Woe to YOU scribes and Pharisees, hypocrites Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί:Η εγκύκλιος του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως του 1920

Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί:Η  εγκύκλιος  του  πατριαρχείου  Κωνσταντινουπόλεως  του  1920 

 δια  της  οποίας  ετέθηκαν  τα  θεμέλια  της  αιρέσεως  του  οικουμενισμού  στην  εκκλησία  της  Ελλάδος  ,  τις  οποίας  η  αποδοχή  και  εφαρμογή  κατέστησαν  την  ελληνική  εκκλησία  σχιζματοαιρετική !

Διά  της  εγκυκλίου  αυτής  διαφαίνεται  ο  πραγματικός  σατανικός  σκοπός  της  αλλαγής  του  ημερολογίου  ,  η οποία  αλλαγή  έγινε  αιτία  του  σχίσματος  του  1924!

Με  την  εγκύκλιο  αυτή  καταργείτε  το  9^ον  άρθρο  του  συμβόλου  της  πίστεως  διότι  αναγνωρίζονται  εκτός  της  ΜΙΑΣ  ΑΓΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ,όλες  οι  αιρετικές  παρασυναγωγές  του  διαβόλου  ως  εκκλησίες  Χριστού!

Διαυτούς  τους  λόγους  η  ελληνική  κρατική  εκκλησία  , έκοψε  κάθε  συνέχεια  και  επικοινωνία  με  την  ουράνιο  βασιλεία  του  ΘΕΟΥ  ΤΗΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ  -ΤΩΝ  ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ – ΤΩΝ  ΠΑΤΕΡΩΝ – ΤΩΝ  ΑΓΙΩΝ! Και  στερήθηκε  κάθε  θείας  χάριτος  και  μυστηρίων!

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

80 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ-

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ 1924-2004

ΑΠΟΣΧΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥ ΕΒΡΑΙΟΔΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ

ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

“Οί δέ Σχισματικοί

Σχισματοαιρετικοί είσί”

“Τό Σχίσμα κακώς διαμένον γίνεται

ΑΙΡΕΣΙΣ ή καταφέρεται είς ΑΙΡΕΣΙΝ”

(Βλέπε υποσημείωση εις Α' καν. Μεγ.Βασιλείου,

Πηδάλιον, σελίς 589)

            Είναι γεγονός ότι όταν ξεφύγει κάποιος από τον δρόμον όπου βαδίζει, διά τόν σκοπόν όπου πηγαίνει, έπειτα από ολίγο θά έχη απομακρυνθεί από τήν αρχικήν του πορεία καί κατεύθυνσιν μέ άποτέλεσμα νά μήν φθάση ποτέ είς τόν προορισμόν διά τόν όποίον είχε ξεκινήσει.

            Βέβαια είς τήν άρχήν φαίνεται ότι συμβαδίζει, άλλά λίγο λίγο άπομακρύνεται, έως ότου αί κατευθύνσεις αμβλύνονται, πρός τελείως διάφορον κατεύθυνσιν καί είς ορισμένας περιπτώσεις φθάνουν είς τήν έκ διαμέτρου αντίθετον.

            Τό ίδιον συμβαίνει καί σέ θέματα ΠΙΣΤΕΩΣ, ΔΟΓΜΑΤΩΝ καί ΙΕΡΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ.Δι' αυτό όταν κάποιος αποκοπεί από τήν παράδοσιν καί τήν πίστην τής ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τού ΘΕΟΥ καί αποσχιστή άπ'Αυτήν καί δέν επιστρέψει τότε μέ μαθηματικήν ακρίβειαν έχει αποσχιστή καί έχει αυτοεξορισθεί από τό Σώμα τής Εκκλησίας καί οδηγείται είς τήν ΑΙΡΕΣΙΝ ή οποία είναι ό οριστικός ΨΥΧΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ.

            Αυτό έχει επιβεβαιωθεί από τά 2000 χρόνια τού Χριστιανισμού, είς όσους απεσχίσθησαν από τήν Εκκλησίαν, διότι αργά ή γρήγορα κατήντησαν είς ΑΙΡΕΣΙΝ.

