Τον βάτραχο δεν τον πιάνεις εύκολα! Όπως ακριβώς τον πονηρό λογισμό!

Ι.Κ.Κορναράκη, Ομοτ.Καθηγητού  Παν/μιου

Ο όσιος Ιωάννης, συγγραφέας της Κλίμακος μας δίνει μια θαυμάσια εικόνα της συμπεριφοράς και της δράσεως του πονηρού λογισμού στον ανθρώπινο νου με την ανύποπτη και αφανή, για τον πνευματικό αγωνιστή, παρέμβασή του στην μετατροπή ενός αγαθού λογισμού σε πονηρό!

Ο λογισμός αυτός εικονίζεται στο κείμενο της Κλίμακος με την μορφή του αθώου και ουσιαστικά ακίνδυνου, στην πραγματική και φυσική του εικόνα, για την ανθρώπινη ζωή βατράχου.

Γράφει λοιπόν ο όσιος Ιωάννης:

«Μερικές φορές, καθώς αντλούσαμε νερό από τις πηγές, αντλήσαμε μαζί με αυτό, χωρίς να το καταλάβουμε, και έναν βάτραχο. Παρόμοια πολλές φορές καθώς καλλιεργούμε τις αρετές, υπηρετούμε και τις κακίες που χωρίς να φαίνονται είναι μπλεγμένες μαζί τους.

Μέθοδος Σίλβα – Silva Mind Control.

Μέθοδος Σίλβα – Silva Mind Control.

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος

 

Στις ημέρες μας διοργανώνονται σεμινάρια για την μέθοδο Σίλβα (Silva Stress Management) σε γνωστό ξενοδοχείο στην Πάτρα και διαφημίζονται στον τοπικό τύπο. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με την συγκεκριμένη μέθοδο τα εξής:

α) Ιστορία.
 

Πρόκειται για «ανθίζουσα οικογενειακή επιχείρηση» αυτό υποστηρίζει ο ίδιος ο Jοsé Silva στο βιβλίο που εξέδωσε με τον Φίλιπ Μιέλε «Έλεγχος του νου με τη Μέθοδο Σίλβα» (Αθήνα 1979, σ. 30). Ιδρύθηκε στο Laredο του Τέξας κατά το έτος 1966 και δραστηριοποιείται με διάφορα ονόματα: «Ecumenical Sοcieτy οf psychοrientοlοgy», «Self Management seminary ΡΤΥ LDΤ», «Silva internatiοnal Graduates Assοcia­tiοn» κα. Στην Ελλάδα υπάρχει η «Μέθοδος Σίλβα ΕΠΕ» και «Σύλλογοι Αποφοίτων της Μεθόδου Σίλβα» στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη και στην Κύπρο.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ CBS FULL VERSION

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ CBS FULL VERSION

Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στις μεγάλες νηστείες του έτους, θεωρεί ότι η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η αρχαιότερη και αυστηρότερη περίοδος νηστείας. 

Μαζί με τη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής υπάρχει στην Εκκλησία από την Αποστολική εποχή, όπως μπορούμε να συμπεράνουμε από αδιαμφισβήτητες ιστορικές μαρτυρίες πού έχουμε.

Περί Νηστείας - Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Μή  αποστρέψεις  τό πρόσωπο  σου από του παιδός  σου ότι θλίβομαι!!!

προκείμενο μ. τεσσαρακοστής

Κατήχησις εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου Ἅγιος Θεοδώρος ὁ Στουδίτης

Κατήχησις εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου Ἅγιος Θεοδώρος ὁ Στουδίτης

Κατήχησις τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ημών αγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου

Περὶ νηστείας, καὶ ὅτι ἡ ἀληθὴς νηστεία τοῦ ἀληθινοῦ ὑποτακτικοῦ ἐστὶ τὸ κόψαι τὸ ἴδιον θέλημα.

Η έσχατη βία· ο θάνατος! Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Η έσχατη βία· ο θάνατος!

Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Η δαιμονική βία, στην προσπάθειά της να περάσει στο πνεύμα του αδαμικού ζεύγους, ως εξαιρετικά συμφέρουσα, την ιδέα της παραβάσεως της εντολής του Θεού, διαβεβαίωσε το ζεύγος αυτό, απατηλά και υποκριτικά, ότι, τρώγοντας από τον καρπό του απαγορευμένου δένδρου, δεν επρόκειτο, σε καμμιά περίπτωση, να πραγματοποιηθεί αυτό που ο Θεός τους είχε προαναγγείλει, ότι δηλ. θα πεθάνουν·

 «Ου θανάτω αποθανείσθε»! Διαβεβαίωσε η βία αυτή το αδαμικό ζεύγος!

