ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΚΑΤ’ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
“ΟΥ ΔΕΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙΣ Η
ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙΣ ΣΥΝΕΥΧΕΣΘΑΙ”
π.
Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
· τι
σημαίνει «συνεύχεσθαι» ;
· γιατί «ου δει συνεύχεσθαι» ;
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, από τους
Αποστολικούς ακόμα χρόνους, η αίρεση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τον
άνθρωπο. Τον απομακρύνει από τον Θεό και τον οδηγεί στην απώλεια. Γι’ αυτό και
ο ίδιος ο Κύριος και οι Απόστολοι είναι ιδιαίτερα αυστηροί με τις «αιρέσεις
απωλείας»[i][1].
Οι Πατέρες της Εκκλησίας επισημαίνουν το μεγάλο
κίνδυνο και ακολουθώντας τις Αποστολικές συστάσεις[ii][2] καλούν τους χριστιανούς και μάλιστα τους
ακατάρτιστους στην πίστη να μην έχουν καμία σχέση με αιρετικούς, διότι ο
κίνδυνος για τη σωτηρία τους είναι βέβαιος.[iii][3]
Δυστυχώς όμως πολλοί, μη έχοντας ουσιαστική σχέση με
το πνεύμα των Πατέρων και με τη ζωή της Εκκλησίας μας, βλέπουν πίσω από τις
απαγορεύσεις αυτές μίσος και εχθρότητα της Εκκλησίας προς τους αιρετικούς. Ο
Αγ. Νεκτάριος όμως πολύ περιεκτικά συγκεφαλαιώνοντας την Ορθόδοξη διδασκαλία
μας προτρέπει : «Αποτρέπου την απιστίαν και την αίρεσιν και το σχίσμα, όχι τον
άπιστον και τον αιρετικόν και τον σχίστην, όχι τον άνθρωπον. Αποστρέφου την
γνώμην, όχι την φύσιν. Δι’ εκείνην είναι
αλλότριος και διάφορος, είναι αποστροφής και μίσους υπόδικος. Διά τοιαύτην
είναι οικείος και πλησίον, είναι ελέους και συμπαθείας, πολλάκις δε και
κηδεμονίας και περιθάλψεως άξιος»[iv][4]. «Οι απαγορεύσεις περί πολυποίκιλης επικοινωνίας με
αιρετικούς πήγαζαν ουσιαστικά από την αγάπη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία
δηλαδή προσπαθούσε αφ’ ενός να διαφυλάξει τα υγιά μέλη της από την ψυχοκτόνο
ασθένεια των κακοδόξων, αφ’ ετέρου δε να προβληματίσει τους τελευταίους με τη
στάση της και να τους κάνει να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε εσφαλμένο δρόμο. Η
αποχή δηλαδή από την κοινωνία μαζί τους είχε ταυτόχρονα και παιδαγωγικό
χαρακτήρα»[v][5].
Μελετώντας την Πατερική διδασκαλία για τις σχέσεις μας
με τους αιρετικούς βλέπουμε ότι οι Άγιοί μας είναι ιδιαίτερα αυστηροί και
κατηγορηματικοί στην απαγόρευση επικοινωνίας με τους αιρετικούς ή
σχισματικούς[vi][6] σε θέματα
Λατρείας και κοινής προσευχής. Οι σχετικές αναφορές των Πατέρων είναι πολυπληθείς[vii][7]. Στο παρόν άρθρο δε θα αναφερθούμε στις Πατερικές
μαρτυρίες, αλλά αποκλειστικά και μόνο στην Κανονική Παράδοση της Εκκλησίας μας
για το θέμα της συμπροσευχής με αιρετικούς και μάλιστα για την κατ’
ακρίβεια εφαρμογή των Ι.
Κανόνων.
Α. Τι είναι
και τι δεν είναι συμπροσευχή.
Όμως τι σημαίνει «συμπροσευχή»; Στην αρχαία ελληνική γραμματεία, κατά
τον Ιω. Σταματάκο, «συνεύχομαι» σημαίνει «εύχομαι (προσεύχομαι)
από κοινού μετά τινός, ενώνω τας ευχάς μου με τας δικάς του»[viii][8]. Στην Πατερική
γραμματεία, σύμφωνα με τον G.W.H.Lampe[ix][9]
«συμπροσεύχομαι» σημαίνει “pray together, pray with”, ενώ το «συνεύχομαι»
σημαίνει α) «pray with, pray together» (=προσεύχομαι μαζί) και β) “wish one well” (=εύχομαι να είσαι καλά).
