Η Κ Ο Λ Α Σ Η Τ Ο Υ Α Δ Ο Υ

Η   Κ Ο Λ Α Σ Η   Τ Ο Υ   Α Δ Ο Υ

Ἅδης, βασίλειον τῶν δαιμόνων, χώρα τοῦ θανάτου, τόπος καταχθόνιος, ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάσσης, τοῦ ὁποίου πόρτα εἶναι ἡ ἀπελπισία, αὐλή του, τὰ δεσμά, παράθυρα, τὸ σκότος, τράπεζα, ἡ δυσωδία, φαγητόν, ἡ πεῖνα, ποτόν, ἡ δίψα, ὡρολόγιο, ὁ κλαθμός, στρῶμα, οἱ φλόγες, τάξις, ἡ ἄτακτος σύγχυσις ἐκείνου τοῦ χάους, εἶναι ἀφεγγέστατο ἐργαστήριο, κεκλεισμένον πανταχόθεν μὲ κλειδιά, μὲ ἁλύσεις, καὶ μὲ δεσμὰ ἄλυτα, ἐπάνω εἰς τὰ ὁποία εὑρίσκεται βοῦλα ἡ ἀσυμπάθητος ὀργὴ τοῦ Κυρίου.

Ἅδης, χώρα πικρὰ καὶ ὀδυνηρά, χώρα φοβερά, χώρα φευκτή, γῆ τῆς ἀλησμονησῖας, γῆ τῆς θλίψεως, γῆ τῶν συμφορῶν, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν εὑρίσκεται καμία χαρά, ἀλλὰ ἐκ τοῦ ἐναντίου, λύπη ἀκατάπαυστος, τόπος θανατηφόρος, εἰς τὸν ὁποῖον τὸ πῦρ εἶναι ἄσβεστον, τὸ ψῦχος κρυερώτατον, ὁ σκώληξ ἀκοίμοιτος, τὸ σκότος ψηλαφητόν, ἡ δυσωδία κατὰ ἀλήθειαν ἀνυπόφορος, τὰ σφυριὰ ποτὲ δὲν παύουν νὰ κτυποῦν καὶ τὰ πρόσωπα τῶν δαιμόνων ἄγρια!

Δέν εἶναι σέ αὐτὸν τὸν τόπον καμμία ἐλπίς καλού, μάλιστα δὲ παντὸς κακού καὶ δυστυχίας. Ἐκεὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, ὑστερούνται ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθά, ὅσα ἡμπορεὶ κάποιος νὰ ἐπιθυμήσει. Βασανίζονται μὲ ὅλα τὰ κακά ὅσα ἡμπορεὶ κανείς νὰ τρομάξει!

Οἱ δαίμονες εἶναι, μοχθηρότατοι εἰς τὴν πονηρίαν, φρικωδέστατοι εἰς τὴν ὄψιν, ἀθλιότατοι εἰς τὴν στάσιν, καὶ πεισματικότατοι εἰς τὴν κακοποίησιν.

Τὰ βάσανα τοῦ ᾅδου εἶναι πολλὰ εἰς τὴν ποσότητα, εἶναι δεινὰ εἰς τὴν ποιότητα, καὶ εἶναι αἰώνια.

Οἱ κολασμένοι θὰ ἔχουν 3 διαθέσεις. Μετάνοια τῶν περασμένων, θλίψη τῶν παρόντων καὶ ἀπελπισία τοῦ μέλλοντος.

Ὤ, πόσο σιμὰ εἶσαι σὲ τοῦτον τὸν τόπον τοῦ ᾅδου ἁμαρτωλέ! Θέλεις νὰ μάθεις ἁμαρτωλέ, ἀκριβέστερα πόσον ἀπέχεις ἀπὸ τὸν ἄδην; Σοὺ λέγω, τόσον, ὅπου, ἂν τούτην τὴν στιγμὴν παύσης ἀπὸ τὴν ζωήν, εἰς τὴν ἀκόλουθον ἄλλην στιγμήν, δὲν θὰ προσμένεις ἄλλο τίποτε, παρὰ τὰς φλόγας τοῦ ᾅδου· ὥστε, ὅλος ὁ ᾅδης, μὲ ὄλας τοῦ τᾶς βασάνους, δὲν εἶναι μακρὰν ἀπὸ ἐσένα περισσότερον ἀπὸ ὅτι μίαν καὶ μόνην στιγμήν! [Θύρα Μετανοίας σελ. 123-124]