"Λόγος περί δόγματος και
καταστάσεως επισκόπων" (Λόγος Κ΄)
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος:
1. Όταν βλέπω την φλυαρίαν της
εποχής μας και τους σοφούς που αναδεικνύονται εντός μιας ημέρας και τους
αυτοχειροτονήτους θεολόγους, οι οποίοι μόνον επειδή θέλουν να είνε σοφοί,
νομίζουν και ότι είνε, τότε ποθώ την ανωτάτην φιλοσοφίαν και αναζητώ την πλέον
απόμακρον έρημον, καθώς λέγει ο Ιερεμίας, και θέλω να συζητήσω συγκεντρωμένος
με τον εαυτόν μου.
Διότι τίποτε άλλο δεν θεωρώ τόσον
σπουδαίον, όσον το να κλείσω τας αισθήσεις, να ευρεθώ έξω από την σάρκα και τον
κόσμον, να μη έχω επαφήν με τίποτε το ανθρώπινον, εκτός από τα απολύτως
αναγκαία, και τα συζητώ με τον εαυτόν μου και τον Θεόν, να ζω υπεράνω των
ορατών πραγμάτων και να κρατώ συνεχώς μέσα μου διαυγείς τας θείας ενοράσεις,
αμιγείς από τα γήινα και παραπλανητικά είδωλα, σαν ένας ακηλίδωτος καθρέπτης
του Θεού και των θείων, καθρέπτης που και είμαι και συνεχώς γίνομαι,