να είναι κανείς «συν πάσι τοις αγίοις» «εν σώμα», και μάλιστα «το σώμα του Χριστού»!
Ο ένθεος Καβάσιλας ευαγγελίζεται περί της αυτής θεανθρωπίνης πραγματικότητος τα εξής: «σημαίνεται δε η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις, ουχ ως εν συμβόλοις, αλλ΄ ως εν καρδία μέλη, και ως εν ρίζη του φυτού κλάδοι, και καθάπερ έφη ο Κύριος, ως εν αμπέλω κλήματα (Ιω. 15, 1-5). Ου γαρ ονόματος ενταύθα κοινωνία μόνον, ή αναλογία ομοιότητος, αλλά πράγματος ταυτότης. Και γαρ σώμα και αίμα Χριστού τα μυστήρια, αλλά τη Εκκλησία Χριστού ταύτα, βρώσις εστι και πόσις αληθινή, και τούτων μετέχουσα, ου προς ανθρώπινον αυτά μεταβάλλει σώμα, καθάπερ άλλο τι σιτίον, αλλ΄ αυτή μεταβάλλεται εις εκείνα, των κρειττόνων υπερνικώντων… ούτω και την Χριστού Εκκλησίαν ει τις ιδείν δυνηθείη, κατ΄ αυτό τούτο καθ΄ όσον αυτώ ήνωται, και των αυτού μετέχει σαρκών, ουδέν έτερον ή αυτό μόνον το Κυριακόν όψεται σώμα. Δια τούτον τον λόγον, «Υμείς έστε σώμα Χριστού», γράφει Παύλος, «και μέλη εκ μέρους» (Α΄ Κορ. 12, 27). Εάν ο Χριστός είναι εις, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, τότε μία είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας και εν τω σώμα. Τοιουτοτρόπως ημείς είμεθα δια του Χριστού και εν τω Χριστώ «εν σώμα» και «καθ΄ εις αλλήλων μέλη», μαζί με όλους τους αγίους Αποστόλους, και τους Προφήτας, και τους Μάρτυρας, και τους Ομολογητάς και όλους τους Αγίους. Απ΄ αυτήν δε την εν Χριστώ κοινωνίαν «συν πάσι τοις αγίοις» (πρβλ. Εφ. 3, 12. 4, 11-16) δεν υπάρχει δια τον άνθρωπον τίποτε το καλύτερον και φωτεινώτερον, τίποτε το μακαριώτερον και πλέον αιώνιον, τίποτε τόσον αγαπητόν εις όλους τους γνωστούς και αγνώστους κόσμους. Είναι χαρά υπέρ πάσαν χαράν το να είναι κανείς «συν πάσι τοις αγίοις» «εν σώμα», και μάλιστα «το σώμα του Χριστού»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου