ΠΕΡΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ, ΑΜΑΡΤΙΩΝ - ΑΡΕΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ, ΑΜΑΡΤΙΩΝ - ΑΡΕΤΩΝ

Δύο εἶναι αἱ πηγαὶ πάντων τῶν ἁμαρτημάτων, ὁ θυμός καὶ ἡ ἐπιθυμία·  ὁποῖον ἁμάρτημα καὶ ἄν στοχασθῇς, αὐτὸ ἤ ἐκ τοῦ θυμοῦ ἀναβλύζει ἤ ἐκ τῆς ἐπιθυμίας.Ὅποιον δὲ ὑποδουλώσῃ ὁ διάβολος, ἐκείνον πολλάκις μὲν βάλλει εἰς τὸ πῦρ, ἤτοι ρίπτει εἰς τὰ φλογερὰ ἁμαρτήματα τοῦ θυμοῦ, πολλάκις δὲ εἰς τὸ ὕδωρ, δηλ. εἰς τὰ παραπτώματα τῆς κακῆς ἐπιθυμίας. Κυριακοδρόμιον Α -142

Δύο εἶναι τῶν παθῶν οἱ φύσεις οἱ πιὸ περιεκτικὲς, ἡ ἡδονὴ καὶ ὁ πόνος. Ἡ κάθε μιὰ ἀπὸ αὐτὲς φυτρώνει καὶ στὴν ψυχή. Ὑπάρχουν καὶ πολλὲς χαρὲς γύρω ἀπὸ τὴν ἡδονή, καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν πόνο ὑπάρχει φόβος, καὶ μαζὶ μὲ τὸν πόνο λύπη. Ὁ θυμὸς πάλι εἶναι κοινὸ πάθος τῆς ἡδονῆς καὶ τοῦ πόνου. Στὴν ἡδονὴ ὑπάρχει καὶ ἡ κακοήθης διάθεση, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πιὸ πανοῦργα ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη, καὶ ποὺ στὴν ψυχὴ ἐμφανίζεται ὡς ἀλαζονεία, βλασφημία, φιλαργυρία, φιλοδοξία, φιλονεικία καὶ βασκανία, ἐνῶ στὸ σῶμα ὡς παντοφαγία καὶ λαιμαργία καὶ μονοφαγία. Φ-ΕΠΕ Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. 13β-133

Η Εκκλησία τους έκανε επισκόπους για να διδάσκουν και φυλάττουν τον λόγον της Αληθείας Της ακέραιον και ανόθευτον

Η Εκκλησία τους έκανε επισκόπους για να διδάσκουν και φυλάττουν τον λόγον της Αληθείας Της ακέραιον και ανόθευτον

Ο ''ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ'' ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΙΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟ ΠΡΟΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ!!!

Ο ''ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ'' ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΙΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟ ΠΡΟΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ!!!

   
   Τὸ παρακάτω κείμενον εἶναι ἀποσπάσματα
(συγκεκριμέναδύο σελίδες) ἐκ τοῦ βιβλίου ''Ἱστορία τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας'', ἔργου ἐκδοθέντος ὐπὸ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τότε καὶ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, τοῦ προσώπου δηλαδὴ ποὺ εὐθύνεται διὰ τὴν ἀλλαγὴν ἐν Ἑλλάδι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου· ἡμερολόγιον, τὸ ὀποῖον μετὰ τὴν παρέλευσιν ὀλίγων μόνων ἐτῶν ἀπὸ τὴν κυκλοφορίαν τοῦ βιβλίου τούτου, καὶ ἀφοῦ αἱ σκότειαι δυνάμεις ἐφρόντισαν νὰ ἀναβιβάσωσι τὸ ἐν λόγῳ πρόσωπον ἐπὶ τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου, κύτταξε ν᾿ ἀλλάξῃ τεχνηέντως καὶ ἀντιεπιστημονικῶς παρὰ τὰ ὅσα ἀντίθετα διετείνετο προηγουμένως.