            Διά  τό νέον ημερολόγιον, παρά τίς απαγορεύσεις, καταδίκας καί αναθεματισμούς τών Πανορθοδόξων Συνόδων τού 16ου αιώνος, πρέπει νά γνωρίζωμεν ότι οί μασσώνοι, αρχιεπίσκοποι καί πατριάρχαι τό επέβαλον περιφρονούντες, ασεβούντες καί καταπατούντες τάς ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΚΥΡΟΣ, τών ετών 1583,1587,1593,1848 καί 1904.

            Ώς πρός τό ερώτημα διά τόν Νεοημερολογιτισμόν, εάν είναι  Σχίσμα ή Αίρεσις, θά φανή από τάς πράξεις  καί ενεργείας του, όπως θά παρατεθούν είς τήν συνέχειαν, από τότε όπου ενεφανίσθη τό πρόβλημα είς τήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

            Πρίν τήν παράθεσιν πρέπει νά αναφέρωμεν από πότε άρχισε τό πρόβλημα, πώς τό αντιμετώπισεν ή όρθόδοξος Εκκλησία καί μέ ποίον σατανικόν τρόπον επεβλήθη είς τούς ορθοδόξους χριστιανούς.

            Ή παρουσίασις θά είναι σύντομος καί περιλιπτική μέ αναφορά στά κυριώτερα περιστατικά καί τίς χρονολογίες όπου ενεργήθησαν.

ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΡΟΣ

Ή έμφάνισις τού προβλήματος.

            1)1582, 5 Οκτωβρίου: Ό πάπας τής Ρώμης Γρηγόριος ό 13ος αλλάζει τό ημερολόγιων προσθέτων τότε (10) ημέρας καί ή 5η Οκτωβρίου γίνεται 15η. Έξ'αυτού έλαβε καί τό όνομα Γρηγοριανόν ήμερολόγιον.

            2)1583, 20 Νοεμβρίου: Συγκαλείται ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ καί τών τεσσάρων Πατριαρχείων καί άλλων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, είς Κωνσταντινούπολιν προεδρεύοντος τού Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β' τού Τρανού, ή οποία ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΕΝ καί ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΝ τήν αλλαγήν τού ημερολογίου, καί όσους τό ακολουθήσουν, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, επισημαίνουσα ότι όποιος τό δεχθή θά είναι ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ καί έκτός Έκκλησίας καί εκτός τής ομηγύρεως τών πιστών.

3)1587: Παρομοία Σύνοδος γίνεται είς τήν Κωνσταντινούπολιν μέ αντιπροσώπους καί Πατριάρχας καί τών άλλων Πατριαρχείων καί πρόεδρον τόν Οίκουμενικόν Πατριάρχην Ιερεμίαν Β' τόν Τρανόν, καί εκδίδει τήν αυτήν ΑΠΟΦΑΣΙΝ κατά τού νέου παπικού ημερολογίου.

4)1593, Φεβρουάριος: Τρίτη Πανορθόδοξος Σύνοδος μέ τήν συμμετοχήν όλων τών Πατριαρχείων εκδούσα τήν αυτήν απαγορευτικήν καί καταδικαστικήν απόφασην κατά τού Γρηγοριανού παπικού νέου ημερολογίου, προεδρεύοντος τού αυτού Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β' τού Τρανού.

            Είς τήν επομένην σελίδα παραθέτομεν τάς Αποφάσεις τών ετών 1583 καί 1593 χειρογράφως ώς έχουν διασωθή είς Μονάς καί Σκήτας τού Άγίου Όρους καί αλλαχού.

            Είς τό προηγούμενον Τεύχος παρουσιάσαμε τήν εμφάνισην τού προβλήματος τής Μεταρρυθμίσεως τού Ημερολογίου καί τήν Εκκλησιαστικήν Καταδίκην τής Έορτολογικής Καινοτομίας υπό τώ Πανορθοδόξων Συνόδων 1583,1587,1593, επί Ιερεμίου Β' τού Τρανού.

