Συμβολισμοί στην Θεία Λειτουργία (αγ. Μάξιμου του Ομολογητή)

Συμβολισμοί στην Θεία Λειτουργία (αγ. Μάξιμου του Ομολογητή)

Η Θεία Λειτουργία είναι τύπος της διαχρονικής Θείας Λειτουργίας που τελείται στον ουράνιο κόσμο και περιγράφεται μερικώς στο ιερό λειτουργικό βιβλίο της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου του θεολόγου. Ο τύπος που τελείται σήμερα από την Εκκλησία δια χειρών των ειδικών ιερέων, εμπεριέχει πλήθος από συμβολισμούς τους οποίους οφείλει να ξέρει ο πιστός ώστε όχι απλά να παρακολουθεί αλλά να μετέχει.

Είναι οι πατέρες της Εκκλησίας θεόπνευστοι;

Είναι οι πατέρες της Εκκλησίας θεόπνευστοι;

Οι διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων ονομάσθηκαν Πατέρες και μάλιστα Αποστολικοί Πατέρες, και οι διάδοχοι των τελευταίων είναι εκείνοι που χαρακτηρίσθηκαν Πατέρες της Εκκλησίας. Ουσιαστικά, οι Πατέρες είναι η γέφυρα που ενώνει την Αποστολική εποχή με κάθε εκκλησιαστική εποχή, γι’ αυτό, και όπως λέγεται, η Εκκλησία είναι Αποστολική, επειδή είναι πατερική.

Οι Πατέρες δεν είναι απλώς οι μεγάλοι επιστήμονες που γνώρισαν την ανθρώπινη γνώση και σοφία, αλλά εκείνοι που έλαβαν το άγιον Πνεύμα, είχαν μεθέξει της θεοποιού ενεργείας του Θεού, απέκτησαν την υπαρξιακή γνώση του Θεού και την διατύπωσαν, με τα ιδιαίτερα χαρίσματα και την παιδεία που είχαν.

Ποτέ οι πατέρες της Εκκλησίας δε θεωρούνται θεόπνευστοι, με την ειδική έννοια του όρου. Στις ιδιαίτερες περιπτώσεις θεοπνευστίας, όπου "υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν [Άγιοι] από Θεού άνθρωποι", αυτοί είναι οι ιεροί συγγραφείς των κειμένων της Αγίας Γραφής ή, ειδικότερα, στη νέα οικονομία, αυτοί οι θεόπνευστοι άνθρωποι παρέδωσαν τις θείες αλήθειες μέσα στην Εκκλησία. Αναμφίβολα οι Απόστολοι, είτε παρέδιδαν προφορικά δια ζώσης τη θεία αποκάλυψη είτε "δι’ επιστολών", ενεργούσαν κατ' έμπνευση του Αγίου Πνεύματος.

«Ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’ υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν [Άγιοι] από Θεού άνθρωποι»101.

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;

 ΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και του έδωσε τη δυνατότητα της κοινωνίας με το Δημιουργό μέσω της άκτιστης θείας χάρης, δηλαδή μέσω της ζωοποιού ενέργειας του Αγίου Πνεύματος.

Σ' αυτό το περιβάλλον της θείας αγάπης ο άνθρωπος είχε τη δυνατότητα να καλλιεργήσει την κοινωνία, αναπτύσσοντας ελεύθερη και ανιδιοτελή αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Επομένως ο ίδιος ο άνθρωπος έπρεπε να φθάσει στην τελειότητα, μένοντας ελεύθερα στο περιβάλλον του Θεού, έχοντας όμως πάντοτε τη δυνατότητα και να την αρνηθεί.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟ-ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Γ.Ο.Χ. ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΒΟΥΡΙΔΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΟΥ !!!!!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟ-ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Γ.Ο.Χ.  ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΒΟΥΡΙΔΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΟΥ !!!!!

 

ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΓΑΠΗΣ

 Η αγάπη ειναι μιά αγαθή διάθεση της ψυχης, η οποία τήν κάνει νά μήν προτιμα κανένα από τά οντα περισσότερο από τή γνώση του Θεου. Ειναι ομως αδύνατο νά φτάσει ν΄ αποκτήσει σταθερά αυτή τήν αγάπη οποιος εχει κάποια εμπαθή κλίση σέ κάτι από τά γήινα.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ,καί κατά των αρνουμένων τήν Θεϊκήν Κεφαλήν της Εκκλησίας .

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ,καί κατά των αρνουμένων τήν Θεϊκήν Κεφαλήν της Εκκλησίας .

Περί της αιρέσεως της Νεο-εικονομαχείας στούς Γ.Ο.Χ. και περί του δήθεν σχεδίου ανατροπής του τότε αρχιεπισκόπου Ανδρέου . πρακτικά ιεράς συνόδου .

Περί της αιρέσεως της Νεο-εικονομαχείας στούς Γ.Ο.Χ. και περί του δήθεν σχεδίου ανατροπής του τότε αρχιεπισκόπου Ανδρέου . πρακτικά ιεράς συνόδου .

Η Ιουδαϊζουσα αίρεσης της νέο-εικονομαχίας καί ή καταδίκη της υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Πιστεύοντες είς Ένα Θεόν έν Τριάδι ανυμνούμενον τάς τιμίας Αυτού Εικόνας ασπαζόμεθα : πρακτικά Οικουμενικών Συνόδων , τομ. Γ' σελ. 383 / 883

Η Ιουδαϊζουσα αίρεσης της νέο-εικονομαχίας καί ή καταδίκη της υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Πιστεύοντες είς Ένα Θεόν έν Τριάδι ανυμνούμενον τάς τιμίας Αυτού Εικόνας ασπαζόμεθα : πρακτικά Οικουμενικών Συνόδων , τομ. Γ' σελ. 383 / 883 

"Λόγος περί δόγματος και καταστάσεως επισκόπων" (Λόγος Κ΄) Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος:

"Λόγος περί δόγματος και καταστάσεως επισκόπων" (Λόγος Κ΄)

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος:

1. Όταν βλέπω την φλυαρίαν της εποχής μας και τους σοφούς που αναδεικνύονται εντός μιας ημέρας και τους αυτοχειροτονήτους θεολόγους, οι οποίοι μόνον επειδή θέλουν να είνε σοφοί, νομίζουν και ότι είνε, τότε ποθώ την ανωτάτην φιλοσοφίαν και αναζητώ την πλέον απόμακρον έρημον, καθώς λέγει ο Ιερεμίας, και θέλω να συζητήσω συγκεντρωμένος με τον εαυτόν μου.

Διότι τίποτε άλλο δεν θεωρώ τόσον σπουδαίον, όσον το να κλείσω τας αισθήσεις, να ευρεθώ έξω από την σάρκα και τον κόσμον, να μη έχω επαφήν με τίποτε το ανθρώπινον, εκτός από τα απολύτως αναγκαία, και τα συζητώ με τον εαυτόν μου και τον Θεόν, να ζω υπεράνω των ορατών πραγμάτων και να κρατώ συνεχώς μέσα μου διαυγείς τας θείας ενοράσεις, αμιγείς από τα γήινα και παραπλανητικά είδωλα, σαν ένας ακηλίδωτος καθρέπτης του Θεού και των θείων, καθρέπτης που και είμαι και συνεχώς γίνομαι,

Η δημιουργία του ανθρώπου κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού

Η δημιουργία του ανθρώπου

κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού

Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού, που έγινε την έκτη ημέρα της δημιουργίας, κατά την διήγηση του θεόπτου Μωυσέως.

Είναι η περίληψη όλης της δημιουργίας, γιατί αποτελείται από ψυχή και σώμα και έχει και το νοερό, που συγγενεύει με τους αγγέλους, και το αισθητό που συνδέεται με την κτίση. Συγχρόνως, ο πρώτος άνθρωπος είχε και στα δύο στοιχεία την Χάρη και ενέργεια του Θεού, δηλαδή το πνεύμα. Αυτή η δισύνθετη ύπαρξη του ανθρώπου, πέραν του ότι είναι αποκαλυπτική αλήθεια που δόθηκε από τον Θεό, δια του Μωυσέως και δια του Χριστού, συγχρόνως είναι και προσωπική εμπειρία του θεουμένου ανθρώπου.

Η διήγηση του βιβλίου της Γενέσεως μας περιγράφει τον τρόπο δημιουργίας του ανθρώπου, αλλά ακόμη και πριν γραφή το βιβλίο από τον θεόπτη Μωυσή, οι θεόπτες γνώριζαν ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα. Για το σώμα είχαν και έχουν την επιβεβαίωση των αισθήσεων και της υπάρξεώς του σε ιδιαίτερο χώρο και χρόνο, αλλά για την ύπαρξη της ψυχής απέκτησαν την βεβαιότητα με την γνώση του εαυτού τους εν Χάριτι. Αισθάνονταν την κίνηση της ψυχής που ενεργοποιούσε τις δυνάμεις του σώματος, είχαν εμπειρία της ενέργειας του νου στην καρδιά, γνώριζαν εκ πείρας την έλευση του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ψυχή, αλλά και την άρση της ενεργείας του Θεού από την ψυχή, οπότε η ίδια βιώνει τον πνευματικό θάνατο.