Δημοσιεύω  σήμερα  την  ως άνω  ανακοίνωση  της  ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΦΩΝΗ  από  το  ΜΟΝΤΡΕΑΛ  ΚΑΝΑΔΑ  και  χαίρομαι   ιδιαιτέρως  δια  τις  αλήθειες  που  ομολογεί  !!!

Ανακοίνωση της "Ορθοδόξου Φωνής" για διανομή στους Ναούς την Κυριακή της Ορθοδοξίας :

Αδελφοί  εν   Χριστώ,

Σήμερα ημέρα της Ορθοδοξίας ευρισκόμεθα στον ιερό τούτο ναό να εορτάσουμε όλοι μαζί την νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον των αιρέσεων.

Όλοι μαζί:  «Τι καλόν το κατοικείν αδελφούς επι το αυτό» Ψαλμοί 133:1

Όλοι μαζί: Να ενθυμηθούμε το αίμα που έχυσαν οι Άγιοι της Πίστεώς μας προκειμένου να διατηρηθή  ανόθευτος αιωνίως   « η άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις» Ιούδα:3.

Όλοι μαζί: Να υμνήσωμε τους Αγίους της Ορθοδοξίας που έδωσαν την ζωή τους να μην μετατεθούν τα όρια της Πίστεώς μας, «μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι πατέρες σου» Παρ.ΚΒ:28.

Όλοι μαζί: Κλήρος και Λαός να διακηρύξουμε ότι κρατούμε την Ορθοδοξία μας «καθώς παρέδοσαν ημίν οι απ’ αρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου» Λουκά:Α:2.

Αλλά Σεβασμιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, ποίαν Ορθοδοξία εορτάζουμε σήμερα; Την Ορθοδοξία της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Συμβόλου της Πίστεώς μας ή την  «Ορθοδοξία» που εισαγάγατε εις το Καναδικό Συμβούλιο «Εκκλησιών» ως ισότιμο μέλος  (θεωρία των κλάδων) ;

Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία των Επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων ή την  «Ορθοδοξία» του Μπαλαμάντ ( 17 -24 Ιουνίου 1993) των  «αδελφών Εκκλησιών» όπου η αιρετική Παπική  «Εκκλησία» εξωμοιώθη με την Ορθόδοξη Εκκλησία;

Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία της Δ’ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου ή την  «Ορθοδοξία» του Σαμπεζύ-Γενεύης ( Συμφωνητικό Νοεμβρίου 1990), όπου οι Ορθόδοξοι και οι Μονοφυσίτες, μετά από 15 αιώνες “ ανακάλυψαν”  ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει μεταξύ Ορθοδοξίας και Μονοφυσιτισμού;

Eορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: Τον Πάπα να καταράσθε, ή την «Ορθοδοξία» όλων των Ταγών των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών των ομονοούντων και κοινωνούντων με τον κ. Βαρθολομαίο : Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου…..

Κατόπιν όλων αυτών εμείς, ο πιστός λαός του Κυρίου, καταγγέλουμε την λανθασμένη πορεία των  «Ορθοδόξων» ποιμένων μας και διακηρύττουμε την πίστιν μας εις την Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Δηλώνουμε δε με ιεράν συγκίνησιν, ότι την αγιωτάτην του Χριστού Εκκλησίαν μας, θα κρατήσουμε αμετακίνητον, και την Ορθόδοξον Πίστιν απαραχάρακτον, όπως μας την παρέδωσε ο Κύριος και οι Απόστολοι. Θα μείνουμε μέχρι θανάτου σταθεροί εις την Εκκλησίαν του Χριστού, της οποίας  « πύλαι Άδου ου κατισχύσουσι»  Ματθ. ΙΣΤ:18. Δεν θα αφήσωμε την Ορθοδοξίαν μας, να την βεβηλώση ο επάρατος Οικουμενισμός.

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΦΩΝΗ

ΜΟΝΤΡΕΑΛ  ΚΑΝΑΔΑ

Δημοσιεύω  σήμερα  την  ως άνω  ανακοίνωση  της  ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΦΩΝΗ  από  το  ΜΟΝΤΡΕΑΛ  ΚΑΝΑΔΑ  και  χαίρομαι   ιδιαιτέρως  δια  τις  αλήθειες  που  ομολογεί  !!!

Θέλω  όμως  να  κάνω  μερικές  παρατηρήσεις  με  αγάπη  και  πόνο!

1^ον Η Εκκλησία είναι Μία!

«Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνον μία, ἀλλὰ καὶ μοναδική. Ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξουν πολλὰ σώματα κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν ἐν αὐτῷ πολλὲς Ἐκκλησίες.

Η εκκλησία  ως  σώμα  Χριστού  δεν  μολύνεται  αλλά  μολύνονται  τα  μέλη  της  τα  επί  γης  κληρικοί  και  λαϊκοί.

