xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

ΑΠΟΚΟΠΗ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΚ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Γ.Ο.Χ.

ΑΠΟΚΟΠΗ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΚ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Γ.Ο.Χ.

Εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατά τήν πορείαν της ἀνά τούς αἰῶνας ἀντιμετώπιζε πάντοτε προβλήματα Σχισμάτων καί Αἱρέσεων, τά ὁποῖα δέν προήρχοντο μόνον ἐκ τῶν ἔξω ἀλλά κυρίως ἐκ τῶν ἔσω, π.χ. τό Σχίσμα τῶν Παπικῶν τό 1054, τό Σχίσμα τῶν Νεοημερολογιτῶν τό 1924, τό Σχίσμα τῶν Φλωρινικῶν τό 1937, καί παλαιότερον αἱ Αἱρέσεις τῶν Εἰκονομάχων, τῶν Μονοθελητῶν, τῶν Μονοφυσιτῶν, τῶν Νεστοριανῶν, τῶν Ἀρειανῶν, τῶν Μανιχαίων, τῶν Γνωστικῶν, τῶν Μοντανιστῶν, τῶν Μαρκιωνιστῶν, καί τόσων ἄλλων ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.

Οὕτω συνέβη καί εἰς τήν πρόσφατον πορείαν τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τούς κόλπους τῶν ἀπό Βρεσθένης Ματθαίου προερχομένων Γ.Ο.Χ., προεκλήθησαν ἀνόσια Σχίσματα καί Αἱρέσεις τό 1977, τό 1995 καί τό 2002.
Τό 1977, ὁ διά τῶν χειρῶν τοῦ Βρεσθένης λαβών τήν Ἀρχιερωσύνην Κορινθίας Κάλλιστος Μακρῆς, ἀπεσκίρτησεν ἐκ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας καί ηὐτομόλησεν πρός τήν ΟΥΝΙΑΝ τῶν Φλωρινοσεραφειμικῶν.
Ἀπεμπόλησε τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Ὁμολογίαν του καί ἀνεκίνησε θέμα Εἰκονομαχίας κατά τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος, παρασυρθείς ὑπό τοῦ ἀνευθύνου περιβάλλοντός του καί ἄλλων ἐξωεκκλησιαστικῶν παραγόντων, ἐγκαθέτων τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καί τῶν Φλωρινοσεραφειμικῶν, πρός ἐξυπηρέτησιν προσωπικῶν καί ἰδιοτελῶν σκοπῶν.
Προσεχώρησεν εἰς τήν παράταξιν τοῦ Αὐξεντίου, εἰς τήν καθαίρεσιν τοῦ ὁποίου τό 1949 εἶχεν ὁ ἴδιος συμμετάσχει καί ὑπογράψει. Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος τότε τόν καθῄρεσε διά ἕξι συνολικῶς λόγους τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1977.
Εἰς τήν συνέχειαν ὡδηγήθη εἰς Πραξικοπηματικάς χειροτονίας καί εἰς τήν δημιουργίαν ἰδίας ὁμάδος Ἐπισκόπων ὑπό τήν προεδρίαν του, δι᾽ ὅ καί καθῃρέθη ὑπό τῶν Αὐξεντιανῶν τόν Φεβρουάριον τοῦ 1979.
Ἐν συνεχείᾳ, προσπαθῶν νά ἐπανορθώσῃ τό λάθος τῆς συμπροσευχῆς του μετά χορωδίας Νεοημερολογιτῶν ψαλτῶν, ἐξέδωσε φυλλάδιον κατά τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, δι᾽ ὅ τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1983 ἐτέθη εἰς ἰσόβιον Ἀργίαν ὑπό τῆς νέας Συνόδου του καί ἐν συνεχείᾳ ἐξεδιώχθη καί ἀπό τήν Μονήν Ταξιαρχῶν Ἀθηκίων Κορινθίας, τῆς ὁποίας ἦτο ὁ ἀναστηλωτής καί πνευματικός ἡγέτης. Ἔκτοτε ἀπεσύρθη εἰς τήν Μονήν Ἁγίας Μαρίνης Σοφικοῦ Κορινθίας, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς ἀκέφαλον παραφυάδα τῶν Φλωρινοσεραφειμικῶν καί διοικεῖτο ὑπό τῶν κατά σάρκα ἀδελφῶν του, Νικοδήμου Ἀρχιμανδρίτου καί Στεφάνου Διακόνου.
Ἐκεῖ ἀπεβίωσε τήν 12ην Σεπτεμβρίου 1986 μόνος του, χωρίς ἐπικοινωνίαν μεθ᾽οὐδενός Ἐπισκόπου, ὡς ἄγονος Φλωρινική παραφυάς. Ἀδίστακτοι καιροσκόποι καί τυχοδιῶκται, ἀφοῦ τόν ἐχρησιμοποίησαν πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν προσωπικῶν των φιλοδοξιῶν, παραπλανῶντες αὐτόν κάθε φορά ὅτι θά γίνῃ Ἀρχιεπίσκοπος διά νά ὑπακούῃ εἰς τά σκοτεινά καί ἀπαίσια σχέδιά των, τόν ἀπέρριψαν εἰς τό τέλος σκαιοτάτῳ τῷ τρόπῳ ὡς ἄχρηστον καί ἀξιοκαταφρόνητον.
Ὁ Κορινθίας Κάλλιστος ἐπρόδωσεν ὅσους τόν ἐνεπιστεύθησαν ὡς διάδοχον τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου καί ἐπίστευσεν τούς Φλωρινικούς, ὅσους ἐπολέμησαν τήν Ἀποστολικήν Πίστιν καί Διαδοχήν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου. Οἱ δέ Φλωρινικοί, ἀφοῦ τόν ἐχρησιμοποίησαν ἰταμῶς, τόν ἐπέταξαν εἰς τόν κάλαθον τῶν ἀχρή στων, χωρίς σπλάχνα οἰκτιρμῶν, ὅπως ὁ Διάβολος ὅσους ποιοῦν τό θέλημά του.
Τό 1995, ὁ διά τῶν χειρῶν τοῦ Βρεσθένης λαβών τήν Ἀρχιερωσύνην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας Ἀνέστης, ἡγήθη τῆς Αἱρετικῆς φατρίας τῶν Νέων Εἰκονομάχων τοῦ 20οῦ αἰῶνος καί προέβη μετά τοῦ Πειραιῶς Νικολάου καί τοῦ Ἀργολίδος Παχωμίου εἰς ἀντικανονικάς καί πραξικοπηματικάς χειροτονίας Ἐπισκόπων. Οὕτω προεκάλεσε Πόλεμον ἐν καιρῷ εἰρήνης, Σχίσμα ἀθεράπευτον ἐν καιρῷ ἑνότητος εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Οὗτος ἐδέχθη νά χαρακτηρισθοῦν Αἱρετικαί καί Εἴδωλα, καί νά καταργηθοῦν, ἀκόμη καί νά καταστραφοῦν, Ἱεραί Εἰκόναι ἀποδεκταί ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί προσκυνηταί ἀπό αἰώνων, καί ἐπέτρεψε νά κηρυχθοῦν Αἱρετικοί, Εἰδωλολάτραι, Παγανισταί καί Λατινόφρονες οἱ προσκυνοῦντες αὐτάς.
Ἀποδεχόμενος τάς Αἱρετικάς, Παραλόγους, Ἀστηρίκτους, Ἀντιφατικάς, Φρενοβλαβεῖς καί Σχιζοφρενικάς θεωρίας τῶν Ἀρχιαιρεσιαρχῶν Νεοεικονομάχων τούς ὁποίους περιέθαλπεν, ἀπέρριψε τήν ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΝ εἰκόνισιν τοῦ ἀοράτου, ἀΰλου, ἀσωμάτου, ἀπεριγράπτου, ἀσχηματίστου πνευματικοῦ κόσμου, τήν ὁποίαν ἀποδέχεται καί διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπί 2000 ἔτη διά τῶν Ἁγίων, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ  Δαμασκηνός καί λοιποί, καί ἔφθασεν εἰς τό σημεῖον νά ὁδηγῇ εἰς τήν καταστροφήν τό 90% τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων.
