Ἡ ἱστορικὴ ἅλωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τοὺς Φράγκους

Ἡ ἱστορικὴ ἅλωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τοὺς Φράγκους

Μετὰ τὶς ἐξελίξεις στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο τὰ τελευταῖα 2-3 χρόνια παρετηρήθη μία ἀλλαγὴ στὸν τρόπο ποὺ βλέπαμε τοὺς εὐρωπαίους «ἑταίρους» μας, τοὺς Δυτικούς, τοὺς Φράγκους δηλαδή. Ἀπὸ τὴν ἐξόφθαλμη ξενομανία ποὺ ὑπῆρχε (καὶ δὲν ἀγοράζαμε τίποτε μὲ ἑλληνικὴ ἐπιγραφή),  στρεφόμαστε πρὸς μία πιὸ ἀποξενωτικὴ ἕως καὶ ἐχθρικὴ ἀντιμετώπιση τῶν ξένων. Μία προσεκτικὴ μελέτη τῆς Ἱστορίας δικαιώνει, ὡς ἕνα βαθμό, τὴ στάση αὐτὴ – ἀρκεῖ νὰ μὴν φθάσουμε στὸ ἄκρο τοῦ φυλετικοῦ ὑπερεθνικισμοῦ.

Ἂς προσπαθήσουμε λοιπὸν νὰ κάνουμε μία ἀντικειμενικὴ ἀναδρομὴ στὴν ἱστορία τῶν σχέσεων Ἑλλήνων – Φράγκων, καὶ νὰ ἑξάξομε μερικὰ συμπεράσματα, χρήσιμα γιὰ τὴν μελλοντικὴ μορφοποίηση τῆς στάσεώς μας.

Ἡ πρώτη δυναμικὴ ἐμφάνιση τῶν Φράγκων ἔγινε τὸ 470 μ.Χ., ὅταν ὑπὸ τὸν ἡγέτη τοὺς Ὀδόακρο, κατέλυσαν τὴν Δυτικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία. Νὰ θυμίσω ὅτι ἡ περιοχὴ αὐτὴ ἐκείνη τὴν περίοδο ἔσφυζε ἀπὸ Ἑλληνικὲς ἀποικίες, κυρίως στὴν Ἰταλία καὶ Σικελία. Ἀλλὰ καὶ οἱ γηγενεῖς ζοῦσαν ἁρμονικὰ μὲ τοὺς ἀνατολῖτες γείτονές τους, τοὺς Ρωμαίους τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας. Μὲ τὸν ὅρο «Ρωμαῖοι» ἐννοοῦντο οἱ ὑποτελεῖς τῆς αὐτοκρατορίας (Ἕλληνες, Ἀρμένιοι, Ἴσαυροι, Βούλγαροι ἀργότερα, κλπ) οἱ ὁποῖοι μιλοῦσαν κυρίως τὰ Ἑλληνικά. Μέχρι καὶ τὸν 12ο αἰῶνα σπάνια θὰ συναντήσουμε Ἕλληνα νὰ αὐτοχαρακτηρίζεται μὲ ἄλλο ὄνομα ἀπὸ τὸ «Ρωμαῖος».  Μέχρι σήμερα δέ, σὲ περιοχὲς ὅπου διεσπάρη ὁ Ποντιακὸς Ἑλληνισμός, οἱ ἴδιοι καλοῦνται «Ρωμαῖοι – Ρωμηοὶ» καὶ ἡ γλῶσσα τοὺς (ποντιακὰ ἑλληνικὰ) καλεῖται «ρωμαίικα». Ἄρα ὅταν λέμε ὅτι οἱ Φράγκοι κατέλυσαν τὴν Δυτικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε σχεδὸν σὰν νὰ λέμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι κατέλυσαν τὴν Κύπρο.

