Χ.Ο.Ε. - Α.Θ.Α.ΖΩ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Χ.Ο.Ε. - Α.Θ.Α.ΖΩ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Πρεσβ. Ιωάννου Ζώτου, Εντεταλμένου της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων επί θεμάτων αιρέσεων 1. Ιστορική αναδρομή. Ιδρυτής της κίνησης ο Στυλιανός Γιαννετάκης, τελειόφοιτος Δ΄ Δημοτικού, που γεννήθηκε στην Κρήτη, στα Χανιά, το 1904. Το 1959 ιδρύει «κατ’ αποκάλυψιν θεού» την «Χριστιανική Οργάνωση Ειρήνης» (Χ.Ο.Ε.) στην Αθήνα με έμβλημα «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ». Στο καταστατικό που τροποποιήθηκε, αναφέρεται —όπως γράφει ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος στο βιβλίο του «Χ.Ο.Ε, Ένα ποιμαντικό πρόβλημα»— ότι ή Χ.Ο.Ε. είναι «... ελληνοχριστιανικός οργανισμός διεπόμενος από βαθεία πίστιν προς την Πατρίδα, την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, την Ειρήνην, την Δημοκρατίαν, την πρόοδον» (άρθρο 2). Στο άρθρο 3 αναφέρεται ότι η Χ.Ο.Ε. «... επιχειρεί την έξάπλωσιν των άρχων της εις ολόκληρον την χώραν... υπέρ του Ελληνικού Λαού και, ει δυνατόν, υπέρ ολοκλήρου της ανθρωπότητας». Το κάθε μέλος υποχρεούται «... να εργάζεται εντός των πλαισίων των διατάξεων του καταστατικού διά την επέκτασιν της οργανώσεως, δι’ έγγραφης νέων μελών» (άρθρο 5). Αντιπρόεδρος της Οργάνωσης τίθεται ο Νικόλαος Μουτσάκης, γαμπρός του Γιαννετάκη, αναλαμβάνοντας την διεύθυνση του κλιμακίου Θεσ/νίκης. Το 1968 αρχίζει η έκδοση του περιοδικού της «Ανέσπερον Φως». Το 1972 ο Γιαννετάκης εκδίδει το βιβλίο «Το ανέσπερον Ελληνοχριστιανικόν Φως» μία συλλογή, θα λέγαμε, από άρθρα δημοσιευθέντα στο περιοδικό τους. Το βιβλίο περιείχε διάφορες κακοδοξίες, οι όποιες επισημάνθηκαν όπως θα αναφέρουμε παρακάτω. Το 1978 σχηματίζεται το κλιμάκιο της Λάρισας στο όποιο ορίζεται πρόεδρος ο γεωπόνος Αστέριος Χασιώτης. Την ίδια χρονιά 1978 με απόφαση του Μητροπολίτη Λαρίσης Σεραφείμ και ύστερα από καταγγελίες, σχηματίζεται ειδική επιτροπή για να εξετάσει την δογματική ταυτότητα της Χ.Ο.Ε.. Μετά τις συνεδριάσεις με στελέχη και μέλη της κίνησης εξέδωσε δήλωση στην οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «... ομόφωνον εσχημαχίσθη παρά τοις κληρικοίς το φρόνημα ότι και την αφόρμησιν (οράματα κ.λπ.) και την διδασκαλίαν και τους τρόπους ενεργείας των λαϊκών κηρύκων της Χ.Ο.Ε. χαρακτηρίζει αυτοσχεδιασμός και επίδρασις πνεύματος αλλότριου παρά την διδαχήν της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας. Διο και η ημών Μητρόπολις δεν καλύπτει πνευματικώς την Χ.Ο.Ε.... Αναφέρθη δε σχετικώς εις την Ι. Σύνοδον ως ώφειλεν, αναμένουσα εκείθεν οδηγίας» (24-11-78). Το 1980 ο Αρχιμ. Ιγνάτιος Μανδελίδης με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν εκδίδει το μικρό βιβλίο «Πνεύμα Πλάνης», το όποιο για πρώτη φορά δημοσιοποίησε το θέμα της Χ.Ο.Ε. και των συμβαινόντων σ’ αυτή. Το 1981 (1-6-1981) γίνεται «Ομολογία Πίστεως» της Χ.Ο.Ε. που διακηρύττει αφοσίωση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Τα έτη 1985-87 έχουμε έκδοση ενημερωτικών εγκυκλίων από διάφορες Μητροπόλεις για το θέμα της Χ.Ο.Ε.. Το 1986 έχουμε αλληλογραφία Χ.Ο.Ε. και Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Συνεσίου. Το 1987 ο Αρχιμ. π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος εκδίδει το βιβλίο «Διάλογος με την Χ.Ο.Ε.», ενώ ασχολείται με το θέμα και ο καθηγητής Αντώνιος Παπαδόπουλος στο βιβλίο του «Σύγχρονες αιρέσεις και θρησκευτικά κινήματα στην Ελλάδα» αφιερώνοντας αρκετές σελίδες. Παρά τις διαβεβαιώσεις όμως της Χ.Ο.Ε., τα αποχωρούντα μέλη καταγγέλλουν συνέχιση των κακοδοξιών στην διδασκαλία της. Το 1989 ο μακαριστός π. Αντώνιος εκθέτει το πρόβλημα της Χ.Ο.Ε. στο βιβλίο του «Χ.Ο.Ε., Ένα Ποιμαντικό πρόβλημα». Την ίδια χρονιά έχουμε την Συνοδική εγκύκλιο 2490 (7 Ιουλίου 1989) η οποία «...κατόπιν ενδελεχούς μελέτης του όλου θέματος υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Βερροίας και Ναούσης κ. Παύλου και της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων, ησχολήθη επισταμένως με το προκύψαν θέμα... και διεπίστωσε σοβαράς δογματικάς αποκλίσεις, αναφερομένας κυρίως εις το Χριστολογικόν, το Σωτηριολογικόν και το Εσχατολογικόν δόγμα της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, ως αυταί προκύπτουν εκ της μελέτης αυθεντικών κειμένων της εν λόγω οργανώσεως» και «... καλεί τους υπευθύνους της Χ.