Οἱ Αἱρετικοί Νεοεικονομάχοι ἀρνοῦνται τήν εἰκονογράφισιν τῶν Θεοφανειῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἐναντιούμενοι εἰς τήν Ἁγίαν Ζ´ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ἡ ὁποία τάς δέχεται. Οὗτοι διά τῶν βλασφήμων Αἱρέσεών των διεκήρυξαν ὅτι:
1) ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΩΣΕΩΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΣΙΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ.
2) Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΛΙΚΟΝ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΩΛΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ.
3) ΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΚΕΚΤΥΠΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ.
4) ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΩΣ ΘΕΑΝ ΘΡΩΠΟΣ, ΕΝΩ ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΜΟΝΟΝ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!! (Δι᾽ αὐτοῦ ὁδηγοῦνται εἰς τήν εἰκονολατρείαν καί Βυζαντινολατρείαν ἀποδίδοντες εἰς αὐτήν ὑπερφυσικάς Θεϊκάς Δυνάμεις.)
5) ΟΣΟΙ ΕΙΚΟΝΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗΝ ΤΕΧΝΗΝ ΤΟΝ ΧΩΡΊΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΟΙ !!!
6) Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ ΕΝΩ ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΛΗΝ ΠΑΙΔΟΥΛΑΝ ΤΗΣ ΝΑΖΑΡΕΤ.
7) Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ. (Διότι πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστός Ἀνεστήθη ἀπό τόν  Ἅδην καί ὄχι ἀπό τόν Τάφον, καί θεωροῦν «Δογματικόν Λάθος καί Αἵρεσιν τήν ιατύπωσιν Ἔνσωμος Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἐκ τοῦ Τάφου».)
8) Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΝΕΣΤΗΘΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΗΝ. (Δηλαδή αὐτοί πιστεύουν ὅτι ἀνεστήθη ἡ τεθεωμένη καί ἀθάνατος καί ἀναμάρτητος ψυχή τοῦ Χριστοῦ!!!)
9) ΔΕΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΥΝΤΑΙ ΑΙ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ.
10) ΕΙΣ ΤΑΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ Ο ΠΑΤΗΡ, ΑΛΛΑ Ο ΥΙΟΣ.
Ἐπολέμησαν δολίως τήν εἰκονογράφησιν τοῦ Θεοῦ Πατρός μέ τήν διαστροφικήν διδασκαλίαν ὅτι οὕτω ἐπιχειρεῖται ἡ εἰκόνισις τῆς Θείας φύσεως
 Τό ὀραθέν  εἰκονίζεται, καί τό κατά συγκατάβασιν Θεοῦ ὀραθέν ἐνέργεια ἐστί Θεοῦ καί οὐχί φύσις.
Ἡ Ἐκκλησία διά τῶν Ἁγίων μᾶς διδάσκει ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά εἰκονισθῇ οὔτε τοῦ Θεοῦ ἡ οὐσία οὔτε τῶν Ἀγγέλων οὔτε τῶν δαιμόνων οὔτε τῆς ψυχῆς. Ἀλλ᾽ οὔτε καί τοῦ ἀνθρώπου ἡ φύσις ὡς φύσις εἰκονίζεται: «Παντός εἰκονιζομένου, οὐχ ἡ φύσις, ἀλλ᾽ ἡ ὑπόστασις εἰκονίζεται» (Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, Λόγος Ἀντιρρητικός Γ´, P.G. 99, 405Α καί 392). Ὁ προσκυνῶν καί τιμῶν τήν Εἰκόνα, προσκυνεῖ ἐν αὐτῇ τοῦ ἐγγραφομένου τήν ὑπόστασιν, κατά τήν Ἁγίαν Ἑβδόμην Οἰκουμενικήν Σύνοδον, καί οὐχί τήν φύσιν. «Οἴδαμεν οὖν, ὅτι οὔτε Θεοῦ, οὔτε ψυχῆς, οὔτε δαίμονος δυνατόν θεαθῆναι φύσιν, ἀλλ᾽ ἐν μετασχηματισμῷ τινί θεωροῦνται ταῦτα, τῆς Θείας Προνοίας τύπους καί σχήματα περιτιθείσης τοῖς ἀσωμάτοις καί ἀτυπώτοις . . . . Μή θέλων οὖν ὁ Θεός παντελῶς ἀγνοεῖν ἡμᾶς τά ἀσώματα, περιέθηκεν αὐτοῖς τύπους, καί σχήματα, καί εἰκόνας κατά τήν ἀναλογίαν τῆς φύσεως ἡμῶν . . . Καί ταῦτασχηματίζομεν καί εἰκονίζομεν», καθώς ἐπίσης ὅτι, «’Αλλά καί ΘΕΟΥ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑΣ ἡ Γραφή ἔχει», κα_ «Δυνάμεθα ποιεῖν εἰκόνας πάντων τῶν ΣΧΗΜΑΤΩΝ ὦν εἴδομεν», (Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός, P.G. 94, 1344-1345).
