ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

 Ὁμιλία εἰς την κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαῖον τοῦ Κυρίου παραβολήν (Ἁγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς)

Βεβαρημένων τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐκ τῶν ἀνομιῶν μου, οὐ δύναμαι ἀτενίσαι, καὶ ἰδεῖν τὸν αἰθέρα τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ δέξαι με ὡς τὸν Τελώνην, μετανοοῦντα Σωτήρ, καὶ ἐλέησόν με.

Ἀπὸ κοπρίας καὶ παθῶν, ταπεινὸς ἀνυψοῦται, ἀρετῶν ἀπὸ ὕψους, καταπίπτει δὲ δεινῶς, ὑψηλοκάρδιος πᾶς, οὗ τὸν τρόπον, τῆς κακίας φύγωμεν.

Ταχὺ δέξαι Δέσποινα τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, καὶ ταύτας προσάγαγε, τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, Κυρία Πανάμωμε· λῦσον τὰς περιστάσεις, τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, σύντριψον μηχανίας, καὶ κατάβαλε θράσος, τῶν ὁπλιζομένων ἀθέων, κατὰ τῶν δούλων σου.

Στεναγμοὺς προσοίσωμεν, τελωνικοὺς τῷ Κυρίῳ, καὶ αὐτῷ προσπέσωμεν, ἁμαρτωλοὶ ὡς Δεσπότῃ· θέλει γὰρ τὴν σωτηρίαν πάντων ἀνθρώπων, ἄφεσιν παρέχει πᾶσι μετανοοῦσι· δι' ἡμᾶς γὰρ ἐσαρκώθη Θεὸς ὑπάρχων Πατρὶ συνάναρχος.

ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Ομιλία του Αγίου Ανδρέου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης περί της υποθέσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου

Βεβαρημένων τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐκ τῶν ἀνομιῶν μου, οὐ δύναμαι ἀτενίσαι, καὶ ἰδεῖν τὸν αἰθέρα τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ δέξαι με ὡς τὸν Τελώνην, μετανοοῦντα Σωτήρ, καὶ ἐλέησόν με.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ , ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ << ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΩΝ >>

Η ΙΣΤΟΡΙΑ  ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ 

ΥΠΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ,  ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ  ΤΩΝ  ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ 

<< ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΩΝ >>

για  κατέβασμα του  βιβλίου εδώ :
https://drive.google.com/file/d/11_aZ9SNNPaWsCvq1E0JZ7gjGKBl6PzuF/view?usp=sharing

ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΘΕΝΤΩΝ ΗΜΙΝ ΔΕΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ Ὁ ΤΟΥΤΩΝ ΣΚΟΠΟΣ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΙΔ ΑΙΩΝΟΣ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΡΗΚΑΝ

 ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΘΕΝΤΩΝ ΗΜΙΝ ΔΕΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ Ὁ ΤΟΥΤΩΝ ΣΚΟΠΟΣ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΙΔ ΑΙΩΝΟΣ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΡΗΚΑΝ

Πὲρὶ τῶν ἐπιτεθέντων ἡμῖν δεινῶν καὶ τὶς ὁ τούτων σκοπός. (Σχετικὰ μὲ τὶς συμφορὲς πὸὺ ἔπεσαν πάνω μας καὶ ποιός εἶναι ὁ σκοπός τους.)

Οἱ δυστυχίες πὸὺ βρῆκαν τὸ γένος μας, ὅπως βλέπομε, εἶναι ἐν συντομὶᾳ οἱ ἑξῆς. Οἱ καιροὶ εἶναι ἀπὸ κάθε ἐποχὴ οἱ πῖὸ δύσκολοι. Πονηρὲς οἱ ἡμέρες, τὸ τέλος τοῦ χρόνου, τὰ γηρατειὰ τοῦ κόσμου, τὸ ξεψύχισμα τοῦ σύμπαντος.

Η λεηλασία της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους δεν έχει το αντίστοιχό της στην Ιστορία

 Η λεηλασία της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους δεν έχει το αντίστοιχό της στην Ιστορία
Σερ Στήβεν Ράνσιμαν.
“Ιστορία των Σταυροφοριών”

ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΩΝ <<ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ>> ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΙ  ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ?? 

Η Δ' ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ: ΤΟ ΑΛΟΘΙ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

Ενώ τονίζεται η 29η Μαϊου 1453 ως το τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας μας, το κυριότερο γεγονός που κλόνισε την ύπαρξή της ανεπανόρθωτα, και οδήγησε στον οριστικό τερματισμό της υλικής και οικονομικής υπεροχής του κράτους μας σε όλη την Ευρώπη, και τελικά στο 1453, δηλαδή η καταστροφή της Ρωμανίας από τη Δύση, με την Άλωση της Νέας Ρώμης/Κωνσταντινούπολης την 13η Απριλίου 1204 από τους Σταυροφόρους, αποσιωπάται ή δεν του δίνεται η πρέπουσα σημασία. 

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς , Τὸ πάθος αὐτό της ἀνθρωπαρέσκειας εἶναι τὸ πιὸ δυσδιάκριτο ἂπ’ ὅλα τὰ πάθη.

 Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς – Τὸ πάθος αὐτό της ἀνθρωπαρέσκειας εἶναι τὸ πιὸ δυσδιάκριτο ἂπ’ ὅλα τὰ πάθη.

Πρὸς τὴ σεμνοτάτη μοναχὴ ΞένηΦιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, Τόμος Δ΄ (σελ. 244-271).