Ο.Ε. όπως αποκηρύξουν τας κακοδοξίας αυτής., να δεχθούν την καθοδήγησιν της Εκκλησίας και να προτρέψουν τα μέλη της όπως ενταχθούν ουσιαστικώς «εις την ζωήν και την δραστηριότητα της ενορίας εις την οποίαν ανήκουν». Η Χ.Ο.Ε. σε έγγραφα της δηλώνει «... (απεκρούομεν) μεθ’ ιεράς αγανακτήσεως την άδικον και θεοστυγή εις βάρος μας κατηγορίαν, εδηλούμεν ότι είμεθα πιστά, υπάκουα και αφοσιωμένα της Ορθ. Εκκλησίας τέκνα, αποδεχόμενοι πάντα τα δόγματα και διδασκαλίας των Πατέρων αυτής και εζητούμεν την διενέργειαν κανονικών ανακρίσεων διά να διαπιστωθεί αν αληθεύει ή όχι η εις βάρος μας κατηγορία» όπως γράφουν στο τελευταίο —αν δεν κάνω λάθος— αποσταλέν έγγραφο τους στην Ι. Σύνοδο την 1-12-1994. Στο μεταξύ, το 1992 ιδρύεται» στην Θεσσαλονίκη η «Αδελφότης θείας Αγάπης και Ζωής» (Α.Θ.Α.ΖΩ.) με ιδρυτή και πρόεδρο της τον μέχρι τότε αντιπρόεδρο της Χ.Ο.Ε., Νικόλαο Μουτσάκη. Στο τέλος του 1992 στην Μητρόπολη Ηλείας κάποιο μέλος της Χ.Ο.Ε. γίνεται αρχηγός κλιμακίου της Α.Θ.Α.ΖΩ και ο Μητροπολίτης προβαίνει στις απαιτούμενες ενέργειες και ενημερώνει την Ιερά Σύνοδο, αποστέλλοντας κάποια στοιχεία. Μελετώντας τα στοιχεία ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, ως γραμματεύς της Συνοδικής επιτροπής αποστέλλει Υπηρεσιακό σημείωμα για την Α.Θ.Α.ΖΩ προς την Ι. Σύνοδο αναφέροντας τα ακόλουθα: «(Τα στοιχεία)... οδηγούν εις την υπόνοιαν ότι πρόκειται μάλλον περί απλής αλλαγής ονόματος... Φρονούμεν ότι είναι ανάγκη να μελετηθεί προσεκτικώς το θέμα...» (29-3-1994). Το 1996 έχουμε Συνοδική απόφαση μετά από γνωμοδότηση της Συνοδικής Επιτροπής Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων, σε ερώτηση της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης περί αναδόχων, η όποια Συνοδική απόφαση λέγει ότι «δεδομένου ότι η Χριστιανική Οργάνωσις Ειρήνης, κηρύττει σοβαράς δογματικάς αποκλίσεις αναφερόμενος κυρίως προς το Χριστολογικόν, το Σωτηριολογικόν και το Εσχατολογικόν Δόγμα της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας... συνίσταται ο αποκλεισμός των μελών της εξονομασθείσης Οργανώσεως εκ της αναδοχής κατά το Ιερόν μυστήριον της Βαπτίσεως» (12-2-1996). Το 1997 ο π. Ελευθέριος Χατζής, μετά από πολυετή ενασχόληση με το θέμα, εκδίδει το βιβλίο «Τι πιστεύει η Χ.Ο.Ε.» όπου εκθέτει τα απόρρητα κείμενα των αναλύσεων του Δεκατετραλόγου της Χ.Ο.Ε., ενός βασικού κειμένου τους, τα όποια επιβεβαιώνουν και υπερβαίνουν, τις διαπιστώσεις της Συνοδικής Εγκυκλίου. Το 1999 πεθαίνει ο Γιαννετάκης. Τέλος το 2000, φέτος δηλαδή, εκδίδεται το βιβλίο «Ο αγαπών εκ του Θεού εγεννήθη» από την Α.Θ.Α.ΖΩ, στο όποιο περιλαμβάνονται ομιλίες του κ. Μουτσάκη και το οποίο επιβεβαιώνει την υποψία περί απλής αλλαγής ονόματος όπως θα καταδείξουμε. 2. Ο Δεκατετράλογος της Χ.Ο.Ε. Είναι ένα φαινομενικά αθώο κείμενο, εκ πρώτης όψεως, που γράφτηκε από τον Ιδρυτή της Χ.Ο.Ε.. Στυλ. Γιαννετάκη και περιλαμβάνει 14 άρθρα, μέ τήν επικεφαλίδα «Μοναδικοί κανόνες τής Ειρήνης του Κόσμου είναι ο Δεκατετράλογος του ιδεώδους ανθρώπου ο οποίος έχει ως ακολούθως»: «Όμως», γράφει ο π. Ελ. Χατζής, «πίσω απ’ τον Δεκατετράλογο υπάρχουν οι λεγόμενες αναλύσεις του δεκατετραλόγου» που «τις έχει γράψει ο Γιαννετάκης και τις οποίες χρησιμοποιούν τα στελέχη της Χ.Ο.Ε. στις ομιλίες τους». Το σημαντικό είναι ότι ενώ ζητήθηκε ο φάκελος των αναλύσεων, υπήρξε αρνητική απάντηση. Μετά την απόσυρση του βιβλίου του Γιαννετάκη (1974), η οργάνωση προσπαθεί «να μην δεσμεύεται από την διδασκαλία της» όπως γράφει ο π. Αντώνιος. Έτσι τα κείμενα τους είναι απόρρητα και για τα μέλη. Σ’ αυτά διαφαίνεται ότι ο Δεκατετραλογος είναι θεόπνευστος, εξ αποκαλύψεως Αγίου Πνεύματος προς συμπλήρωσιν των Γραφών! 3. Η Διδασκαλία της Χ.Ο.Ε. Οι αποκλίσεις, σύμφωνα με την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, τις οποίες με τα έγγραφα της δεν δέχεται η Χ.Ο.Ε., είναι οι έξης: α) «Η Χριστολογία της Χ.Ο.