            Τήν τοιαύτην “μεταρρύθμισιν” ό Πατριάρχης Ιερεμίας κατακρίνει “ώς επισφαλή, ώς μή αναγκαίαν, καί ώς πρόξενον πολλών σκανδάλων καί κινδύνων είς πάντα τά χριστιανικά έθνη”. Ό αγιώτατος καί σοφώτατος Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Μελέτιος Πηγάς (1590) κατακρίνων δριμέως πάσαν παρέκκλισιν από τών καθεστώτων, χαρακτηρίζει αυτήν ώς καινοτομίαν καί ερρωμένως ανθίσταται κατά τής αποδοχής τού Γρηγοριανού ημερολογίου, συνιστών τήν εμμονήν έν τώ Ιουλιανώ ημερολογίω.

            Ομοφωνούντων τών Πατριαρχών Ιεροσολύμων Σωφρονίου καί τού Αλεξανδρείας Σιλβέστρου όλα τά Ορθόδοξα Πατριαρχεία κατεδίκασαν τήν εορτολογικήν καινοτομίαν καί διά Ιερών Κανόνων “ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΑΝ τούς θέλοντας νά ακλουθούν τό νεοεφεύρετον καλενδάριον τού Πάπα.”

            Ούτως αντεμετωπίζετο ή επιβουλή τών καταχθονίων εχθρών τού Θεού, όταν τούς εκκλησιαστικούς θρόνους ελάμπρυνον άνδρες ευσεβείς καί φοβούμενοι τόν Θεόν, ουχί δέ υπηρέται τών σκοτεινών δυνάμεων, πρόθυμοι νά παζαρεύουν τήν πίστιν καί νά αποδεχθούν ότι τούς υποβάλουν.

            Τά Άγια Σύνορα μεταξύ τής ορθοδόξου Ιεράς Παραδόσεως καί τών Ανίερων Παπικών Καινοτομιών συντηρεί τό Οικουμενικών Πατριαρχείον διά νέων αποφάσεων.

            Επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίου τού Γ' (1716-1726) συνεκλήθη σύνοδος έκ δώδεκα Μητροπολιτών προϊσταμένων αυτής τού Πατριάρχου τούτου Ιερεμίου καί τών Πατριαρχών Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων, ήτις εστρέφετο κατά τών πλανών καί νεωτερισμών τής Εκκλησίας τής Ρώμης. Ή μακρά απόφασης τής Συνόδου ταύτης (1722) περιλαμβάνει ώς 5ον όρον τά εξής:

            “...Τρίτον, στέργειν καί αποδέχεσθαι καί πάσας τάς Εκκλησιαστικάς παραδόσεις, εγγράφους τε καί αγράφους, καθώς αυτάς ή Ανατολική τού Χριστού Εκκλησία άνωθεν έτι έξ'αυτών τών Αποστόλων παρέλαβε καί διεδέξατο καί ενεργεί καί φυλάττει απαρατρέπτως μέχρι τής σήμερον”.

            Τό 1756 Πανορθόδοξος Σύνοδος συγκροτηθείσα είς Κωνσταντινούπολιν αποφάσισε διά τούς Παπικούς νά γίνωνται δεκτοί είς τήν Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Αποστολικήν Εκκλησίαν μόνον διά Κανονικού Ορθοδόξου Βαπτίσματος όπως οί Εθνικοί καί οί αβάπτιστοι.

            Κατά τό 1827  έπί Οίκουμενικού Πατριάρχου Αγαθαγγέλου ή αυτή αντετάχθη άρνησις διά τήν διόρθωσιν τού Ιουλιανού Ημερολογίου είς τούς αυτούς στηριχθείσα λόγους. Τότε Ακαδημαϊκοί τινές τής Πετρουπόλεως προέβαλον αίτησιν περί τής διορθώσεως τού Ιουλιανού Ημερολογίου. Ή Ιερά όμως Σύνοδος τής Ρωσίας, πρός τήν οποίαν απεστάλη ή πρότασις αύτη απεφάνθη ότι, ίνα τεθή είς εφαρμογήν, πρέπει νά εγκριθή υπό τής έν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης Εκκλησίας καί απεστάλη πρός τόν Πατριάρχην Αγαθάγγελον ή πρότασις αύτη. Άλλ' ούτος απέρριψεν εντελώς τήν πρότασιν ταύτην επικαλεσθείς καί ούτος τά θεσπισμένα υπό τών Οικουμενικών Συνόδων.