Ἡ εἰκών ἔχει ὁμοιότητα πρός τήν ὑπόστασιν, ἀπεικονίζουσα ἐξωτερικά τινα σχήματα καί χρώματα τῆς ὑποστάσεως. Δέν ἔχει ὅμως ὁμοουσιότητα μέ τό εἰκονιζόμενον διότι διαφέρει εἰς τήν οὐσίαν (Ἅγ. Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, 1640).
«Οἱ Χριστιανοί οὔτε τήν ἐν Πνεύματι καί Ἀληθείᾳ προσκύνησιν ταῖς Εἰκόσιἀπένειμαν, οὔτε τῆς Ἀοράτου καί Ἀκαταλήπτου Φύσεως εἰκόνα ποτέ πεποιήκασιν» (Πρακτικά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμ. Γ´ σελ. 47/847).
«Οὐδέ γάρ τῆς Ἀοράτου Θεότητος Εἰκόνα ἤ ὁμοίωμα ἤ σχῆμα ἤ μορφήντινά ἀποτυποῦμεν» (Πρακτικά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμ. Γ´ σελ. 297/797).
«Οἱ ἐν τῇ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς τέκνα γνήσια γεννηθέντες . . . τάς σεπτάς Εἰκόνας ἀποδεχόμεθα, εἰκόνας μόνον καί οὐδέν ἕτερον αὐτάς γινό- σκοντες, καθό τοῦ πρωτοτύπου τό ὄνομα μόνον ἐχούσας καί οὐχί τήν οὐσίαν» (Πρακτικά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμ. Γ´ σελ. 342/842).
Τό ὄνομα μόνον ἔχει κοινόν ἡ εἰκών μετά τοῦ πρωτοτύπου, οὐχί δέ καί τάἰδιώματα τῆς φύσεως.
Οἱ ὑπό τόν Ἀρχ/πον Ἀνδρέαν Ἀνέστη Αἱρετικοί Νεοεικονομάχοι ἀπεδείχθησαν λοιπόν πολέμιοι καί συγκεκριμένων τεχνοτροπιῶν, ὅπως ἡ Κλασσική, καί συγκεκριμένων εἰκόνων, ὅπως:
Ἡ Συμβολική Εἰκών τῆς Ἁγίας Τριάδος, Πατρός Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος.
Τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐκ τοῦ Τάφου, διότι πιστεύουν εἰς τήν Ἀνάστασιν τῆς Ψυχῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκ τοῦ Ἅδου.
Τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἄνευ μαιῶν καί λουτροῦ.
Τῆς Πεντηκοστῆς μετά τῆς Θεοτόκου, προτιμῶντες νά συμπεριλαμβάνουν τόν Ἀπόστολον Παῦλον, τόν τότε ὄντα Διώκτην, καί τούς Εὐαγγελιστάς Μάρκον καί Λουκᾶν, τούς μή ὄντας ἐκ τῶν Δώδεκα.
Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν εἴδει Περιστερᾶς, ἀλλά καί ὅλων τῶν εἰκόνων πάσης μή Βυζαντινῆς τεχνοτροπίας καθώς καί ὅλων τῶν ἐπί χάρτου τυπωμένων εἰκόνων. Ἐδημοσίευσαν πολλά αἰσχρά καί ἀηδῆ κατά τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ Πατρός, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τοῦ ἐκ Τάφου Ἀναστάντος Χριστοῦ. Πολεμοῦντες δέ τάς Ἱεράς Εἰκόνας ἐγένοντο πολέμιοι καί τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, καί τῆς Ἱερᾶς Διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, καί αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅς κατηξίωσεν ἡμᾶς διά Θεοφανειῶν γνωρῖσαι Αὐτόν.
Ἐγένοντο οὕτω οὐχί μόνον Εἰκονομάχοι ἀλλά καί Ἁγιομάχοι καί Ἐκκλησιομάχοι καί Θεομάχοι.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Πρέπει νά ἀναφερθῇ ὅτι εἰς τήν Ἀναφυεῖσαν Αἵρεσιν τῶν Νεοεικονομάχων συμμετεῖχεν ἀπολύτως μετά τῶν Πρωτεργατῶν αὐτῆς καί τῶν Ἀρχιαιρεσιαρχῶν ὁ Κιτίου Κύπρου Ἐπιφάνιος, ἀποδεχθείς τά Αἱρετικά αὐτῶν φρονήματα καί διατηρῶν μετ᾽ αὐτῶν πλήρη Πνευματικήν καί Ἐκκλησιαστικήν Ἐπικοινωνίαν μέχρι τοῦ θανάτου του τό 2005. Πάντες οὗτοι κατεδικάσθησαν καί καθῃρέθησαν ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τόν Ἰούνιον τοῦ 1995 καί συνεκατεριθμήθησαν μετά τῶν ἀπ᾽ αἰώνων Αἱρετικῶν.
Τό 2002, ὁ ἀπό τό 1958 χειροτονηθείς διά τήν Μητρόπολιν Μεσσηνίας Γρηγόριος Ρούσσης ἤ Βενιζέλος ἡγήθη τῆς πλέον Ἀντιθέου, Θεομάχου καί Ἀντιχρίστου Σατανικῆς Αἱρέσεως τῶν Ἐκκλησιομάχων, Χριστομάχων καί Τριαδομάχων. Ἀπεδέχθη Αἱρέσεις τάς ὁποίας ὄχι μόνον οἱ Νεοημερολογῖται δέν ἔχουν, ἀλλ᾽ οὔτε καί οἱ Αἱρετικοί ΠΑΠΙΚΟΙ. Αἱ Αἱρέσεις τάς ὁποίας διεκήρυξεν εἶναι τό συνονθύλευμα ὅλων τῶν ἐπί δύο χιλιάδας ἔτη  ἐμφανισθέντων
Αἱρέσεων, τῶν ἤδη καταδικασθέντων ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οὗτος, ἐνῶ δέν ἦτο μόνος, διότι ὑπῆρχεν καί ἄλλος Ἐπίσκοπος τῆς αὐτῆς Συνόδου τόν ὁποῖον ἠγνόησε, προέβη μόνος του εἰς Ἀντικανονικάς καί Πραξικοπηματικάς χειροτονίας Ἐπισκόπων, καί προεκάλεσεν ἐν καιρῷ εἰρήνης νέον ἀθεράπευτον ΣΧΙΣΜΑ εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δημιουργῶν Σατανικῶς νέαν Θεοστυγῆ ΑΙΡΕΤΙΚΗΝ ἐκκλησίαν.
Τό Σχίσμα τοῦ πρώην Μεσσηνίας Γρηγορίου εἶναι διά δύο λόγους ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ καί ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΝ.