 Ο Θεός πράγματι είχε προαναγγείλει και είχε ξεκαθαρίσει τήη πορεία των πραγμάτων στην περίπτωση, που το αδαμικό ζεύγος θα διάλεγε ως τρόπο υπαρξιακής του καταξιώσεως την αθέτηση της εντολής του· «ή δ’ αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε» .

 Ο διάβολος, ενεργώντας αντίθετα προς την διαβεβαίωση αυτή του Θεού, έπεισε τον Αδάμ και την Εύα, ότι δεν πρόκειται να πεθάνουν, εάν επιλέξουν τη βρώση του απαγορευμένου καρπού ως πλήρωση και ικανοποίηση της προσωπικής τους επιθυμίας να γίνουν θεοί εδώ και τώρα!

 «Ου θανάτω αποθανείσθε!» Δεν θα πεθάνετε!

 Όμως ήδη, η πρώτη εμπειρία του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους, αμέσως μετά την παράβαση της εντολής του Θεού, ήταν εμπειρία θανάτου!

 Η τρομακτική εμπειρία της γυμνότητας του εαυτού, από τα πνευματικά προσόντα και χαρίσματα του «κατ’ εικόνα», ήταν πράγματι εμπειρία θανάτου. Ήταν μια πικρή γεύση νεκρώσεως!

 Έτσι όλη η ύπαρξη του ανθρώπου, ο συνολικός εαυτός του, πέρασε στην αμετάκλητη βία του θανάτου, καθηλώθηκε πλέον αμετακίνητα «εν χώρα και σκιά θανάτου». Από την πρώτη στιγμή της παραβάσεως της εντολής του Θεού ενεπλάκη ο αδαμικός άνθρωπος στα αλύτρωτα δεσμά της εσχάτης βίας, της κυριαρχίας του κράτους του θανάτου!

Τό ἐνδιαφέρον τοῦ Χρυσοστόμου γιά τούς νέους Ἰωὴλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)

Τό ἐνδιαφέρον τοῦ Χρυσοστόμου γιά τούς νέους

Ἰωὴλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)

1.

Εἰσαγωγικά

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στά πολυπληθῆ ἔργα του πολλές φορές κάνει λόγο γιά τούς νέους. Ἔχει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς πού ἀφοροῦν τή νεότητα καί ἀναφέρεται συχνά στίς διάφορες ἐκδηλώσεις τῶν νέων. Ἄς ἀναφέρουμε γενικές ἐπισημάνσεις τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου γιά τήν ἡλικία τῆς νεότητος.

Λέγει π. χ. πὼς ὁ πνευματικός ἀγώνας εἶναι πάντοτε ἴδιος σέ ὅλες τίς ἡλικίες. Δέν ὑπάρχει ἡλικία πού νά μήν ἔχει ἀγώνα καί ἱδρῶτες καί πόνους. Ἡ ἔνταση τοῦ ἀγῶνος ὅμως εἶναι διαφορετική σέ κάθε ἡλικία. Μπορεῖ κάποιος νά δεῖ νέους νά ἀγωνίζονται μέ συνέπεια καί γέροντες νά ζοῦν μέσα στά πάθη τους «Μή τοίνυν μηδείς προβαλλέσθω μήτε νεότητα μήτε γῆρας εἰς ἀπολογίαν ραθυμίας· ἐπεί καί νῦν πολλοί παρ' ἡμῖν νέοι τό πνευματικόν τοῦτο πληροῦσι θέατρον, οἱ δέ γεγηρακότες ἐν ἱπποδρομίαις ἀσχημονοῦσι· ἕτεροι δ' αὖ πάλιν γέροντες μετά τῆς πολιᾶς καί τῇ ἀκροάσει κοσμοῦνται, νέοι δέ τήν νεότητα διά τῆς θεωρίας τῆς ἐκεῖσε ἀλογωτέραν κατασκευάζουσιν...»( PG 63, 518). Ἀναφέρει μάλιστα τούς τρεῖς παῖδες πού κατεπάτησαν τήν κάμινον, ὅταν «νέοι σφόδρα καί μειράκια ἦσαν κομιδῇ » ( ὅπ.π. ).