            Αείποτε άρα ή Ορθόδοξος Εκκλησία προκειμένου περί τής μεταβολής τού Ημερολογίου αντετάχθη επικαλούμενη στεροτύπως σχεδόν τήν πράξιν τής Εκκλησίας, τάς παραδόσεις αυτής.

            Τό 1848 απεστάλη πρός τούς απανταχού ορθοδόξους , εγκύκλιος τής Μιάς Αγίας Καθολικής καί  Αποστολικής Εκκλησίας εναντίον τών Νεωτεριστών. Τήν εγκύκλιον ταύτην υπέγραψαν α) ό Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος, β) ό Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας Ιερόθεος, γ) ό Πατριάρχης Αντιοχείας Μεθόδιος καί δ) ό Ιεροσολύμων Κύριλλος ώς καί αί περί αυτούς Ιεραί Σύνοδοι. Ή εγκύκλιος αύτη διαλαμβάνει μεταξύ άλλων τά εξής:

            “Κρατώμεν τάς ομολογίας, ήν παρελάβομεν άδολον παρά τηλικούτων ανδρών αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ώς υπαγόρευμα τού Διαβόλου. Ό δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχει ελλιπή τήν κεκηρυγμένην Ορθόδοξον πίστιν. Άλλ' αύτη πεπληρωμένη ήδη εσφράγισται, μή επιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αύξησιν, μήτε αλλοίωσην ήν τινα ούν καί ό τολμών ή πράξαι ή συμβουλεύσαι ή διανοηθήναι τούτο ήδη ηρνήθη τήν πίστιν τού Χριστού, ήδη εκουσίως καθυπεβλήθη είς τό αιώνιων ανάθεμα, διά τό βλασφημείν είς τό Πνεύμα τό Άγιον, ώς τάχα μή αρτίως λαλήσαν έν ταίς Γραφαίς καί Οίκουμ. Συνόδοις. Τό φρικτόν τούτο ανάθεμα, αδελφοί καί τέκνα έν Χριστώ αγαπητά, ούκ εκφωνούμεν ημείς σήμερον άλλ' εξεφώνησε πρώτος ό Σωτήρ ημών...

            Εξεφώνησαν τούτο αί επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι καί σύμπας ό χορός τών θεοφόρων Πατέρων. Άπαντες ούν οί νεωτερίζοντες ή αιρέσει ή σχίσματι εκουσίως ενεδύθησαν κατά τόν ψαλμωδόν “κατάραν ώς ιμάτιον”...

            Τό 1895 ό Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος ό Ζ' απηγόρευσε τήν περί τού ζητήματος τού Παπικού Καλενδαρίου συζήτησιν.

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΟΣ

            Γινομένης υπό τινών συζητήσεως περί “θέματος” ημερολογίου, ό Πατριάρχης Ιωακείμ Γ' αποστέλλει, κατά Ιούνιον τού 1902, πρός τάς λοιπάς Ορθοδόξους Εκκλησίας Εγκύκλιων, ζητών τάς απόψεις αυτών, “ίνα καί περί τούτου διαμορφωθή κοινόν έν αυταίς φρόνημα, μία δέ γνώμη καί απόφασης τής καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας”.

            Είς τάς απαντήσεις των αί Εκκλησίαι πάσαι τονίζουσιν ότι επιβάλλεται ή εμμονή έν τώ Ιουλιανό ημερολογίω. Ή τών Ιεροσολύμων έγραφεν, ότι:

            “Πάσα περί μεταρρυθμίσεως τού κρατούντος ημερολογίου καί δή επί προτιμήσει τού Γρηγοριανού, απόφασις έσται επί βλάβη τής Ορθοδοξίας”.