Ἀπὸ τὴν κατάλυση καὶ ἔπειτα διενεργοῦντο κατὰ διάφορες χρονικὲς στιγμὲς τοπικὲς μάχες γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν κατὰ τόπους πόλεων. Ἄλλοτε κέρδιζαν ἔδαφος οἱ Φράγκοι, ἄλλοτε οἱ Ρωμαῖοι (=Ἕλληνες + Ἀρμένιοι + κλπ). Ἀλλὰ ὑπῆρχε καὶ μία ἄλλη δύναμη ἐκτὸς τῆς στρατιωτικῆς ποὺ ἔμελλε νὰ διαδραματίσει σημαντικὸ ρόλο στὴν ἱστορία ποὺ ἐξετάζομε: ἡ Ἐκκλησία.

Ἀπὸ τὸν ἐκχριστιανισμὸ τῶν Φράγκων καὶ μετά, φάνηκε ἕνας διαχωρισμός, περισσότερο νοοτροπίας καὶ λιγότερο γεωγραφικός. Ἦταν τὸ Ἀνατολικὸ Πνεῦμα καὶ τὸ Δυτικό. Ἐμεῖς, οἱ Ἀνατολικοί, ἐμφορούμενοι ἀπὸ τὸ Ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ Πνεῦμα, θέλαμε καὶ τὴν Ἐκκλησία νὰ λειτουργεῖ στὸ πρότυπο τῆς Δημοκρατίας. Ἐξ οὐ καὶ λειτουργούσαμε μὲ τὸ Συνοδικὸ Σύστημα, μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς πλειοψηφίας. Οἱ δὲ βάρβαροι, ἀκόμα, Φράγκοι δὲν εἶχαν τὶς ἠθικὲς δυνάμεις γιὰ τέτοια ἐλευθερία καὶ ἐπέτρεψαν ὅλο καὶ περισσότερες ἁρμοδιότητες στὸν ἀνώτερο ἱεραρχικὰ ἐπίσκοπό τους: τὸν Πάπα τῆς Ρώμης. Αὐτὸς δέ, ἄλλο ποὺ δὲν ἤθελε, ἐκμεταλλεύτηκε τὴν κατάσταση νὰ δημιουργήσει μία παποκεντρικὴ διοίκηση τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας. Τὰ προβλήματα ἀρχίζουν ὅταν αὐτὸς (διαχρονικὰ) θελήσει νὰ ἐπιβάλει τὸ σύστημα αὐτὸ καὶ στὴν Ἀνατολή.

Ἐννοεῖται ὅτι οἱ Ἀνατολικοὶ Βασιλεῖς δὲν ἀπεδέχοντο τὶς παπικὲς ἀξιώσεις περὶ πρωτείου (δηλ. ἐπικυριαρχία τοῦ Πάπα Ρώμης (τῆς πόλης) στὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία (τῆς Ἀνατολῆς)), παρὰ μόνο μὲ τὴν ἔννοια τοῦ τιμητικὰ πρώτου μεταξὺ ἴσων. Μετὰ τὴν κάθοδο τῶν Φράγκων, καὶ ἀφοῦ ὁ Πάπας εἶδε τὸ νέο ἔθνος νὰ παγιώνεται στὴν περιοχή, ἀποφάσισε νὰ ἀλλάξει πάτρωνες, καὶ νὰ στραφεῖ στὸν ἡγέτη τῶν Φράγκων γιὰ προστασία καί, γιατί ὄχι, αὔξηση τῆς ἐπιρροῆς του.

Ἐδῶ πρέπει νὰ παρατηρήσουμε ὅτι καὶ οἱ Ἀνατολικοὶ Βασιλεῖς ἔπραξαν τὸ λάθος νὰ μὴν ἀναγνωρίσουν ἐπίσημα τοὺς Φράγκους ἡγέτες ὡς αὐτοκράτορες, εἰδικὰ μετὰ τὸν 7ο αἰῶνα ὁπότε φάνηκε ὅτι τὸ ἔθνος ἐκεῖνο εἶχε πολλὲς δυνάμεις καὶ προοπτική. Ἔτσι σχηματίστηκαν 2 πόλοι μὲ ἀντικρουόμενα συμφέροντα. Τὸ πιθανότερο ἦταν ὅτι κάποτε θὰ συνεκρούοντο. Ἕνα νεαρὸ ἔθνος μὲ πολὺ δυναμισμό, καὶ ἕνα γηρασμένο ἔθνος, ποὺ εἶχε βεβαίως φοβερὴ ὑποδομὴ καὶ ἐμπειρία, ἀλλὰ ἐξαιτίας ὀλεθρίων ἐνίοτε κυβερνητῶν, ἄλλοτε ἔφθινε καὶ ἄλλοτε ἀνέκαμπτε.