Ἐν τῷ θεανθρωπίνῳ αὐτοῦ σώματι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καὶ μοναδική, ὅπως ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Χριστός, εἶναι ἕνας καὶ μοναδικός. Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον διαίρεσις, σχίσμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πρωτίστως ἕνα πράγμα ὀντολογικῶς ἀδύνατον.

Δὲν ὑπῆρξε ποτὲ διαίρεσις τῆς Ἐκκλησίας, καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξη, πλὴν ὑπῆρξε καὶ θὰ ὑπάρξη ἔκπτωσις ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, κατὰ τὸν τρόπον, ποὺ πίπτουν τὰ ξερὰ καὶ ἄγονα κλήματα ἀπὸ τὴν θεανθρωπίνην καὶ αἰωνίως ζῶσαν ἄμπελον, ποὺ εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς (Ἰω. 13,16). Κατὰ καιροὺς ἀπεσπάσθησαν καὶ ἐξεβλήθησαν ἀπὸ τὴν μοναδικὴν ἀδιαίρετον Ἐκκλησίαν οἱ αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοί, οἱ ὁποῖοι ἔκτοτε ἔπαψαν νὰ ἀποτελοῦν μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ μέρη τοῦ θεανθρωπίνου σώματός της.

Ἔτσι ἔχουν κατ' ἀρχὴν ἀποκοπῆ οἱ Γνωστικοί, κατόπιν οἱ Ἀρειανοί, κατόπιν οἱ Πνευματομάχοι, κατόπιν οἱ Μονοφυσῖται, κατόπιν οἱ Εἰκονομάχοι, κατόπιν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οἱ Προτεστάνται, κατόπιν οἱ Οὐνῖται καὶ ἐν συνεχείᾳ ὅλα τὰ ἄλλα μέλη τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν λεγεώνων». ΩΣ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣΤΑΙ  ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΕΣ  ΤΟ 1924  διότι  ο οικουμενισμός  είναι  αίρεση όπως  ομολογεί  και  η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΦΩΝΗ και  έχει  καταδικαστεί  4  φορές  από  την εκκλησία  ΔΙΟΤΙ  ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ  ΕΙΝΑΙ  ΤΟ  ΠΡΩΤΟ  ΣΤΑΔΙΟ  ΤΗΣ  ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ  ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!

Δοσίθεου Ἰεροσολύμων.

† Τέσσαρα μεγάλα θηρία ἐγεννησεν ὁ ΙΣΤ αἰών : Τὴν αἴρεσιν τοῦ Λούθηρου, τὴν αἴρεσιν τοῦ Καλβίνου, τὴν αἴρεσιν τῶν Γιεζουβιτών καὶ τὴν αἴρεσιν τοῦ νέου Καλενδαρίου.

Τι λέει για την Εκκλησία ο Απόστολος των εθνών Παύλος;

Τη χαρακτηρίζει με μια συμβολική έκφραση πολύ περιεκτική και παραστατική. Την ονομάζει Σώμα Χριστού. Την εικόνα του σώματος ως παράσταση της Εκκλησίας τη χρησιμοποιεί ο απόστολος Παύλος γιατί έχει πολλή βαθιά σημασία και ταυτόχρονα μεγάλη σαφήνεια. Ο ίδιος γράφει στους Χριστιανούς των Κολασσών. «Και αυτός (ο Χριστός) εστι πρό πάντων και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκε. Και αυτός εστιν η Κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας» (Κολασ. Α’ 7-8).

Στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή λέει πάλι ο ίδιος Απόστολος «υμείς εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέλους» (Α’ Κορ. ιβ’ 27). Αποτελείτε, λέει, όλοι εσείς μαζί σώμα Χριστού. Και ο καθένας σας αποτελεί μέλος του Χριστού επί μέρους. Έτσι πιο συγκεκριμένα ο Απόστολος καθορίζει τι ακριβώς εννοεί με τον όρο σώμα Χριστού. Επομένως σύμφωνα με αυτά η Εκκλησία αποτελεί ένα πνευματικό οργανισμό που η αξία του έγκειται πρώτον στο ότι έχει ως κεφαλήν του τον Χριστό και δεύτερον στο ότι έχει ως μέλη του τον κάθε πιστό. Όλοι μαζί αποτελούν το σώμα του. Μιλώντας ο απόστολος Παύλος για Κεφαλή και για Σώμα αναφερόμενος στην Εκκλησία, φανερώνει ένα διπλό μυστήριο. Το μυστήριο της Κεφαλής, που είναι ο Χριστός και το μυστήριο του Σώματος, που είναι οι πιστοί σ’ αυτόν και που αποτελούν την Εκκλησία του. η Εκκλησία αποτελεί άλλου είδος μέγεθος και όχι τέτοιο που μας συνήθισε η κοσμική αντίληψη γι’ αυτήν.

