ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός σέ λόγο του Περί τῶν εἰκόνων, μᾶς λέγει «Δέν παρέδωσαν ὅμως μόνο γραπτῶς τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς οἱ αὐτόπτες μάρτυρες καί λειτουργοί τοῦ θείου λόγου, ἀλλά καί μέ ἄγραφες παραδόσεις.

Γιατί ἀπό ποῦ γνωρίζουμε τόν ἅγιο τόπο τοῦ κρανίου; Ἀπό ποῦ τόν τάφο τῆς ζωῆς; Δέν τόν παρέλαβαν ἀγράφως τά παιδιά ἀπό τούς πατέρες; Βέβαια τό ὅτι ὁ Κύριος σταυρώθηκε στόν τόπο τοῦ κρανίου εἶναι γραμμένο καί τό ὅτι τάφηκε σέ μνῆμα, πού σκάλισε ὁ Ἰωσήφ στό βράχο ὅτι ὅμως εἶναι αὐτά πού προσκυνοῦμε τώρα, τό γνωρίζουμε ἀπό τήν ἄγραφη παράδοση, καί πολλά ἄλλα παρόμοια μέ αὐτά. Ἀπό ποῦ γνωρίζουμε τό τριπλό βάπτισμα, δηλαδή μέ τρεῖς καταδύσεις; Ἀπό ποῦ τό νά προσευχόμαστε στραμμένοι πρός τήν Ἀνατολή; Ἀπό ποῦ τήν προσκύνηση τοῦ σταυροῦ; Ὄχι ἀπό τήν ἄγραφη παράδοση;

Ποιός ο λόγος για την ατεκνία; (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ποιός ο λόγος για την ατεκνία; (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αν και η φύσις εργάζεται, δεν εργάζεται με τη δική της δύναμη, αλλά υπακούοντας στο πρόσταγμα του δημιουργού, και ποτέ να μη στεναχωριούνται οι γυναίκες όταν δεν γεννούν, αλλά ας καταφεύγουν στο δημιουργό της φύσεως, αποδεικνύοντας αγαθή διάθεση  και ας ζητούν από εκείνον, που είναι ο Κύριος της φύσεως, και ας μη αποδίδουν τη γέννησει των παιδιών, ούτε στη συνουσία των συζήγων, ούτε σε κάποιον άλλο, αλλά στο δημιουργό όλων, που από το μηδέν έφερε τη ζωή στο ανθρώπινο γένος και μπορεί να το διορθώσει πάλι, όταν παρουσιάζει κάποια αδυναμία.

ABBAΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ:ΛΟΓΟΣ ΠΒ': ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΚΟΠΩΣ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΝ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ABBAΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ:ΛΟΓΟΣ ΠΒ': ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΚΟΠΩΣ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΝ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΤΙΣΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΥ, ΕΑΝ ΗΣΥΧΑΣΗ ΑΠΟ ΤΕ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ

ΜΕΡΙΜΝΩΝ ΤΩΝ ΒΙΩΤΙΚΩΝ. ΤΟΤΕ ΓΑΡ ΔΥΝΑΤΑΙ ΓΝΩΝΑΙ ΕΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΥΣ ΕΧΕΙ ΕΣΩΘΕΝ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ

Όταν μη εισέλθωσιν έξωθεν μέριμναι βιωτικαί επί την ψυχήν, αλλά μείνη επί την φύσιν αυτής, ου χρονίζει κοπιάσαι του εισελθείν και κατανοήσαι την σοφίαν του Θεού' ότι ο χωρισμός αυτής ο εκ του κόσμου και η ησυχία αυτής φυσικώς κινούσιν αυτήν προς κατανόησιν των κτισμάτων του Θεού, και εκ τούτου υψούται προς τον Θεόν και εκπλήττε­ται θαυμάζουσα και παραμένει τω Θεώ. Όταν γαρ μη εισέλθη ύδωρ έξωθεν επί την πηγήν της ψυχής, το ύδωρ το βρύον το φυσικόν εν αυτή νοήματα βλαστάνει εν αυτή των θαυμάσιων του Θεού διαπαντός.

