xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

Ὁ πόλεμος τῶν δαιμόνων Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

Ὁ πόλεμος τῶν δαιμόνων Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής


Γιά πέντε αἰτίες λένε ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά πολεμούμαστε ἀπό τούς δαίμονες.

Πρώτη λένε ὅτι εἶναι ἐκείνη κατά τἠν ὁποία, πολεμούμενοι ἀπό τούς δαίμονες καί ἀντιπαρατάσσοντας πρός αὐτούς τόν δικό μας πόλεμο, φθάνομε στό νά διακρίνουμε τήν ἀρετή ἀπό τήν κακία.
Δεύτερη αἰτία εἶναι, ἀφοῦ μέ τόν πόλεμο καί τόν κόπο ἀποκτήσουμε τήν ἀρετή, νά τήν κρατᾶμε σταθερή καί ἀμετάβλητη.
Τρίτη εἶναι, προκόβοντας στήν ἀρετή, νά μήν ὐπερηφανευμόμαστε, ἀλλά νά μάθουμε νά εἴμαστε ταπεινόφρονες.
Τέταρτη εἶναι, ἀφοῦ γνωρίσουμε τήν κακία, νά μισήσουμε μέ ὅλη τή δύναμή μας αὐτή.
Πέμπτη αἰτία μαζί μέ ὅλες τίς ἄλλες εἶναι, ἀφοῦ γίνουμε ἀπαθεῖς, νἀ μή λησμονήσουμε τήν ἀδυναμία μας, οὔτε τή δύναμη ἐκείνου πού μᾶς βοήθησε.
Ὅπως ἀκριβῶς ὁ νοῦς ἐκείνου πού πεινάει φαντάζεται ψωμί, καί ἐκείνου πού διψάει νερό, ἔτσι καί ὁ νοῦς τοῦ γαστρίμαργου φαντάζεται τό φαγητό, τοῦ φιλήδονου φαντάζεται μορφές γυναικῶν, τοῦ φιλάργυρου φαντάζεται τά κέρδη, τοῦ μνησίκακου τήν ἐκδίκηση ἐκείνου πού τόν λύποησε, τοῦ φθονεροῦ τήν κακοποίηση ἐκείνου πού φθονεῖ, καί τό ἴδιο συμβαίνει μέ τά ἄλλα πάθη. Διότι ὁ νοῦς, ἐνοχλούμενος ἀπό τά πάθη, κυριεύεται ἀπό τούς ἐμεπαθεῖς λογισμούς καί ὅταν εἶναι ξάγυπρνο τό σῶμα, καί κατά τόν χρόνο τοῦ ὕπνου.
Ὅταν αὐξηθεῖ μία ἐπιθυμία, ὁ νοῦς φαντάζεται κατά τή διάρκεια τοῦ ὕπνου τίς σαρκικές ἀπολαύσεις που προξενοῦν τίς ἡδονές· ὅταν πάλι αὐξηθεῖ ὁ θυμός, τότε βλέπει τά πράγματα ἐκεῖνα πού προξενοῦν φόβο. Δηλαδή οἰ ἀκάθαρτες δυνάμεις αὐξάνουν τά πάθη, παίρνοντας βοηθό τή δική μας ἀμέλεια, καί ἐρεθίζουν αὐτά. Ἀπό τό ἄλλο μέρος, οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι μειώνουν αὐτά, προτρέπεοντας μας ν' ἀσκοῦμε τίς ἀρετές.
Ὅταν τό ἐπιθυμητικό τῆς ψυχῆς δέχεται πυκνούς ἐρεθισμούς, δημιουργεῖ μέσα στήν ψυχή μία σταθερή συνήθεια φιληδονίας,
 ἐνῶ ὅταν ταράσσεται συνέχεια τό θυμικό μέρος αὐτῆς, τότε καθίσταται ὁ νοῦς δειλός καί ἄνανδρος.  

Αὐτά τά θεραπεύουν τό πρῶτο μακροχρόνια ἄσκηση νηστείας, ἀγρυπνίας καί προσευχῆς,
ἐνῶ τό δεύτερο καλωσύνη, φιλανθρωπία, ἀγάπη καί ἐλεημοσύνη.


Φιλοκαλία τῶν νηπτικῶν καί ἀσκτηικῶν,
Μάξιμος ὀ Ὁμολογητής,
Πατερικαί ἐκδόσεις "Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς",

Τον βάτραχο δεν τον πιάνεις εύκολα! Όπως ακριβώς τον πονηρό λογισμό!

Τον βάτραχο δεν τον πιάνεις εύκολα! Όπως ακριβώς τον πονηρό λογισμό!


Ι.Κ.Κορναράκη, Ομοτ.Καθηγητού  Παν/μιου
Ο όσιος Ιωάννης, συγγραφέας της Κλίμακος μας δίνει μια θαυμάσια εικόνα της συμπεριφοράς και της δράσεως του πονηρού λογισμού στον ανθρώπινο νου με την ανύποπτη και αφανή, για τον πνευματικό αγωνιστή, παρέμβασή του στην μετατροπή ενός αγαθού λογισμού σε πονηρό!
Ο λογισμός αυτός εικονίζεται στο κείμενο της Κλίμακος με την μορφή του αθώου και ουσιαστικά ακίνδυνου, στην πραγματική και φυσική του εικόνα, για την ανθρώπινη ζωή βατράχου.
Γράφει λοιπόν ο όσιος Ιωάννης:
«Μερικές φορές, καθώς αντλούσαμε νερό από τις πηγές, αντλήσαμε μαζί με αυτό, χωρίς να το καταλάβουμε, και έναν βάτραχο. Παρόμοια πολλές φορές καθώς καλλιεργούμε τις αρετές, υπηρετούμε και τις κακίες που χωρίς να φαίνονται είναι μπλεγμένες μαζί τους.

Μέθοδος Σίλβα – Silva Mind Control.

Μέθοδος Σίλβα – Silva Mind Control.

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος
 
Στις ημέρες μας διοργανώνονται σεμινάρια για την μέθοδο Σίλβα (Silva Stress Management) σε γνωστό ξενοδοχείο στην Πάτρα και διαφημίζονται στον τοπικό τύπο. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με την συγκεκριμένη μέθοδο τα εξής:

α) Ιστορία.
 
Πρόκειται για «ανθίζουσα οικογενειακή επιχείρηση» αυτό υποστηρίζει ο ίδιος ο Jοsé Silva στο βιβλίο που εξέδωσε με τον Φίλιπ Μιέλε «Έλεγχος του νου με τη Μέθοδο Σίλβα» (Αθήνα 1979, σ. 30). Ιδρύθηκε στο Laredο του Τέξας κατά το έτος 1966 και δραστηριοποιείται με διάφορα ονόματα: «Ecumenical Sοcieτy οf psychοrientοlοgy», «Self Management seminary ΡΤΥ LDΤ», «Silva internatiοnal Graduates Assοcia­tiοn» κα. Στην Ελλάδα υπάρχει η «Μέθοδος Σίλβα ΕΠΕ» και «Σύλλογοι Αποφοίτων της Μεθόδου Σίλβα» στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη και στην Κύπρο.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ CBS FULL VERSION

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ CBS FULL VERSION

Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής


Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στις μεγάλες νηστείες του έτους, θεωρεί ότι η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η αρχαιότερη και αυστηρότερη περίοδος νηστείας. 

