ΠΕΡΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ, ΑΜΑΡΤΙΩΝ - ΑΡΕΤΩΝ Β΄

ΠΕΡΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ, ΑΜΑΡΤΙΩΝ - ΑΡΕΤΩΝ  Β΄ 

3 τὰ εἴδη τῆς Θείας Χάριτος. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ὅπου συνδράμει εἰς τὸ νὰ κάμῃ ὁ Ἄνθρωπος τὴν ἀρετήν, εἶναι τριῶν εἰδῶν· χάρις προκαταρκτική· χάρις ἀρκτική· καὶ χάρις τελειωτική. Ἀποστολικὴ Σαγήνη σελ. 236

3 οἱ φυσικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Λέγονται φυσικαὶ διότι μὲ αὐτὰς γεννᾶται καὶ τρέφεται καὶ αὐξάνει ὁ ἄνθρωπος. Καὶ 1η εἶναι ἡ γεννητικὴ δύναμις, ἤτοι ὅπου γεννᾶται πᾶς ἄνθρωπος καὶ χωρὶς νὰ ἦτο γίνεται καὶ ὑπάρχει. 2α δύναμις εἶναι ἡ θρεπτικὴ δύναμις, ἤτοι ὅπου τρέφεται ὁ ἄνθρωπος. 3η εἶναι ἡ αὐξητικὴ δύναμις, δηλαδὴ ὅπου αὐξάνει ὁ ἄνθρωπος καὶ ἔχει τὸ φυσικὸν νὰ ἀνατρέφεται ἀπὸ λίγο εἰς πολὺ καὶ ἀπὸ μικρὸς νὰ γίνεται μέγας. Αὐτὰς τὰς δυνάμεις τὰς ἔχουν καὶ τὰ ἄλογα ζῷα καὶ τὰ φυτά, ὅτι καὶ αὐτὰ ἔτζι γίνονται καὶ τρέφονται καὶ αὐξάνονται. Θησ. Δαμασκηνού 32

3 τὰ εἴδη τῶν σωματικῶν ἠδονῶν. Καὶ ἀπὸ τὰς ἡδονὰς εἰς τὰς ὁποίας συμμετέχει τὸ σῶμα, ἄλλαι εἶναι φυσικαὶ καὶ  συγχρόνως ἀπαραίτητοι, ἄνευ τῶν ὁποίων εἶναι ἀδύνατον νὰ ζεῖ κανείς, ὅπως εἶναι οἱ τροφὲς ποῦ ἀναπληρώνουν τὶς ἀνάγκες καὶ τὰ ἀπαραίτητα ἐνδύματα. Ἐνῶ ἄλλαι εἶναι φυσικαὶ ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀπαραίτητοι, ὅπως εἶναι αἱ φυσικαὶ καὶ νόμιμοι σαρκικαὶ ἐπαφαί (διότι αὐταὶ συντελοῦν στὴν διατήρησιν ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ ζεῖ κανεὶς καὶ παρθενικὸν βίον μακριὰ ἀπὸ αὐτάς). Ἄλλαι πάλιν ἡδοναὶ οὔτε ἀπαραίτητοι εἶναι οὔτε φυσικαί, ὅπως ἡ μέθη, ἡ ἀκολασία καὶ ὁ χορτασμὸς ποὺ ξεπερνᾷ τὴν φυσικὴν ἀνάγκην. Διότι οὔτε εἰς τὴν διατήρησιν τῆς ζωῆς μας συντελοῦν, οὔτε εἰς τὴν συνέχισην τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἀντιθέτως προξενοῦν μᾶλλον καὶ βλάβην. ΕΠΕ Ἀγ.Ἰωαν. Δαμασκηνου ἔργα τομ. 1 σελ. 221-223 