Η δύναμη των ειδωλολατρικών θεών: Η επίθεση του Ινδουϊσμού στο Χριστιανισμό- υπερβατικός διαλογισμός-«Χριστιανική γιόγκα»

. Η δύναμη των ειδωλολατρικών θεών:
Η επίθεση του Ινδουϊσμού στο Χριστιανισμό- υπερβατικός διαλογισμός-«Χριστιανική γιόγκα»

-Ανώνυμης συγγραφέως που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία

Όλοι οι Θεοί των εθνών είναι δαιμόνια.
Ψαλμός 95:5
Το ακόλουθο άρθρο προέρχεται από την εμπειρία μιας γυναίκας η οποία, αφού τέλειωσε το Γυμνάσιο σε ένα Ρωμαιοκαθολικό γυναικείο μοναστήρι, εξάσκησε τον Ινδουϊσμό για 20 χρόνια ώσπου τελικά, με τη χάρη του Θεού, μεταστράφηκε στην Ορθόδοξη πίστη, βρίσκοντας το τέλος της έρευνάς της για την αλήθεια στη Ρωσική Εκκλησία. Τώρα κατοικεί στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ. Μακάρι τα λόγια της να χρησιμεύσουν για να ανοίξουν τα μάτια εκείνων των Ορθοδόξων που μπορεί να έχουν τον πειρασμό να ακολουθήσουν τους τυφλούς «φιλελεύθερους» θεολόγους που τώρα κάνουν την εμφάνισή τους ακόμα και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και των οποίων η απάντηση στην επίθεση της νεοειδωλολατρίας στην Εκκλησία του Χριστού είναι να αρχίσουμε «διάλογο» με τους μάγους και να λατρέψουμε μαζί τους τους πραγματικούς θεούς των παγανιστών.

1. Τα θέλγητρα του Ινδουϊσμού

Ήμουν μόλις 16 χρόνων όταν δύο γεγονότα άλλαξαν την πορεία της ζωής μου. Πήγα στο Δομινικανό Καθολικό γυναικείο μοναστήρι του αγίου Ραφαήλ και συνάντησα για πρώτη φορά το Χριστιανισμό. Την ίδια χρονιά συνάντησα τον Ινδουϊσμό στο πρόσωπο ενός Ινδού μοναχού, ενός Swami, ο οποίος έγινε σύντομα ο γκουρού, ή δάσκαλός μου. Μια μάχη είχε αρχίσει, αλλά δεν ήμουν ικανή να το καταλάβω για είκοσι χρόνια σχεδόν.
Στο μοναστήρι διδάχτηκα τις βασικές αλήθειες του Χριστιανισμού. Εδώ βρίσκεται η δύναμη του ταπεινού και μια παγίδα για τον υπερήφανο. Ο άγιος Ιάκωβος έγραψε αληθινά: «Ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερηφάνους, και δίνει χάρη στους ταπεινούς» (Ιάκ. 4:6).

Οι «μονοθεϊστικές» θρησκείες: Έχουμε τον ίδιο Θεό με τους μη Χριστιανούς;

Οι «μονοθεϊστικές» θρησκείες:
Έχουμε τον ίδιο Θεό με τους μη Χριστιανούς;

π. Βασιλείου Σακκά

«Οι Εβραίοι και οι Ισλαμικοί λαοί, και οι Χριστιανοί… αυτές οι τρεις εκφράσεις του ίδιου μονοθεϊσμού, μιλούν με τις αυθεντικότερες και αρχαιότερες, κι ακόμα με τις τολμηρότερες και πειστικότερες φωνές. Γιατί να μην είναι δυνατό, το όνομα του ίδιου Θεού, αντί να προκαλεί αδιάλλακτη εναντιότητα, να οδηγεί μάλλον σε αμοιβαίο σεβασμό, κατανόηση και ειρηνική συνύπαρξη: Δεν θα έπρεπε η αναφορά στον ίδιο Θεό, στον ίδιο Πατέρα, χωρίς προκαταλήψεις στη θεολογική συζήτηση, να μας οδηγήσει μάλλον να ανακαλύψουμε μια μέρα αυτό που είναι τόσο προφανές, αλλά και τόσο δύσκολο – ότι είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Πατέρα κι ότι γι’ αυτό είμαστε όλοι αδέλφια;»Πάπας Παύλος ο 6^ος, La Croix, 11 Αυγ. 1970

Την Πέμπτη 2 Απριλίου 1970, μια μεγάλη θρησκευτική εκδήλωση έλαβε χώρα στη Γενεύη. Μέσα στο πλαίσιο εργασιών της δεύτερης Συνδιάσκεψης του «Συνδέσμου Ενωμένων Θρησκειών», οι αντιπρόσωποι δέκα μεγάλων θρησκειών είχαν προσκληθεί να συγκεντρωθούν στον καθεδρικό ναό του αγίου Πέτρου. Αυτή η «κοινή προσευχή» βασιζόταν στο ακόλουθο κίνητρο: «Οι πιστοί όλων αυτών των θρησκειών είχαν προσκληθεί να συνυπάρξουν στη λατρεία του ίδιου Θεού!» Ας δούμε αν αυτός ο ισχυρισμός είναι έγκυρος στο φως της Αγίας Γραφής.