Μαζί με τη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής υπάρχει στην Εκκλησία από την Αποστολική εποχή, όπως μπορούμε να συμπεράνουμε από αδιαμφισβήτητες ιστορικές μαρτυρίες πού έχουμε.

Περί Νηστείας - Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Περί Νηστείας - Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου



Μή  αποστρέψεις  τό πρόσωπο  σου από του παιδός  σου ότι θλίβομαι!!!

προκείμενο μ. τεσσαρακοστής


Κατήχησις εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου Ἅγιος Θεοδώρος ὁ Στουδίτης

Κατήχησις εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου Ἅγιος Θεοδώρος ὁ Στουδίτης
















Κατήχησις τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ημών αγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου

Περὶ νηστείας, καὶ ὅτι ἡ ἀληθὴς νηστεία τοῦ ἀληθινοῦ ὑποτακτικοῦ ἐστὶ τὸ κόψαι τὸ ἴδιον θέλημα.

Η έσχατη βία· ο θάνατος! Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Η έσχατη βία· ο θάνατος!
Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Η δαιμονική βία, στην προσπάθειά της να περάσει στο πνεύμα του αδαμικού ζεύγους, ως εξαιρετικά συμφέρουσα, την ιδέα της παραβάσεως της εντολής του Θεού, διαβεβαίωσε το ζεύγος αυτό, απατηλά και υποκριτικά, ότι, τρώγοντας από τον καρπό του απαγορευμένου δένδρου, δεν επρόκειτο, σε καμμιά περίπτωση, να πραγματοποιηθεί αυτό που ο Θεός τους είχε προαναγγείλει, ότι δηλ. θα πεθάνουν·
 «Ου θανάτω αποθανείσθε»! Διαβεβαίωσε η βία αυτή το αδαμικό ζεύγος!
 Ο Θεός πράγματι είχε προαναγγείλει και είχε ξεκαθαρίσει τήη πορεία των πραγμάτων στην περίπτωση, που το αδαμικό ζεύγος θα διάλεγε ως τρόπο υπαρξιακής του καταξιώσεως την αθέτηση της εντολής του· «ή δ’ αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε» .

 Ο διάβολος, ενεργώντας αντίθετα προς την διαβεβαίωση αυτή του Θεού, έπεισε τον Αδάμ και την Εύα, ότι δεν πρόκειται να πεθάνουν, εάν επιλέξουν τη βρώση του απαγορευμένου καρπού ως πλήρωση και ικανοποίηση της προσωπικής τους επιθυμίας να γίνουν θεοί εδώ και τώρα!
 «Ου θανάτω αποθανείσθε!» Δεν θα πεθάνετε!
 Όμως ήδη, η πρώτη εμπειρία του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους, αμέσως μετά την παράβαση της εντολής του Θεού, ήταν εμπειρία θανάτου!
 Η τρομακτική εμπειρία της γυμνότητας του εαυτού, από τα πνευματικά προσόντα και χαρίσματα του «κατ’ εικόνα», ήταν πράγματι εμπειρία θανάτου. Ήταν μια πικρή γεύση νεκρώσεως!
 Έτσι όλη η ύπαρξη του ανθρώπου, ο συνολικός εαυτός του, πέρασε στην αμετάκλητη βία του θανάτου, καθηλώθηκε πλέον αμετακίνητα «εν χώρα και σκιά θανάτου». Από την πρώτη στιγμή της παραβάσεως της εντολής του Θεού ενεπλάκη ο αδαμικός άνθρωπος στα αλύτρωτα δεσμά της εσχάτης βίας, της κυριαρχίας του κράτους του θανάτου!

Τό ἐνδιαφέρον τοῦ Χρυσοστόμου γιά τούς νέους Ἰωὴλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)

Τό ἐνδιαφέρον τοῦ Χρυσοστόμου γιά τούς νέους
Ἰωὴλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)










1.
Εἰσαγωγικά

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στά πολυπληθῆ ἔργα του πολλές φορές κάνει λόγο γιά τούς νέους. Ἔχει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς πού ἀφοροῦν τή νεότητα καί ἀναφέρεται συχνά στίς διάφορες ἐκδηλώσεις τῶν νέων. Ἄς ἀναφέρουμε γενικές ἐπισημάνσεις τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου γιά τήν ἡλικία τῆς νεότητος.

Λέγει π. χ. πὼς ὁ πνευματικός ἀγώνας εἶναι πάντοτε ἴδιος σέ ὅλες τίς ἡλικίες. Δέν ὑπάρχει ἡλικία πού νά μήν ἔχει ἀγώνα καί ἱδρῶτες καί πόνους. Ἡ ἔνταση τοῦ ἀγῶνος ὅμως εἶναι διαφορετική σέ κάθε ἡλικία. Μπορεῖ κάποιος νά δεῖ νέους νά ἀγωνίζονται μέ συνέπεια καί γέροντες νά ζοῦν μέσα στά πάθη τους «Μή τοίνυν μηδείς προβαλλέσθω μήτε νεότητα μήτε γῆρας εἰς ἀπολογίαν ραθυμίας· ἐπεί καί νῦν πολλοί παρ' ἡμῖν νέοι τό πνευματικόν τοῦτο πληροῦσι θέατρον, οἱ δέ γεγηρακότες ἐν ἱπποδρομίαις ἀσχημονοῦσι· ἕτεροι δ' αὖ πάλιν γέροντες μετά τῆς πολιᾶς καί τῇ ἀκροάσει κοσμοῦνται, νέοι δέ τήν νεότητα διά τῆς θεωρίας τῆς ἐκεῖσε ἀλογωτέραν κατασκευάζουσιν...»( PG 63, 518). Ἀναφέρει μάλιστα τούς τρεῖς παῖδες πού κατεπάτησαν τήν κάμινον, ὅταν «νέοι σφόδρα καί μειράκια ἦσαν κομιδῇ » ( ὅπ.π. ).