 Ή τής Ρωσσίας: “Ουδαμώς συγχωρούντες τήν αντικατάστασην τού Ιουλιανού διά τού ήττον λογικού Γρηγοριακού ημερολογίου... Ή τοιαύτη μεταβολή, ώς διασαλεύουσα τήν ανέκαθεν καί πολλάκις καθαγιασθείσαν υπό τής Έκκλησίας τάξιν, συνεπήγετο άν αμφιβόλως διασαλεύσεις τινάς καί έν τώ εκκλησιαστικώ βίω, έν ώ έν τή προκειμένη περιπτώσει τοιαύται διασαλεύσεις ουδεμίαν εαυταίς ευρίσκουν επαρκή δικαιολογίαν”.

 Ή τής Ρουμανίας: “Φρονεί καί εξαιτείται ίνα μένωμεν είς άπερ ευρισκόμεθα σήμερον.  επειδή είναι αδύνατον νά μή θίξωμεν τάς κανονικάς διατάξεις, εάν ηθέλομεν σκεφθή περί μεταβολής τινος ή μεταρρυθμίσεως τού Ιουλιανού ημερολογίου, μεθ' ού ή Ορθόδοξος Εκκλησία ζή  από τοσούτου χρόνου, ή καί νά μή αισθανθεί στενοχωρίαν. Εκτός τούτου ούτε διά τού δακτύλου δέν επιτρέπεται ημίν νά θίξωμεν τάς απηρχαιωμένας αποφάσεις, αίτινες αποτελούσι τήν ημετέραν εκκλησιαστικήν δόξαν”.

 Ή τής Έλλάδος: “Θρησκευτικής καί θεολογικής σπουδαιότητος μετέχει τοσούτον μόνον, καθ' όσον μετ' αυτού συνδέεται τό Εορτολόγιον τής Εκκλησίας”.

 Ή τού Μαυροβουνίου: “Οί αντιπρόσωποι τής Ορθοδόξου Εκκλησίας ανάγκη ίνα ώσι μάλλον επιφυλακτικοί όσον αφορά τό ζήτημα τούτο. Διότι ώς γνωστόν, ή μεταβολή τού ημερολογίου εξυπονοεί τήν μεταλλαγήν τού Πασχαλίου τ.έ. παντός τού εκκλησιαστικού συστήματος καί τού υπολογισμού τής ενιαυσίου περιόδου καί τών κινητών εορτών. Γνωρίζομεν έκ τής ίστορίας, ότι εγένοντο καί τινες μικρότεραι μεταβολαί, αίτινες ότε εφηρμόσθησαν έν τή Εκκλησία προύκάλεσαν κατά τό μάλλον καί ήττον δυσαρέσκειαν μεταξύ τών πιστών. Ταύτα έχοντες ύπ' 'οψιν οί αρχηγοί τών Ορθοδόξων Εκκλησιών οφείλουσι νά έχωσι κατά νούν πάντα τά δυνατά αποτελέσματα, άτινα έκ τής μεταβολής τού ημερολογίου ηδύνατο νά συμβώσιν... Είμεθα τής γνώμης, όπως καί είς τό εξής τηρώμεν τήν πράξιν τού Ιουλιανού ημερολογίου”.

            Ούτως εφρόνουν καί έπραττον οί αρχηγοί τών Εκκλησιών, ότε υπήρχεν έν αυτοίς ευσέβεια καί φόβος Θεού καί ενδιαφέρον διά τήν σωτηρίαν τών ψυχών τών Χριστιανών. Ουχί δέ αρχηγοί προβεβλημένοι κατόπιν κάποιων προϋποθέσεων καί κατειλημμένοι από τήν κοσμικότητα καί τόν οικουμενιστικόν οίστρον.