Η Κυριακή της ορθοδοξίας του έτους 2014 και η ορθοδοξία των συγχρόνων ορθοδόξων

Η Κυριακή της ορθοδοξίας του έτους 2014 και η ορθοδοξία των συγχρόνων <<ορθοδόξων>>

 Είμαστε άραγε σύμφωνοι τοις αγίοις πατράσοι ?? για να μπορούμε να εορτάσουμε σήμερα την νίκη της εκκλησίας του Θεού κατά πασών των αιρέσεων και κατά πάντων των αιρετικών??

αν κάνουμε μια σύντομη έρευνα στα τεκταινόμενα στο χώρο των ορθοδόξων εκκλησιών τα τελευταία 90 χρόνια θα διαπιστώσουμε τα εξής:

1ον. Η  αποδοχή  της  αιρετικής  εγκυκλίου  του  πατριαρχείου  κων/λεως  του  1920 , η οποία  απευθύνεται  σε  όλες  τις  αιρετικές  εκκλησίες  του  σατανά  θεωρώντας  τες  αδελφές  εν  χριστό  εκκλησίες  , με  αυτό  τον  τρόπο  καταργεί  εν  δυνάμει  το  9ο  άρθρο  του συμβόλου  της  πίστεως  που  μας  λέγει:΄΄είς  μίαν  αγίαν  καθολικήν  και  αποστολικήν  εκκλησία ΄΄,  δηλαδή  σε  αντίθεση  με  το  σύμβολο  της  πίστεως  το  πατριαρχείο  και  διάυτού  η  ελληνική  εκκλησία  αναγνωρίζουν  ότι  η  εκκλησία  του  Χριστού  δεν  είναι  μία  αλλά  πολλές.

2ον.  Η  παράνομος  αντικανονική  και  4ης  φορές   καταδικασμένη  εφαρμογή  του  νέου  παπικού  ημερολογίου , το  οποίο  έφερε  αναστάτωση  στο  τυπικό  των  εορτών  του  ενιαυτού  ,  με  αποτέλεσμα  να  εορτάζεται  το  Πάσχα  πολλές  φορές  εκτός  των  ορίων  που εθέσπισε  η  Α’ οικουμενική  σύνοδος  , και  εξ  αυτού  να  καταργείται  η  νηστεία  των  αγίων  αποστόλων , η βίαιη  και  αντικανονική  εφαρμογή  του δε  είχε  ως  αποτέλεσμα  το  το  σχίσμα  του 1924.

3ον. Η  συμμετοχή  της  σχισματικής  πλέον  ελληνικής  εκκλησίας  ως  ιδρυτικό  μέλος  στο  Παγκόσμιο  Συμβούλιο  των Εκκλησιών  του σατανά  το  1948.

4ον . Η  συμμετοχή  κληρικών  όλων  των  τάξεων  σε  συμπροσευχές , συλλείτουργα  και  συμπόσια  με  αιρετικούς  κληρικούς  και  τα  τελευταία  χρόνια  και  με  ειδωλολάτρες  ,  μουσουλμάνους  και  εβραίους.  Καταργώντας  στην  πράξη  πλήθος  ιερών  κανόνων  που  απαγορεύουν  καθαιρούν  και  αναθεματίζουν   κάθε    κληρικό  η  λαϊκό  που  συμμετέχει  σε λατρευτική  σύναξη   με  αιρετικούς  και  αλλοθρήσκους.

5ον. Η  άρση  των  αναθεμάτων  κατά  της  παπικής  <<εκκλησίας>> από  τον  μασόνο  πατριάρχη  Αθηναγόρα  

6ον  Η  ύπουλη  και  συστηματική  προσβολή  της  θεότητας  του ΧΡΙΣΤΟΥ  μέσω  των  αγίων  εικόνων  ,δεχόμενη  και  εφαρμόζοντας  τις  αιρετικές  θεωρίες  περί εικόνων του  εξ Αμερικής  κληρικού  Γαβριήλ   (κατάργηση της εικόνας της Αγίας Τριάδος , Αναστάσεως εκ του τάφου αλλά και όλων των κλασικών εικόνων και παραστάσεων)κ.α.  ,   μέσω  της  παράφρασης  της  καινής  διαθήκης  στην  δημοτική  γλώσσα , και  μέσω τις  σιωπηρής  αναγνώρισης  των  θεωριών  της  αιρετικής   Χ.Ο.Ε.