Η δύναμη των ειδωλολατρικών θεών: Η επίθεση του Ινδουϊσμού στο Χριστιανισμό- υπερβατικός διαλογισμός-«Χριστιανική γιόγκα»

. Η δύναμη των ειδωλολατρικών θεών:
Η επίθεση του Ινδουϊσμού στο Χριστιανισμό- υπερβατικός διαλογισμός-
«Χριστιανική γιόγκα»

-Ανώνυμης συγγραφέως που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία

Όλοι οι Θεοί των εθνών είναι δαιμόνια.
Ψαλμός 95:5

Το ακόλουθο άρθρο προέρχεται από την εμπειρία μιας γυναίκας η οποία, αφού τέλειωσε το Γυμνάσιο σε ένα Ρωμαιοκαθολικό γυναικείο μοναστήρι, εξάσκησε τον Ινδουϊσμό για 20 χρόνια ώσπου τελικά, με τη χάρη του Θεού, μεταστράφηκε στην Ορθόδοξη πίστη, βρίσκοντας το τέλος της έρευνάς της για την αλήθεια στη Ρωσική Εκκλησία. Τώρα κατοικεί στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ. Μακάρι τα λόγια της να χρησιμεύσουν για να ανοίξουν τα μάτια εκείνων των Ορθοδόξων που μπορεί να έχουν τον πειρασμό να ακολουθήσουν τους τυφλούς «φιλελεύθερους» θεολόγους που τώρα κάνουν την εμφάνισή τους ακόμα και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και των οποίων η απάντηση στην επίθεση της νεοειδωλολατρίας στην Εκκλησία του Χριστού είναι να αρχίσουμε «διάλογο» με τους μάγους και να λατρέψουμε μαζί τους τους πραγματικούς θεούς των παγανιστών.

1. Τα θέλγητρα του Ινδουϊσμού

Ήμουν μόλις 16 χρόνων όταν δύο γεγονότα άλλαξαν την πορεία της ζωής μου. Πήγα στο Δομινικανό Καθολικό γυναικείο μοναστήρι του αγίου Ραφαήλ και συνάντησα για πρώτη φορά το Χριστιανισμό. Την ίδια χρονιά συνάντησα τον Ινδουϊσμό στο πρόσωπο ενός Ινδού μοναχού, ενός Swami, ο οποίος έγινε σύντομα ο γκουρού, ή δάσκαλός μου. Μια μάχη είχε αρχίσει, αλλά δεν ήμουν ικανή να το καταλάβω για είκοσι χρόνια σχεδόν.
Στο μοναστήρι διδάχτηκα τις βασικές αλήθειες του Χριστιανισμού. Εδώ βρίσκεται η δύναμη του ταπεινού και μια παγίδα για τον υπερήφανο. Ο άγιος Ιάκωβος έγραψε αληθινά: «Ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερηφάνους, και δίνει χάρη στους ταπεινούς» (Ιάκ. 4:6).

Οι «μονοθεϊστικές» θρησκείες: Έχουμε τον ίδιο Θεό με τους μη Χριστιανούς;

Οι «μονοθεϊστικές» θρησκείες:
Έχουμε τον ίδιο Θεό με τους μη Χριστιανούς;

π. Βασιλείου Σακκά

«Οι Εβραίοι και οι Ισλαμικοί λαοί, και οι Χριστιανοί… αυτές οι τρεις εκφράσεις του ίδιου μονοθεϊσμού, μιλούν με τις αυθεντικότερες και αρχαιότερες, κι ακόμα με τις τολμηρότερες και πειστικότερες φωνές. Γιατί να μην είναι δυνατό, το όνομα του ίδιου Θεού, αντί να προκαλεί αδιάλλακτη εναντιότητα, να οδηγεί μάλλον σε αμοιβαίο σεβασμό, κατανόηση και ειρηνική συνύπαρξη: Δεν θα έπρεπε η αναφορά στον ίδιο Θεό, στον ίδιο Πατέρα, χωρίς προκαταλήψεις στη θεολογική συζήτηση, να μας οδηγήσει μάλλον να ανακαλύψουμε μια μέρα αυτό που είναι τόσο προφανές, αλλά και τόσο δύσκολο – ότι είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Πατέρα κι ότι γι’ αυτό είμαστε όλοι αδέλφια;»Πάπας Παύλος ο 6ος, La Croix, 11 Αυγ. 1970

Την Πέμπτη 2 Απριλίου 1970, μια μεγάλη θρησκευτική εκδήλωση έλαβε χώρα στη Γενεύη. Μέσα στο πλαίσιο εργασιών της δεύτερης Συνδιάσκεψης του «Συνδέσμου Ενωμένων Θρησκειών», οι αντιπρόσωποι δέκα μεγάλων θρησκειών είχαν προσκληθεί να συγκεντρωθούν στον καθεδρικό ναό του αγίου Πέτρου. Αυτή η «κοινή προσευχή» βασιζόταν στο ακόλουθο κίνητρο: «Οι πιστοί όλων αυτών των θρησκειών είχαν προσκληθεί να συνυπάρξουν στη λατρεία του ίδιου Θεού!» Ας δούμε αν αυτός ο ισχυρισμός είναι έγκυρος στο φως της Αγίας Γραφής.

Ο «διάλογος με τις μη χριστιανικές θρησκείες»

Ο «διάλογος με τις μη χριστιανικές θρησκείες»


Η εποχή μας είναι μια πνευματικά ανισόρροπη εποχή, στην οποία πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί βρίσκονται «κυμαινόμενοι και παρασυρόμενοι από κάθε άνεμο της διδασκαλίας, μέσα στη δολιότητα των ανθρώπων, μέσα στην πανουργία τους προς το σκοπό της μεθοδικής παραπλάνησης» (Εφεσ. 4:14). Φαίνεται πραγματικά να έχει έρθει ο καιρός όπου οι άνθρωποι «δεν θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία, αλλά θα συσσωρεύσουν δασκάλους σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, επειδή θα αισθάνονται γαργαλισμό στ’ αυτιά τους, και από μεν την αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή τους, θα τραπούν δε προς τους μύθους.» (Β’ Τιμοθ. 4:3-4).
Διαβάζει κανείς με κατάπληξη για τις τελευταίες πράξεις και διακηρύξεις του Οικουμενιστικού κινήματος. Στο πιο λεπτό επίπεδο, Ορθόδοξοι θεολόγοι που αντιπροσωπεύουν την αμερικανική διαρκή Συνδιάσκεψη Ορθοδόξων Επισκόπων και άλλα επίσημα Ορθόδοξα Σώματα διεξάγουν «διαλόγους» με Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες κι εκδίδουν «κοινά ανακοινωθέντα» με θέματα όπως η Θεία Ευχαριστία, η πνευματικότητα, και τα παρόμοια – χωρίς καν να

Διδαχές του Αββά Ζωσιμά

Διδαχές του Αββά Ζωσιμά




Έλεγε  ο μακάριος:
1. Ρωτήθηκα πώς πρέπει να συγκρατεί κανείς το θυ­μό του. Και αποκρίθηκα, πως η αρχή της συγκρα­τήσεως του θυμού είναι να μη μιλάει κανείς όταν τα­ράζεται. Γι’ αυτό ο αββάς Μωϋσής δεν αντιμίλησε όταν τον πρόσβαλαν με τα λόγια “Τί θέλει κι έρχε­ται και τούτος ο αράπης ανάμεσα μας;”, αλλά είπε: “Αν και ταράχθηκα, όμως δεν μίλησα”. Στη δεύτε­ρη όμως προσβολή όχι μόνο δεν ταράχθηκε, μα τα έ­βαλε και με τον εαυτό του, λέγοντας: “Καρβουνόπετσε, μαύρε, καλά σου κάνανε! Αφού δεν είσαι άνθρω­πος, τί έρχεσαι κι ανακατεύεσαι με τους ανθρώπους;”.