Καὶ φθάνουμε στὸ τέλος τοῦ 12ου αἰῶνα, καὶ σὲ μία ὀλεθρία δυναστεία στὸ πηδάλιο τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας: τοὺς Ἀγγέλους. Τὴν ἴδια περίοδο στὴ δύση προεχειρίσθη πάπας ἕνας ἱκανότατος καὶ φιλόδοξος ἄνδρας: ὁ Ἰννοκέντιος ὁ Γ’. Αὐτὸς εἶχε τὴν ἰδέα νὰ αὐξήση τὴν  δύναμή του, συσπειρώνοντας ὑπὸ τὸ σκῆπτρο του τοὺς δυτικοὺς λαοὺς (Φράγκους -Γερμανούς, Γάλλους-, Ἐνετούς, Πισάτες κλπ). Τὸ κίνητρο ποὺ ἐπενόησε γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχει ἦταν ἡ ἀπολύτρωση τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοὺς Ἄραβες, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἤθελε νὰ αὐξήσει τὴ ζώνη ἐπιρροῆς του πρὸς ἀνατολᾶς, καὶ γιατί ὄχι καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη (ὁ προαιώνιος πόθος του). Ἔτσι ξεκίνησαν οἱ Σταυροφορίες. Τὸ ὄνομα αὐτὸ φέρει ντροπὴ καὶ ὄνειδος στὸ Δυτικό ‘’Χριστιανισμό’’. Δὲν μπορεῖ νὰ περιγραφεῖ τὸ μέγεθος τῆς καταστροφῆς καὶ τῶν κακουργημάτων ποὺ ἔγιναν ὑπὸ σημαία τὸν Τίμιο Σταυρό. Ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξομε πόσο βάρβαροι ἄνθρωποι ἦταν (εἶναι;) οἱ Φράγκοι, καὶ νὰ λάβουμε τὰ μέτρα μας, νὰ ἀποστασιοποιηθοῦμε ἀπὸ αὐτούς, θὰ περιγράψω λίγο τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους στὴν Δ’ Σταυροφορία τὸ 1204. Ὁδηγὸ ἔχομε τὸν Νικήτα Χωνειάτη, αὐτόπτη καὶ αὐτοπαθόντα, (ἀπὸ τὸ 12ο βιβλίο τῆς «Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» τοῦ Παπαρρηγόπουλου).

Μόλις κατάφεραν νὰ εἰσέλθουν στὴν Πόλη, στὶς 12 Ἀπριλίου τοῦ 1204, ἀκολούθησαν 4 ἡμέρες ἀνεξέλεγκτης λεηλασίας, καταστροφῶν καὶ σφαγῶν. Βεβαίως ἀκολούθησαν καὶ 55 χρόνια «ἐξελεγμένης» λεηλασίας… Οἱ Φράγκοι καὶ οἱ σύμμαχοί τους Ἐνετοὶ (ταυτόχρονα καὶ «σύμμαχοι» τῆς Κων/πολης…) ἔβαλαν 3 διαφορετικὲς πυρκαϊὲς διαδοχικὰ ἀπὸ τὶς ὁποῖες κατεστράφησαν πολλὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων γιὰ πάντα… Μόνο στὴ Μυριόβιβλο τοῦ Πατριάρχου Φωτίου βρίσκουμε 280 τίτλους ἀπὸ ἀρχαία ἔργα ποὺ διάβασε καὶ ποὺ χάθηκαν γιὰ πάντα, τὰ περισσότερα: ρητορικά, ἱστορικά, φιλοσοφικά, φυσικά, ἰατρικά, ἐρωτικά, ἐκκλησιαστικά, γραμματικά. Λεξικογραφικὰ κ.α.

Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς πυρκαϊές, τὶς σφαγές, τοὺς βιασμούς, τὶς ἁρπαγὲς ἔγινε καὶ μία ἄλλη ὕβρη ἐναντίον τοῦ πνεύματος καὶ τῆς τέχνης: ἦτο ὁ κατακερματισμὸς (=κυριολεκτικὰ λιώσιμο μετάλλου γιὰ νὰ γίνει νόμισμα, κέρμα) ἀρχαίων ἀγαλμάτων. Μεγαλύτερη νίκη τῆς Ὕλης ἐπὶ τοῦ Πνεύματος δὲν μποροῦσε νὰ γίνει. Γιὰ νὰ γίνουν εὐτελὲς χάλκινα νομίσματα κατεστράφησαν ἀγάλματα τέτοιου κάλλους, ποὺ δὲν θὰ δοῦμε ἴσως ποτὲ μᾶς ξανά.

Τότε κατεστράφησαν ἀγάλματα τοῦ Πραξιτέλους καὶ τοῦ Φειδία.

Τότε κατεστράφη ἡ χαλκίνη Ἧρα καὶ Πάρις ποὺ ἔδιδαν τὸ Χρυσὸ Μῆλο τῆς Ἔριδος στὴν Ἀφροδίτη.

Γιὰ δὲ τὸ ἄγαλμα τῆς Ἧρας ἀπὸ τὴν Σάμο (ποὺ εἶχε μεταφερθεῖ στὴν Πόλη) λέγεται ὅτι μόνο γιὰ τὸ ὑλικὸ ἀπὸ τὴν κεφαλὴ τῆς ἀπαιτοῦντο γιὰ τὴ μεταφορὰ 4 ζεύγη βοῶν!

Τὸ Ἀνεμοδούλιο, χάλκινο μηχάνημα ποὺ χόρευε στὸν ἄνεμο, περικεκοσμημένο μὲ γλυπτὰ διάφορα.

Ὁ Βελλεροφόντης μὲ τὸν Πήγασο.

Ὁ Τριέσπερος Μέγας Ἡρακλῆς, ἔργο τοῦ Λυσίππου. Ἡ κνήμη του ἦταν ἴση μὲ ἕναν μέσο ἄνδρα σὲ ὕψος!

Ὄνος καὶ ὀνηγὸς τοῦ Αὐγούστου Καίσαρος.

Ὕαινα καὶ Λύκαινα, ἐξ ὧν ἐθήλασαν οἱ Ρῶμος καὶ Ρωμύλος, οἱ θρυλικοὶ ἱδρυτὲς τῆς Ρώμης.

Ἵπποι, ἐλέφαντες, Σφίγγες, ἡ Σκύλλα ἀπὸ τὴν Ὀδύσσεια

Ἀετὸς καὶ ὄφις (ἡ ἀγωνία τοῦ ὄφεως ἦτο, λένε, ζωγραφισμένη στὴν ὄψη του)

Γυνὴ κρατοῦσα πολεμικὸν ἄνδρα σὲ ἵππο

Ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο: Ἀσπίδα, Βασιλίσκος, Κροκόδειλος

Ἡ Ὡραῖα Ἑλένη, τόσο ζωντανὴ ποὺ νόμιζες ὅτι ἦτο ἑτοίμη νὰ ὁμιλήση!