7ον . Η προώθηση  μέσω  ορισμένων  εκκλησιαστικών  και  επιστημονικών  κύκλων  της  λεγόμενης  εξελικτικής  δημιουργίας  , η οποία  θεωρία  καταργεί  το  σωτηριολογικό  λόγο  της  δημιουργίας  του  ανθρώπου .

8ον. Η  με  εγκύκλιο  του  πρώην  αρχιεπισκόπου  Αθηνών  Ιερώνυμου  κατάργηση  των  τριών  καταδύσεων  στο  μυστήριο  της  βαπτίσεως  και  αντικατάσταση  του  με  ένα  τύπο  λουσίματος –ραντίσματος  των  παπικών, με  αποτέλεσμα  από  τότε  που άρχισε  να  εφαρμόζεται  να  μένουν  τα  παιδιά  των  νεοελλήνων  αβάπτιστα .

9ον. Η καθιέρωση  εντός  της  εκκλησίας  της  Ελλάδος  ενός  ιδιότυπου  οικουμενισμού  , με  κληρικούς  και  λαϊκούς  να  καταγγέλλουν  εγγράφως  επισκόπους  και  πατριάρχες  ως  αιρετικούς  και  ταυτοχρόνος  να  συλλειτουργούν  μαζί  τους  και  να  τους  θεωρούν  μέλλει  τις  εκκλησίας  , σε  αντίθεση  με  τους  κανόνες  της  Εκκλησίας  που  λέγουν  να φεύγουμε  μακριά  και  να  κόβουμε   κάθε  κοινωνία  με  επισκόπους  που  κηρύττουν  αιρέσεις .

10ον. Η προώθηση  μέσω  των  χριστιανικών  οργανώσεων  , των  κατηχητικών  κύκλων , της  αιρέσεως  του  ευσεβισμού , που  υποστηρίζει  ότι  τα  καλά  έργα  και  η ΄΄αγάπη΄΄  είναι  ικανά  να  σώσουν  τον  άνθρωπο , χωρίς  την  ακριβή  τήρηση  των  κανόνων  της  εκκλησίας  που  απαιτούν  την  ακριβή  τήρηση  της πίστεως  και  της  παραδόσεως , σε  αντίθεση  με  τον  απ. Παύλο  που  μας  λέγει  ότι  ο  άνθρωπος  , δεν  σώζεται  εξ  έργων  αλλά  δωρεάν  δια  τις  ακριβούς  και ανόθευτου  πίστεως  στον  ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ.

Αγαπητοί, δεν  είναι μόνο  οι  13 ημέρες  η διαφορά του  παλαιού  και  του  νέου , όπως  κάποιοι  θέλουν  να  παρουσιάσουν ,  αλλά  είναι  ένα σύνολο  καινοτομιών  και  αιρέσεων  που  εισήγαγε  ο οικουμενισμός , από  το  1924 και  εδώ , και  τα  οποία  απέκοψαν  την  ελληνική  εκκλησία  από  το  σώμα  της  εκκλησίας  του  Χριστού  και  την  κατέστησαν  αιρετική  και  χωρίς  θεία  χάρη  και  μυστήρια.  

εάν δεν επιστρέψει η ελληνική εκκλησία στην πιστι της εκκλησίας προ του 1920 και δεν απορρίψει όλες τις αιρέσεις και καινοτομίες που εισήγαγε λόγο της συμμετοχής της στην σατανική παναίρεση του νεο-ημερολογιτισμού οικουμενισμού , δεν μπορεί και δεν δικαιούται να εορτάζει την μεγάλη αυτή εορτή της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ που είναι η καταδίκη και αναθεματισμός όλων των αιρετικών όλων των αιώνων παλαιών και συγχρόνων ,και των σχιζοφρενικών θεωριών τους!! 

Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος - Η αληθινή συγχώρησις

Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος - Η αληθινή συγχώρησις

Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.