Περίληψη :  Τὸ πάθος αὐτό της ἀνθρωπαρέσκειας εἶναι τὸ πιὸ δυσδιάκριτο ἂπ’ ὅλα τὰ πάθη.

Τὸ ἴδιο παθαίνουν κι ὅσοι ἀσκοῦν τὴν ἀρετὴ γιὰ νὰ δοξαστοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐνῷ δηλαδὴ τοὺς ἔλαχε νὰ ἔχουν τὸ πολίτευμά τους στοὺς οὐρανούς, αὐτοὶ σκεπάζουν μὲ τὸ χῶμα τὴ δόξα τους, ἐπισύροντας τὴ δαβιτικὴ κατάρα. Γιατί οὔτε ἡ προσευχή τους ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό, ἀλλὰ καὶ κάθε προσπάθεια τοὺς πέφτει κάτω στὴ γῆ, καθὼς δὲν ἔχει τὰ φτερὰ τῆς θείας ἀγάπης, τὰ ὁποῖα κάνουν τὶς ἐπίγειες πράξεις μας νὰ φτάνουν στὸν οὐρανό.

Η ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ , ΟΡΓΑΝΟΝ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

 Η ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΣ  ΤΟΥ  ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ  ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ , ΟΡΓΑΝΟΝ  ΚΑΙ  ΓΕΝΝΗΜΑ  ΤΗΣ  ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ  ΚΑΙ  ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ  ΤΟΥ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ  ΚΑΙ  ΑΘΕΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΤΡΙΑΔΟΣ Η ΦΑΝΕΡΩΣΗΣ ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΓΕΓΟΝΕΝ .ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΩΝ

Ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ, ἰδὼν σε ὁ Ἰωάννης πρὸς αὐτὸν ἐρχόμενον ἔλεγε, Χριστὲ ὁ Θεός· Τὶ πρὸς τὸν δοῦλον παραγέγονας, ῥύπον μὴ ἔχων Κύριε; εἰς ὄνομα δὲ τίνος σε βαπτίσω; Πατρός; ἀλλὰ τοῦτον φέρεις ἐν ἑαυτῷ. Υἱοῦ; ἀλλ᾽ αὐτὸς ὑπάρχεις ὁ σαρκωθείς. Πνεύματος Ἁγίου; καὶ τοῦτο οἶδας διδόναι τοῖς πιστοῖς διὰ στόματος. Ὁ ἐπιφανεὶς Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. << εκ των αποστίχων του εσπερινού τής εορτής >>

Ἡ κατὰ σάρκα Περιτομὴ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Τῌ Α' ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Ἡ κατὰ σάρκα Περιτομὴ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

Ἡ κατὰ σάρκα Περιτομὴ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 

 Τὸ δέ , <<Χριστὸς>> ὄνομα τῆς Ὑποστάσεως λέγομεν>> οἱ δὲ Αἱρετικοὶ τῆς φύσεως (p.g.94 989a, καὶ Contra Jacobiraw 1 469d)

 Συγκαταβαίνων ὁ Σωτήρ, τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων, κατεδέξατο σπαργάνων περιβολήν, οὐκ ἐβδελύξατο σαρκὸς τὴν περιτομήν, ὁ ὀκταήμερος κατὰ τὴν Μητέρα, ὁ ἄναρχος κατὰ τὸν Πατέρα. Αὐτῷ πιστοὶ βοήσωμεν. Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Οὐκ ἐπῃσχύνθη ὁ πανάγαθος Θεός, τῆς σαρκὸς τὴν περιτομὴν ἀποτμηθῆναι, ἀλλ' ἔδωκεν ἑαυτόν, τύπον καὶ ὑπογραμμόν, πᾶσι πρὸς σωτηρίαν• ὁ γὰρ τοῦ Νόμου Ποιητής, τά τοῦ Νόμου ἐκπληροῖ, καὶ τῶν προφητῶν τὰ κηρυχθέντα περὶ αὐτοῦ, ὁ πάντα περιέχων δρακί, καὶ ἐν σπαργάνοις εἱληθείς, Κύριε δόξα σοι.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ :ὁμιλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου «Εἰς τό γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ :ὁμιλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου «Εἰς τό γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε...» Ἡ ὀρθόδοξη ὑμνολογία τῶν Χριστουγέννων ἀναγγέλλει θριαμβευτικά, ἀλλά καί τοποθετεῖ θεολογικά, τό μέγα μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.

Ἀφ' ὅτου οἱ προπάτορές μας, ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, παρήκουσαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἐκδιώχθηκαν ἀπό τόν παράδεισο, «ἡ ἁμαρτία ἠγέρθη ὡς μεσότοιχον ἔχθρας μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου», ὅπως γράφει στήν Ἱερά Κατήχησί του ὁ ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, μέ ἀποτέλεσμα τήν ὀλέθρια ἀποδέσμευσι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν φιλάνθρωπο Θεό καί τήν ἀναπόφευκτη ὑποταγή του στόν μισόκαλο διάβολο, στήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο. Ἔτσι, «πρό τῆς Χριστοῦ παρουσίας - λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος - ἐβασιλεύετο ἡμῶν ἡ φύσις ὑπό τοῦ διαβόλου, ὑπό τῆς ἁμαρτίας, ὑπό τοῦ θανάτου... Καί ὁ μέν διάβολος ἠπάτα, ἡ δέ ἁμαρτία ἔσφαζεν, ὁ δέ θάνατος ἔθαπτεν».