Η Εκκλησία δεν είναι ούτε ίδρυμα ούτε σωματείο ούτε ένωση ούτε συνασπισμός ανθρώπων που έχουν κοινά υλικά συμφέροντα και κοσμικές επιδιώξεις. Η Εκκλησία δεν είναι πολιτικό ή πολιτιστικό ή κοινωνιστικό κίνημα ή ότι άλλο σχετικό που ανήκει σ’ αυτές τις κατηγορίες μικρών ή μεγάλων ανθρωπίνων ομάδων με οποιαδήποτε γήινα κίνητρα ή σκοπούς ή επιδιώξεις. Η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο μυστήριο, ακατανόητο, υπαρκτό όμως και πραγματικό Σώμα, το Σώμα του Χριστού. Την ιδιότυπη σχέση και θέση του κάθε πιστού μέσα στο σώμα αυτό την αποσαφηνίζει ο απόστολος Παύλος αναφερόμενος στην δική του θέση μέσα στο σώμα αυτό, πράγμα που ισχύει κατ’ αναλογίαν και για κάθε πιστό.

Έτσι  λοιπόν  όποιος  οι  όποιοι , ξεφύγουν  από  την  γραμμή  της  εκκλησίας  που  έχουν  χαράξει  οι  πατέρες  και  οι  σύνοδοι  τότε  αποκόπτεται  αυτομάτως  από  το  σώμα  του  χριστού  -την  εκκλησία- και  πέφτει  νεκρός!

Τῆς ἁγίας ἑβδόμης οἰκουμενικῆς Συνόδου.

† «... Ἡμεῖς τῇ ἀρχαίᾳ θεσμοθεσίᾳ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐπακολουθοῦμεν, ἡμεῖς τοὺς θεσμοὺς τῶν Πατέρων φυλάττομεν, ἡμεῖς τοὺς πρσθέτοντας τι ἤ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας ἀναθεματίζομεν».

Αρχαία  θεσμοθεσία  είναι  και  η καθιέρωση  του  ιουλιανού  ημερολογίου  από  την  Α΄ οικουμενική  σύνοδο  πάνω  στο  οποίο  στηρίχτηκε  όλος  ο κανόνας  των  εορτών  του  έτους  και  το  ΑΓΙΟ  ΠΑΣΧΑ

Τῆς ἁγίας ἕκτης οἰκουμενικῆς Συνόδου.

† «Ὁρίζομεν ἑτέραν Πίστιν μηδενὶ ἐξεῖναι προφέρειν, ἥγουν συγγράφειν ἤ συντιθέναι ἤ φρονεῖν ἤ διδάσκειν ἑτέρως τοὺς δὲ τολμῶντας τοῦτο ποιεῖν ἀναθεματίζομεν».

Στο  σύμβολο  της πίστεως  ομολογούμε  ότι  πιστεύουμε  -εις  μιαν  αγία  καθολική  και  αποστολική  εκκλησία -  στην αιρετική  εγκύκλιο  του 1920 –τον  καταστατικό  χάρτη  του  οικουμενισμού-  ομολογούν  οι  οικουμενιστές  επίσκοποι  το  1924  και  εδώ  ότι  εκτός  της  μιας  ορθοδόξου  εκκλησίας  υπάρχουν  και  άλλες  εκκλησίες  του  Χριστού , δηλαδή  καταργούν  το  τελευταίο  άρθρο  του  συμβόλου  της  πίστεως.

Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ΚΑΝΩΝ 45ος.

Ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ' ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήση μὲ αἴρετικούς ἄς ἀφορίζεται. Επειδή ὅποιος μὲ τοῦς ἀφορισμένους συμπροσεύχεται (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί) πρέπει νὰ συναφορίζεται καὶ αὐτός, κατά τὸν 10ον Κανόνα τῶν Ἀγ.Αποστόλων. Εἰ δὲ καὶ ἐσυνχώρησεν εἰς τοῦς αἰρετικούς αὐτούς νὰ ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα ὡσάν Κληρικοί, ἄς καθαίρηται ἐπειδή ὅποιος Κληρικός συλλειτουργήσει μὲ καθηρημένους, (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί κατὰ τὸν β΄. καὶ δ΄. τῆς γ΄.) συγκαθαιρεῖται καὶ αὐτός κατὰ τὸν 11ον κανόνα τῶν Ἀποστόλων.

Κανών 33ος τῆς ἐν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου.

Διορίζει οὔτος ὁ Κανών νὰ μὴ συμπροσευχώμεθα οὔτε μὲ τοὺς αἰρετικοὺς, ἤτοι τοὺς σφάλλοντας περὶ τὴν πίστιν, οὔτε μὲ τοὺς σχισματικοὺς, ἤτοι τοὺς κατὰ τὴν πίστιν μὲν ὀρθοδόξους ὄντας, χωριζομένους δὲ ἀπὸ τὴν καθολικὴν Ἐκκλησίαν διὰ τινας παραδόσεις καὶ ἔθιμα ἰάσιμα, κατὰ τὸν α΄. τοῦ Μεγ.Βασιλείου.