3 εἶναι τὰ καθαρτήρια ὑγρὰ σώματος καὶ ψυχῆς. Ἐπειδὴ γὰρ διὰ τοῦ ὑγροῦ τοῦ σώματος ἤγουν τῆς ἐμπαθοῦς καὶ ἐνηδόνου ρεύσεως τοῦ σπέρματος, τὸ σῶμα ὁμοῦ καὶ ἡ ψυχὴ μολύνεται, πάλιν διὰ τῶν ὑγρῶν τοῦ σώματος, αὐτὸ σὺν ψυχὴ καθαρίζεται· καὶ Α΄ μὲν ὑγρὸν εἶναι τὸ αἶμα ὅπερ ἐν καιρῶ ἀνάγκης χεόμενον ὑπέρ τῆς πίστεως, λουτρὸν καὶ βάπτισμα γίνεται τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Β΄ ὑγρὸν εἶναι τὰ δάκρυα ἐκ τοῦ αἵματος ἐξατμιζόμενα· ὅθεν καὶ ἱδρώτα καρδίας ὁ Αὐγουστῖνος ταύτα ὁνόμασε. Γ΄ δὲ ὑγρὸν εἶναι οἱ ἐκ τῶν κόπων καὶ μόχθων ἱδρῶτες ὅλου τοῦ σώματος·  ὅποιος λοιπὸν δὲν δύναται νὰ νὰ χύσῃ αἶμα διὰ νὰ καθαρισθῇ πρέπει νὰ χύσῃ κἄν δάκρυα· εἰδὲ καὶ ταύτα νὰ χύσῃ δὲν δύναται τὸ ἐλάχιστον πρέπει νά χύνῃ ἱδρώτας ὑπέρ τῶν εὐατοῦ ἁμαρτιῶν καὶ τῆς ἀρετῆς.  (Πνευματικὰ Γυμνάσματα 71)

3 τάξεις ἔχει τὸ φαγητόν· κατὰ τὸν Ἅγιον Σιναΐτην Γρηγόριον, ἐγκράτειαν, αὐτάρκειαν, καὶ κόρον. Ἐγκράτεια εἶναι ὅταν, θέλων ακόμη να φάγει κανείς εγκρατεύεται και εγείρεται ακόμη πεινών· αυτάρκεια όταν φάγει το αρκετόν· και κόρος όταν χορτάσει. Ἂν δὲν δύνασαι να φυλάξεις τα δύο (εγκράτεια ή αυτάρκεια), σταμάτα πρίν του τρίτου και μη γίνου υπερκορής, ἐνθυμούμενος τον Κύριον : «Οὐαί ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε». Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον 96

Διὰ 3 αἴτια λέγουσιν οἱ ἱεροὶ Θεολόγοι ὅτι εἶναι ὁ γάμος μυστήριον. α΄  διὰ τὴν ἀγαπητικὴν ἕνωσιν τῶν ψυχῶν τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός· β΄ διότι ὁ γάμος εἶναι τύπος τῆς πνευματικῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ μετὰ τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος· «τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν· ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν (Ἐφεσ. ε΄ 32) καὶ γ΄ διότι ὁ γάμος περιέχει εἰς τὸν ἑαυτόν του χάριν θείαν, καθὼς τὴν περιέχουσι καὶ τὰ ἄλλα μυστήρια· καὶ διὰ τοῦτο λύει τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναῖκα ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν τῆς πορνείας, καθὼς καὶ ἡ μετάνοια καὶ τὸ εὐχέλαιον λύουσι τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν· λέγει γὰρ ὁ ἴδιος Παῦλος· «διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω· καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω» (Α΄ Κορ. ζ΄ 2). (Γεώργιος ὁ Κορέσιος ἐν τῷ περὶ μυστηρίων καὶ ἄλλοι). Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν 41-42

Κατὰ 3 τρόπους οἱ ἄνθρωποι φαίνονται ἀχάριστοι πρὸς τοὺς εὐεργέτας· ἤ μὴ φροντίζοντες ὅπως διὰ τῶν ἔργων ἀνταποδώσωσιν εἰς τὸν εὐεργέτην τὴν ἀνταπόδοσιν τῆς εὐεργεσίας ἤ λησμονοῦντες τὴν εὐεργεσίαν καὶ οὔτε κἄν τὴν διὰ λόγου εὐχαριστίαν προ-σφέροντες εἰς τοὺς εύεργέτας ἢ ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα ἔλαβον, ἀνταποδίδοντες κακά. Νικηφ. Θεοτόκη. Κυριακοδρόμιον Α-235

