ΤΑ 7 ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΣΙΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

                                      ΤΑ 7 ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΣΙΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

 1ον κακὸν εἶναι ἡ στέρησις τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, τῆς προκαταρτικῆς, λέγω καὶ δραστικῆς, καὶ δικαιούσης, καὶ ἁπλῶς τῆς διὰ πίστεως γενικῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι μαργαρίτης τόσο πολύτιμος ὅπου ἐξόδευσε ὁ Κύριος ὄλον τοῦ τὸ αἷμα, διὰ νὰ σοῦ τὸν ἐξαγοράσει, τὸν ὁποῖον ἐσὺ ταλαίπωρε, ἀλλάζεις μὲ ἕνα οὐδέν, καὶ κάνεις ἀφρονέστερα ἀπὸ ἕνα νήπιον, ὅπου ἀλλάζει ἕνα διαμάντι μὲ ἕνα μόνον καρύδι. Χωρὶς αὐτὴν τὴν χάριν ἡ ψυχή σου, μένει τόσον ἄσχημος, ὅπου δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὴν δεῖ κάποιος, καθὼς εἶναι, καὶ νὰ μὴν ἀποθάνει.

 2ον κακόν της θανασίμου ἁμαρτίας εἶναι, τὸ νὰ ὑστερεῖ τὴν ψυχή σου, ἁμαρτωλέ, ἀπὸ τὴν θείαν υἱοθεσίαν, ἡ ὁποία εἶναι μία εἰδικὴ καὶ ξεχωριστῆ δωρεά, καὶ ἕνα τόσον ὑψηλὸν χάρισμα, ὅπου κάνει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον νὰ κατοικεῖ εἰς ἐσὲ μὲ μίαν ἰδιαιτέραν καὶ διαφορετικὴν ἀπὸ ὅλους τους ἄλλους τόπους παρουσίαν του καὶ ἐνέργειαν. Αὐτὴ σὲ κάνει υἱὸν Θεοῦ, καὶ κληρονόμον τῆς βασιλείας του, καὶ αὐτὴ κατασταίνει τὰ ἔργα σου ἄξια τόσου μεγάλου μισθοῦ, ὥστε ὅπου ἡ πλέον μικρά σου πρᾶξις εἶναι τόσης πολλῆς τιμῆς ἄξια, ὅσης εἶναι καὶ ὅλος ὁ Παράδεισος· ἀλλ’ εὐθὺς ὅπου χάσεις αὐτὴν τὴν χάριν τί γίνεσαι; ἀλλοίμονον! υἱὸς τοῦ διαβόλου, παρόμοιος μὲ ἐκεῖνον διὰ τὴν ἁμαρτίαν, καθὼς καὶ ὁ υἱὸς παρομοιάζει μὲ τὸν πατέρα τοῦ διὰ τὴν φύσιν.

 3ον κακόν της ἁμαρτίας εἶναι τὸ νὰ σὲ ὑστερεῖ, ἀδελφέ, ἀπὸ τὴν αἰώνιον κληρονομιὰν τοῦ Παραδείσου, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἑτοιμασμένην νὰ σοῦ δώσει ὁ οὐράνιος σου Πατήρ. Δὲν δύναται κάποιος νὰ πεῖ πόσον εἶναι μωρός, πόσον καταγελᾶται ἀπὸ ὅλους ἕνας, ὅπου ἤθελε πωλήσει τὰ πρωτοτόκιά του, καὶ τὴν κληρονομίαν τοῦ διὰ ἕνα ὀλίγον, ὡς ὁ Ἠσαὺ τὰ ἐπώλησε διὰ ὀλίγην φακήν. Σύγκρινε τώρα ἐσὺ ἁμαρτωλέ, τὸν οὐρανὸν μὲ τὴν γῆν, τὴν κληρονομίαν τῆς ἀφθάρτου βασιλείας, ὅπου ἔχασες, μὲ τὰ πρωτοτόκια τοῦ Ἠσαύ, καὶ μὲ τὴν ἐπίγειον κληρονομίαν τῆς φθαρτῆς βασιλείας, καὶ θὰ καταλάβεις, πόσον ἀξιογελαστότερος & μωρότερος εἶσαι.