Με  την  αλλαγή  του  ημερολογίου  το  1924 άρχισαν  επίσημα  οι  συμπροσευχές  από  την  ελληνική  εκκλησία , και τις άλλες  ορθόδοξες  εκκλησίες  και  τα  πατριαρχεία . σύμφωνα  λοιπόν  με  τον  ως  άνω  κανόνα  των  αγίων  αποστόλων (Ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ' ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήση μὲ αἴρετικούς ἄς ἀφορίζεται. Επειδή ὅποιος μὲ τοῦς ἀφορισμένους συμπροσεύχεται (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί) πρέπει νὰ συναφορίζεται καὶ αὐτός, κατά τὸν 10ον Κανόνα τῶν Ἀγ.Αποστόλων. Εἰ δὲ καὶ ἐσυνχώρησεν εἰς τοῦς αἰρετικούς αὐτούς νὰ ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα ὡσάν Κληρικοί, ἄς καθαίρηται ἐπειδή ὅποιος Κληρικός συλλειτουργήσει μὲ καθηρημένους, (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί κατὰ τὸν β΄. καὶ δ΄. τῆς γ΄.) συγκαθαιρεῖται καὶ αὐτός κατὰ τὸν 11ον κανόνα τῶν Ἀποστόλων.)

Αυτό  σημαίνει  ότι  με  την  αλλαγή  του  ημερολογίου  και  την  αναγνώριση  της  αιρετικής  εγκυκλίου  του   1920  οι  κληρικοί  της  Ελλάδος  των πατριαρχείων  και  οι  λαϊκοί  που  τους  ακολούθησαν  αποκόπηκαν  από  το  σώμα  της  εκκλησίας  του  Χριστού  και  βρέθηκαν  εκτός  εκκλησίας  ,  που  σημαίνει ,  χωρίς  ιεροσύνη , και  μυστήρια!

Κανών 37ος τῆς ἐν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου.

Κατὰ τὸν Κανόνα τοῦτον δὲν πρέπει νὰ λαμβάνει τινὰς Χριστιανὸς ὀρθόδοξος τὰ δῶρα ὁποῦ στέλλουσιν εἰς αὐτούς οἱ Ἰουδαίοι καὶ αἰρετικοί, ὄταν ἔχουν τὰς ἐορτάς των, ἀλλά οὔτε νὰ συνεορτάζη ὅλως αὐτοῖς.

Αποκορύφωμα  όλων  αυτών  σύμφωνα  και  με  την  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΦΩΝΗ  αλλά  και  τον  καθ.  Π. Θεόδωρο  Ζήση είναι  η  άρση  των  αναθεμάτων  για  τον  πάπα  από  τον  πατριάρχη  Αθηναγόρα  το  1964 και  οι  <<συμφωνίες>>

Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία των Επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων ή την  «Ορθοδοξία» του Μπαλαμάντ ( 17 -24 Ιουνίου 1993) των  «αδελφών Εκκλησιών» όπου η αιρετική Παπική  «Εκκλησία» εξωμοιώθη με την Ορθόδοξη Εκκλησία;

Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία της Δ’ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου ή την  «Ορθοδοξία» του Σαμπεζύ-Γενεύης ( Συμφωνητικό Νοεμβρίου 1990), όπου οι Ορθόδοξοι και οι Μονοφυσίτες, μετά από 15 αιώνες “ ανακάλυψαν”  ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει μεταξύ Ορθοδοξίας και Μονοφυσιτισμού;

Eορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: Τον Πάπα να καταράσθε, ή την «Ορθοδοξία» όλων των Ταγών των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών των ομονοούντων και κοινωνούντων με τον κ. Βαρθολομαίο : Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου…..

Ο Σεραφείμ Πειραιώς :- Τοις κηρύσσουσι και διδάσκουσι την παναίρεσιν του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Συγκρητιστικού Οικουμενισμού, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα! (αναθεματίζει  τον  εαυτό  του)

"Μακαριώτατε" η Ευρώπη (ο Πάπας) είναι ο θάνατος, ο Χριστός (η Ορθοδοξία) είναι η ζωή...

Ω, αδελφοί μου! Δεν το βλέπετε όλοι τούτο; Δεν έχετε αισθανθή το σκότος και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης επάνω εις το σώμα σας; Προτιμάτε την Ευρώπην ή τον Χριστόν; Τον θάνατον ή την ζωήν;

Αυτά τα δύο έθεσε την παλαιά εποχήν ο Μωϋσής ενώπιον του λαού του.

Και ημείς αυτά τα δύο θέτομεν ενώπιόν σας. Να γνωρίζετε: η Ευρώπη είναι ο θάνατος, ο Χριστός είναι η ζωή.

Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήσετε εις τους αιώνας.

Ορθ. Εκκλησία και Οικουμενισμός σελίς 242 του Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Από το κείμενο : Διακήρυξη κληρικών και μοναχών (Ιούλιος 2002)

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου.