3 οἱ τρόποι τοῦ ψεύδους. Υπάρχουν τρείς τρόποι ψεύδους· είναι ο ψευδόμενος κατά διάνοιαν, ο ψευδόμενος εν λόγω, και ο ψευδόμενος με τον βίον του. Φ-Αββά Δωρόθεου-τ12,435

3 εἶναι οἱ μορφὲς τῆς φιλαργυρίας : ἡ μιά, ὅταν κάποιος ἐπιθυμεῖ νὰ ἀποκτήσει αὐτὰ ποὺ δὲν ἔχει, ὅπως ὁ Γιεζῆ, τοῦ ὁποίου ἡ τιμωρία ἦταν ἡ αἰώνια λέπρα. Ἡ δεύτερη, ὅταν κάποιος ἀπαρνεῖται αὐτὰ ποὺ ἔχει, καὶ ἐπιθυμεῖ πάλι πλοῦτο, ὅπως ὁ Ἰούδας, τοῦ ὁποίου ἡ τιμωρία ἦταν ἡ ὀδυνηρὴ ἀγχόνη. Καὶ ἡ τρίτη, ὅταν κάποιος ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ παραχωρήσει ὅλα ὅσα ἔχει, καὶ παρακρατεῖ λαθραῖα ἕνα μέρος ἀπὸ αὐτά, ὅπως ὁ Ἀνανίας καὶ ἡ Σάπφειρα, τῶν ὁποίων ἡ τιμωρία ἦταν ὁ ξαφνικὸς καὶ ἀλύπητος θάνατος. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-439

3 λάκκους μᾶς σκάπτουν ὑπούλως οἱ δαίμονες σὲ ὅλες τὶς κατὰ Θεὸν προσπάθειές μας. Κατ' ἀρχὴν ἀγωνίζονται ὥστε νὰ μὴν κατορθωθεῖ τὸ ἀγαθό. Ἕπειτα ἀφοῦ νικηθοῦν στὸ πρώτο σημείο, ἀγωνίζονται ὥστε τὸ ἀγαθὸ ποὺ κατωρθώθηκε νὰ μὴν εἶναι καθ' ὅλα θεάρεστο. Ὅταν καὶ σὲ αὐτὸν τὸν στόχο ἀποτύχουν οἱ κλέπτες, τότε πλησιάζουν ἀθόρυβα εἰς τὴν ψυχή μας καὶ μᾶς μακαρίζουν ὅτι σὲ ὅλα πολιτεύομεθα ὅπως θέλει ὁ Θεός. Ἀντίπαλος τοῦ 1ου πολέμου εἶναι ἡ συστηματικὴ μέριμνα τοῦ θανάτου, του 2ου ἡ ὑποταγὴ καὶ ἡ ἐξουδένωσις καὶ τοῦ 3ου ἡ συνεχῆς καὶ ἔντονη αὐτομεμψία. Κλίμαξ-282

3 διαθέσεις θέλει ἔχει κάθε κολασμένος Χριστιανός. Μετάνοια τοῦ περασμένου, θλίψη τοῦ παρόντος καὶ ἀπελπισίαν τοῦ μέλλοντος. Πνευματικά Γυμνάσματα. 89

Εἰς 3 αἰτίες οφείλεται γενικώς κάθε πόλεμος των δαιμόνων εναντίον μας : ἢ στὴν ἀμέλεια, ἢ στὴν ὑπερηφάνεια ἢ στὸν φθόνο τῶν δαιμόνων. Ὁ πρώτος εἶναι ἐλεεινός, ὁ δεύτερος πανάθλιος, καὶ ὁ τρίτος μακάριος. Κλίμαξ-282

Διὰ 3 λόγους τὰ συμβαίνοντα εἰς ἠμᾶς λυπηρά, μας συμβαίνουν (πρὸς παίδευσίν μας) α) ἢ πρὸς παρελθόντων ἁμαρτημάτων ἀναίρεσιν, β) ἢ πρὸς ἐνεστώσης ἀμέλειας διόρθωσιν, γ) ἢ πρὸς μελλόντων ἁμαρτημάτων ἀνακοπήν. Εὐεργετινὸς Γ-418