Περαιτέρω θα
μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε συμπροσευχή όταν :
2. Υπάρχει κοινή βούληση για τον ίδιο σκοπό, για την
τέλεση προσευχής[xi][11] (ικανή και
αναγκαία συνθήκη).
3. Συμμετέχουμε στην εξέλιξη της προσευχής, με τη
χρήση κοινού προγράμματος λατρείας (π.χ. κοινό το περιεχόμενο των ευχών ή ύμνων,
ανταπόκριση στις κελεύσεις του λειτουργού[xii][12],
ένδυση λειτουργικών αμφίων για τους
κληρικούς) (ικανή αλλά όχι αναγκαία συνθήκη
4.
Συμπερασματικά : Όταν με την όλη μας αναστροφή (λόγια, έργα, συμπεριφορά)
επιδιώκουμε να δώσουμε την εντύπωση στους άλλους ότι επιθυμούμε να συμμετέχουμε και εμείς στη
λατρεία τους.
Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω δε συντελείται
συμπροσευχή όταν έχουμε επίσκεψη ή παρακολούθηση κάποιας θρησκευτικής
τελετής για επιστημονικούς, τουριστικούς, εθιμοτυπικούς ή κοινωνικούς και μόνο
λόγους [xiii][13].
Β. Οι
Ιεροί Κανόνες για τη
συμπροσευχή με αιρετικούς.
Οι Ι.
Κανόνες της Εκκλησίας, με οικουμενικό κύρος, που αναφέρονται στην
απαγόρευση συμπροσευχής με αιρετικούς είναι
:
1.
Κανὼν Ι' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων : "Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ, κᾂν ἐν οἴκῳ συνεύξηται,
οὗτος ἀφοριζέσθω"
2.
Κανών ΙΑ΄ των Αγ. Αποστόλων : "Εἴ τις καθῃρημένῳ, κληρικὸς ὧν, κληρικῷ συνεύξηται,
καθαιρείσθω καὶ αὐτός".
3.
Κανὼν ΜΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων : "Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος αἱρετικοῖς
συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς
Κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω"
4.
Κανὼν ΞΔ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων : "Εἴ τις Κληρικὸς, ἢ Λαϊκὸς εἰσέλθοι εἰς συναγωγὴν
Ἰουδαίων, ἢ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καὶ καθαιρείσθω, καὶ
ἀφοριζέσθω"
5.
Κανὼν ΟΑ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων : "Εἴ τις Χριστιανὸς ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερὸν
ἐθνῶν, ἢ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἢ λύχνους ἅπτοι,
ἀφοριζέσθω"
6.
Κανὼν ΣΤ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου : "Περὶ τοῦ, μὴ συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς
εἰσιέναι εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει"
7.
Κανὼν Θ' τῆς ἐν
Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου : "Περὶ τοῦ,
μὴ συγχωρεῖν εἰς τὰ κοιμητήρια, ἢ εἰς τὰ λεγόμενα μαρτύρια πάντων τῶν αἱρετικῶν
ἀπιέναι τοὺς τῆς Ἐκκλησίας, εὐχῆς ἢ θεραπείας ἕνεκα, ἀλλὰ τοὺς
τοιούτους, ἐὰν ὦσι πιστοί, ἀκοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός, μετανοοῦντας δὲ,
καὶ ἐξομολογουμένους ἐσφάλθαι, παραδέχεσθαι"
8.
Κανὼν ΛΒ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου : "Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν,
αἵτινές εἰσιν ἀλογίαι μᾶλλον, ἢ εὐλογίαι"
9.
Κανὼν ΛΓ' τῆς
ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:"Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἢ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι"
10. Κανὼν ΛΔ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου. Ὅτι οὐ δεῖ πάντα χριστιανὸν ἐγκαταλείπειν
μάρτυρας Χριστοῦ καὶ ἀπιέναι πρὸς τοὺς ψευδομάρτυρας, τουτέστιν αἱρετικῶν,
ἢ αὐτοὺς πρὸς τοὺς προειρημένους αἱρετικοὺς γενομένους· Οὗτοι γάρ ἀλλότριοι τοῦ
Θεοῦ τυγχάνουσιν. Ἔστωσαν οὖν ἀνάθεμα οἱ ἀπερχόμενοι πρὸς αὐτούς.
