ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΧΙΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ , ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΘΕΝΤΕΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΤΕΝΑ , ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ , ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΧΙΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ , ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΘΕΝΤΕΣ ΥΠΟ ΤΟΥ  ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΤΕΝΑ , ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ , ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ 

Ώς νά μήν ἦτο Εἷς τῆς ἉγίαςΤριάδος ὁ Χριστός· Ὅτι ὁ Χριστός ΔΕΝ θά ἀφήσῃ τήν Ἐκκλησίαν του νά πέσῃ εἰς τά χέρια τῆς ἉγίαςΤριάδος, ὡς νά μήν ὑπῆρχε ΤΑΥΤΟΥΡΓΙΑ Χριστοῦ μετά Πατρός καί ἉγίουΠνεύματος· Ὅτι ἡ Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ ΔΕΝ ὑπῆρχε πρό τῆς Πεντηκοστῆς καί ὅτι ὅσοι πιστεύουν ὅτι ὑπῆρχε εἶναι ἐκ τοῦΔιαβόλου· Ὅτιτό Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου ἀλλοιώθηκε κατά τήν Σάρκωσιν, ὡς νά ἦτο Ἀλλοιωτήἡ Ἁγία Τριάς· Ὅτι οἱ Ἄγγελοι ΔΕΝ ἀνήκουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ· Ὅτι ὁ Υἱός καί ΛόγοςΔΕΝ ὑπῆρξε ποτέ Κεφαλή καμμιᾶς Ἐκκλησίας· Ὅτι εἶναι Αἵρεσις νά βάζῃ κανείς τόν Χριστόν εἰς τήνθέσιν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου, ὡς νάἦτο ΑΛΛΟΣ ὁ Χριστός καί ΑΛΛΟΣ ὁ Θεός Λόγος καί ΥἹός τοῦ Θεοῦ· Ὅτι τό Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ εἶναι διπλοῦν καί διαφοροποιημένον ἀπό τό Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου· Ὅτι ὁ Χριστός μόνον ὡς Σχέδιον εἰς τήν Βουλήν τοῦ Θεοῦ εἶναι Προαιώνιος·

Περί τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὅτι ἐν αὐτῇ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ἠ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ἐπί τῆςγῆς, ὅτι αὕτη ἐστίν ἡ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ προδιατυπωθεῖσα καίπροωρισμένη νά διαμείνῃ εἰς τόν αἰῶνα πρός σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους» (Αγ. Νεκταρίου Χριστολογία, σελ. 244).

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὡς Ἀρχηγός . . . δέν δύναται παρά να εἶναι ΘΕΟΣ. . . διότι μόνον ὁΘΕΟΣ διαμένει εἰς τόν αἰῶνα καί δύναται νά ἱδρύσῃ Ἐκκλησίαν Αἰωνίαν,περιλαμβάνουσαν τούς ἀπ’Ἀρχῆς πιστούς μέχρι τῶν ἑσχάτων» (Χριστολογία, σελ. 244-252).

 «Πόσας περιόδους ἀριθμεῖ ἡ Ἐκκλησία; . . .

α) τήν ἀπό Ἀδάμ μέχρι Μωϋσέως,

β) τήν ἀπό Μωϋσέως μέχρι τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος. . .

γ) τήν ἀπό Σωτῆρος Χριστοῦ μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ὀρθόδοξος Ἱερά Κατήχησις, σελ. 25).

 «Ἡ Ἐκκλησία κατά τάς τρεῖς αὐτάς περιόδους θεμέλιον ἔσχεν Αὐτόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν» (Ὀρθόδοξος Ἱερά Κατήχησις, σελ. 29).

Ἐνιαχοῦ δέ ἡ ἔννοια τῆς Ἰσραηλιτικῆς Ἐκκλησίας καταντᾶ σχεδόν ταυτόσημος τῇ ἐννοίᾳ τῆς ἐν τῇΚαινῇ Διαθήκῃ Ἐκκλησίας, διότι χαρακτηρίζεται οὐχί ὡς ἁπλῆ κοινωνία παρά Θεοῦ ἐκλελεγμένη, ἀλλ᾽ὡς ΒΑΣΙΛΕΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ. . . . Ἡ Ἐκκλησία ὡς ΘΕΙΟΝ καθίδρυμα ἔστιν ἔμψυχος ὀργανισμός ὅστιςλειτουργεῖ ἐν τόπῳ καί χρόνῳ κατάἀνθρωπίνους τύπους καί νόμους καί σχέσεις, ἀλλά διά τῆς ἐν αὐτῇΘΕΙΑΣ Δυνάμεως μένει εἰς τόν αἰῶνα καί ἐπεκτείνεται εἰς πάντα τῆς γῆς τάπέρατα» (Αγ. Νεκταρίου Ποιμαντική, σελ. 24).

Ἡ Ἁγία τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ἐστίν ἡ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ἐπί τῆς γῆς, ἡ ἀπό ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ» (Μελέται Δύο: Α´ Περί Ἐκκλησίας, ἐκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος, σελ. 18-23).

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὡς ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τῆς ἐν ΕΔΕΜ, ἦν τό Κέντρον τῆς Ἐκκλησίαςτῶν Πατριαρχῶν» (Μελέται Δύο, σελ. 18).