            Έν τή ανταπαντήσει του πρός τάς Εκκλησίας ό Ιωακείμ Γ', διά τής από 12 Μαϊου 1904 Εγκυκλίου έλεγε, σύν τοίς άλλοις:

            “Τούτο γνώρισμα ουσιωδέστατων τής Ορθοδοξίας, τούτο τό θεμέλιον τού όλου αυτής Κανονικού καί διοικητικού οικοδομήματος, τό μή “κινείν όρια αιώνια ά έθεντο οί πατέρες ημών”. Τούτο μόνον δυνήσεται αποκρούσαι τάς νεωτερικάς τάσεις καί ενεργείας τάς προϊούσας. Πώς γάρ ού δίκαιον τά άπ' αιώνας τοσούτως κατά τάξιν γινόμενα καί ευσχημόνως έχοντα, ταύτα καί τού λοιπού κρατείν καί αιδέσιμα είναι; Τών ειρημένων πατρικών διατάξεων καί ορίων ή ολιγωρία εγέννησεν, ώς μήποτε ώφειλε, καί τά έν τοίς κόλποις τής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπάρχοντα πρός τοίς παλαιοίς νεώτερα λυπηρά όντως καί άξια θρήνων ρήγματα. Ώς δέ έκ τής εκείνων ολιγωρίας εγεννήθησαν, ούτω καί έκ τής εκείνων τηρήσεως εκποδών γενήσονται τού Θεού συναιρουμένου καί τών αδελφών Εκκλησιών τά κρείττονα καί εχόμενα σωτηρίας υποτιθεμένων τοίς ακούειν βουλομένοις, καίτοι δυσχερώς τώ λόγω τής αληθείας καί τού δικαίου πείθονται οί κατά κόσμον αγαθά καί τάς οικείας δόξας υπέρ τό κύρος τής Εκκλησιαστικής καί Κανονικής τάξεως καί διδασκαλίας τιθέμενοι. Περί δέ τού καθ' ημάς ημερολογίου τοιαύτην έχομεν γνώμην.

            Αιδέσιμον είναι καί έμπεδον τό άπ' αιώνος μέν ήδη καθωρισμένον κεκυρωμένον δέ τή διηνεκεί τής Εκκλησίας πράξει Πασχάλιον... ώς ούκ εξόν περί τούτο καινοτομήσαι. τό δέ, παραφυλάσσοντας τό Ιουλιανόν ημερολόγιον καί τό εορτολόγιον ημών αμετακίνητον, υπερπηδήσαι μόνον 13 ήμέρας, ώστε συμπίπτειν τάς μηνολογίας ημών τε καί τών τώ ετέρω ημερολογίω κατακολουθούντων, ανόητον καί άσκοπον είναι.... Ημείς γάρ ουδαμώς από εκκλησιαστικής απόψεως υποχρεούμενα μεταλλάττειν ημερολόγιον καί ή επιστήμη, ώς γε παρ' ειδικών ανδρών βεβαιούται, ούπω οριστικώς απεφήνατο περί τής ακριβείας, μεθ' ής τό τροπικόν έτος λογίζεται”.

Έως εδώ ανεφέρθησαν  αί  κυριώτεραι  Καταδίκαι  και  Αναθεματισμοί  του  νέου  παπικού  ημερολογίου από  το 1538  έως  το 1904.

             Είς  την συνέχεια  θα  παρουσιαστούν  αι  περισσότεραι  ιστορικαί  πηγαί , αι  οποίαι  αναφέρουν  περί  της  Καταδίκης  και  του  Αναθεματισμού  του  Νέου  Ημερολογίου  προς  χρήσιν  των  ενδιαφερομένων  αλλά  και  διά  την  Ιστορίαν.

1. Μελετίου Μητροπολίτου 'Αθηνών, "'Εκκλησιαστική Ίστορία", έκδ. 1784, τόμο

Γ', σελ. 402.

2. Ύψηλάντου Αθανασίου Κομνηνού, "Τά μετά τήν άλωσιν" έκδ. Κων/πολις

1870, σελ. 111-116.

3. Φιλαρέτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, τοϋ Βαφείδου, ,, Εκκλησιαστική

Ιστορία", έκδ.1912, τόμο Γ', σελ. 124-125.

4. Χρυσοστόμου Μητροπολίτου  Αθηνών, του Παπαδόπουλου, " Ιστορία της

Εκκλησία; τής Αλεξανδρείας" έκδ, 1935, σελ. 628.