Ἀπὸ τὸν κατακερματισμὸ (τὶς 4 πρῶτες ἡμέρες τῆς Ἁλώσεως) ἐσώθηκαν μόνο οἱ 4 χάλκινοι ἵπποι τοῦ Ἱπποδρόμου, γιατί κατάφερε ὁ ἡγέτης τῶν Ἐνετῶν Δάνδολος νὰ τὰ γλυτώσει ἀπὸ τοὺς βαρβάρους συμμάχους του καὶ νὰ τὰ μεταφέρει στὴν πατρίδα του…

Ἐννοεῖται ὅτι ἐπὶ 55 χρόνια συνεχῶς μετέφεραν ὅ, τί ἄλλο ἐνδιαφέρον τύχαινε νὰ ἀνακαλύψουν στὴν πατρίδα τους. Γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ Δύση εἶναι γεμάτη ἀπὸ Ἑλληνικὰ ἀριστουργήματα. Μερικοὶ λένε ὅτι αὐτὴ ἡ ἅλωση ἦταν ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ἀφύπνιση τῆς Δύσης καὶ τὴν Ἀναγέννηση λίγους αἰῶνες μετά. Ποιὸς ξέρει; Ἀλλὰ ἦταν ὑπεύθυνη καὶ γιὰ τὴν ἀποτελμάτωση τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ τῆς ὑποκύψεως στοὺς Τούρκους 200 ἔτη μετά.

Ἀλλὰ τὸ πόσο τυχεροὶ ἦταν καὶ κατέλαβαν τὴν Κων/πολη φάνηκε ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν μπόρεσαν νὰ τὴ διατηρήσουν. 700 χρόνια πόθος ἐκπληρώθηκε ἀλλὰ διήρκεσε μόλις 55 χρόνια! Μετὰ τί ἔκαναν; Ἔγιναν φίλοι μας; Οὐδέποτε. Πάντοτε ὑπέσκαπταν τὴν ἰσχύ μας. Εἰδικὰ αὐτὸς ὁ Πάπας… Λίγο ἔλειψε νὰ μᾶς ὑποτάξει λίγο πρὶν τὴν Ἄλωση ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἀλλὰ εὐτυχῶς (!) πρόλαβαν οἱ Τοῦρκοι. Καὶ λέω εὐτυχῶς γιατί οἱ Τοῦρκοι κατακτητὲς δὲν ζητοῦσαν ἀπὸ τοὺς κατακτημένους λαοὺς νὰ ἀποβάλλουν τὴν ἐθνική τους συνείδηση, ἐνῷ οἱ Φραγκολατίνοι αὐτὸ ἔκαναν. Πρῶτα μέσῳ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑποταγῆς καὶ ἀκολουθεῖ γλῶσσα, ἱστορία κλπ. Γιὰ παράδειγμα ἡ ἱστορία ποὺ ἐπικράτησε στὴ δύση σχετικὰ μὲ τὸ κράτος μας κατὰ τὸ μεσαίωνα εἶναι ἐπιεικῶς βιασμένη. (Βλέπε ἔκθεση πρέσβεως Λουϊτπράνδου ἐπὶ Νικηφόρου Φωκᾶ).

Καὶ ἦρθε τὸ 1821 νὰ κάνουμε ἐθνοκράτος. Λέτε νὰ ἄλλαξαν στάση οἱ Δυτικοί; Ὁ Πάπας μήπως ἀπεδέχθη τὴν δημοκρατικὴ διοίκηση τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας; Μὴ γένοιτο! Μὲ τὸν Προτεστάντη Βασιλιὰ Ὄθωνα καὶ τὴν Καθολικὴ Βασίλισσα Ἀμαλία συνέχισε τὸ ἔργο τῆς ὑποσκάψεως τῶν θεμελίων τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Αὐτὴ τὴ φορὰ μέσῳ τῆς νόθευσης τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πνεύματος τῆς Ἀνατολῆς μὲ Δυτικὰ στοιχεῖα.

Καὶ ἐρχόμαστε στὸ 2012. Μήπως τώρα ἄλλαξε τίποτα; Οἱ Φράγκοι, μὲ ἐκπρόσωπο τοὺς Γερμανούς, θέλουν νὰ ξεζουμίσουν τὸν ἑλληνικὸ λαό. Αὐτοὶ ποὺ κατέστρεψαν τὴ χώρα μας τὸ 1940-45, αὐτοὶ ποὺ πῆραν τὸ Κατοχικὸ Δάνειο στανικῶς ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καὶ δὲν ἐπέστρεψαν οὔτε 1 δραχμὴ ζητοῦν ἀπὸ τὸ λαὸ τόκους ἐπὶ τόκων σὲ κεφάλαιο ποὺ ἔχει ξεπληρωθεῖ πλειστάκις. Τὸ Κατοχικὸ Δάνειο σήμερα ὑπολογίστηκε σὲ 1 τρὶς εὐρώ! (μετὰ ἀπὸ 67 χρόνια τόκων). Ἂς μᾶς τὸ δώσουν γιὰ νὰ τοὺς δώσουμε κι ἐμεῖς ὅ, τι πραγματικὰ χρωστᾶμε.

Αὐτοὶ εἶναι οἱ βάρβαροι Φράγκοι. Ὑλιστές, ἀντιπνευματιστές, χωματένιοι. Μόνο τὰ κέρματα ἔχουν ἀξία γιὰ αὐτούς, τὰ λεφτά. Κι ἐμεῖς τί κάνουμε; Σπεύδουμε νὰ μάθομε Ἀγγλικὰ καὶ Γαλλικὰ καὶ Γερμανικὰ ἀντὶ γιὰ παράδειγμα Ἀρχαία Ἑλληνικὰ καὶ Ἀρχαία Κινεζικά, γλῶσσες πνευματικές, ποὺ καλλιεργοῦν τὴν ψυχή. Σπεύδουμε νὰ σπουδάσουμε σὲ Εὐρωπαϊκὰ Πανεπι-ζήμια (!). Καταφρονοῦμε τὰ Ἑλληνικὰ προϊόντα γιὰ νὰ ἀγοράσουμε τὰ σκουπίδια τῆς Δύσης, ἀρκεῖ νὰ ἔχουν ἐτικέτα μὲ … latinikous χαρακτῆρες ! [Θὰ σᾶς πῶ μία ἱστορία ποὺ μοῦ εἶπε ἕνας φίλος μου ποὺ ἔχει μονάδα σφαγείων, γιὰ νὰ ἀποδείξω τὸ «σκουπίδια». Ἐπειδὴ τὰ βοοειδῆ ὅταν κοιμοῦνται ξαπλώνουν στὸ ἀριστερὸ συνήθως πλευρὸ οἱ ἑταιρεῖες εἰσαγωγῆς φέρνουν στὴν Ἑλλάδα φορτία ὁλόκληρα ἀριστερῶν βοοειδῶν. Γιατί τὰ δεξιὰ τα παίρνουν στὴν Γερμανία ἐπειδὴ εἶναι πιὸ μαλακὰ ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ ὅπου το βόδι ξαπλώνει κάθε μέρα καὶ σκληραίνει… Λέτε;]

Ίσως  εἶναι καιρὸς νὰ πάρουμε διαζύγιο ἀπὸ τὴ Δύση καὶ νὰ στραφοῦμε στὴν Ἀνατολή. Δὲν λέω ὅτι εἶναι ἅγιοι οἱ Ρώσοι, οἱ Τοῦρκοι, οἱ Κινέζοι, ἀλλὰ πάντως Φραγκολατῖνοι δὲν εἶναι! Καὶ ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Εὐστάθιος Θεσ/νίκης γιὰ τὴν ἅλωση τῆς πόλης του ὑπὸ τῶν Λατίνων τὸ 1185, ὅτι καὶ οἱ ἄλλες ἐθνότητες (Ἰουδαῖοι, Ἀρμένιοι) «λατινικῶς καὶ αὐτοὶ ἠμᾶς ἀπέπνιγον». Σήμερα μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ τράπεζες γερμανικῶς μᾶς ἀποπνίγουν! Καιρὸς νὰ ἀλλάξουμε στάση.

πηγη:διαδύκτιο