Νομίζεις, βεβαίως, ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα τιμωρεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε. Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλο δήμιο ἐγκατέστησες μέσα σου τὸ θυμὸ καὶ καταξεσκίζεις τὰ ἴδια σου τὰ σπλάχνα.Ἔχεις ἀδικηθεῖ πολὺ καὶ στερήθηκες πολλὰ ἐξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες καὶ ζημιώθηκες σὲ πολὺ σοβαρὰ θέματά σου καὶ γι᾿ αὐτὸ θέλεις νὰ δεῖς νὰ τιμωρεῖται ὁ ἀδελφός σου; Καὶ ἐδῶ πάλι εἶναι χρήσιμο νὰ τὸν συγχωρήσεις.

Στην παραβολή του Κυρίου περί του ασώτου (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

Στην παραβολή του Κυρίου περί του ασώτου (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

«Θα γίνη κάποτε λιμός», είπε o προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο τού Κυρίου». Είναι δε ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα· όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ' αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τ' αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμιού οπουδήποτε· κι' αν εύρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρει κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρα ή κάτι άλλο από τα ευτελέστατα είδη τροφής, χαίρεται τόσο πολύ, όσο επονούσε προηγουμένως που δεν εύρισκε. Όποιος επίσης έχει πνευματική πείνα, δηλαδή στέρηση και συγχρόνως όρεξη για πνευματικές τροφές, τριγυρίζει αναζητώντας αυτόν που έχει από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας· κι' αν εύρει, τρέφεται ευφρόσυνα με τον άρτο της ζωής της ψυχής, δηλαδή με τον σωτήριο λόγο, που όποιος τον αναζητεί έως το τέλος δεν πρόκειται να μη τον εύρει· «διότι όποιος αιτεί λαμβάνει και όποιος αναζητεί ευρίσκει, και στον κρούοντα θ' ανοιγεί η θύρα», είπε ο Χριστός.

Ομιλία του Επισκόπου Κερκίνης και Καλαβρύτων, Ηλία Μηνιάτη, περί Πίστεως «Απεκρίθη Ναθαναήλ και λέγει τω Ιησού: Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο Βασιλεύς του Ισραήλ»

Ομιλία του Επισκόπου Κερκίνης και Καλαβρύτων, Ηλία Μηνιάτη, περί Πίστεως

«Απεκρίθη Ναθαναήλ και λέγει τω Ιησού: Ραββί,  συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο Βασιλεύς του Ισραήλ»

Όταν εγώ με ευλαβικήν θεωρία στοχάζομαι την αρχήν, την αύξηση, την στερέωση της Ορθοδόξου μας πίστεως, διακρίνω μυστήρια, ευρίσκω θαύματα, αφ' ενός τόσον πολλά, ώστε είναι αδύνατον να τα περιγράψω με τον λόγον, και αφ' ετέρου τόσον υψηλά, ώστε είναι αδύνατον να φθάσω εκεί με την διάνοιαν. Όθεν, όλος εκστατικός από το θάμβος και την χαράν, τoν μεν ύψιστον Θεόν, ο οποίος εδίδαξε τοιαύτην πίστην, δοξάζω αναφωνώντας με τoν Δαβίδ: «Μέγας ο Κύριος ημών και μεγάλη η ισχύς αυτού, και της συνέσεως αυτού ουκ έστιν αριθμός». Τoν δε ορθόδοξον λαόν, ο οποίος επαγγέλλεται τοιαύτην πίστην, μακαρίζω λέγοντας: «Μακάριος ο λαός, ου Κύριος ο Θεός αυτού». Μολονότι ο περί Ορθοδόξου πίστεως υψηλότατος λόγος, για να γίνη κτήμα των καρδιών των ακροατών με όλην την αήττητο δύναμη την οποίαν διαθέτει, έπρεπε να κηρυχθή από το στόμα ή ενός από τους Αποστόλους και μαθητές του Χριστού, ή ενός από τους θεοπνεύστους διδασκάλους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι υπήρξαν τα εκλεκτά εκείνα όργανα τα οποία εξ αρχής μετεχειρίσθη το Πνεύμα το Άγιον, προκειμένου να ενηχήση σε όλην την γη τον εύσημον ήχο της ευαγγελικής αληθείας. Παρ' όλα ταύτα τολμώ και εγώ να αναβώ σήμερα επάνω σε αυτόν τoν ιερόν άμβωνα με σκοπόν να κηρύξω,  όπως ημπορώ, την δόξαν και το μεγαλείον της Ορθοδοξίας.