α) Διότι ἐκήρυξεν Ἀντιχρίστους καί Πρωτοφανεῖς Σατανικάς ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ἐνῶ εἶχε παραλάβει ἀνόθευτον τήν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας διά τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου καί ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
β) Διότι προέβη μόνος του εἰς Ἀντικανονικάς καί Πραξικοπηματικάς χειροτονίας Ἐπισκόπων, παραβαίνων τούς σχετικούς Ἱερούς Κανόνας, ἐνῶ ὑπῆρχε καί ἄλλοςἘπίσκοπος τῆς αὐτῆς Συνόδου, ὁ Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος (Μητρόπουλος),ὅστις παρέμεινεν καί παραμένει εἰς τήν παρά τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου παραδοθεῖσαν Ὀρθόδοξον Πίστιν, Ὁμολογίαν καί Ἐκκλησιολογίαν, ἤτοι, τήν Πίστιν περί τῆς Ἁγίας Τριάδος, περί Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, περί τῆς Ἐκκλησίας καί περί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ἥν παρέλαβεν ἐκ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἡ ὁποία τόν ἀνέδειξεν Ἐπίσκοπον καί Μητροπολίτην.
Ἀποδεχόμενος ὁ Μεσσηνίας Γρηγόριος τάς Αἱρετικάς, Σατανικάς, Παραλόγους, Ἀντιφατικάς, Φρενοβλαβεῖς καί Σχιζοφρενικάς θεωρίας τῶν Ἀντιχρίστων Ἀρχιαιρεσιαρχῶν τούς ὁποίους καί αὐτός περιέθαλπεν, ἔφθασεν εἰς τό σημεῖον νά κηρύξῃ ἀλλοιωτόν τό Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, καί συνεπῶς ἀλλοιωτήν τήν Ἁγίαν Τριάδα. Ἐκήρυξε Διαφορετικόν τό Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ ἀπό τό Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ. Ἐκήρυξε Διπλοῦν τό Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ. Ἐκήρυξεν:
Ὅτι τό Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι Προαιώνιον καί Ἄναρχον, ἀλλά ἔχει χρονικήν ἀρχήν ὑπάρξεως.
Ὅτι «ὁ Χριστός μόνον ὡς Σχέδιον εἰς τήν Βουλήν τοῦ Θεοῦ εἶναι Προαιώνιος», (ὑποβιβάζων οὕτω τήν Ὑπόστασιν τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν τάξιν τῶν κτισμάτων).
Ὅτι «τήν Ἐκκλησίαν τήν οἰκοδόμησεν ὁ Χριστός καί ὄχι ἡ Ἁγία Τριάς, καί τοι ἡ Ἁγία Τριάς ταυτουργεῖ».
Ὅτι «Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός καί ὄχι ἡ Ἁγία Τριάς».
Ὅτι «βγάζουν τόν Χριστόν ἀπό Κεφαλήν τῆς Ἐκκλησίας καί βάζουν τήν ἉγίαΤριάδα».
Ὅτι «ὁ Χριστός δέν θά ἀφήσῃ τήν Ἐκκλησίαν Του νά περάσῃ εἰς τά χέρια τῆς Ἁγίας Τριάδος». (Δηλαδή, κατ᾽ αὐτούς, ὁ Χριστός εἶναι μία ἐξωαγιοτριαδική Ὑπόστασις, ἤτοι ἕνα ἄλλο τέταρτο πρόσωπον.)
Ὅτι «Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός καί ὄχι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ὑπῆρξε ποτέ Κεφαλή καμμίας Ἐκκλησίας».
Ὅτι «ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι Θεϊκή, ἀλλά Κεφαλή εἶναι ἡ ἀνθρωπίνη φύσις τοῦ Χριστοῦ».
Ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὡς Κεφαλή καί Σῶμα, εἶναι κτιστή. (Δηλαδή, κατ᾽ αὐτούς, ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι Θεανθρώπινος Ὀργανισμός, ἀλλά μόνον ἀνθρώπινος, ἤτοι, ΑΘΕΟΣ.)
Ὅτι «ὅποιος πιστεύει ὅτι ὑπῆρχεν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ πρό τῆς Γενννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκ τοῦ Διαβόλου».
Ἐκτός αὐτῶν ἐκήρυξαν καί ἄλλα πολλά παρεμφερῆ Αἱρετικά, Παρανοϊκά, Φρενοβλαβῆ καί Σχιζοφρενικά, τά ὁποῖα μόνον ὁ Ἀντίχριστος θά διακηρύξῃ.