2. Αλλά εμείς, επειδή πνευματικά είμαστε πολύ χαμηλά και από την πολλή μας αμέλεια δεν μπο­ρούμε να φτάσουμε ούτε στων αρχαρίων τη διαγωγή, νομίζουμε πως οι εντολές είναι βαριές κι ανεφάρμο­στες. Γιατί το να ταράζεται κανείς και να μη μιλάει δεν είναι γνώρισμα των τελείων αλλά των αρχα­ρίων. Ενώ είναι βέβαια μεγάλο πράγμα το να μην ταράζεται κανείς καθόλου, σύμφωνα με τον άγιο προ­φήτη, που είπε «ητιμάσθην και ουκ εταράχθην». Εμείς όμως ούτε καν να βάλουμε αρχή δεν επιζη­τούμε, ούτε προαίρεση τέτοια δείχνουμε, έτσι που να ελκύουμε και τη χάρη του Θεού σε βοήθειά μας. Αλλά κι αν φαίνεται πως δείχνουμε κάποια προαίρεση, είναι τόσο νωθρή και ασήμαντη, που δεν αξίζει να πάρει οποιοδήποτε αγαθό από το Θεό.

Άνθρωπος και Περιβάλλον κατά τον Μέγα Βασίλειο

Άνθρωπος και Περιβάλλον κατά τον Μέγα Βασίλειο 

Ο κακώς εννοούμενος ανθρωποκεντρισμός, ο οποίος θεωρεί τον άνθρωπο ως το κέντρο του της κτίσεως με κριτήρια εκμεταλλευτικά και καταναλωτικά, βρίσκεται στην ρίζα του οικολογικού προβλήματος το οποίο στις μέρες μας το βλέπουμε να εξελίσσεται σε παγκόσμια οικολογική κρίση. Συνήθως οι προτάσεις για διέξοδο από αυτήν την κρίση στοχεύουν στην αναζήτηση ευθύνης και στην αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο ατομικό και στο συλλογικό επίπεδο. Μία πιο προσεκτκή  ματιά μας αποκαλύπτει ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Μέσα από την διεισδυτική ερμηνευτική ματιά του Μεγάλου Βασιλείου στην Εξαήμερο δημιουργία μπορεί κανείς να ανακαλύψει τις αρχές της σωστής σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος.
Με αφορμή τα μεγάλα οικολογικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής και όντας, κατά γενική ομολογία στο κατώφλι μιας οικολογικής κρίσης, γίνεται σήμερα πολύς λόγος για τις σχέσεις του ανθρώπου με το περιβάλλον. Μας χωρίζουν κάτι λιγότερο από δεκαεπτά αιώνες από την εποχή του Μεγάλου Βασιλείου και λίγα πράγματα στον πλανήτη μας θυμίζουν πλέον το φυσικό περιβάλλον εκείνης της εποχής. Γεννιέται έτσι εύλογα το ερώτημα: Τι μπορεί να μας πει κάποιος που έζησε τον 4ο αιώνα για τις σχέσεις του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον στον εικοστό πρώτο, ακόμη και αν πρόκειται για τον πανεπιστήμονα πατέρα της Εκκλησίας, τον Μέγα Βασίλειο;

Η ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ

Η ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ

Γράφει ο Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος, εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς
Ὁ χρόνος γυρίζει καί φεύγει. Καί μαζί μέ τόν χρόνο γερνᾶμε καί φεύγουμε κι ἐμεῖς. Κάθε χρόνο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει αὐτή τή ρευστότητα καί τήν παροδικότητα τῶν ἐπιγείων πραγμάτων, ἐπαναλαμβάνει τόν ἑόρτιο κύκλο, ἐπισημαίνοντας ὅτι, ἐάν δέν μποῦμε μέσα στόν σωτηριώδη χρόνο, ἐάν δέν ἐνταχθοῦμε μέσα στό γεγονός τῆς Θείας Οἰκονομίας, αὐτός ὁ χρόνος μέσα, στόν ὁποῖο ζοῦμε, δέν ἔχει καμμία σημασία. Μερικές φορές, μάλιστα, εἶναι καί ἐπικίνδυνος, ἄν δέν τόν ἀξιοποιήσουμε καταλλήλως.

Νά, λοιπόν, πού καί φέτος ξαναβρισκόμασθε στήν περίοδο τοῦ κατανυκτικοῦ Τριωδίου. Αἰῶνες ἐπί αἰώνων ἑορτάζουμε τήν περίοδο αὐτή τοῦ Τριωδίου. Καί ἐπί τόσους αἰῶνες ἐπισημαίνεται ὄτι θά πρέπει νά προσπαθήσουμε ὅλοι μας, ὅλοι ὅσοι ἔχουμε σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, ὅλοι ὅσοι ἔχουμε λάβει τό ἅγιον Βάπτισμα, νά ἐγκαταλείψουμε τίς κοσμικές συνήθειες, νά ἀποκρούσουμε τίς πονηρίες καί μεθοδίες τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ἰδιαίτερα τίς ἡμέρες αὐτές ἐπιτίθεται, δρᾶ καί ἐνεργεῖ περισσότερο. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἐπιθυμεῖ νά μᾶς προετοιμάσει γιά τόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Καί βάζει αὐτές τίς τρεῖς πρῶτες ἑβδομάδες τοῦ Τριωδίου (τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου, τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, τῆς Δευτέρας Παρουσίας καί τῆς Κρίσεως), εἰς τρόπον ὥστε νά μήν μᾶς φανεῖ πολύ δύσκολος ὁ ἀγώνας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀλλά σιγά-σιγά νά συνηθίσουμε σ’αὐτόν τόν ἀγώνα, ἀκούγοντας τά ἀναγνώσματα, τούς κατανυκτικούς ὕμνους καί τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας.

Το πρόσωπο τού Ιησού Χριστού στις αιρέσεις, την ιστορία και την Εκκλησία

Το πρόσωπο τού Ιησού Χριστού στις αιρέσεις, την ιστορία και την Εκκλησία





Τού Μιχαήλ Γ. Χούλη
Θεολόγου καθηγητή


 1. Ο Ιησούς ως ‘σημείον αντιλεγόμενον’


