ΦΤΑΙΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ;

ΦΤΑΙΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ;

Ο άνθρωπος από τη μία "θέλει" να είναι ευτυχισμένος, και από την άλλη "δεν θέλει" τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ τρόπο ευτυχίας, που είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Μα πώς θα είναι ευτυχισμένος αν δεν ελευθερωθεί από τα πάθη του; Αν δεν τον βασανίζουν τα αμαρτωλά "θέλω", μόνο τότε μπορεί να έχει ελευθερία. Γιατί δεν νοείται ευτυχία όταν βρίσκεσαι υπό ζυγόν δουλείας. Η ευτυχία είναι αλληλένδετη με την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 

Κάποιος μπορεί να πει: « Άρα ο Θεός βάζει τον άνθρωπο στο δίλλημα: ή με ακολουθείς ή βασανίζεσαι».

Όχι "ή με ακολουθείς"!!! Το δίλημμα είναι: "Ή ακολουθείς τον τρόπο απελευθέρωσης, ή παραμένεις υποδουλωμένος σε πράγματα που θα σε βασανίζουν". Εκτός αν έφτιαχνε ο Θεός ένα άλλο "σύμπαν" γι' αυτούς που δεν τον θέλουν, και να ζουν εκεί ευτυχισμένοι. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, θα "έτρωγαν" ο ένας τον άλλο από την κακία τους. Σε ένα σύμπαν χωρίς τον τρόπο ζωής τού Θεού, θα βασίλευε το μίσος. Πώς θα ήταν και πάλι ευτυχισμένοι; Θα έκανε ο ένας τον άλλον δυστυχισμένο.

 Στην Αγία Γραφή γράφει: "Και αν ελεηθεί ο ασεβής, δεν θέλει μάθει δικαιοσύνη. Εν τη χώρα τής ευθύτητος θέλει πράξει αδίκως" (Ησαίας κς 10). Αυτό δίνει απάντηση στο τι θα γινόταν αν γινόταν ανεκτή η κακία τους. Αν δηλαδή ο Θεός τους επέτρεπε να ζουν με ικανοποίηση τών παθών και τής επιθυμίας τους για κακία. Τότε, θα συνέχιζαν να γίνονται αιτία δυστυχίας για τους δικαίους, όπως τώρα.

 Ακόμα και αν ζούσαν απομονωμένοι μόνο οι κακοί, θα έκαναν δυστυχισμένο ο ένας τον άλλο, λόγω τού μίσους τους. Η ζωή τους θα ήταν "κόλαση"!

 Ας υποθέσουμε τώρα ότι τους κάνει κάποια "ανακατασκευή" που να βιώνουν ο ένας την κακία τού άλλου ως "ευτυχία" !!! Μα και τότε δυστυχισμένοι θα ήταν, γιατί από την κακία τους θα ήθελαν να κάνουν τους άλλους δυστυχισμένους, αλλά οι άλλοι θα ήταν... χαρούμενοι !!! Πάλι κόλαση! Να μην μπορείς να κάνεις κακό στον άλλο; Στέρηση τής ελευθερίας τους να κάνουν κακό; Δυστυχία!

 Ή έπρεπε να τους απομονώσει τον καθένα μόνο του για να μην ενοχλεί τους άλλους; Άραγε θα το ήθελαν αυτό; Μα και η μοναξιά πάλι "κόλαση" είναι. Ο Αδάμ ούτε στον Παράδεισο δεν ήταν ευτυχισμένος μόνος. Και πάλι κόλαση!

 Ή έπρεπε να τους ανακατασκευάσει, ώστε να βιώνουν την μοναξιά τους ως "ευτυχία"; Κατ' αρχήν τότε θα ήταν "κάτι άλλο", και όχι "άνθρωποι". Γιατί οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα. Ας πούμε όμως ότι το έκανε. Τότε πώς οι κακοί θα μπορούσαν να κάνουν το κακό σε άλλους για να είναι ευτυχισμένοι; Πάλι θα έπρεπε να τους ανακατασκευάσει, και μάλιστα ΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥΣ. Μα αν ήταν έτσι, θα μπορούσε να τους προγραμματίσει να κάνουν το καλό. Η ελευθερία τους πάει περίπατο. Και πάλι όμως, ας τα ξεχάσουμε όλα αυτά, και ας πούμε ότι το κάνει, χωρίς να στερεί (με κάποιο μαγικό τρόπο) την ελευθερία τους. Και νιώθουν ευτυχισμένοι ολομόναχοι. Τότε, όταν κάποιος δει συγκριτικά τη ζωή αυτών, με τη ζωή τών δικαίων, θα τη χαρακτηρίσει "κόλαση". ΄Αρα πάλι κόλαση!!!

 Έτσι δεν είναι; Ανέφερα ΟΛΕΣ τις πιθανές περιπτώσεις. Μήπως ξέχασα κάποια πιθανή λύση; Είναι παράλογη η επιθυμία να είναι κάποιος ευτυχισμένος ζώντας με μίσος, κακία και ΕΞΑΡΤΗΣΗ από πάθη. Απλώς δεν γίνεται!!!