3 κινήσεις σωματικῆς ἐπιθυμίας ὑπάρχουν· μία φυσική, μία ἀπὸ κατάχρησιν φαγητῶν καὶ ἡ τρίτη ἀπὸ τοὺς δαίμονας. Δι’ αὐτὸ ὁ ἀγωνιζόμενος ὀφείλει νὰ γνωρίζῃ καλῶς τὴν μεταξύ των διαφορὰν καὶ νὰ μὴ ἀγνοῇ τὰ αἴτια, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίζῃ τὴν κάθε μίαν μὲ τὸν κατάλληλον τρόπον. Ἐν τῷ Γεροντικῷ - Εὐεργετινός Β-298

Με 3 πράγματα ἁμαρτάνουν οἱ ἄνθρωποι, μὲ τὸν νούν, μὲ τὸ λόγο, καὶ μὲ τὸ ἔργον. Το πρώτο που είναι ο νούς γίνεται αιτία είς όλα εκείνα που αμαρτάνουν τα άλλα δύο δηλ. τον λόγον, και το έργον· όμως δεν δύναται να τελειώσει αμαρτία ο νούς, αλλά ὁ λόγος και το έργον τελειώνουν όσα εφευρίσκει ο νούς. Αγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ Εὐρισκόμενα 63

Μὲ 3 τρόπους συγκοινωνεῖ τινας εἰς τὴν κακίαν τοῦ ἄλλου, λέγει ὁ Μέγ. Βασίλειος· ἢ κατὰ τὸ ἔργον, ὅταν μὲ τὸν αὐτὸν σκοπὸν συνεργῇ καὶ συμβοηθῇ αὐτὸν εἰς τὸ κακὸν· ἢ  κατὰ τὴν γνώμην, ὅταν συγκατατεθῇ μὲ τὴν διάθεσιν καὶ τὸν τρόπον τοῦ ἁμαρτάνοντος καὶ συναρέσκεται εἰς αὐτήν. Εἶναι δέ καὶ ἄλλη τρίτη συγκοινωνία, τὴν ὁποίαν οἱ μὲν πολλοὶ δὲν ἠξεύρουν, μαρτυρεῖ δὲ ὅμως ταύτην ἡ ἀκριβολογία τῆς θείας Γραφῆς. Αὕτη δὲ εἶναι, ὅταν τινὰς καὶ χωρὶς νὰ γένη συνεργός μὲ τὸ ἔργον, καὶ χωρὶς νὰ συγκατατεθῇ εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ ἀμαρτάνοντος, γνωρίσῃ δὲ μόνον τὴν κακίαν τῆς γνώμης τοῦ ἁμαρτάνοντος καὶ ἐφησυχάση, ἤτοι σιωπήση, καὶ δὲν ἐλέγξη αὐτόν.  Κε΄ ἐν Ἀγκύρα τοπ. Συνόδου ὑποσημείωσις Πηδάλιον σελ. 383.

3 ἀρετές είναι, που αν τις ίδη μαζί του ο νούς, πιστεύει ότι έφθασε στην αθανασία· η διάκρισις, δηλαδή ο χωρισμός του καθενός από τά άλλα, η πρόβλεψις όλων πρό του καιρού και η μη συγκατάπεισις με κάποιον ξένον. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

3 ἀρετές είναι που επιχορηγούν φώς στο νού διαπαντός, το αγνοείν πονηρία τινός ανθρώπου, το αγαθοποιείν τους κακοποιούντας σε και το υποφέρειν αταράχως τα επερχόμενα. Οι 3 αυτές αρετές γεννούν άλλες 3 μεγαλύτερες αυτών· το αγνοείν πονηρία ανθρώπων γεννά την αγάπη, το αγαθοεργείν τους κακοποιούντας σε αποκτά την ειρήνη και το υποφέρειν τα επερχόμενα αταράχως φέρει την πραότητα. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

3 ἀρετές είναι, που προνοούν διαπαντός του νού και χρείαν αυτών έχει· η κατά φύσιν ορμή, η ανδρεία και η αοκνησία. Φ-Ἁββᾷ Ἠσαΐου-τ12,79 