Όταν κάποτε ο Ιησούς αναρωτήθηκε μπροστά στους μαθητές του, λέγοντας «άραγε, όταν έλθει ο Υιός του Ανθρώπου (για να αποδώσει δικαιοσύνη), θα βρει την (ζωντανή) πίστη πάνω στη γη;» (Λουκ. 18,8), ασφαλώς γνώριζε καλά ότι ο ίδιος ήταν, είναι και θα είναι ‘σημείον αντιλεγόμενον’ (Λουκ. 2,34), δηλαδή σημείο αντιλογίας, διαφωνίας και κρίσης μεταξύ των ανθρώπων, αφού πάνω στον Ιησού Χριστό -ως άξονα, κέντρο και βάση της ιστορίας- και στο τι εκείνος εκφράζει και εκπροσωπεί, στέκεται διαχρονικά όλη η ανθρωπότητα, αντλώντας νόημα και σκοπό από αυτό ακριβώς το ερώτημα.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ! ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟ ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ!
ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟ ΠΑΛΑΙΟ  ΚΑΙ ΝΕΟ
Εδώ και τρία περίπου χρόνια είχα ασπαστεί την αρειανική εκδοχή του Ιησού Χριστού και είχα απορρίψει την παραδοσιακή θέση της Τριάδας και της θεότητας του Χριστού ως μη βιβλικές. Επειδή έβρισκα πολλά εδάφια να φαίνεται ότι συγκρούονται με το τριαδικό δόγμα, η έρευνά μου με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς δεν είναι Θεός και ότι μόνο ο Πατέρας είναι Θεός και ο μόνος αληθινός Θεός. Γι’ αυτό δημοσίευσα και το άρθρο κατά της θεότητας του Χριστού στο τεύχος Νο10. ΄Ημουν απόλυτα πεπεισμένος ότι είχα δίκαιο. Όμως ο Θεός έκανε ένα έργο στη καρδιά μου, ώσπου κατάλαβα τα κενά του Αρειανισμού καθώς και τις αντιφάσεις του σε σύγκριση με την βιβλική διδασκαλία. Θα δείτε σε αυτό το άρθρο, τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψα τον Αρειανισμό.

Η κοινωνική φύση της ασκητικής ησυχίας. Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Η κοινωνική φύση της ασκητικής ησυχίας.
 Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Είναι αλήθεια ότι η σκληρή θέση του ασκητού μπροστά στην ανθρώπινη συντυχία προκαλεί μια ποικιλία αντιφατικών και «αναπληρωματικών» αντιδράσεων μέσα στον ψυχικό κόσμο του τεχνολογικού ανθρώπου της εποχής μας!

ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ


ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ  ΤΟΥ  ΝΕΟΥ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ





Τῆς Μελλούσης Κρίσεως (Ματθ. 25, 31-46) Anthony Bloom

Τῆς Μελλούσης Κρίσεως (Ματθ. 25, 31-46) Anthony Bloom



Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σήμερα, στὴν διαδικασία τῆς προετοιμασίας γιὰ τὴν Σαρακοστή, φθάσαμε στὸ τελευταῖο στάδιο: ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν κρίση. Ἂν δώσουμε προσοχὴ σ’ αὐτό, προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα (ἡ πνευματική μας κατεύθυνση θάναι στὸ χέρι μας), γιατί τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Συγχώρησης.

Η επίθεση του Ινδουϊσμού στο Χριστιανισμό.

Η επίθεση του Ινδουϊσμού στο Χριστιανισμό.

 
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ SERAPHIM ROSE
Ανώνυμης συγγραφέως, που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία. 
Όλοι οι Θεοί των εθνών είναι δαιμόνια.
(Ψαλμός 95:5)

Το ακόλουθο άρθρο προέρχεται από την εμπειρία μιας γυναίκας η οποία, αφού τέλειωσε το Γυμνάσιο σε ένα Ρωμαιοκαθολικό γυναικείο μοναστήρι, εξάσκησε τον Ινδουϊσμό για 20 χρόνια ώσπου τελικά, με τη χάρη του Θεού, μεταστράφηκε στην Ορθόδοξη πίστη, βρίσκοντας το τέλος της έρευνάς της για την αλήθεια στη Ρωσική Εκκλησία...
Τώρα κατοικεί στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ.
Μακάρι τα λόγια της να χρησιμεύσουν για να ανοίξουν τα μάτια εκείνων των Ορθοδόξων που μπορεί να έχουν τον πειρασμό να ακολουθήσουν τους τυφλούς «φιλελεύθερους» θεολόγους που τώρα κάνουν την εμφάνισή τους ακόμα και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και των οποίων η απάντηση στην επίθεση της νεοειδωλολατρίας στην Εκκλησία του Χριστού είναι να αρχίσουμε «διάλογο» με τους μάγους και να λατρέψουμε μαζί τους τους πραγματικούς θεούς των παγανιστών. 
 

Μπροστά στον εαυτό μας..!Ιωάννου Κορναράκη

Μπροστά στον εαυτό μας..!Ιωάννου Κορναράκη

Η εμφάνιση και η πρόοδος τις ψυχολογίας του ασυνειδήτου (Βάθους) υπήρξε αναμφίβολα πολυσήμαντη. Όμως είναι γεγονός ότι κάθε αντικειμενικός ερευνητής ημπορεί να παραλεχθεί σαν βασική κατεύθυνση της ψυχολογίας αυτής την αποκάλυψη της ποιότητος και του περιεχομένου της ανθρώπινης προσωπικότητος.
Ήδη έγινε λόγος για την σπηλιά των ενστικτικών τεράτων, που η ψυχολογία του Βάθους απεκάλυψε. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για «τέρατα» που ενσαρκώνουν απλώς ανθρώπινα πάθη. Κάθε ανθρώπινο, όσο «απάνθρωπο» κι αν είναι, μένει ανθρώπινο. Τα ανθρώπινα πάθη, όπως τα γνώριζε ο άνθρωπος προ της εμφανίσεως της ψυχολογίας του Φρόυδ, ήσαν πάντοτε στα μέτρα της ανθρώπινης αδυναμίας και ποταπότητος. Σαν πάθη ήσαν πάντοτε μιαρά και μισητά, αλλα ήσαν απλώς ανθρώπινα πάθη γιατί είχαν την αιτία τους στην ανθρώπινη αδυναμία.

Γιατί ο Θεός επιτρέπει το θάνατο νηπίων;

Γιατί ο Θεός επιτρέπει το θάνατο νηπίων;



 Πολλοί αναρωτιούνται για το λόγο που ο Θεός επιτρέπει το θάνατο νηπίων, καθώς είναι τόσο αθώα για να υποστούν κάτι τέτοιο τόσο πρόωρα! Και τέτοιες απορίες είναι λογικές όταν έχουμε προσηλωμένο το βλέμμα μας στον παρόντα αιώνα μόνο. Αν όμως πάψουμε να βλέπουμε τα πράγματα τόσο υλιστικά, και αναλογιστούμε ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά ένα μόνο στάδιο στην αιώνια πορεία των αθανάτων ψυχών μας, όλες σχεδόν οι απορίες λύνονται…

Η προσωπικότητα του πονηρού λογισμού Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Η προσωπικότητα του πονηρού λογισμού

Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης
Η προσωπικότητα του πονηρού λογισμού
Ο πονηρός λογισμός, ως εργαλείο πειρασμικό και προσωπείο του διαβόλου, δέχεται στα πατερικά κείμενα τους εξής ανθρώπινους χαρακτηρισμούς. Ονομάζεται:
α) Κλέπτης. Κατά τον άγιο Μάξιμο είναι κλέπτης όχι μόνο γιατί παραπλάνησε τον Αδάμ, αλλά γιατί, έκτοτε, «κλέπτει της ψυχής την όλην έφεσιν» προς τον Θεό, και μας απομακρύνει της θείας αγάπης του.
β) Απατεώνας. Επειδή εξαπατά τους ανθρώπους, προκειμένου να τους παγιδεύσει στην αμαρτωλή πράξη. Ο δε όσιος Νείλος ο Ασκητής θα σημειώσει σχετικά· «απάτη γαρ εστί αληθώς πόσα συναρπαγή του εχθρού δια της αθρόας προσβολής».
γ) Δόλιος. Τη δολιότητα του πονηρού πνεύματος την παρουσιάζει ως έξης ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. «Όταν ο πονηρός λογισμός θέλει να ωθήσει στην πορνεία τον άνθρωπο, του παρουσιάζει τον Θεό ως φιλάνθρωπο, επειδή συγχωρεί εύκολα την αμαρτία. Μετά όμως την διάπραξη της αμαρτίας, ο πονηρός λογισμός ονομάζει τον Θεό δικαιοκρίτη και αυστηρό. Με τη δολιότητα αυτή, σημειώνει ο όσιος Ιωάννης, προσπαθεί να καταποντίσει τον αμαρτωλό στην αμαρτία»!

Η δαιμονική τελεσιουργία ως «λειτουργία προσώπου» Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης

Ιωάννης Κορναράκης: "Ψυχολογική εμβάθυνση στην παραβολή του ασώτου"

Ιωάννης Κορναράκης: "Ψυχολογική εμβάθυνση στην παραβολή του ασώτου"

Η παραβολή του Ασώτου εκτιμάται ιδιαιτέρως υπό του πληρώματος εν γένει της Εκκλησίας. Η ευσπλαγχνία και η απεριόριστος αγάπη του ουρανίου Πατρός προς τον αμαρτωλόν άνθρωπον, η τονιζομένη μεγαλειωδώς εις την όλην ευαγγελικήν περικοπήν, προκαλεί έντονον αίσθησιν εις τας ψυχάς των πιστών.
Λόγω δε της τοιαύτης εντυπώσεως, την οποίαν η παραβολή του Aσώτου δημιουργεί, εξισούται αύτη, ως γνωστόν, πολλάκις πλήρως προς το λοιπόν περιεχόμενον της Αγίας Γραφής. Ούτως αναγνωρίζεται ότι η παραβολή αύτη είναι μεστή σωτηριολογικών νοημάτων και ότι εν αυτή εύρηται συμπεπυκνωμένη η όλη χριστιανική διδασκαλία περί της σωτηρίας του ανθρώπου δια της εν Χριστώ Θείας Αποκαλύψεως.

Αλλ' επίσης και εκ της επόψεως των ψυχολογικών διαδικασιών η παραβολή του Ασωτου αποτελεί ασφαλώς ανεξάντλητον μεταλλείον. Επί τη βάσει οιασδήποτε ψυχολογικής θεωρίας, αντιμετωπιζούσης την ψυχικήν υπόστασιν μετά της οφειλομένης εΙς αυτήν αξιοπρέπειας και αν ερευνήσει τις το κείμενον της παραβολής ταύτης, θα επισημάνη πλούτον και ποικιλίαν ψυχικών διαδικασιών, δι' ων διαφωτίζεται πως το σχήμα της πτώσεως του ανθρώπου εις την αμαρτίαν και της επιστροφής αυτού εις τον Θεόν. Το θέμα δηλονότι ή το πρόβλημα, το οποίον η παραβολή απεικονίζει, είναι πάντοτε πνευματικόν. Το γενικόν σχήμα της συμπεριφοράς του Ασώτου υιού αλλά και του πρεσβυτέρου αφορά εις την πνευματικήν υπόστασιν και ζωήν αυτών.

Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΤΡΙΑΣ

Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΤΡΙΑΣ
Κάλλιστος Γουέαρ, Επίσκοπος Διοκλείας

Απόσπασμα από το βιβλίο
Ο Ορθόδοξος Δρόμος
Έκδοση: Επτάλοφος AE

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς αγία, δόξα σοι.
(Προσευχή του Αγ. Ιωαννικίου)
Άναρχε άκτιστε Τριάς, αμέριστε Μονάς, η τρία ούσα και εν Πατήρ, Υιός και Πνεύμα, εις ο Θεός, προσδέχου τον ύμνον, εκ των πηλίνων γλωσσών, ως εκ στομάτων φλογερών. (
Από το Τριώδιο)
Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΑΓΑΠΗ

«Πιστεύω εις ένα Θεόν»: έτσι βεβαιώνουμε στην αρχή του «Πιστεύω». Αλλ' αμέσως μετά συνεχίζουμε για να πούμε πολύ περισσότερ' απ' αυτό. Πιστεύω, συνεχίζουμε, σ' ένα Θεό που είναι ταυτόχρονα τρεις, Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Υπάρχει μέσα στο Θεό πραγματική διαφοροποίηση αλλά και αληθινή ενότητα. Ο Θεός των Χριστιανών δεν είναι μόνο μία μονάδα αλλά μία ένωση, όχι μόνο ενότητα αλλά και κοινότητα. Υπάρχει μέσα στο Θεό κάτι ανάλογο προς την «κοινωνία». Δεν είναι ένα πρόσωπο μόνο του, που αγαπάει μόνο τον εαυτό του, δεν είναι μία μονάδα που αυτοπεριέχεται ή «Ο Ένας». Είναι ενότητα τριών: τρία ίσα πρόσωπα, που το καθένα κατοικεί μέσα στ' άλλα δύο με τη δύναμη μιας αέναης κίνησης αμοιβαίας αγάπης. Amo ergo sum, «Αγαπώ γι' αυτό υπάρχω»: ο τίτλος του ποιήματος της Kathleen Raine μπορεί να χρησιμέψει σαν ένα υπόδειγμα για το Θεό -την Αγία Τριάδα. Κάτι που ο Shakespeare λέει σχετικά με την αγάπη δύο ανθρώπων θα μπορούσε ν' αποδοθεί επίσης και στη θεϊκή αγάπη των αιωνίων Τριών:
Έτσι αγαπούσαν, σαν η αγάπη μέσα στο ζευγάρι να μην είχε παρά στο ένα την ουσία• οι δυό τους διαφορετικοί, αδιαίρετοι ωστόσο ο αριθμός ήταν νεκρός εκεί, μέσ' στην αγάπη!