11. Κανὼν ΛΖ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου : "Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν τὰ
πεμπόμενα ἑορταστικὰ λαμβάνειν, μηδὲ συνεορτάζειν αὐτοῖς"
12. Κανὼν Θ' τοῦ Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας : "Ἐρώτησις. Εἰ ὀφείλει Κληρικὸς εὔχεσθαι,
παρόντων Ἀρειανῶν, ἢ ἄλλων αἱρετικῶν; ἢ οὐδὲν αὐτὸν βλάπτει, ὁπόταν αὐτὸς ποιῇ
τὴν εὐχήν, ἤγουν τὴν προσφοράν; Ἀπόκρισις. Ἐν τῇ θείᾳ ἀναφορᾷ ὁ
Διάκονος προσφωνεῖ πρὸ τοῦ ἀσπασμοῦ. "Οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε." Οὐκ
ὀφείλουσιν οὖν παρεῖναι, εἰ μὴ ἂν ἐπαγγέλλωνται μετανοεῖν καὶ ἐκφεύγειν τὴν
αἵρεσιν"
Στους πιο πάνω
κανόνες θα πρέπει να προστεθούν και οι :
13. Κανὼν β’ τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου : "Πάντας τοὺς εἰσιόντας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τῶν
ἱερῶν Γραφῶν ἀκούοντας, μὴ κοινωνοῦντας δὲ εὐχῆς ἅμα τῷ λαῷ ἢ ἀποστρεφομένους
τὴν ἁγίαν μετάληψιν τῆς εὐχαριστίας κατά τινα ἀταξίαν, τούτους ἀποβλήτους
γίνεσθαι τῆς Ἐκκλησίας, ἕως ἂν ἐξομολογησάμενοι καὶ δείξαντες καρποὺς μετανοίας
καὶ παρακαλέσαντες τυχεῖν δυνηθῶσι συγγνώμης, μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς
ἀκοινωνήτοις, μηδὲ κατ' οἴκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοῖς μὴ τῇ ἐκκλησίᾳ
συνευχομένοις, μηδὲ μὴ συναγομένοις. Εἰ δὲ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ
πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἢ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ
τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας".
14. Κανών Α' τῆς Δ' Οἰκουμενικής Συνόδου, (επικυρώνει
τους Κανόνες των ἐν Λαοδικείᾳ και Αντιοχεία Τοπικών Συνόδων καὶ τοῦ Αγ.
Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας)
15. Κανών Β' τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, (επικυρώνει
τους Αποστολικούς Κανόνες, τους κανόνες των ἐν Λαοδικείᾳ και Αντιοχεία
Τοπικών Συνόδων και του Αγ. Τιμοθέου Αλεξανδρείας).
16. Κανών Α' τῆς Ζ' Οἰκουμενικής Συνόδου (επικυρώνει
τους Αποστολικούς Κανόνες, τους κανόνες των ἐν Λαοδικείᾳ και Αντιοχεία
Τοπικών Συνόδων και του Αγ. Τιμοθέου Αλεξανδρείας).
Από την απλή παράθεση των Κανόνων γίνονται σαφή
τα εξής :
1. Για τους Πατέρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμο από
πνευματικής απόψεως το θέμα της επικοινωνίας με αιρετικούς στα πλαίσια της
προσευχής και της Θ. Λατρείας. Αυτό είναι εμφανές από το μεγάλο αριθμό των
κανόνων που διαπραγματεύονται το θέμα αυτό.
2. Το θέμα της συμπροσευχής με αιρετικούς απασχολεί
διαχρονικά την Εκκλησία. Γι’ αυτό και οι σχετικοί απαγορευτικοί κανόνες
καλύπτουν χρονικά ολόκληρη την περίοδο που συντασσόταν το Κανονικό Δίκαιό της.
3. Προφανώς οι παραβάσεις των κανονικών αυτών διατάξεων
ήταν συχνές. Η Εκκλησία όμως εμμένει, επανέρχεται και επαναδιατυπώνει τις ίδιες
απαγορεύσεις.
4. Οι κανονικές διατάξεις είναι σαφείς, απόλυτες και
κατηγορηματικές στην απαγόρευση συμμετοχής σε κοινή προσευχή και λατρεία με
αιρετικούς ή σχισματικούς.