3 πράγματα εἶναι ποὺ δύσκολα αποκτά ο άνθρωπος και αυτά φυλλάσουν τις αρετές· το πένθος, ο κλαυθμός για τις αμαρτίες του και ο πρό των οφθαλμών θάνατός του. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,81

3 πράγματα εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἰωσὴφ ὁ Θηβαῖος εἶναι πολύτιμα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου : Τὸ πρῶτο εἶναι ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀσθενῆ καὶ τοῦ ἔρχονται πειρασμοὶ καὶ τοὺς δέχεται μὲ εὐχαριστία. Τὸ δεύτερο εἶναι, ὅταν κανεὶς ἐπιτελῆ ὅλα τὰ ἔργα του καθαρὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ χωρὶς τίποτε τὸ ἀνθρώπινο. Τὸ δὲ τρίτο εἶναι, ὅταν κανεὶς ζῆ μὲ ὑποταγὴ στὸν πνευματικὸ πατέρα καὶ ἀποτάσση ὅλα τὰ ἰδικά του θελήματα. Ἔχει δὲ αὐτὸς ἕνα ἐξαίρετο στέφανο. Ἐγὼ ὅμως ἐδιάλεξα τὴν ἀσθένεια. Ἀποφθέγμ. Γερόντων ΕΠΕ 1,367

3 τὰ μέρη τῆς ψυχῆς. Τρία μέρη εἶναι τῆς ψυχῆς, ἀπὸ τὰ ὁποῖα μέρη ὀνομάζεται ἡ ψυ¬χὴ τοῦ ἀνθρώπου τριμερής· εἶναι δὲ τὸ λογικόν, τὸ θυμικόν, καὶ τὸ ἐπιθυμητικόν. Αὐτὰ τὰ τρία δὲν εἶναι ἄνθρωπος, ὅπου νὰ μὴν τὰ ἔχῃ, ὅτι εἶναι φυσικὰ καὶ ἐνδιάθετα τῆς ψυχῆς τοῦ καθ’ ἑνὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἀπ’ αὐ¬τὰ χωρίζει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὰ ἄλλα ζῶα· ἀπὸ τὸ θυμητικόν, καὶ ἐπιθυμητικόν, χωρίζει ἀπὸ τὰ ἄψυχα· ἀπὸ δὲ τὸ λογικόν, χωρίζει ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα. Θησαυρὸς Δαμασκηνοῦ σελ. 81

3 εἶναι τὰ εἴδη τῆς φιλίας· τὸ κατ' ἀρετήν, τὸ κατ' ἀμοιβήν, καὶ τὸ ἐκ συνηθείας· ἄριστον δέ τὸ κατ' ἀρετήν· στερεά γάρ ἡ τῆς ἀρετής ἀγάπη. Ἀγίου Νεκταρίου Τὸ γνώθι σαυτὸν-251

3 εἶναι τὰ εἴδη τοῦ θυμοῦ· ἡ ὀργὴ ποὺ ὀνομάζεται χολὴ καὶ χόλος. Διότι ὁ θυμός, ποὺ ἔχει ἀρχὴ καὶ κίνησιν ὀνομάζεται ὀργὴ καὶ χολὴ καὶ χόλος. Μῆνις πάλιν ὀνομάζεται ἡ χολὴ ποὺ ἐξακουλουθεῖ νὰ μένει, δηλαδὴ ἡ μνησικακία, καὶ ἔχει ὀνομασθῆ ἔτσι ἀπὸ τὸ ὅτι παραμένει καὶ διατηρεῖται εἰς τὴν μνἠμην. Ἐνῶ κότος ὀνομάζεται ἡ ὀργὴ ποὺ παραφυλάτει τὴν εὐκαιρίαν πρὸς ἐκδίκησιν· καὶ ἐχει ὀνομασθῇ αὐτὴ ἀπὸ τὸ ὅτι ἔχει ἐγκαθίσει εἰς τὴν ψυχήν. ΕΠΕ Ἀγ.Ἰωάν.Δαμασκηνου τομ. 1-225