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

Πρεσβυτέρου Εὐθυμίου Μουζακίτου
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
Βυθοῦ  ἀνεκάλυψε  πυθμένα…Ἒκρυψεν  ἂρδην  ὑδατόστρωτος  τάφος
(Καταβασίες τῶν Φώτων, προτυπώσεις τῆς τοῦ Χριστοῦ Βαπτίσεως)

Εἶναι δόγμα ἀναντίρρητον τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ὃτι ὁ θάνατος τοῦ Ιησοῦ Χριστοῦ ἐστάθη ἓνα ἀναγκαῖον μέσον διά τήν σωτηρίαν ὃλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. .Τύπος τοῦ Δεσποτικοῦ θανάτου ἐνεργεῖται εἰς τό μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος, διά τῶν ἐν αὐτῶ τελουμένων τριῶν καταδύσεων. (Ἁγ. Νικοδήμου Πηδάλειον σελ63)
Σὲ ὅλα τὰ λεξικὰ τῆς Ἀρχαίας καὶ τῆς Νέας Ἑλληνικῆς γλώσσας, Βαπτίζω ἢ καταδύω σημαίνει βουτώ, δύω, βυθίζω, καταβυθίζω, κατεβαίνω κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τοῦ νερού ἢ τῆς θάλασσας.
Ἡ πλήρης κάλυψη τοῦ βαπτιζομένου μέσα στό ἁγιασμένο νερό τοῦ βαπτίσματος εἰκονίζει καί πραγματοποιεῖ τή συμμετοχή του στήν εἰς ᾍδου κάθοδο μετά τοῦ Χριστοῦ, ὅπου καί ξηραίνεται τό προπατορικό ἁμάρτημα καί τήν ἐπίσης λαμπρή καί  ἔνδοξη συνανάστασή του μετά τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Από Ραβίνος Ορθόδοξος

Από Ραβίνος Ορθόδοξος
Παύλου Φωτίου
Τέως Ραβίνου της Ισραηλινής κοινότητος Άρτης

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Από το έτος 1930 περίπου διάβαζα την Αγίαν Γραφήν εις την Εβραϊκήν γλώσσαν, όσον και εις την Ελληνικήν. Αφού όμως πέρασε καιρός και εν τω μεταξύ ανέλαβον και ως επίτροπος της Συναγωγής μας είχα την ευκαιρία να διαβάζω περισσότερον αυτής και να κατανοώ και περισσότερα. Εκεί πάντος που εδυσκολευόμην ήτο το πρόσωπον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Εις το σημείον αυτό συναντούσα δυσκολίαν να διακρίνω εις τους προφήτας, τους ψαλμούς και την πεντάτευχον τον Μεσσίαν Ιησούν.

Η πρώτη Άλωση της Πόλης από τούς Φράγκους πριν 800 χρόνια

Η πρώτη Άλωση της Πόλης από τούς Φράγκους πριν 800 χρόνια


Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνού Καθηγητού Πανεπιστημίου


          ΑΝ η 29η Μαΐου είναι ημέρα πένθους για τον Ελληνισμό, διότι φέρνει στη μνήμη μας την Άλωση της Πόλης από τούς Οθωμανούς το 1453, άλλο τόσο αποφράς είναι για το Γένος μας και η 13η Απριλίου, διότι κατ' αυτήν έπεσε η Πόλη το 1204 στους Φράγκους. Το δεύτερο γεγονός δεν υστερεί καθόλου σε σημασία και συνέπειες έναντι τού πρώτου. Αυτή είναι σήμερα η κοινή διαπίστωση της ιστορικής έρευνας. Από το 1204, η Πόλη, και σύνολη η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης, δεν μπόρεσε να ξαναβρεί την πρώτη της δύναμη. Το φραγκικό χτύπημα εναντίον της ήταν τόσο δυνατό, πού έκτοτε η Κωνσταντινούπολη ήταν «μια πόλη καταδικασμένη να χαθεί» (Ελ. Αρβελέρ).


Αξίζει, συνεπώς, μια θεώρηση τού γεγονότος αυτού, έστω και στα περιορισμένα όρια ενός άρθρου.

Η Π.Δ. περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: Χριστολογικά χωρία, μεσσιανικές προφητείες

Η Π.Δ. περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:
Χριστολογικά χωρία, μεσσιανικές προφητείες


Λεωνίδου Ι Φιλιππίδου
Καθηγητού και Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών

Αυτός ο Κύριος αποκάλυψε, ότι ‘'οι Γραφές (δηλαδή η Π.Δ.), μαρτυρούν για Αυτόν''[i] και ότι ο Μωυσής έγραψε για Αυτόν και έτσι ‘'όσοι εκ των Ιουδαίων απιστούν είναι αναπολόγητοι ενώπιον του Θεού''[ii] και ότι ο Αβραάμ ‘'αναγάλλιασε στη σκέψη πως μπορεί να δει τις δικές μου ημέρες τις είδε και χάρηκε''[iii]. Δι' αυτών ο Κύριος αναφέρεται προφανώς στην παγκόσμια σωτηρία για την οποία είχε λάβει υπόσχεση ο Αβραάμ.

Στην συνέχεια δε ο Κύριος δηλώνει για τον εαυτό Του στους Ιουδαίους: ‘'Σας βεβαιώνω πως πριν γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ υπάρχω''[iv]. Κατ' εκείνη δε τη μεγάλη προ του πάθους προσευχή Του, λέγει απευθυνόμενος προς τον Πατέρα· ‘'με αγάπησες προτού να δημιουργηθεί ο κόσμος''[v], παρουσιάζοντας τον εαυτό Του ως τον συναΐδιο προαιώνιο Λόγο, τον συνάναρχο Λόγο με τον Πατέρα και το Πνεύμα, τον εκ Παρθένου γεννηθέντα για την σωτηρία μας, όπως θριαμβευτικά ψάλλει η Αγία Εκκλησίας μας.

Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης

Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης

Άκουσε τι λέγει ο Σολομώντας, που γνώρισε τα παρόντα πράγματα· «έχτισα», λέγει, «για τον εαυτό μου σπίτια, φύτεψα κήπους και παραδείσους, αμπελώνες και πισίνες με νερά, απέκτησα χρυσό και άργυρο, όρισα να μου τραγουδούν τραγουδιστές και τραγουδίστριες, απέκτησα πρόβατα και βόδια» (Εκκλ. 2, 4-8).

Πραγματικά κανένας δεν έκαμε τόσο τρυφηλή ζωή, κανένας δεν υπήρξε τόσο ένδοξος, κανένας τόσο σοφός, κανένας τόσο άρχοντας, κανένας δεν είδε τα πράγματα να συμβαίνουν τόσο πολύ όπως τα ήθελε αυτός. Τι λοιπόν; Τίποτε από αυτά δεν ωφελήθηκε· αλλά τι λέγει μετά από όλα αυτά; «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1, 2). Όχι απλώς ματαιότητα, αλλά σε υπερβολικό βαθμό;

ΟΙ ΑΓΙΑ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙ 2-2-2014

ΟΙ ΑΓΙΑ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙ  2-2-2014

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ , ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΟΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ , ΕΙΣ ΑΠΟΣΤΌΜΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ  ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΩΝ ΝΕΟ-ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΩΝ , ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΖΑΝΗ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΟΤΙ ΑΛΛΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 2014 ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ  2014 ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ



Η εκκλησία της Ελλάδος και τα πατριαρχεία είναι εκκλησιές χριστού ??

Η  εκκλησία της  Ελλάδος  και τα πατριαρχεία είναι εκκλησιές  χριστού ??