Ε. δεν ανταποκρίνεται εις το ορθόδοξον δόγμα. Κατά την αντίληψιν της οργανώσεως αυτής ο Χριστός δεν εγεννήθη Σωτήρ, αλλά κατόπιν σκληρού αγώνος κατόρθωσε να μην αμαρτήσει και ούτω το αίμα Του απέκτησε καθαρτικήν ιδιότητα», (βλ. Συνοδική Εγκύκλιο 2490/7.7.1989). Ενώ η θέση αυτή απεκηρύχθη από τον Γιαννετάκη (αναφέρεται στο βιβλίο του) στις διδασκαλίες στα διάφορα παραρτήματα καθώς και στις αναλύσεις του δεκατετραλόγου φαίνεται ότι όχι μόνο συνεχίζουν αλλά και παραλλάσσουν και εμπλουτίζουν την κακοδοξία αυτή: «Του Κυρίου πολλάκις εις την ζωήν Του εγκατέλειψεν η θεότης και τον άφηνε να αγωνίζεται ως απλός άνθρωπος... Εάν εις την εγκατάλειψιν αυτήν δεν ήτο αντικαταστάτης του Θεού η Σοφία, θα συνέχιζεν ο Κύριος και θα έλεγε προς τον πατέρα του να τον απαλλάξει από τον θάνατον, καθ’ ότι δεν ημάρτησεν διά να υποστεί αυτόν, ο οποίος θάνατος είναι προϊόν της αμαρτίας». Προς επιβεβαίωση έρχεται δήλωση αποχωρήσαντος μέλους ότι διδάχθηκε πως ο Χριστός «αν δεν τον εγκατέλειπε η θεότης, δεν θα πέθαινε»! Σαφέστατα λοιπόν —και χωρίς περαιτέρω αναλύσεις— φαίνεται η αντίθεση στις αποφάσεις της Γ΄ αλλά και —κυρίως— Δ' Οικουμενικής Συνόδου που στον όρον της αναγνωρίζει τον Κύριον Ιησούν Χριστόν «εν δύο φύσεσιν, ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιακρίτως, αχωρίστως... ουκ εις δύο πρόσωπα μεριζόμενον». Χωρίς να θίξουμε τα περί αντικαταστάσεως της θεότητος από την Σοφία (θα το δούμε στην Α.Θ.Α.ΖΩ) ας προχωρήσουμε στο δεύτερο σημείο κακοδοξίας που επισημαίνει η εγκύκλιος β) «Η Χ.Ο.Ε. κηρύττει μίαν ανθρωπολογίαν ασυμβίβαστον προς την ορθόδοξον πίστιν. Ισχυρίζεται ότι με την «πνευματικοποιημένην επιστήμην», την οποίαν υπόσχεται, ο άνθρωπος θα απόκτηση αφθαρσία προ της Δευτέρας παρουσίας του Κυρίου». Κάτι το όποιο, σύμφωνα με πολλές ενυπόγραφες μαρτυρίες, δίδασκαν και πίστευαν ότι έχει πετύχει ο Γιαννετάκης που ήταν «ο προφήτης Ηλίας» και ο Μουτσάκης που ήταν «ο προφήτης Ενώχ». Γι’ αυτό η είδηση του θανάτου του Γιαννετάκη προκάλεσε σοκ στα μέλη της Χ.Ο.Ε., όπως καταθέτει σε φετινή μαρτυρία του πρώην μέλος. Ήταν από τα πρωταρχικά πιστεύω της Χ.Ο.Ε. και συνεχίζει να είναι. Δυστυχώς δεν μάθαμε πως κάλυψαν την διάψευση αυτής της θέσης τους. Πάντως κάποια μέλη αποχώρησαν. Διδάσκουν ότι «υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα πεθάνουν». Αυτό διαφαίνεται και σε κάποια κείμενα τους που λόγω χρόνου δεν αναφέρουμε. γ) Το τρίτο σημείο της Συνοδικής εγκυκλίου λέγει ότι: «Η ως άνω Οργάνωσις κηρύττει ωσαύτως εσχατολογίαν διάφορον της ορθοδόξου. Αναμένει γήινον βασιλείαν του Χριστού και ισχυρίζεται ότι αύτη θα προηγηθεί της δευτέρας Αυτού παρουσίας. Κηρύττει εν είδος μεσσιανικού θρησκευτικού σωβινισμού, ο οποίος διαφέρει από τον μεσσιανισμόν των νεοπεντηκοστιανών φουνταμενταλιστικών ομάδων εις το ότι, αποκηρύσσει την παγκόσμιον εβραϊκήν κυριαρχίαν και εις την θέσιν της τοποθετεί μιαν παγκόσμιον ελληνικήν. Η χάρις, κατά την Χ.Ο.Ε., η οποία εδόθη εις τον Ισραήλ, «διέρρευσεν» εις τό ελληνικό έθνος, του οποίου η σοφία λογίζεται «πάρεδρος Θεού». Οι πρόσφατες (φετινές) αλλά και παλαιότερες ενυπόγραφες μαρτυρίες από διάφορες περιοχές της Ελλάδος μας πληροφορούν ότι όχι μόνο αναμένουν γήϊνη βασιλεία του Χριστού χιλιετή (χιλιαστική άποψη) αλλά και διδάσκουν σε ερμηνεία της Αποκάλυψης ότι θα γίνει αρπαγή -το θεωρούν σίγουρο αυτό-των 144.000 εκλεκτών, (και πιστεύουν πως θα είναι μέσα στους εκλεκτούς) πριν την βασιλεία του Αντίχριστου, που το Πνεύμα θα τους κρύψει σε κάποιο τόπο της γης, ώστε κατόπιν να βασιλεύσουν με τον Χριστό για 1000 χρόνια πάνω στη γη και θα ακολουθήσει η Β' Παρουσία. Μη θέλοντας να αναφερθώ στο βιβλίο του Γιαννετάκη (επειδή μπορεί κάποιος να πει πως αποκήρυξαν αυτές τις θέσεις και απέσυραν το βιβλίο), στο όποιο εκθέτει ξεκάθαρα τις θέσεις του περί «προαιώνιου προορισμοί» του Ελληνικού Έθνους, περί «διαρροής της χάρης του Θεού» από το Εβραϊκό στο Ελληνικό Έθνος για την δημιουργία του «πολιτισμού του μέλλοντος» (Βλ. π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, «Χ.Ο.Ε., ένα ποιμαντικό πρόβλημα», σελ. 24-26) παραθέτω μόνο μία πρόσφατη μαρτυρία ότι «το κάθε έθνος έχει τον προορισμό του». Επειδή μόνο αυτή η μαρτυρία φαίνεται ασαφής και σαθρή και ίσως και τα περί αφθαρσίας όχι τόσο κατοχυρωμένα θα προχωρήσω στην παρουσίαση της διδασκαλίας της Α.Θ.Α.ΖΩ, μέσα από το βιβλίο της «Ο αγαπών εκ του Θεού εγεννήθη». 4. Διδασκαλία Α.Θ.Α.ΖΩ - Σχέση με Χ.Ο.Ε. Το βιβλίο αυτό είναι ένα βιβλίο μικρού σχήματος (τσέπης), γραμμένο σε μοτονικό, σελιδοποιημένο και τυπωμένο ερασιτεχνικά ως φαίνεται. Η πρώτη σελίδα του μετά το εξώφυλλο μας πληροφορεί ότι περιέχει «Ομιλίες Νικολάου Μουτσάκη» και σε παρένθεση (1959-2000). Να λοιπόν που εξασφαλίζεται αμέσως η σύνδεση Χ.Ο.Ε.-Α.Θ.Α.ΖΩ και στην διδασκαλία τους. Δεν διαχωρίζει την περίοδο Χ.Ο.Ε. και την περίοδο Α.Θ.Α.ΖΩ αλλά όπως γράφει στην επόμενη εισαγωγική σελίδα του «Το βιβλίο αυτό, το όποιο έχετε ανά χείρας σας, είναι μέρος των ομιλιών, που κατά καιρούς έχει κάνει ο Πρόεδρος τής Αδελφότητας θείας Αγάπης και Ζωής, στις αίθουσες της Αδελφότητας, η οποία και αποφάσισε να εκδώσει μέρος των ομιλιών προς ιδίαν χρήση και άλλων». Άρα αμέσως έχουμε κατοχυρούμενη επίσημα, από την Αδελφότητα, την συνέχεια Χ.Ο.Ε.-Α.Θ.Α.ΖΩ, αφού η Α.Θ.Α.ΖΩ ιδρύθηκε το 1992, ενώ οι καταχωρημένες ομιλίες αρχίζουν από το 1959, έτος ιδρύσεως της Χ.Ο.Ε.. Ας δούμε λοιπόν από επίσημο κείμενο τους πλέον (που δεν έχουν αναιρέσει) τι λένε για τα δύο αυτά σημεία κακοδοξίας που επισημαίνει η εγκύκλιος: (Οι παραπομπές - σχεδόν όλες- προέρχονται από το βιβλίο του Νικολάου Μουτσάκη «Ο αγαπών εκ τοϋ θεοϋ έγεννήθη» εκδ. 2000). 1.α) Περί αφθαρσίας (παραθέτουμε πολύ λίγα και χαρακτηριστικά) Το επόμενο κείμενο μας δίνει τις βάσεις αλλά και την δυνατότητα κατανόησης των περί αφθαρσίας. Πρόκειται περί πρωτοφανούς, εξ όσων γνωρίζουμε, διδασκαλίας: «... Γιατί σήμερα οι σκέψεις, τα έργα και οι κατευθύνσεις των ανθρώπων είναι λανθασμένες. Όλες οι σκέψεις και οι ενέργειες οδηγούν στο θάνατο. Μας καλεί όμως ο Θεός να αλλάξουμε σκέψεις τελείως. Να φύγει το παρείσακτο καταστημένο, αυτό το ψέμα πού φύτεψε ο διάβολος στις καρδιές των ανθρώπων, ότι ο άνθρωπος πρέπει οποιοδήποτε να πεθαίνει. Και το πίστεψαν οι άνθρωποι. Λιγάκι βέβαια δυσκολεύτηκαν. Χρειάστηκε ο Αδάμ π.χ. να αγωνιστεί 930 χρόνια για να πιστέψει ότι είναι δυνατόν να πεθάνει. Και τελικά το κατάφερε... κουράστηκε, αλλά το κατάφερε, το πίστεψε και μπήκε κάτω από τα ραδίκια. Ο Μαθουσάλας δυσκολεύτηκε παρά πολύ να πεθάνει. Έζησε 969 χρόνια, ο πατέρας του όμως, ο Ενώχ, δεν μπορούσε να πιστέψει στο θάνατο και έφυγε. Και ζει ακόμη. Αν λοιπόν τον θάνατο τον ψεύτικο, τον παρείσακτο, οι άνθρωποι τον πίστεψαν, πόσο ευκολότερο είναι τώρα να επανέλθει σε μας η φυσική κατάσταση της ζωής. Γιατί το λέει καθαρά η Γραφή• «ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων ... φθόνω δε διαβόλου, θάνατος εισήλθεν εις τον κόσμον». Είναι λοιπόν τώρα πολύ πιο εύκολο, δεν χρειάζεται να αγωνιστούμε 969 χρόνια για να καταφέρουμε να ζήσουμε, διότι τότε πήγαμε στο ψέμα, ενώ τώρα επανερχόμαστε στην αλήθεια και είναι αλήθεια η ζωή, γιατί όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε. Και θα ζήσουμε. Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω (με το αίμα του Χρίστου) ( σελ. 56-57). (!) «... Ο Θεός έφτιαξε το ανθρώπινο σώμα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει τη δυνατότητα να διαιωνίζεται όπως είχε τη δυνατότητα αυτή ο Αδάμ. Ποιος μπορεί να πει πόσο χρονών ήταν ο Αδάμ όταν έκανε την παράβαση; Δεν το αναφέρει αυτό η Γραφή. Άρα το ανθρώπινο γένος έχει τις προϋποθέσεις της άειζωίας, αλλά λόγω της παραβάσεως μπήκαν μέσα του ζωώδη στοιχεία και έχασε έτσι τον προσανατολισμό του. Τα στοιχεία αυτά είναι και υλικά και πνευματικά. Τα υλικά στοιχεία ίσως είναι κανένα μικρόβιο που μπήκε στο σώμα του ανθρώπου και να προήλθε έτσι το γήρας. Μπορεί το κακό να έχει χαλάσει κανένα όργανο του ανθρωπίνου σώματος και ο άνθρωπος έτσι, να μη μπορεί να διαιωνιστεί» (σελ. 23). «...Ας αρχίσει να χαμογελάει η ψυχή μας και τότε θα δούμε το Θεό στη ζωή μας, θα δούμε την υγεία μας να καλυτερεύει, το γήρας θα απομακρύνεται από εμάς, τη ζωή μας να ομορφαίνει και θα απορούμε. Είναι γιατί δημιουργείται το μυστήριο της αγιότητας και της ζωής» (σελ. 202). 1.β) Περί «πνευματικοποιημένης επιστήμης» «... Διότι ο Θεός έδωσε την ικανότητα στον άνθρωπο να μπορεί να ελέγχει τα πάντα διά τον Πνεύματος του Αγίου και διά της επιστήμης. Άλλωστε το Πνεύμα το άγιο είναι αυτό που δίνει και την επιστήμη» (σελ. 199). «Χρειάζεται η σοφία τού Θεού (το φρόνημα του αγαθού και της ζωής) και η επιστήμη, για να λυτρωθεί το σώμα και το πνεύμα των ανθρώπων, αλλά ακόμη και η φύση» (σελ. 200). «Η σοφία επίσης μας φανερώνει την αναγκαιότητα της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της αναπτύξεως της επιστήμης, ώστε ο άνθρωπος να φθάσει στο ύψος της υιοθεσίας» (σελ. 200). 2. Περί μεσσιανικού θρησκευτικού σωβινισμού. «... Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημάς». Ο Θεός εξέλεξε πρώτα τον Ιουδαϊκό λαό ως περιούσιο λαό από τον όποιο θα ερχόταν ο Χριστός και μετά τον Ελληνικό λαό διά του οποίου θα αποκατασταθεί ο Χριστός στη γη» (σελ. 118). «... Από την Αγία Γραφή, φαίνεται καθαρά, ότι ο Θεός εξέλεξε πρώτα τον Ιουδαϊκό λαό ως περιούσιο λαό, από τον όποιο θα ερχόταν ο Χριστός και τον Ελληνικό λαό ως τον περιούσιο λαό διά τού οποίου θα αποκατασταθεί ο Χριστός στη γη. Προεξέλεξεν, λέει Ιουδαίους τε πρώτον και Ελληνας. Με αυτόν τον τρόπο αναλαμβάνουμε μια μεγάλη αποστολή, μια μεγάλη υποχρέωση έναντι του εαυτού μας, ξέροντας ότι ο Θεός εξέλεξε τους Έλληνες. Για να μπορέσει πρώτα ο Ελληνικός λαός να εφαρμόσει τα παραγγέλματα του Κυρίου, για να μπορέσει πρώτος να ζήσει το νέο τρόπο ζωής που υποδεικνύει ο Χριστός» (σελ. 119). «...Ο Απόστολος Παύλος, προείδε ότι οι Έλληνες θα είναι ο πρώτος λαός που θα τα σκαλίσει αυτά, θα ψάξει την Αγία Γραφή, να βρει μέσα με τον φωτισμό του Πνεύματος του Αγίου, τον σωστό τρόπο ζωής και με τη δύναμη του Κυρίου να μπορέσει να τον εφαρμόσει» (σελ. 123). Νομίζω πως δεν χρειάζονται σχόλια στα γραφόμενα. Η εγκύκλιος αποδεικνύεται πληρέστατα αληθής. Να αναφέρουμε πως από τον δεκατετράλογο, τα εννέα άρθρα τα συναντούμε σχεδόν κατά λέξη στην διδασκαλία της Α.Θ.Α.ΖΩ. Φαίνεται λοιπόν καθαρά, κι αυτό θα πρέπει να ακουστεί, ότι η Εκκλησία προστατεύει την Ελληνική κοινωνία αλλά και τον κόσμο από τέτοιες επικίνδυνες ακραίες τάσεις σωβινισμού και φυλετικού ρατσισμού και δεν την οδηγεί εκεί, σύμφωνα με τα τελευταίως λεγόμενα και γραφόμενα. Μάλλον το αντίθετο γίνεται... 3. Συστάσεις Α.Θ.Α.ΖΩ Ας επιστρέψουμε όμως στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο για να γίνουν... οι συστάσεις. Προλογίζει κάποιος Παπαχαραλάμπους Παναγιώτης που υπογράφει ως κριτικός-Θεολόγος-Φιλόλογος. Λέει πως «ο πνευματικός αγωνιστής Νικόλαος Μουτσάκης πέτυχε να συνθέσει ένα έργο βιωματικό και συνάμα καθοδηγητικό». Διαπιστώνει πως «προσφέρει στους Χριστιανούς της εποχής μας κατάλληλο πνευματικό εξοπλισμό για τον αγώνα της καθημερινής τους ζωής». Και παρακάτω: «στις μέρες μας, όπου η ιδεολογική σύγχυση, ο ατομισμός και η σκοπιμότητα χαρακτηρίζουν την κοινωνία, είναι επιτακτική ανάγκη να κηρυχθεί ο λόγος του Θεού με παρρησία και σθεναρότητα. Μάλιστα από εκείνους που η κλήση του Θεού τους επέλεξε για να ευαγγελισθούν την οδό της ευσέβειας και της σωτηρίας». Γι’ αυτό προτρέπει τους αναγνώστες ότι «θα πρέπει να το έχουν σαν καθημερινό τους εγκόλπιο». Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η Α.Θ.Α.ΖΩ όπως μας αυτοσυστήνεται. — «... Η Α.Θ.Α,ΖΩ αυτό τον στόχο έχει, να αναβιώσει την άγια χριστιανική ζωή» (σελ. 42). — «... είμαστε βέβαιοι ότι ή ώρα τής αγάπης, της ελευθερίας και της ζωής του ανθρώπινου γένους έφθασε. Έφθασε η ώρα της λυτρώσεως. Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω» (σελ. 60). — «... Τι σημαίνει Α.Θ.Α.ΖΩ; Σημαίνει μια ομαδική προσπάθεια στο να γίνουμε καλύτεροι. Στο να εφαρμόσουμε το μήνυμα αυτό της ελπίδας, της χαράς, της ζωής και σε άλλα άτομα τα οποία είναι μακριά από αυτήν την ελπίδα. Δεν έτυχε κάποιος να τους παροτρύνει, να τους δώσει το Ευαγγέλιο, να τους ενθαρρύνει να ακολουθήσουν τον δρόμο αυτόν και γι’ αυτό υπάρχει η Α.Θ.Α.ΖΩ. Ας επαρκούσαν αυτοί που το δίνουν, γιατί είναι μερικοί που το δίνουν το Ευαγγέλιο, δεν θα χρειαζόμαστε εμείς. Είναι λίγοι καί τους συμπληρώνουμε. Όμως θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι όλοι που είμαστε εδώ, οι χιλιάδες της Α.Θ.Α.ΖΩ...» (σελ. 66-67). — «Σύνθημα ας είναι- ας γίνουμε κτίσται του νέου κόσμου της ειρήνης, της χαράς και της αειζωΐας. Το έργο της Α.Θ.Α.ΖΩ είναι θεάρεστο και το μέλλον της λαμπρό» (σελ. 191). Ας δούμε τώρα πως θα το επιτύχουν (το έργο) σύμφωνα με το φυλλάδιο της Α.Θ.Α.ΖΩ: — «Τα όπλα που μας βοηθούν είναι. 1) Η πίστη στον Θεό και η εμπιστοσύνη στην Α,Θ.Α.ΖΩ. 2) Η αυτοπεποίθηση καί η προσευχή τοΰ αδελφού μας. 3) Η μεγάλη επιθυμία μας νά κηρυχθεί το Ευαγγέλιο της Βασιλείας έν όλη τη οικουμένη, καί νά επικρατήσει η θεία Αγάπη και Ζωή στην Α.Θ.Α.Ζ.Ω. Με αυτά τα όπλα, τίποτα δε θα μπορέσει να μας σταματήσει. Στις μάχεται κατά Θεόν ουδέποτε νικάται» (φυλλάδιο Α.Θ.Α.ΖΩ.) Ακόμη στους «κανόνες καλής συμπεριφοράς για καλές ανθρώπινες σχέσεις» αναφέρει στον τελευταίο κανόνα: «θα κάνω ό, τι μπορώ για να προστατεύω την αδελφότητα και να συμβάλω στη σύσφιξη, διάδοση, και διαιώνιση της θείας αγάπης και ζωής», (φυλλάδιο Α.Θ.Α.ΖΩ.) Έτσι φαίνεται πως γίνεται μια προσπάθεια χειραγώγησης που μπορεί να αναπτύξει εξάρτηση: — «Ερ. Για την μυστικότητα, τι είναι και γιατί χρειάζεται μεταξύ μας; Απ. Μυστικότητα θα πει, βλέπε, άκου, σιώπα. Να δείτε σε τι μας προφυλάσσει η μυστικότητα. Ας πούμε ότι με είδατε να έχω μια διαφορά με έναν αδελφό. Άνθρωπος είμαι, έπεσα, όπως εσείς αύριο. Θα κοιτάξω να διορθωθώ. Εάν όμως το μεταφέρετε το κακό, μπορεί να βλάψει το έργο. Επιτρέπεται να μην έχουμε μυστικότητα, αλλά μόνο στο λόγο του Κυρίου. Μη τον κρατείς, λέγε τον συνέχεια μέρα-νύχτα» (σελ. 84). — «Ερ. 15η Τι είναι ψέμα και τι προσποίηση; Απ. Θα διαχωρίσουμε το ψέμα από την προσποίηση. Μπορούμε να πούμε ένα ψέμα και να μην είναι ψέμα ακριβώς, αλλά προσποίηση. Ψέμα στο Χριστιανισμό είναι οτιδήποτε αντιστρατεύεται τη ζωή, την ευτυχία του ατόμου και της κοινωνίας. Ένα ψέμα οδηγεί στον θάνατο. Η αλήθεια είναι «τα πλαίσια που εμφανίζουν, συντηρούν και διαιωνίζουν την ευτυχία και τη ζωή». Αν λοιπόν εγώ τώρα πω ένα ψέμα π.χ. σε κάποιον που με ρωτάει πού πας; Και του λέω ότι πάω στο σπίτι κι εγώ πάω να κάνω ομιλία. Του είπα έτσι, γιατί σκέφτηκα να μη τον στεναχωρήσω, ή να μη με κοροϊδέψει, ή είχα λόγους, οι οποίοι όμως λόγοι δεν ήταν εις βάρος του, ούτε εις βάρος κανενός, αλλά υπέρ αυτού, μη τυχόν κοροϊδέψει τον Χριστό, μη τυχόν ειρωνευτεί τον Χριστιανισμό και απολεσθεί. Και θέλοντας εγώ να τον φρουρήσω, του λέω ένα θεωρητικό ψέμα. Ουσιαστικά όμως είναι μια προσποίηση. Αυτή επιτρέπεται όταν πρέπει να εμποδίσουμε τον άλλον να αμαρτάνει. Αυτό το βλέπουμε και στο Χριστό σε πολλές περιπτώσεις» (σελ. 145). Προβάλλεται η έλλειψη αληθινής αγάπης και εφαρμογής του Ευαγγελίου στον κόσμο και καλούνται τα μέλη να χτίσουν ένα νέο κόσμο χαράς, ειρήνης, αειζωίας, μία Εκκλησία της Φιλαδέλφειας: «Ας ρίξουμε μια ματιά στον χριστιανικό κόσμο σήμερα. Το μόνο πού κατάφερε είναι να κατηγορεί ο ένας τον άλλον. Εγωισμοί, ανταγωνισμοί, διαμάχες. Δεν μπορεί όμως να αποτύχει ο Θεός στο σχεδιασμό Του για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Δεν μπορεί η θυσία του Χριστού να πάει χαμένη. Ο Θεός εφόσον είναι πάνσοφος, παντοδύναμος και φιλάνθρωπος, δεν μπορεί να αφήσει το ανθρώπινο γένος στην τύχη του. Έχει το σχέδιο του» (σελ. 120). «Τα μεγαλύτερα κακά από τον Χριστιανικό κόσμο προήλθαν (εννοώ βέβαια τον ψευτοχριστιανικό κόσμο, αυτόν που έχει την πίστη και δεν έχει τα έργα και όχι τον ευσεβή Χριστιανισμό. Από τους ευσεβείς χριστιανούς η εκκλησία μας έχει να παρουσιάσει 11 εκατομμύρια μάρτυρες. Δείτε την Ευρώπη, ο 1ος, ο 2ος (κι ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος κι ο 4ος αν γίνει), από την Ευρώπη ξεκίνησαν. Όλη η Ευρώπη είναι χριστιανικά κράτη, όμως τρώγονται σαν τα θηρία» (σελ. 138). «Θα αντιμετωπίσουμε σχόλια, συκοφαντίες και κατηγορητήρια, ας μην ταραζόμαστε. Ο σκώληξ θέλει καταφάγει αυτούς» (σελ.207). — «Και αν βλέπουμε τον χριστιανικό κόσμο σήμερα, να μην απολαμβάνει πολλά στον παρόντα κόσμο, από την Χάρη του Πνεύματος του Αγίου, είναι γιατί δεν εφαρμόζει αυτά που λέγει ό Λόγος. Είναι παραβάτης από την αρχή μέχρι το τέλος» (σελ. 213) — «Χρειάζεται νά συγκολληθούν οί σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Να νιώθουμε ο ένας τον άλλον πραγματικά αδελφό μας, να νιώθουμε ότι ανήκουμε στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας» (σελ. 183). — «Μη νομίσουμε ότι επειδή είμαστε λίγοι δεν θα τα καταφέρουμε, θα τα καταφέρουμε, διότι έχουμε με το μέρος μας τον Θεό, ο οποίος συμμαρτυρεί κάθε μέρα ότι είναι μαζί μας και οι ΑΘΑΖΑΙΟΙ μπορούν να πουν ότι: «Ενώπιον μου ειχον τον Κύριο διαπαντός» (σελ. 160). Έτσι η οργάνωση εμφανίζεται ως σανίδα σωτηρίας, ως δημιουργός μιας ανώτερης φυλής. -«... και εσείς αποθνήσκετε ως τα ζώα τα φθειρόμενα. Δεν το λέει βέβαια για μας τώρα που το πήραμε χαμπάρι» (σελ. 162). -«θα ήταν αρκετό στις συναντήσεις μας να λέμε• «γεια σου Γιάννη, χαίρε Γιάννη», γιατί πιστεύουμε ότι ο συνάνθρωπος μας ήδη βρίσκεται στο στάδιο της χαράς, της ευτυχίας, της αειζωίας» (σελ. 178). -«Και όταν τα ζήσουμε θα φανεί ο Θεός στη ζωή μας κι αν όλος ο κόσμος μετά λέει τα αντίθετα, εμείς θα λέμε μέσα μας «άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τι ποιούσι». Γιατί δεν βίωσαν αυτοί αυτό που βίωσα εγώ» (σελ. 202). -«Γιατί, αν ο Θεός ευδοκήσει να δώσει στους ανθρώπους την αφθαρσία, την ανάσταση των νεκρών, ξέρετε τι θα γίνει; Θα αναστηθούν οι άγιοι και θα πουν Κύριε, γιατί δεν έδωσες σε μας πρώτα την αφθαρσία και την έδωσες στους ανθρώπους εκείνους; Όμως τώρα δεν θα κάνουν αυτή την ερώτηση, γιατί θα δουν ότι η γενιά που θα πάρει την αφθαρσία από τον Θεό, θα είναι τελειότερη. Και τότε θα πουν ότι δικαίως πήραν αυτοί πρώτοι την αφθαρσία». (!) Και ας δούμε σταχυολογώντας, λόγω χρόνου, κάποιες από τις χαρακτηριστικότερες διδασκαλίες τους (οι υπογραμμίσεις δικές μας). —«Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην». Αυτή η εντολή που δόθηκε πριν 7.000 χρόνια, δόθηκε για την Α.