Αποστολική Εκκλησία, Αποστολική πίστη, Αποστολική διαδοχή

Αποστολική Εκκλησία, Αποστολική πίστη, Αποστολική διαδοχή
Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς 

Εν Πειραιεί 29-06-2013
Εορτάζουμε σήμερα τήν σύναξη των αγίων ενδόξων καί πανευφήμων Δώδεκα Αποστόλων καί γι’αυτό προτάσσουμε και προβάλλουμε ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Αποστολική Εκκλησία. Ως Ορθόδοξοι πιστεύουμε, σύμφωνα μέ τό Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας-Κων/λεως (381), «εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Αποστολικήν Εκκλησίαν». Κατά τήν αδιάκοπη δογματική συνείδηση του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δηλ. κατά τήν αυτοσυνειδησία της, η Μία αυτή, Αγία, Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία είναι αποκλειστικώς και μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία, και καμμία άλλη αίρεση ή θρησκεία.
Τί σημαίνει, όμως, ότι η Εκκλησία μας είναι Αποστολική; Σημαίνει δύο πράγματα. Ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία κατέχει α) τήν Αποστολική Πίστη καί β) τήν Αποστολική Διαδοχή. Τί είναι Αποστολική Πίστη καί τί Αποστολική Διαδοχή;
Α) Αποστολική Πίστη.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Η νηστεία των αγίων Αποστόλων είναι αρχαία παράδοση της εκκλησίας , την οποίαν θεσμοθέτησαν οι άγιοι πατέρες , το μέγεθος της ποικίλη διότι έχει σχέση με την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα!
Το ελάχιστο είναι οκτώ 8 ημέρες και μπορεί να φτάσει έως και τον ένα μήνα , διότι αρχίζει αμέσως μετά την εορτή των αγίων Πάντων .
Η ημερομηνία εορτασμού του ΠΑΣΧΑ που θέσπισε η αγία Α΄ οικουμενική σύνοδος είναι από 23 Μαρτίου έως 25 Απριλίου , όταν το Πάσχα είναι νωρίς λοιπόν τότε η νηστεία των αγίων αποστόλων είναι μεγάλη όταν το Πάσχα είναι αργά τότε λιγοστεύουν οι μέρες τις νηστείας , αλλά ποτέ δεν είναι κάτω από οκτώ ημέρες .
Με το νέο ημερολόγιο , καταργείται ο κανόνας του Πάσχα και διαυτό , πολλές φορές όπως και φέτος δεν έχουν καθόλου νηστεία των αγίων αποστόλων , κάτι που δεν συμβαίνει ΠΟΤΕ με το ΠΑΛΑΙΟ ημερολόγιο.
Όποιος όμως καταργεί τις θεσμοθετημένες νηστείες της εκκλησίας έχει το ανάθεμα και είναι έξω του σώματος της εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ!

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

διαβάστε τόν βίο ενός μεγάλου αγίου τής Εκκλησίας του θεού , και κάνεται την σύγκριση με τους σημερινούς <<αγίους γέροντες καί μή >>, πώς αγωνίζονταν οι πραγματικοί ομολογητές τις πίστεως ,και πώς φλυαρούν οι σημερινοί γεροντάδες , θεολόγοι , κληρικοί , για την ορθοδοξία και τήν παναίρεση του οικουμενισμού!

Ὃς ἂν ὁμολογήσει ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ». Δηλαδή, ὅποιος ὁμολογήσει μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς μένει μέσα σ᾿ αὐτὸν καὶ αὐτὸς μέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἕνας τέτοιος ὁμολογητὴς ὑπῆρξε καὶ ὁ Ὅσιος Μάξιμος, ποὺ πραγματικὰ εἶχε τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπάνω του. Ἦταν εὐγενικῆς καταγωγῆς καὶ γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 580 μ. Χ. Ἔκανε λαμπρὲς σπουδὲς στὴ θεολογία, ἀλλὰ καὶ στὴ φιλοσοφία. Μάλιστα, ἔκανε ἰδιαίτερος γραμματέας τοῦ αὐτοκράτορα Ἡρακλείου. Τότε προόδευε ἡ αἵρεση τῶν Μονοθελητῶν. Ὁ Μάξιμος ἀφήνει τὶς λαμπρότητες τῶν ἀνακτόρων καὶ γίνεται μοναχός, πολεμῶντας παντοιοτρόπως τὴν σατανικὴ αὐτὴ αἵρεση. Στὸν ἀγῶνα του αὐτὸ βρίσκει πολλὰ ἐμπόδια. Κυρίως, τὸν αὐτοκράτορα Κώνστα, ποὺ ὑποστήριζε τοὺς Μονοθελητές. Μάλιστα, ἔφτασε στὸ σημεῖο μὲ μία ψευτοσύνοδο νὰ καταδικάσει τὸν ὅσιο, νὰ τὸν ἀναθεματίσει(!), καὶ τὸν παρέδωσε στὸν ἔπαρχο τῆς πόλης γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ. Μαστιγώνεται σκληρὰ καὶ τοῦ κόβουν τὴν γλῶσσα καὶ τὸ δεξὶ χέρι. Ἡ θέα, ὅμως, τοῦ ἄγλωσσου, πλέον, στόματος, θὰ ἦταν ἡ εὐγλωττότερη καὶ φλογερώτερη ὑπόμνηση τῆς ἀφοσίωσης ποὺ χρωστοῦν ὅλοι νὰ ἔχουν στὴν Ἱερὴ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Πεθαίνει ἐξόριστος στὴ Λαζικὴ τὸ 662 μ.Χ.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :ποιά επί τέλους είναι η αληθινή Εκκλησία, πού βρίσκεται η Εκκλησία;

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :ποιά επί τέλους είναι η αληθινή Εκκλησία, πού βρίσκεται η Εκκλησία; 

Άγιος Νεκτάριος: «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν»

Άγιος Νεκτάριος: «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν»

τα όργανα  του οικουμενισμού  φοβούμενοι  τον αληθεί λόγο  του αγίου ,και εν όψι τις μεγάλης αποστασίας από την εκκλησία του Χριστού , νέο ημερολόγιο, εγκύκλιος 1920, ΠΣΕ, προσπάθησαν να κλήσουν το ευλογιμένο στόμα του αγίου κυνηγόντας τον και συκοφαντόντας τον με μανία , όπως κάνουν και γία τους σημερινούς ομολογητάς επισκόπους της ζώσας εκκλησίας του Χριστού!

Βρωμερές συκοφαντίες

ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

Πρόλογος

Ο ΑΓΙΟΣ Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός, αποτελεί ένα δώρο του Θεού στον κόσμο, στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα. Στο πρόσωπο του ανακαλύπτει κανείς ένα μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, όπου η αγιότητα του βίου συνδυάζεται με τη χάρη της θαυματουργίας και την ορθόδοξη διδασκαλία.

Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Παρακολουθώντας την ιστορική διαδρομή του βίου του, τον συναντούμε στην Κωνσταντινούπολη, δεκατετράχρονο παιδί, να εργάζεται και να σπουδάζει στη Νέα Μονή της Χίου, να κείρεται μοναχός (1876) και να χειροτονείται διάκονος (1877)• στην Αθήνα, να ολοκληρώνει τις θεολογικές του σπουδές (1885)• στην Αίγυπτο, να διακονεί επί μια πενταετία στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Εκεί χειροτονείται πρεσβύτερος (1886) και επίσκοπος Πενταπόλεως (1889).

Άγιον Όρος, διχασμός εν όψει Του κ. Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού του Πνεπιστιμίου Αθηνών

Άγιον Όρος, διχασμός εν όψει

Του κ. Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού του 

Πνεπιστιμίου Αθηνών
Ο μοναχικός σύλλογος των «αμαθών» και «ασόφων», γνωρίζει αυτά, τα οποία και οι σοφοί ηγούμενοι γνωρίζουν αλλά τα αποσιωπούν, δηλ. την εμπλοκή του Πατριάρχου στην παναίρεση του οικουμενισμού και τις παραχωρήσεις στους αιρετικούς, οι οποίες ακυρώνουν την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας. Γράφουν λοιπόν στους ηγουμένους. «Γνωρίζετε, σεβαστοί πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου...που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή - γυμνή τη κεφαλή - αποδοχή και διδαχή της παναιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί τη μοναδικότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις, των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και των Λουθηρανών έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες και σε πολλές περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά»!