Ὅτι οἱ τὸ Σχῖσμα δημιουργήσαντες διὰ τῆς ἐπιβολῆς τοῦ νέου Ἡμερολογίου ὁδηγοῦσιν εἰς αἵρεσιν.

† «Οἱ δὲ σχισματικοὶ σχισματοαιρετικοὶ εἰσίν, καθότι δὲν εἶναι κανὲν Σχῖσμα εἰμὴ πρότερον αἵρεσιν ἀναπλάσσῃ, ἵνα ὀρθῶς δόξῃ τῆς Ἐκκλησίας χωρισθῆναι. Τὸ Σχῖσμα κακῶς διαμένον γίνεται αἵρεσις ἤ καταφέρεται εἰς αἵρεσιν, ὅτι καὶ τοὺς σχισματικοὺς οὐχ ἡ διάφορος πίστις ποιεῖ ἀλλ’ ἡ διαρηχθεῖσα τῆς κοινωνίας συντροφία». (Ἐπιστολὴ ρα΄ κεφ. ια΄ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον).

Τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

Περὶ τῶν Σχισματικῶν ἱερέων ὅτι στεροῦνται οὗτοι τῆς θείας χάριτος.

†  Ἀφοῦ δὲ μίαν φορὰν ἐσχίσθησαν ἀπὸ τὸ ὅλον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἔχασαν αὐτὸ καὶ δὲν εἰμποροῦν πλέον νὰ βαπτίσουν ἄλλους, ἤ νὰ χειροτονήσουν ἤ ἁπλῶς νὰ δώσουν χάριν, τὴν ὁποίαν διὰ τοῦ σχίσματος ἐστερήθησαν, ὅθεν καὶ οἱ ὑπ’ αὐτῶν βαπτιζόμενοι λογίζονται ὅτι ὑπὸ λαϊκῶν ἐβαπτίσθησαν (Ἑρμηνεία α΄. Κανόνος). «Ὥσπερ μέλος τὶ ἀποκοπὲν τοῦ σώματος παύει μετέχον τῆς ζωτικῆς δυνάμεως, οὕτω καὶ πᾶς τις ἀποσχιζόμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ δὲν μετέχει τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἥν ἔλαβεν ἐν τῷ βαπτίσματι» (Ἐκ τοῦ ἱεροῦ Πηδαλίου).

Τῆς ἁγίας 3ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου 3ος κανών.

Ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται οἱ ἱερεῖς νὰ μνημονεύωσι καὶ νὰ ὑπακούωσιν εἰς τοὺς ἀποστάτας καινοτόμους ἀρχιερεῖς οὐδὲ οἱ λαϊκοί.

† «Τοῖς ἀποστασήσασιν ἢ ἀφισταμένοις Ἐπισκόποις μηδόλως ὑπόκεισθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

«Εἶ τις ἀκοινωνήτῳ κἄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται ἀφοριζέσθω», καὶ ἀλλαχοῦ «ὁ ἀκοινωνήτως κοινωνῶν ἀκοινώνητος ἔσται, ὡς συγχέων τὸν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας» πάλιν «ὁ αἱρετικὸν δεχόμενος τοῖς αὐτοῖς ἐγκλήμασιν ὑπόκειται». Οὐκ ἔστι τοῦτο θεμιτὸν οὐκ ἔστιν ἀλλ’ οὐδὲ μνημονεύσομεν καὶ τοῦτο παρὰ τοῦ πονηροῦ, ὅς σκότος ὧν τὸ φῶς ὑποκρίνεται, ὡς νῦν γε, τὴν ἕνωσιν προβαλλόμενος «μνημόσυνον» τὴν μετ’ αὐτῶν ἀπώλειαν τοῦ παντὸς τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας δολιεύεται καὶ φανερῶς μὴ πείθειν ἔχων πρὸς τοῦτο, ἀδήλως ἐπιχειρεῖ, ἵνα ἐν ἑνί τρόπῳ ἀνοίξη θύραν καὶ κορυφώσῃ κακίαν.

Ἐπιστολὴ ε΄ Συνοδικὴ (Ἰουστίνου).

† «Ὡρίσθη παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων χρῆναι καὶ μετὰ θάνατον ἀναθεματίζεσθαι τοὺς εἴτε εἰς κανόνας εἴτε εἰς Πίστιν ἁμαρτήσαντας».

Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου.

† «Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα κἄν ἀξιόπιστος ἤ κἄν νηστεύῃ καὶ παρθενεύῃ κἄν σημεῖα ποιῇ κἄν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος».

Τοῦ Ἁγίου Φωτίου.

† «Καὶ γὰρ ἐστιν ὄντως τὰ Κοινὰ πᾶσιν φυλάττειν ἐπάναγκες καὶ πρὸ γε τῶν ἄλλων τὰ περὶ Πίστεως· ἔνθα καὶ τὸ παρεκλῖναι μικρὸν ἁμαρτεῖν ἐστὶν ἁμαρτία τὴν πρὸς θάνατον». (Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ρώμης Νικόλαον).