Χαρακτηριστικόν εἶναι τό ἐνώπιον δύο Ἀρχιερέων καί ἐν Συνάξει τριάκοντα
περίπου κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν μεγαλοφώνως ἐκστομιθέν ὑπό τοῦ Μεσσηνίας Γρηγορίου, «ΑΝΑΘΕΜΑ, ΑΝΑΘΕΜΑ, ΑΝΑΘΕΜΑ στίς Ἐκκλησίες τῶν Ἀγγέλων καί σ᾽ αὐτούς πού πιστεύουν σέ Ἐκκλησίες Ἀγγέλων. Αὐτοί εἶναι κάλτσες τοῦ Διαβόλου»
Οἱ Αἱρετικοί Νεοεικονομάχοι τοῦ 1995 καί οἱ Αἱρετικοί Ἐκκλησιομάχοι καί Θεομάχοι τοῦ 2002 ἐκήρυξαν Ἀντιχρίστους καί Πρωτοφανεῖς Αἱρέσεις, τάς ὁποίας ἐδέχθησαν ἐκ τῶν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας Αἱρετικῶν, Νεοημερολογιτῶν καί Φλωρινοσεραφειμικῶν, Αἱρέσεις αἱ ὁποῖαι ἀντιβαίνουν πρός τήν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν ἥν παρά τοῦ Ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου ΜΑΤΘΑΙΟΥ διδάχθησαν καί παρέλαβον ὡς παρακαταθήκην, τόσον περί τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ὅσον περί Χριστοῦ τοῦ ΘΕΟΥ ἡμῶν, ὅσον περί τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅσον καί περί τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ.
Ὁ Ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Ματθαῖος δέν ἐδίδαξεν οὐδεμίαν ἐκ τῶν Αἱρέσεων τάς ὁποίας ἐκήρυξαν οἱ περί τόν Ἀνδρέαν Νεο-εικονομάχοι ἤ οἱ περί τόν  Γρηγόριον Ἐκκλησιομάχοι - Χριστομάχοι καί Τριαδομάχοι.Πόθεν αὐτοί τάς ἐδιδάχθησαν; Ἐκεῖσε καί ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ἐξεβλήθησαν.
Διά τῶν Ἀντιχρίστων αὐτῶν Αἱρέσεων, τάς ὁποίας ΕΚΗΡΥΞΑΝ ΔΗΜΟΣΙΩΣ καί ἐγγράφως, ΑΠΩΛΕΣΑΝ καί τήν Ἀποστολικήν Πίστιν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, καί συνεκατεριθμήθησαν μετά τῶν ἀπ᾽ αἰώνων Αἱρετικῶν.
Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος τό 1948 ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους ἐν τῇ Ἀποστολικῇ Πίστει, καί κατέλειπεν Ἐπισκόπους ἐν τῇ Ἀποστολικῇ Διαδοχῇ. Ὅπερ εἶχεν ἀκεραίως καί κανονικῶς παραλάβει, τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί τήν Ἀρχιερωσύνην, αὐτό καί παρέδωκεν κανονικῶς καί ἀκεραίως. Διάδοχοι τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, τό μέν 1995 ὁ Ἀθηνῶν Ἀνδρέας μετά τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, τοῦ Ἀργολίδος Παχωμίου καί τοῦ Κιτίου Κύπρου Ἐπιφανίου, τό δέ 2002 ὁ Μεσσηνίας Γρηγόριος, ἐχειροτόνησαν ἐπισκόπους ἐγκαταλείποντες καί ἀρνηθέντες τήν Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί τάς Ἱεράς Παραδόσεις, ἅς παρέλαβον παρά τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου καί παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί οὕτω ἀπώλεσαν τήν κανονικότητα τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Δι᾽ ὅ καί ὅ,περ εἶχον, τήν Ἀρχιερωσύνην, οὐ μόνον οὐ μετέδωσαν ἀλλά μᾶλλον καί ἐξ αὐτῶν ἀφῃρέθη.
Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος τό 1948 ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους καί ἥνωσεν, ἥνωσεν ἀνθρώπους μετά τοῦ Θεοῦ, ἥνωσε τάς ἑπομένας γενεάς μετά τῶν Ἀποστόλων ἐν τῇ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Διάδοχοι τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, τό 1995 καί τό 2002 ἐχειροτόνησαν ἐπσκόπους καί ἐχώρισαν, ἐχώρισαν ἀνθρώπους ἀπό τόν Θεόν, ἐχώρισαν ἐπερχομένας γενεάς ἀπό τούς Ἀποστόλους καί ἀπό τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ κατά τρόπον ἀθεράπευτον.
Ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους τό 1948 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἐπί τῆς γῆς καί ὁ Θεός ἐκύρωσεν τάς χειροτονίας ἐν Οὐρανοῖς. Ἐχειροτόνησεν καί ἥνωσεν. Ἐχειροτόνησεν καί ἥλκησεν τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Θεοῦ εἰς τήν Ἄμπελον ἥν  ἐφύτευσεν ἡ Δεξιά τοῦ Κυρίου (Ψαλμ. ΟΘ/ 15-16).
Ἐχειροτόνησαν ἐπί τῆς γῆς ἐπισκόπους τό 1995 καί τό 2002 οἱ ἀνάξιοι φανέντες διάδοχοι τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου καί ὁ Θεός ΑΚΥΡΩΣΕΝ τάς χειροτονίας ἐν Οὐρανοῖς. Ἐχειροτόνησαν καί ἔσχισαν.Ἐχειροτόνησαν καί ἥλκησαν ἐπί τῶν κεφαλῶν αὐτῶν τήν ΑΡΑΝ τοῦ Θεοῦ καί τό ΑΝΑΘΕΜΑ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους τό 1948 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί ἔφερεν Εἰρήνην εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καί Εὐλογίαν εἰς τά πιστά τέκνα Αὐτῆς.
Ἐχειροτόνησαν ἐπισκόπους τό 1995 καί τό 2002 οἱ ἀπό Ματθαίου προαναφερθέντες, μή σεβασθέντες τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί τάς Ἱεράς Παραδόσεις ἅς παρέλαβον παρά τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου, καί ἐν καιρῷ εἰρήνης εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ ΘΕΟΥ ἔφερον πόλεμον κατ᾽ αὐτῆς, ἐκήρυξαν Ἀντιχρίστους Αἱρέσεις, ἐδημιούργησαν Σχίσματα καί ἥλκυσαν κατάραν ἐπί πολλῶν κεφαλῶν.
Οὗτοι «ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ᾿ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν• εἰ γὰρ ἦσαν ἐξ  ἡμῶν, μεμενήκεισαν ἂν μεθ᾿ ἡμῶν• ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσὶ πάντες ἐξ ἡμῶν» (Α´ Ἰωάν. Γ´ 19). Ἐξεπλήρωσαν καί αὐτοί τόν προφητικόν λόγον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγοντος, «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. Κ/ 30).
Αἱ Χειροτονίαι Ἐπισκόπων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948 συνιστοῦν νέον μέτρον μετρήσεως τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος. Καί εἶναι νέον τό μέτρον, ὄχι διότι ἔχει διαφορετικόν μέγεθος καί ζυγοστάθμιον ἀπό τό μέτρον τῆς Πίστεως τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Προφητῶν καί τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ.
Εἶναι νέον διότι τό αὐτό μέγεθος καί ζυγοστάθμιον τῆς ἐκείνων ἀρχαίας Πίστεως ἐφαρμόζεται μέ ἐξ ἴσου σταθεράν χεῖραν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ κατά τάς τρικυμιώδεις περιστάσεις τῆς γενικῆς ἀποστασίας τοῦ ὀγδόου αἰῶνος.
Εἶναι νέον καί ξένον συγκρινόμενον πρός τό ἦθος τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπαταιῶνος, διότι εἶναι ἐκ Θεοῦ καί ὄχι ἐκ τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πλάνης, εἶναι ἐκ τῆς Νύμφης τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις ἀείποτε νεανίζει καί ζωοποιεῖ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου