ΤΑ 9 ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ

ΤΑ 9 ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ

1η εἶναι ἡ καύση τοῦ πυρός, καθὼς γράφει ὁ ἱερὸς Ματθαῖος, ὡς ἀπὸ στόματος τοῦ Κυρίου, εἰς τὸ Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. Μὴ νομίσης νὰ εἶναι τὸ πῦρ ἐκεῖνο ὥσπερ τοῦτο, ὅπου ἐδῶ εἷς τὸν κόσμον ὑπηρετούμασθε, ἀλλὰ τοσούτον καυστικώτερον, ὅσον εἶναι τοῦτο τὸ πῦρ, ἀπὸ τὸ ζωγραφισμένον. Οὕτω λέγει ὁ Αὐγουστίνος, ὅτι ὅσον καίει περισσότερον αὐτὴ ἡ ἑστία, ὅπου ἀνάπτουμεν ἐδῶ, ἀπὸ μίαν ἑστίαν ἱστορισμένην εἰς τοῖχον, τόσον περισσότερον πάλιν ἀπὸ ταύτην τὸ πῦρ τῆς κολάσεως τὸ ὁποῖον διαφέρει ἀπὸ τοῦτο εἰς 3 πράγματα. Α) Εἶναι σκοτεινὸν χωρὶς φῶς, μόνον τὴν καῦσιν ἔχει. Β) Δὲν ἄπτει ἀπὸ κάποια ὕλη, ὅπως ξύλα, ἀλλὰ ἀϋλως καίει, καὶ θλίβει σφοδρότερον. Γ) Εἶναι ἄσβεστον, ποτὲ δὲν σβήνει, οὔτε μαραίνεται.

2η τιμωρία εἶναι τὸ πάγος καὶ ἡ ψυχρώτης. Οἱ δαίμονες νὰ βγάζουν τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐκ τοῦ πυρός, καὶ νὰ τοὺς ρίπτουν εἰς τὸν τάρταρον, ὅπου εἶναι λίμνη μεγάλη γεμάτη ὕδωρ καὶ πάγος ψυχρότατον. Τοῦτο εἶναι, ὅπου λέγει τὸ Εὐαγγέλιον βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Καὶ μὴ νομίζῃς ὅτι εἶναι ὁ πάγος ὀλίγη παίδευσις. Ὅστις ἔτυχε τὸν καιρὸν τοῦ χειμῶνος εἰς τὸ ὕδωρ μέσα γνωρίζει τί ἄρρητος πόνος εἶναι, ὅτι μελανίζει ὅλη ἡ σάρκα, ἀφανίζεται ἡ ὡραιότης, φεύγει τὸ αἷμα ἀπὸ τὰ ἄκρα, καὶ συνάζεται εἰς τὰ ἐνδότερα μέλῃ μὲ πόνον ἀνείκαστον, ἡ μὲν καρδία ἀπὸ τὴν πλημμύραν τοῦ αἵματος τὰ δὲ ἄκρα ἀπὸ τὴν τούτου ὑστέρησιν.

3η παίδευσις εἶναι ὁ βρῶμος ὅτι ἐκεῖ συνάζονται ὅλα τὰ ἀκάθαρτα καὶ ρερυπωμένα βδελύγματα ὄλου τοῦ κόσμου. Ἀλλὰ καὶ ὁ τόπος ἀπὸ τὰ τόσα σώματα ἔχει τοιαύτην δυσωδίαν, καὶ μάλιστα οἱ συγχαμεροὶ δαίμονες ὅπου δίδει τοὶς ἁμαρτωλοὶς μεγάλιν στένωσιν εἰς τὴν ὄσφρησιν διὰ τὸν ἄμετρον βρῶμον ἐκείνου τοῦ βεβορβορομένου τόπου. Ὅτι τόση δυσωδεία εἶναι εἰς τὴν κόλασιν ὅπου ἐὰν ἦτον βολετὸν νὰ ἔλθη ἐδῶ εἰς τὸν κόσμον ἕνας ἀπὸ τοὺς κολασμένους ἐφθείρετο ὁ ἀὴρ ἀπὸ τὴν δυσωδείαν, νὰ γένη θανατικὸν εἰς τὴν γῆν.