Τοῦ Ἀγ. Γερμανοῦ τοῦ υἱοῦ Πατριάρχου Κ/πόλεως.

† «Ἐπισκήπτομαι πᾶσι τοῖς ἐν Κύπρῳ λαϊκοῖς, ὅσοι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὲ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδὶ ἀπὸ τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ Λατινικῇ ὑποταγῇ καὶ μηδὲ εἰς Ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδὲ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τὴν τυχοῦσαν· κρεῖσσον γὰρ ἐστὶν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ θεῷ προσεύχεσθε κατὰ μόνας, ἤ ἐπ’ ἐκκλησίαις συνάγεσθε μετὰ τῶν Λατινοφρόνων, εἰ δὲ οὐν τὴν αὐτὴν ὑφέξεται μετ’ αὐτῶν κόλασιν. Ἤ οὐχὶ τὰ τῶν ἐπὶ κοσμικῶν κρίσεων τοῦτο γίνεσθε  σύνηθες; Ἄν γὰρ τις συλλαλῇ ἀνδροφόνῳ ἤ ληστῇ ἤ προδότῃ τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ ὑφίσταται κόλασιν».

Τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

† «Πᾶς ὁ δυνάμενος λέγων τὴν ἀλήθειαν καὶ μὴ λέγων αὐτήν, κατακριθήσεται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, καὶ ταῦτα ἔνθα πίστις ἐστὶ τὸ κινδυνευόμενον, καὶ τῆς ὅλης Ἐκκλησίας τῶν Ὀρθοδόξων ἡ Κρηπὶς τὸ γὰρ ἐφησυχάζειν ἐν τοῖς τοιούτοις, ἀρνήσεως ἴδιον, τὸ δὲ ἐλέγχειν ὁμολογίας εἰλικρινοῦς».

Αγαπητοί  μου  φίλοι  όπως  μας  διδάσκει  και  πιο  πάνω  ο Μέγας  Βασίλειος  , η  αλήθεια  του   θεού  είναι  μια και  είμαστε  υποχρεωμένοι  να  την  ομολογούμε  και  να  την  ακλουθούμε ! το  να  κάνουμε  συνέδρια  επί  συνεδρίων  και  να  γράφουμε  ομολογίες  δεν  μας  ωφελεί  σε  τίποτα  αν  δεν  πάρουμε  την  μεγάλη  απόφαση  να  γνωρίσουμε  την  πραγματική  εκκλησία  του  Χριστού  και  να  γίνουμε  μέλει  της  .

Η  εκκλησία  του  Χριστού  μετά  το  επάρατο  σχίσμα  του  νέου  ημερολογίου  το  1924 , δεν  χάθηκε  αλλά  υπάρχει  έως  και  σήμερα  και  θα  υπάρχει  έως  συντέλειας  του  αιώνος , και  υπάρχει  χαρές  στον  άγιο  πατέρα επίσκοπο   Ματθαίο  ο  οποίος  κράτησε  την  ομολογία  της  πίστεως  και  την  αποστολική  διαδοχή , μη δεχόμενος  καμία  αλλαγή  ή  πρόσθεση ή αφαίρεση ή κοινωνία  με  τους  σχισματικούς  κληρικούς ,  και  την  μετέδωσε-την ιεροσύνη-  έως  τις  μέρες  μας .

Εύχομαι  ο  πανάγαθος  θεός  να  φωτίσει  όλους  τους  χριστιανούς  που  θέλουν  να  σώσουν  την  ψυχή  τους  να  καταλάβουν  το  λάθος  τους – να ανήκουν  σε  μια  αιρετική  εκκλησία- και  να  πάρουν  την  απόφαση αφού  πρώτα  ερευνήσουν  να  γίνουν  μέλει  της  γνήσιας  εκκλησίας  του  Χριστού  η  οποία  είναι  μια  και  μοναδική !

 ερευνάτε  τας  γραφάς  ίνα  έχετε  ζωήν  αιώνιων !

στοιχεία  για  την  γνησία  εκκλησία  του  Χριστού  υπάρχουν  εδώ! http://www.egoch.org/teyxoc_35.html

μπορείτε  να  διαβάσετε  και  να  συγκρίνεται  το  πιστεύω  την  ιστορία  και  την  ομολογία  της  αληθούς  εκκλησίας  του  θεού , και  να  συγκρίνεται  με  θέσεις  των  άλλων  ψευδεπίγραφων  συνόδων  των  ΓΟΧ  ως  εκκλησίας .

Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ, ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ 1924 http://www.egoch.org/files/37194421.pdf

Α) ΑΙ ΘΕΟΠΝΕΥΤΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ.http://www.egoch.org/files/37194407.pdf

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ

«Παρακαλῶ δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διά τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες, καί μήιἦ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δέ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (᾽Απόστολος Παῦλος Α´ Κορ. Α´ 10).