Θ.Α.ΖΩ» (σελ. 62). (!) —«Θα πρέπει λοιπόν να πιστέψουμε στη θεότητα, να πιστέψουμε εμείς οι χριστιανοί στον τρισυπόστατο Θεό. Γιατί μας βοηθάει, ασυγκρίτως περισσότερο από ότι βοηθάει στις άλλες θρησκείες ο μονοθεϊσμός π.χ. οι μουσουλμάνοι πιστεύουν στον ίδιο Θεό που πιστεύουμε κι εμείς. Πιστεύουν στο Θεό του Αβραάμ. Είναι απόγονοι της Άγαρ, γι’ αυτό τους λέμε και Αγαρηνούς. Αλλά ο Θεός με τον μονοθεϊσμό, δεν έδωσε τον τρόπο σωτηρίας. Σε μας τον δίνει παρουσιαζόμενος σαν τρισυπόστατος Θεός, σαν Πατέρας, σαν Υιός και σαν Πνεύμα Άγιο. Τώρα άραγε πιστεύουμε στο Θεό»; (σελ. 105-106). —«Όπως είπα, ο τρισυπόστατος Θεός είναι αναγκαίος για την σωτηρία μας, για μας τους ανθρώπους. Ποιος είναι ο τρισυπόστατος Θεός; Ιδού ο Χριστός, το σώμα του, η ζωή τον και το πνεύμα. Αυτά τα τρία είναι αδιάσπαστα, αδιαχώριστα. Αν φύγει το ένα εξαφανίζονται και τα αλλά. Αυτός είναι ο τρισυπόστατος Θεός» (σελ. 54). -«Όταν επικαλούμαστε την δικαιοσύνη, να μην αφαιρούμε την ειρήνη, πολύ περισσότερο να μην αφαιρούμε την αγάπη. Όπως η αδιαίρετη τριάδα έχει τρία πρόσωπα και οι τρεις ιδιότητες αυτές, η αγάπη, η ειρήνη και η δικαιοσύνη αποδίδονται η κάθε μία σ’ ένα πρόσωπο, έτσι κι εμείς, τις τρεις αυτές ιδιότητες θα πρέπει να τις κάνουμε χρήση αδιαίρετη» (σελ. 168). -«Βέβαια, εμείς πάλι πρέπει να σχεδιάζουμε, να πιστεύουμε, να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, αλλά να ξέρουμε ότι πάνω από εμάς είναι ο Πατέρας μας, που πέθανε για μας, που μας αγαπάει, που και πάλι αν χρειαστεί, θα πεθάνει για να μας σώσει. Και γι’ αυτό πρέπει να Του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη». (!) -«Διότι ο Θεός τώρα εμφανίζεται σε μας σαν τρία διαφορετικά πρόσωπα, αν και είναι ένας Θεός. Είναι ο Πατέρας που μας ομιλεί, είναι ο Λόγος του, ο Υιός που έλαβε σάρκα και οστά, για να έρθει σε μας να τον καταλάβουμε και είναι και το Πνεύμα το Άγιο, η ψυχή του Θεού, για να μπορέσουμε να ανέλθουμε στο ύψος της υιοθεσίας» (σελ. 197). -«Κάποιος μου είπε ότι αυτές τις μέρες που καθόμασταν, μελέτησε όλη την Καινή Διαθήκη, έκανε και πολλές ώρες προσευχή, ότι είδε οράματα, ότι τον ήρθε να πετάξει, νόμιζε πως ήταν όλος ένα κιλό! Τέτοια ευτυχία είπε πώς δεν την είχε ξαναζήσει. Ανυπομονούσε πότε θα του μείνει καιρός ξανά για να κάνει το ίδιο πάλι» (σελ. 65). -«Να αποκομίσει πλέον ένα θετικό συμπέρασμα, που θα βγαίνει μέσα από την εμπειρία του. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε, είναι να έχετε εμπειρία. Τότε γίνεται η πίστη σας αδιασάλευτη. Το ζω, το γνωρίζω, τελείωσε. Δεν το πιστεύω μόνο, αλλά το βλέπω, το ζω, το γνωρίζω. Είναι το πιο θετικό από όλα» (σελ. 66). —«Η λογική του Θεού λέει όλοι είστε κάτοικοι τον πλανήτη αυτού, κοιτάξτε με αγάπη να λύσετε τα προβλήματα σας. Έχετε υπερπληθυσμό; Σταματήστε τις γεννήσεις» (σελ. 148). «Οι επαγγελίες τον θεού εκπληρώθηκαν όλες, έκτος από τέσσερις (4). Αυτές οι 4 είναι: 1. Να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού σε όλες τις καρδιές των ανθρώπων. 2. Να καταργηθεί η αμαρτία από τον κόσμο. 3. Να καταργηθεί η φθορά και ο θάνατος από τα σώματα μας (όπως η εκκλησία το ψάλλει στις κηδείες, «πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθεί, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθεί, εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι», είναι μιά επαγγελία που πρέπει να πραγματοποιηθεί και 4. Οι νεκροί να αναστηθούν» (σελ. 109). — «Έχει ρυθμίσει ο Θεός τον εγκέφαλο του ανθρώπου, έτσι ώστε το σώμα να μη βασανίζεται πολύ. Και λειτουργεί προς δύο κατευθύνσεις. Η μία κατεύθυνση είναι η απολύτρωση διά του θανάτου στους δυστυχισμένους και η άλλη κατεύθυνση είναι η απολύτρωση διά της ζωής του Χριστού, σε αυτούς δηλαδή, που βρήκαν τον Πατέρα τους, στους λελυτρωμένους» (σελ. 194). — «Αν όμως μεταφέρουμε ειδήσεις δυσάρεστες, γινόμαστε και άγγελοι του πονηρού. Βέβαια, δεν μπορούμε να φράξουμε τα αυτιά μας, τα μάτια μας, να μην ακούμε και να μη βλέπουμε το πονηρό πού γίνεται γύρω μας, αλλά να το εξαφανίσουμε κι από τη σκέψη μας κι από την γλώσσα μας κι από τη ζωή μας. Να χάνεται. Όταν γίνει αυτό από όλους τους ανθρώπους, χάθηκε ό διάβολος, δεν υπάρχει» (σελ. 165). Ο Θεός βρίσκεται μέσα μας: —«Βλέπουμε ο Θεός να μπαίνει μέσα εις τον άνθρωπο... (σελ. 73). — Υπάρχει μέσα μας ό θεός... (σελ. 111). — Είναι μέσα μας ό τρισυπόστατος θεός...