4η κόλασις ἐστὶ τῆς ὁράσεως, ἡ ὁποία νὰ τιμωρῆται μὲ τὴν ζοφερὰν ὄψιν τῶν δαιμόνων, οἵτινες εἰσὶ τόσον ἄσχημοι καὶ φοβεροί, ὅπου, ἄν ἔβλεπες τώρα κάποιον ἀπὸ αὐτούς, καὶ νὰ εἶναι πλησίον σου ἕνας ἐγκρεμνὸς 100 ὀργιές, ἢ φοῦρνος ἀναμένος, ὄγλιγωροτερα ἔπιπτες εἰς τὸν ἐγκρεμνόν, ἢ μέσα εἰς τὸν φοῦρνον νὰ κατακαεῖς, παρὰ νὰ βλέπεις τὴν ὄψιν τοῦ δαίμονος. Τόσην ἀσχήμιαν ἐπῆραν τὰ πονηρὰ πνεύματα μετὰ τὴν παράβασιν, ὅτι καθὼς ἤσαν πρότερον τὰ ὡραιότερα κτίσματα τοῦ Ποιητοῦ, οὕτως ἔγιναν πάλιν τὰ ἀσχημότερα.

5η τιμωρία εἶναι πεῖνα ἐσχάτη καὶ δίψα ἀμέτρητος. Νὰ ἐσθίουσι καὶ νὰ τρώγωσι τᾶς σάρκας αὐτῶν ἀπὸ τὴν μεγάλην πεῖνα καὶ πόνον ἀμέτρητον. Ἡ δίψα δὲ νὰ τοὺς δίδει ὑπερβολικὴν θλῖψιν καὶ βάσανον, νὰ φωνάζουσι ἐλεεινῶς μετὰ τοῦ ρηθέντος πλουσίου : Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησον ἠμᾶς, καὶ δός μας μίαν ρα-νίδαν νερόν, νὰ καταψύξουμεν τὴν κατακαιομένην γλῶσσαν, ὅτι ὅτι ἐκ τῆς σφοδροτάτης καύσεως πικρῶς ὀδυνώμεθα. Ὁ δὲ τοὺς ἀποκρίνεται : Ἐλάβετε τὰ ἀγαθά σας εἰς τὴν ζωήν σας. Ὦ πένθους ἀπαρακλήτου!

6η παίδευσις εἶναι ὁ ἀκοίμητος σκώληξ τῆς συνειδήσεως, δήλ. νὰ βλέπει ἔμπροσθεν αὐτοῦ ὁ κολασμένος ὄλας τᾶς ἁμαρτίας ὅπου ἐτέλεσεν, ὥσπερ νὰ ἦτον ἱστορισμένες εἰς τὸν τοῖχον, διὰ νὰ θλίβεται μᾶλλον καὶ ἀπὸ τὸν λογισμὸν ἐτοῦτον νὰ βασανίζεται. Διατὶ καθὼς ὁ σκώληξ γεννᾶται ἀπὸ τὸ σαπησμένον ξύλον, ἔπειτα τρώγει κι ἀφανίζει τὸ ξύλον ὅπου τὸν ἐγγένησεν, οὕτω καὶ ὁ ἄχρηστος καὶ σαπησμένος ταῖς ἀνομίαις ἁμαρτωλός, ἀπὸ τὸν πόνον γεννᾷ τὸν σκώληκα τῆς συνειδήσεως ὅστις ἐσθίει ἀκαταπαύστως καὶ ἀκοιμήτως τὴν καρδίαν αὐτοῦ.

7η εἶναι τὰ δεσμὰ καὶ τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ὅτι τὸ πῦρ ἐκεῖνο δὲν δίδει φῶς, μόνον καίει καὶ θλίβει ἀνείκαστα. Περὶ τούτου λέγει ὁ Κύριος εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον, διὰ ἐκεῖνον ὅπου δὲν ἦτον ἐνδεδυμένος ἔνδυμα γάμου : Δέσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας, ἄρατε αὐτόν, καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον.

Ὢ ἀλύτων δεσμῶν ! Ὢ ἀπαρακλήτου φυλακῆς, καὶ ζωφώδους καθείρξεως !

8η παίδευσις εἶναι ἡ ἀπόγνωσις καὶ λύπην αἰώνιος, ὅπου ἔχουν οἱ ταλαίπῶροι κολασμένοι χωρὶς ἐλπίδα νὰ εὔγουν ποτὲ ἀπ’ ἐκεῖνον τὸν πανώδυνον τόπον, καὶ τοῦτο νὰ τοὺς θλίβει μᾶλλον, ἢ ὅσα ἐγράψαμεν ἕως ἐδῶ. Ὅτι ἠξεύροντες, πὼς δὲν ἔχει τέλος ἡ κόλασις θέλουσι φωνάζει ἀκαταπαύστως, καὶ νὰ ἀναθεματίζουν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, καὶ ὅλα τὰ κτίσματα, καὶ αὐτὸν τὸν Κριτήν, ὅπου τοὺς ἀποφάσισεν εἰς τόσας θλίψεις.

9η καὶ ἔσχατη τιμωρία εἶναι ὅτι ὑστεροῦνται τῆς θείας ὁράσεως καὶ ὅλων οὐρανίων ἀπολαύσεων & ἀγαθῶν. [Αμαρτωλών Σωτηρία 302-308]