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ http://www.egoch.org/files/37975825.pdf

ΘΕΜΑΤΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: 5) ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ 1924 ΚΑΙ 1948

ΘΕΜΑΤΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: 5) ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ 1924 ΚΑΙ 1948

O Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών Ι. Κορναράκης:

Ἡ σχετικοποίηση ἤ, μᾶλλον, ἡ ἀπόρριψη τῆς διαχρονικῆς παρουσίας τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἀπόρριψη τοῦ εὐαγγελικοῦ καὶ πατερικοῦ λόγου. Ἡ Ἐκκλησία, μὲ τὴν παγκοσμιοποιημένη εἰκόνα της, εἶναι κενὸς λόγος. Ἡ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία εἶναι φάντασμα κακόγουστο μπροστὰ στὴν αὐθεντικὴ Ὀρθοδοξία τῶν Πατέρων.
Ἡ αὐθεντικὴ Ὀρθοδοξία, στὴν χαρισματική της εἰκόνα, εἶναι μιὰ διαχρονικὴ λυτρωτικὴ παρουσία, ποὺ δὲν πάσχει ἀλλοίωση, οὔτε ἀπὸ τὸν χρόνο, οὔτε ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν περιφρόνηση τῶν ἀρνητῶν τῆς ὑπόστασής της.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος σημειώνει:
«ὁ πνευματικὸς Νόμος τῆς Νέας Διαθήκης τῷ πνεύματι νεάζει …διὰ παντὸς ἐνεργούμενος. Ἡ γὰρ Χάρις ἀπαλαίωτος».
Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς ἰδίας ὁμιλίας του –σχολιάζοντας τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου,
«Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας»– ὁ ἅγιος Μάξιμος σημειώνει ὅτι, ὁ θεῖος ἀπόστολος τὸ εἶπε αὐτό, «εἰδὼς ἀεὶ καινὸν τὸ μυστήριον, μηδέποτε περιλήψει νοὸς παλαιούμενον».

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕΩΚΤΑΙ .
ΚΑΛΗ ΤΕΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!

http://www.youtube.com/watch?v=UeHG4A5ZNqA

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓ.ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓ.ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ

Συνήθειαν ἔχουν οἱ βασιλείς, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ὅταν μέλλωσι νὰ ὑπάγωσιν εἰς πόλεμον, πρώτα στέλλουσιν ἀνθρώπους ἰδικούς τους, νὰ ὐπάγωσιν εἰς τὰ κάστρα, ὅπου μέλλουν νὰ περάσουν, διὰ νὰ εἰποῦν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅπου κατοικοῦσι μέσα, νὰ εὔγουν να τοὺς προϋπαντήσουν, καὶ νὰ τοὺς δεχθούν.

Συγχαρητήριο γράμμα του οικουμενιστή Αρχιεπισκόπου Κύπρου στον Πάπα:
Τῷ Ἁγιωτάτῳ Πάπᾳ τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, ἀγαπητῷ ἀδελφῷ, κυρίῳ Φραγκίσκῳ Α΄, ἀσπασμόν ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Χαρᾷ πολλῇ καὶ ἰδιαιτέρᾳ ἐλάβομεν γνῶσιν τῆς ἐκλογῆς τῆς Ὑμετέρας Σεβασμίας Ἁγιότητος, ὡς νέου Προκαθημένου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, εἰς διαδοχὴν τοῦ παραιτηθέντος ἀγαπητοῦ ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἀδελφοῦ Πάπα Βενέδικτου τοῦ ΙΣΤ΄.
Συγχαίροντες θερμότατα τῇ Ὑμετέρᾳ Ἁγιότητι ἐπὶ τῇ ἀναρρήσει αὐτῆς εἰς τὸν Παπικὸν Θρόνον τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, εὐχόμεθα πάσῃ ψυχῇ ὑγιείαν ἀκλόνητον, μακρότητα ἡμερῶν καὶ πλήρη εὐόδωσιν τῶν ἀγαθῶν αὐτῆς σκέψεων καὶ ἐνεργειῶν ὑπὲρ τῆς ἀμωμήτου χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως.
Προσβλέπομεν μετὰ μεγάλης ἐλπίδος εἰς τὴν περαιτέρω προώθησιν καὶ σύσφιγξιν τῶν σχέσεων μεταξύ των δύο ἀδελφῶν ἡμῶν παλαιφάτων Ἐκκλησιῶν Ρώμης καὶ Κύπρου.
Ἀπονέμοντες δὲ τῇ Ὑμετέρᾳ Ἁγιότητι ἐγκάρδιον τὸν ἐν Χριστῷ ἀσπασμὸν ἡμῶν, διατελοῦμεν
Ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Κύπρου,
τῇ 14ῃ Μαρτίου 2013,
Τῆς Ὑμετέρας Ἁγιότητος
ἀγαπητὸς ἐν Κυρίῳ Ἀδελφός
† ὁ Κύπρου Χρυσόστομος