3 τρόποι θεοσεβείας ὑπάρχουν, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἄνθρωπος δύναται νὰ σωθῇ. Ὁ 1ος εἶναι, τὸ νὰ κατορθώσει ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν ἁμαρτήσει. Ὁ 2ος τὸ νὰ ὑπομένει αὐτὸς ποὺ ἁμάρτησε, τὰ θλιβερὰ ἐπακόλουθα της ἁμαρτίας του. Καὶ ὁ 3ος τὸ νὰ πενθεῖ, αὐτὸς ποὺ ἁμάρτησε καὶ δὲν ἔχει ὑπομονή, διὰ τὴν ἔλλειψιν αὐτὴν τῆς ὑπομονῆς, δεδομένου, ὅτι ἐφ’ὅσον δὲν διορθωθεῖ ὁ ἁμαρτήσας εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν διὰ τῶν καταλλήλων παιδαγωγιῶν, κατ’ ἀνάγκην θὰ τιμωρηθεῖ εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν, ἐκτὸς ἐὰν μᾶς δεῖ ὁ Θεὸς νὰ ἔχωμεν ταπεινωθεῖ καὶ νὰ θλιβώμεθᾳ διὰ τὴν ἔλλειψιν αὐτὴν τῆς ὑπομονῆς, ὁπόταν ἐκεῖνος γνωρίζει, μὲ τὴν Παντοδύναμον Χάριν Του, θὰ ἐψαλείψει τὰς ἁμαρτίας ἠμῶν. Εὐεργετινὸς τομ. Γ σελ. 411-412

3 φορὰς γεννώμεθα κατὰ τὸ διάστημα τοῦ βίου μας: Μίαν καὶ ἀνεπανάληπτον φορὰν ἀπὸ τὴν μητέρα μας· εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ἀπὸ γῆν προερχόμεθα καὶ εἰς γῆν πορευόμεθα. Κατὰ τὰς ὑπολοίπους δύο γεννήσεις μετατιθέμεθα ἀπὸ τὴν γῆν εἰς τὸν οὐρανόν. Ἐξ αὐτῶν ἡ μία γέννησις εἶναι ἡ τῆς Χάριτος, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ τὴν ὀνομάζομεν ἀληθῶς παλιγγενεσίαν. Ἡ δευτέρα πάλιν γέννησις ἐπιτυγχάνεται διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῶν κόπων τῶν καλῶν καὶ ἐναρέτων πράξεων, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἡμεῖς τώρα ἐστάθημεν. (Ἀγ.Συγκλητικῆς). Εὐργετινὸς Α-94-95

Σὲ 3 γενικὲς ἀσκητικὲς κατηγορίες περιλαμβάνεται ὅλη ἡ μοναχικὴ ζωή : Στὸν ἡρωϊκὸ ἐρημιτισμό, στὴν ἄσκησι μὲ ἄλλον ἕνα ἢ τὸ πολὺ δύο, καὶ στὴν ὑπομονετικὴ ζωὴ τοῦ Κοινοβίου. «Μὴ ἐκκλίνῃς – λέγει ὁ Ἐκκλησιαστὴς – εἰς τὰ δεξιὰ ἢ εἰς τὰ ἀριστερά· ἀλλ’ ὁδῷ βασιλικῇ πορεύθητι» (Παροιμ. δ΄ 27).  Διότι ὁ μεσαῖος τρόπος ἀπὸ τοὺς τρεῖς ποὺ ἀναφέραμε, φαίνεται νὰ ταιριάζη στοὺς περισσοτέρους. Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Κλίμαξ 48

3 φοραῖς καὶ εἰς 3 εἴδη ἐφάνη τὸ Ἀγ.Πνεύμα. Μίαν μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ δύο φοραῖς πρίν τῆς Ἀναστάσεως. Τὴν μὲν πρώτην φορὰν ἐφάνη ὡς περιστερὰ εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν, ὅταν ἐβαπτίζετο ὁ Χριστὸς, δεύτερη ἐφάνη ὡς νεφέλη εἰς τὸ Θαβώριον ὄρος, ὅταν ὁ Χριστὸς μεταμορφώθη· τρίτην τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς ὡς γλώσσαις πύριναις ἐκάθισεν εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων· Θησαυρὸς Δαμασκηνοῦ 160