Όχι  δεν είναι !!!! είναι  εκκλησίες  του  αντίχριστου  οικουμενισμού  !!!
Διότι  ανήκουν  στην σατανική  εταιρία  του  παγκοσμίου  συμβουλίου  των  εκκλησιών!!
Και  όπως  ο οικουμενισμός  είναι  αίρεση  έτσι  και  αυτοί  που  ανήκουν  στις  εκκλησίες  που  συμμετέχουν  σε  αυτόν  είναι  αιρετικοί !!! και οι πιστοί  που ανήκουν  σε αυτές  το  ίδιο  , όσο  και πικρό  και  άσχημο  ακούγεται  αυτό  είναι  η φρικτή  πραγματικότητα!!!!!
Και σαν αιρετικοί  δεν  έχουν  ούτε  μυστήρια  ούτε  ιεροσύνη  ούτε  θεια  χάρη  ούτε  και σωτηρία  της ψυχής τους!!!
Ας  κλάψουμε  ας θρηνήσουμε  και ας παρακαλέσουμε  τον  πανάγαθο θεό  να φώτιση όσους  από του καλοπροαίρετους  και  εν αγνεία  βρισκόμενους  στην  παναίρεση  του  νέο-ημερολογιτικού  αλλά  και του  παλαιο-ημερολογιτικού  οικουμενισμού,  αδελφούς,  φίλους,  συγγενείς,  και  συνανθρώπους  μας  να τους  φωτίσει  , να καταλάβουν  σε  τι  φοβερή  αίρεση  βρίσκονται  ,να μετανοήσουν  και να επιστρέψουν  στην ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΑΙΩΝΙΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ  ΙΗΣΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!
Ας ακούσουμε  τι μας  λένε  οι Άγιοι.

Οι Φωνές της Κόλασης, τα Καζάνια και οι Τιμωρίες του Θεού…

Οι Φωνές της Κόλασης, τα Καζάνια και οι Τιμωρίες του Θεού…

Αγαπητά αδέλφια το πολύ καλό blog egolpio.wordpress.com μας έδωσε την αφορμή για έναν όμορφο διάλογο. Όλα ξεκίνησαν από μία παλιά αναδημοσίευση με τίτλο: Ένα παράξενο περιστατικό… Φωνές απο την Κόλαση;;;, ο τίτλος θα μπορούσε από κάποιον «απρόσεχτο» αδελφό να χαρακτηριστεί «μπαρούφα», αν όμως τον δει πιο προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα ερωτηματικό , κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι σκοπός του άρθρου είναι απλά ο προβληματισμός και όχι η χειραγώγηση. Αδελφοί δυστυχώς ή ευτυχώς δεν διαθέτουμε την απόλυτη γνώση ούτε φιλοδοξούμε να σας καταρτίσουμε δογματικά, τις περισσότερες φορές 
προσπαθούμε απλά να σας προβληματίσουμε. Το χούι αυτό του «παντογνώστη» είναι πολύ επικίνδυνο και μπορεί να φέρει από μόνο του διχόνοιες και κακά πολλά. Το παρακάτω άρθρο λοιπόν είναι πολύ αξιόλογο, αξίζει να το διαβάσετε όλοι. Ευχαριστούμε τον αδελφό για τον κόπο του να μας παρουσιάσει μια τόσο εμπεριστατωμένη μελέτη.

Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: Δάσκαλε, ακυρώνεις τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων...

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ , ΟΙ ΨΕΥΤΟ-ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ , ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΟΥΝ ΔΕΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ , ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!!!!Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: Δάσκαλε, ακυρώνεις τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων...: το ῦ Θεολόγου Νικ. Πανταζ ῆ Σ ' ευχαριστώ αληθώς, κ. Νικόλαε Σωτηρόπουλε, που στέλνεις επί τη Εορτή των Χριστουγέννων, εμένα, τ...

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΚΟΝ ΜΙΣΟΣ ΔΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΚΟΝ ΜΙΣΟΣ ΔΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ
Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Στόν ἰδεολογικό ὁρίζοντα τῶν συγχρόνων ἀρχαιολατρῶν διαπιστώνει κάποιος τό ρῆγμα, πού προκαλοῦν στήν ἑνότητα τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ γένους. Βλέπουμε μιά συνεχῆ καί μόνιμη προσπάθεια νά ἀπαξιωθεῖ συνολικά τό κεφάλαιο ἐκεῖνο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας πού ἀφορᾶ στή περίοδο τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας στά πλαίσια μιᾶς εὐρύτερης ἰδεολογικῆς στόχευσής τους. Το χριστιανικό Βυζάντιο χαρακτηρίζεται ὡς «καταστροφέας» τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.

Στά ἴδια πλαίσια καί γιά λόγους ἰδεολογικῶν σκοπιμοτήτων, ὅλη ἡ ἱστορική περίοδος, τῆς βυζαντινῆς χριστιανικῆς αὐτοκρατορίας προσεγγίζεται μέ ἀναχρονιστικές ἀναφορές, παρουσιάζεται μέσα ἀπό τό παραμορφωτικό πρῖσμα καί τίς προκαταλήψεις δυτικῶν ἱστορικῶν τοῦ 18 καί 19 αἰώνα. Κατ’ ἐπέκταση ἀπαξιώνεται ὄχι μόνο ἕνα πολύ μεγάλο τμῆμα τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἀλλά καί τό σύνολο τοῦ πολιτισμοῦ πού δημιουργήθηκε μέ ἀφορμή τήν παρουσία τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Επιστολή του Ιωάννου Μακρυγιάννη προς τους Νέους» «… Η Επανάσταση δεν έγινε μονάχα το ’21…»

Επιστολή του Ιωάννου Μακρυγιάννη προς τους Νέους» «… Η Επανάσταση δεν έγινε μονάχα το ’21…»


«Επιστολή του Ιωάννου Μακρυγιάννη προς τους Νέους» «… Η Επανάσταση δεν έγινε μονάχα το ’21…»


Αγαπητά μου Παιδιά,
Μαζί με πολλούς άλλους άξιους και γενναίγους Έλληνες πολεμήσαμε και λευτερώσαμε τούτο τον τόπο που πατάτε εσείς, και να στοχάζεστε πως τον λευτερώσαμε για σας που γεννηθήκατε σε πατρίδα ελεύθερη, γιατί εμείς λίγο την απολάψαμε, ότι, μόλις εδιώξαμε τους Τούρκους, αρχίσαμε να τρώμε ο ένας τον άλλον κι έτσι μας βρήκαν διαιρεμένους οι Μπαυαροί και μας τζαλαπάτησαν.
Μα ο Θεός, το έλεός του μεγάλο, δεν συνερίστη τα κρίματά μας και στέριωσε το έθνος, όπου καταφανίστηκε τόσους χρόνους στη σκλαβιά και ήρθε ο καιρός πάλι να δικαιωθεί. Ότι το δίκιο μας μάς το ‘δινε ο  Θεός και το χαλούσαμε εμείς. Κι απ’ το λίγο που δεν προκάναμε να χαλάσουμε εστερεώθη το έθνος αυτό, που εγέννησε κι εσάς.