σ.σ. εάν ο Πάπας είναι Αγιώτατος τότε η εκκλησία του, είναι η Εκκλησία του Χριστού, η Ορθοδοξία είναι εκκλησία πλάνης, εσύ δε και οι υπόλοιποι οικουμενιστές Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι κ.λ.π. είστε πλάνοι και απατεώνες, μας κοροϊδεύετε ότι είστε Λειτουργοί της Εκκλησίας του Χριστού, και εμείς αδειάζουμε τα πορτοφόλια μας για να ζείτε ανέτως χωρίς να προσφέρετε τίποτα αλλά και να είστε αιτία να κερδίζει ο διάβολος ψυχές για τις οποίες ο Χριστός μας, έχυσε το αίμα Του. Κατ΄ ακολουθία απολαμβάνετε σε αυτή την ζωή εις βάρος ημών των ηλιθίων που σας ανεχόμαστε….

http://orthodox-voice.blogspot.gr/


ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΙΚΟ??  ΔΙΟΤΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΜΑΣ ΛΕΓΕΙ - Ο ΚΟΙΝΩΝΩΝ ΑΛΟΙΝΩΝΗΤΩ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ ΕΣΤΙ!!!

Ασάλευτοι εις όσα παρελάβομεν. Ὑπὸ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου Ζερβάκου

Ασάλευτοι εις όσα παρελάβομεν.
Ὑπὸ τοῦ  Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου Ζερβάκου

Πάντα ὅσα μᾶς παρέδωσαν οἱ πάνσοφοι Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ Θεόσοφοι Πατέρες τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πολλοὶ τῶν σημερινῶν διαδόχων των βούλονται νὰ τὰ καταργήσουν καὶ νὰ ἐκθεμελιώσουν τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ δὲν θὰ δυνηθοῦν, διότι ὁ Κύριος θὰ τοὺς συντρίψῃ ὡς σκεύη κεραμέως… Ἂς βιάσωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὸ νὰ μένωμεν πιστοὶ καὶ ἀσάλευτοι εἰς ὅσα παρελάβομεν παρὰ τῶν θείων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας…

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοὺς καινοτομοῦντας καὶ μεταρρυθμιστὰς τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν παραδόσεων ὑποβάλλει εἰς ἀναθέματα καὶ ἀφορισμούς…

Ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν ἔχει συνήθειαν νὰ ποιῇκαινοτομίας, ἀλλὰ ἕπεται εἰς τὰ διδάγματα τῶν Ἀποστόλων, τῶν Διδασκάλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν ἁγίων Συνόδων, τῶν ὁποίων διδαγμάτων ὀφείλουν νὰ ἀκολουθοῦν καὶ οἱ τῶν Λατίνων καὶ Διαμαρτυρομένων σοφοί…, διὰ νὰ λυτρωθοῦν ἐκ τῶν ἐπιτιμίων, τοῦ ἀναθέματος καὶ τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων

καὶ Ἁγίων Πατέρων…

Δυστυχῶς, οἱ μὲν Δυτικοὶ ηὔξησαν τὴν παράδοσιν, κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ τὸ ἀτομικὸν συμφέρον τῶν Παπῶν, διὰ νέων δογμάτων, νέων κανόνων καὶ διατάξεων. Αἱ καταχρήσεις τῶν ὀργάνων τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ἐχόντων βλέψεις κοσμικὰς καὶ ὑλικὰς μᾶλλον ἢ πνευματικάς, προεκάλεσαν παρὰ τοῖς Διαμαρτυρομένοις τὴν εἰς τὸ ἕτερον ἄκρον, ὅπερ ἐξ ἴσου ἐπιβλαβὲς καὶ ἐπικίνδυνον, ἀφικνουμένην σκέψιν καὶ ἀπόφασιν, νὰ ἀπορρίψωσιν πᾶσαν τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν, ἥν ἀνόθευτον καὶ ἱερὰν διετήρησεν ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία μηδὲν προσθεῖσα, μηδ᾽ ἀφελοῦσα τί τῶν ὑπὸ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων θεσπισθέντων…

Καθὼς μία οἰκοδομὴ δὲν εἶναι ἐκτισμένη μόνον μὲ μεγάλους λίθους, ἀλλὰ καὶ μὲ μικρὰ λιθάρια καὶ μὲ ἄμμον καὶ ἄσβεστον, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας. Μεγάλοι λίθοι εἶναι τὸ Εὐαγγέλιον καὶ ἐν γένει ἡ Ἁγία Γραφή, αἱ ἐντολαί, τὰ μυστήρια, οἱ ἱεροὶ κανόνες, μικρότεροι λίθοι εἶναι αἱ Ἱεραὶ Παραδόσεις, αἱ ἱεραὶ τελεταί, αἱ διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας, αἱ προσευχαί, αἱ ἀκολουθίαι, αἱ νηστεῖαι κ.λπ.

" O.T."
 Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν.
Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας.

Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν!