Υπεραγία Θεοτόκε «Χαῖρε, ἡ πόλις τοῦ Παμβασιλέως»
Ἄστρον δια σου ἀνέτειλεν, ἁγνή ἐξ Ἰακώβ ὁ Χριστός, ὁ ποιήσας τήν σελήνην καί τόν ἥλιον, εἰς ἀρχάς καί εἰς φαύσιν, τῆς νυκτός καί ἠμέρας˙ ὅν ἐκδυσώπει τήν ἐμήν καταφωτίσαι ψυχήν.
Ὡς
ὑπέρ νοῦν σου τό θαῦμα, τῆς λοχείας Θεονύμφευτε˙ Θεόν
γάρ τίκτεις ἀσπόρως, τόν κατέχοντα τά πάντα χειρί˙ δια τοῦτο πάντες
βοώμέν σοί τό χαῖρε, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
Νέον
ὡς βρέφος τεκοῦσα, ἐπ' ἐσχάτων τόν πρό πάντων Θεόν,
καταγηράσαντα ἤδη, τοῖς πολλοῖς με ἀτοπήμασι, νεοποίησόν μέ, τον σόν ὑπερυψούντα,
τόκον εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
Τόν ἐκ Πατρός πρό αἰώνων, γεννηθέντα Υἱόν καί Θεόν, καί ἐπ' ἐσχάτων τῶν χρόνων, σαρκωθέντα ἐκ Παρθένου Μητρός, ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαός ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τούς αἰῶνας .