 4ον κακὸν ὅπου κάνει ἡ ἁμαρτία, εἶναι τὸ νὰ σὲ ὑστερεῖ, ἀπὸ ὅλους τους μισθοὺς ὅλων τῶν καλῶν ἔργων, ὅπου ἔκανες πρὸ τῆς ἁμαρτίας· χάριν παραδείγματος. Ἐὰν ἐσὺ ἐδοκιμάζες σκληραγωγίαν εἰς 60 χρόνους μένωντας ὁλόγυμνος, καὶ τὸ μὲν θέρος συγκαιόμενος ἀπὸ τὸ καῦμα τοῦ ἡλίου, τὸν δὲ χειμῶνα, πηγνύμενος ἀπὸ τὸ ψῦχος, ὡσὰν τὸν Ὀνούφριον, καὶ Πέτρον τὸν Ἀθωνίτην· ἂν βάσταζες εἰς τὸν λαιμόν σου μίαν σιδηρᾶν ἁλυσσίδα 20 ἔτη, ὡσὰν τὸν Ἅγιον Εὐσέβιον· ἂν κατοικοῦσες μέσα εἰς ἕναν τάφον 14 ἔτη, ὡσὰν τὸν Ὅσιον Ἰάκωβον· ἂν στεκόσουν 40 ἔτη, ἐπάνω εἰς ἕνα στῦλον, ὡσὰν τὸν Ἅγιον Συμεὼν τὸν Στυλίτην· ἄν ἐπέστρεφες εἰς τὴν πίστην περισσότερα ἔθνη ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους· ἂν ἤθελες λάβει περισσοτέρας ἀποκαλύψεις ἀπὸ τοὺς Προφῆτες· ἂν ἤθελες χύσει περισσότερον αἷμα ἀπὸ ὅλους τους Μάρτυρες· καὶ ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἔπρατες μίαν μόνον θανάσιμον ἁμαρτίαν ἀφανίζονται παρευθὺς ἀπὸ αὐτὴν ὅλα ἐκεῖνα τὰ πρῶτα σου καλὰ καὶ οἱ μισθοί, καὶ ἀποθνῄσκοντας ἐν τὴ ἁμαρτία, δὲν ἤθελες ὠφεληθεῖ ἀπὸ αὐτὰ τὸ οὐδέν. Ἔτσι ἀποφασίζει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς διὰ τὸν δίκαιον ὅπου ἁμαρτήσει, πῶς δὲν θέλουν ἐνθυμηθοῦν αἱ προτεραὶ τοῦ δικαιοσύναι . (Ἰεζ-33,13)

 5ον κακὸν ὅπου προξενεῖ ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ νὰ σὲ ὑστερεῖ ἀπὸ τὰς ἐξαιρέτους βοηθείας τοῦ Θεοῦ· διατί, καθὼς μία φιλόστοργος μήτηρ ἀγαπᾷ καὶ προνοεῖται ἀπὸ καρδίας διὰ τὸ τέκνον τῆς πάντοτε, ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς διὰ τὴν ψυχήν σου προνοεῖται, ὅταν εἶναι χωρὶς ἁμαρτία θανάσιμον. Αὐτὸς τὴν βοηθεῖ, τὴν κυβερνᾷ, τὴν κρατεῖ εἰς τᾶς ἀγκάλας του, τῆς γλυκαίνει τὴν καρδίαν, τῆς φωτίζει τὸν νοῦν, τῆς θερμαίνει τὴν θέλησιν, καὶ τῆς δίδει μία δραστικὴν δύναμιν, διὰ νὰ ἐργάζεται εὐκόλως τὴν σωτηρίαν της. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐσὺ ἁμαρτήσεις θανασίμως ἐὰν καὶ νὰ μὴν σὲ παραιτεῖ παντελῶς ὁ Θεός, ὅμως δὲν διαχέει εἰς τὴν ψυχή σου τὰς πρότερας ἐπιρροᾶς καὶ βοηθείας τῆς χαριτός του· ὅθεν μὲ τὸ νὰ ὑστερῆσαι αὐτῶν τῶν βοηθειῶν, γίνεται εἰς ἐσὲ δυσκολωτέρα ἡ σωτηρία σου. Ἐπειδὴ τὸ ἀνώτερον μέρος τῆς ψυχῆς σου ἀδυνατίζει καὶ δυναμώνει καὶ ὑπερνικᾷ τὸ κατώτερον καὶ παθητικόν, καὶ ἔτσι μεταπίπτωντας ἀπὸ μίαν εἰς ἄλλην ἁμαρτίαν, καταντᾷς τελευταῖον εἰς μίαν ἄβυσσον τῶν κακῶν.

 6ον κακόν, ὅπου προξενεῖ ἡ ἁμαρτία εἰς ἐσένα ἀδελφέ, εἶναι τὸ νὰ σὲ κάνει ἔνοχόν της αἰωνίου κολάσεως· διατὶ εὐθὺς ὅπου ἁμαρτήσεις θανασίμως, ἐξαλείφεται τὸ ὄνομά σου ἀπὸ τὴν βίβλον τῆς ζωῆς, καὶ γίνεσαι ὑπόδικος εἰς ἐκείναι τὰ τρομερά του ᾅδου βασανιστήρια, διὰ νὰ τιμωρῆσαι αἰωνίως.

 7ον κακόν της ἁμαρτίας εἶναι τὸ τελευταῖον, ὅπου ἀκολουθεῖ μετὰ τὸν θάνατον διατὶ ἂν δὲν μετανοήσεις πρὸ τοῦ θανάτου σου μὲ μίαν ἀληθινὴν καὶ τελείαν μετάνοιαν καὶ διόρθωσιν, καταβαίνει ἐμπράκτως ἡ ψυχή σου μέσα εἰς ἐκείνας τὰς φυλακὰς τοῦ ᾅδου, εἰς τόπον ὀδυνηρόν, εἰς τόπον σκοτεινόν, προσμένουσα ἕως ὅτου νὰ γίνει ἡ κοινὴ ἀνάστασις νὰ ἀναστηθεῖ καὶ τὸ σῶμα σου, διὰ νὰ λάβεις καὶ τὸ τέλειον τῆς κολάσεως. [Εξομολογητάριον Αγ.Νικοδήμου Αγιορείτου σελ. 228-232]