(σελ. 113). — Εφόσον ο Θεός είναι μέσα μας... (σελ. 184). — Ερ. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, σημαίνει ότι τον εγκαταλείπει ο Θεός που είναι μέσα του. Γιατί όμως περιμένει να γίνει αυτό σε κάποια ηλικία, δηλαδή 60 χρονών π.χ. Φταίνε τα πάθη γι’ αυτό; (σελ. 164). — Η ζωή που έχουμε, να την φυλάγουμε ως κόρη οφθαλμού, γιατί φυλάγουμε και προσέχουμε τον ίδιο τον Θεό» (σελ. 185). [Ταύτιση Θεού-Ζωής]! — «Να το προσέξουμε αυτό, να μην γίνεται διαρροή των δυνάμεων μας, που με πολύ κόπο προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε επάνω μας» (σελ. 143). — «Δεν μπορεί επιστήμονας πιστός να βρει μια υλική δύναμη και να την χρησιμοποιήσει, προς το κακό. Δεν μπορεί αν βρει πνευματικές δυνάμεις, να λέει στον αέρα- «ησύχασε» και να ησυχάζει και στη θάλασσα- «γίνου σκληρή για να περπατήσω» και να περπατά κι υστέρα αυτές τις δυνάμεις να τις χρησιμοποιήσει για να σκοτώσει τον διπλανό του. Ό Χριστιανισμός αυτές τις δυνάμεις θα τις χρησιμοποιήσει για να σώσει τον εαυτό του από την φθορά και τον θάνατο» (σελ. 212). — «Ο Θεός είναι η διανόηση, η σοφία...» (σελ. 187). — «Ο κόσμος αυτός θα κριθεί βέβαια κάποτε. Κρίση σημαίνει χωρισμός. Μία κρίση είναι η κρίση διά του λόγου. Μία άλλη κρίση θα κάνουν οι 24 πρεσβύτεροι που αναφέρει η αποκάλυψη• «όστις πει τον αδελφό αυτού ρακά, ένοχος ευρέθη τω συνεδρία», Και η τρίτη κρίση θα είναι των 12 Αποστόλων. Ο Κύριος λοιπόν σ’ αυτούς έδωσε την εξουσία να κρίνουν, όχι σ’ εμάς» (σελ. 25). (!) — «Ο Θεός «έφτιαξε τον κόσμο από την ενέργεια και τον Αδάμ, χωρίς καν να συμβάλει ό άνθρωπος» (σελ. 72). — «...Έλεγχος φυσικών νόμων... αυτοί οι δύο λόγοι, η πολιτική και το ατομικό συμφέρον, καθυστερούν και δεν μπορούν οι άνθρωποι να υποχειριάσουν την φύση» (σελ. 199). — «Γεννηθήκαμε, γιατί ο Θεός δεν ήθελε να είναι μόνος, ήθελε παιδιά» (οελ. 37). Σεβασμιώτατοι, σεβαστοί πατέρες και αδελφοί, Πριν ολοκληρώσουμε θα ήθελα να δώσω μία διαγραμματική, κατά το δυνατόν, ανακεφαλαίωση του όλου θέματος των κακοδοξιών Χ.Ο.Ε. - Α.Θ.Α.ΖΩ. 1. Χριστολογία προβληματική 2. Τριαδολογία προβληματική 3. Ανθρωπολογία προβληματική 4. Δεν έχουν άδεια από τους Επισκόπους, ούτε αναφέρονται σε αυτούς. (Εκκλησιολογία προβληματική). 5. Πίστη δτι είναι σεσωσμένοι 6. Ίδρυση Εκκλησίας Φιλαδελφείας 7. Οικουμενιστικές τάσεις (μαρτυρία) 8. Πίστη στην αφθαρσία προ της Αναστάσεως 9. Γλωσσολαλιά (μαρτυρίες για τρία στάδια «πνευματικής προσευχής»: απλή γλωσσολαλιά, ερμηνεία, προφητεία που γίνεται με οράματα) 10. Οράματα. χαρίσματα, χειροθεσίες, μετάδοση χαρισμάτων διά λόγου (μαρτυρία) 11. Χιλιαοτικές τάσεις 12. Πίστη στην αρπαγή (δεν φαίνεται σε κείμενα της Α.Θ.Α.ΖΩ έως τώρα, υπάρχουν όμως σαφείς μαρτυρίες για τη Χ.Ο.Ε.) 13. Ανοχή σε εκτρώσεις-έλεγχο γεννήσεων 14. Κατηγορούν ιερείς 15. Νηστεία μη απαραίτητη (μιλούν για πνευματική νηστεία) 16 Εξομολόγηση (συστήνεται σε πρώτη φάση στους νεοεισερχόμενους, οι προχωρημένοι δεν έχουν ανάγκη εξομολόγησης ή «εξομολογούνται» στους αρχηγούς της ομάδας τους) 17. Μυστικότης γενική. 18. Πίστη σε προορισμό προεκλεγμένου Ελληνικού Έθνους κ.ά. Μετά από όλα αυτά (και πολλά άλλα που παραλείπουμε λόγω χρόνου), αντιλαμβανόμαστε, νομίζω, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο ποιμαντικό πρόβλημα το όποιο, ταπεινά φρονούμε, θα πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί από την Ιερά Σύνοδο, διότι χάνονται ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανε». Ταυτόχρονα θα πρέπει να καλύψουμε τα ποιμαντικά μας κενά, που τόσο χαρακτηριστικά καταδεικνύει ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος στο βιβλίο του «Χ. Ο. Ε., Ένα ποιμαντικό πρόβλημα». Σας ευχαριστώ. Εισήγηση στην ΙΒ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων επί θεμάτων αιρέσεων, που πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα από 30 Οκτωβρίου έως 2 Νοεμβρίου 2001