Κατά την σεβασμίαν αυτήν και κυριώνυμον ημέραν, που είναι ημέρα πανηγύρεως εξ αιτίας της νίκης της Ορθοδοξίας κατά των αντιπάλων αιρετικών, με παρακινεί η ομολογία του αδόλου Ισραηλίτου Ναθαναήλ, ο οποίος αναγνωρίζει «ον έγραψεν Μωυσής εν τω Νόμω και οι Προφήται» και ομολογεί λέγοντας προς  τον Θεάνθρωπον Κύριον: «Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο Βασιλεύς του Ισραήλ». Αυτή είναι η πρώτη ομολογία της Ορθοδοξίας. Και τι είναι χαριέστερον, τι είναι οφελιμώτερον από τoν περί Ορθοδοξίας λόγον, όταν αυτός κηρύττεται από Ορθόδοξον διδάσκαλον προς Ορθοδόξους ακροατάς; Για να ριζώνεται βαθύτερα το θεόφυτον δένδρον της πίστεως στις καρδιές των πιστών, για να ποτίζεται με τα καθαρά ύδατα της ευαγγελικής αληθείας, και να βλαστάνη περισσότερον αφθάρτους καρπούς αιωνίου ζωής;

Νικηφόρου Θεοτόκη: Περί πίστεως, Α΄ Κυριακή Νηστειών Πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. (Ἰω. α´ 51)

Νικηφόρου Θεοτόκη: Περί πίστεως, Α΄ Κυριακή Νηστειών

Πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. (Ἰω. α´ 51)

ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ σήμερον, ὦ χριστοφόροι λαοί, ἡ ἁγιωτάτη τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησία πνευματέμφορον ὅρον τῆς ἁγίας οἰκουμενικῆς ἑβδόμης Συνόδου, καί τοὺς μὲν εὐσεβεῖς, καὶ ὀρθοδόξους μακαρίζοντας, τοὺς δὲ ἀπίστους καὶ κακοδόξους ἀναθεματίζοντας, ὑπέρμετρον τὴν ἐπιθυμίαν διὰ τὸν περὶ πίστεως λόγον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ καθενὸς ἐγείρει, καὶ ἐξυπνᾷ. Ἀκούοντες σήμερον τόσους μακαρισμοὺς εἰς τοὺς πιστούς, τόσα ἀναθέματα εἰς τοὺς ἀπίστους, ὅλοι, φαίνεταί μου, πὼς ἐπιθυμᾶτε νὰ ἀκούσετε τί εἶναι, καὶ πῶς ἔλαβε τὸ εἶναι, καὶ ἐπάνω εἰς ποῖες ἀρχὲς θεμελιώνεται, καὶ μὲ ποῖον τρόπον παρασταίνεται, καὶ μὲ ποῖες ἀπόδειξες ἀποδείχνεται ἡ πίστις ὁποὺ πιστεύομεν. Ἐπιθυμᾶτε ἴσως ὅλα ἐτοῦτα νὰ τὰ ἀκούσετε, μὰ ὄχι μὲ τὸν τρόπον ὁποὺ οἱ δογματικοὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας διδάσκουσι τοὺς πιστούς, ἀλλὰ μὲ τὸν τρόπον ὁποὺ οἱ σχολαστικοὶ φιλόσοφοι καταπείθουσι τοὺς ἀπειθεῖς. Τώρα λοιπὸν ἐγνωρίζω πόσον μεγάλη εἶναι ἡ ὑπόθεσις ὁποὺ ἔχω ἔμπροσθέν μου σήμερον, πόσον βάθος ἔχει ἡ ὕλη, μέσα εἰς τὴν ὁποίαν ἐμβαίνω. Κανένας δὲν ἠμπορεῖ νὰ καταλάβῃ πρῶτον, καὶ καλὰ νοήσῃ τὸν ὁρισμὸν τοῦ πράγματος.

ΨΑΛΜΟΣ 50ος ¨Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου¨

ΨΑΛΜΟΣ 50ος ¨Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου¨

ΨΑΛΜΟΣ 50ος

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· 4 ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. 5 ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. 6 σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Σύλλογος Ιεροψαλτών Κοζάνης Ύμνοι Τριωδίου

Σύλλογος Ιεροψαλτών Κοζάνης Ύμνοι Τριωδίου