5. Ίού αυτού, εις το  περιοδικόν "'Εκκλησιαστικός Κήρυξ" "Αθηνών, άρ ιθ. φύλ.

146, σελ. 172, ήμερο 14-4-1918.

6. Τοϋ αυτού, "Ίστορία τής Εκκλησία; των Ιεροσολύμων", σελ. 482.

7. Του αυτού καί εις άλλα; Έκδόσεις  καί ομιλίας του.

8. Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, "Ομολογία τής Ορθοδόξου Πίστεως",

τόμος 12, σελ. 231.

9. Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων: "Τόμος Άγάπης", σελ. 538, 541.

10. Χρυσάνθου ΑρχιεπισκόπουΑθηνών, ", Η  Εκκλησία Τραπεζούντος".                                         Αναφέρει ότι: "ή Α' πραξις τής επί Ιερεμίου Β' Πανορθοδόξου Συνόδου 1583,

αποκηρύττει τό Γρηγοριανόν Ημερολόγιον", εις σελ. 547.

11. Παντελεήμονος Μητροπολίτου, Τυρολόης καί Σερεντίου, (τού Ροδοπούλου),

καθηγητού της Θεολογική; Σχολής τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,

"Μαθήματα Κανονικού Δικαίου", έκδ, 1986 σελ.69.

12. Μουρατίδου Κωνσταντίνου, καθηγητού τού Πανεπιστημίου τής θεολογικής

Σχολής , Αθηνών, "Κανονικόν Δίκαιον - Πανεπιστημιακαί Παραδόσεις"

Αθήναι 1982, τόμο Α', σελ. 111.

13. Ίεράς Κοινότητος Αγίου 'Ορους καί Υπουργείου Πολιτισμού, "Θησαυροί του

Αγίου Ορους Β', έκδοσυς Θεσσαλονίκη 1997". Εις τήν σελίδαν 453

αναφέρεται: "'Ο Ιερεμίας Β' ό Τρανός ..... συνεκρότησε Σύνοδο πού απέρριψε

τήν καινοτομία πού έγινε από τόν Πάπα Γρηγόριο τόν ΙΓ' στό Ημερολόγιο,

" ως επισφαλή καί μέλλουσαν νά παραγάγη σκάνδαλα εις τά Χριστιανικά

ήθη "

14. Ιερεμίου Β' του Τρανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, "Επιστολαί Α'

καί Β' πρός Μαρτίνον καί πρός τούς εκεί Γερμανούς, (1588 καί 1589)". .

15. Ιερεμίου Β' τού Τρανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ""Επιστολή πρός

τόν Πρίγκηπα της Βενετίας Νικόλαον Δαπόντε σταλείσα τό 1583''.

16. Μελετίου Πηγά Πατριάρχου  Αλεξανδρείας: ,,' Επιστολή πρός Σίλβεστρον

Πατριάρχην περί Πασχαλίου καί Εορτολογίου".  Επανέκδοσις υπό

εξαρτηματικών Μοναχών τής Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου όρους 1984.

17. Τά ΣΙΓΓΙΛΛΙΑ, ήτοι αί Αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων των ετών 1583

καί 1593 εύρηνται:

α') Έν τφ ύπ' άρ ιθ. 772 χειρογράφω Κώδικι τής "Ιεράς Μονής Αγίου

Παντελεήμονος τού Αγίου Όρoυς,

β') Έν τφ ύπ' άρ ιθ, 285 χειρογράφω Κώδικι τού Κελλίου, "ό Ακάθιστος

Ύμνος", τής Ιεράς Σκήτεως των Καυσοκαλυβίων τού Αγίου Όρους.

1') ΕΙς τό ξενόγλωσσον περιοδικόν τής Συνόδου τής Ρουμανικής Εκκλησίας

μέ άρ ιθ. 11/1880.

δ') ΕΙς τήν Μονήν τού όρουςΣινά.

18. Ιερεμίου Β' τοϋ Τρανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, " Έπιστολή πρός

τόν Μητροπολίτην Φιλαδελφείας Γαβριήλ τόν Σεβηρον, τό 1588 περί Πάσχα

καί καλενδαρίου".

19. Σάθα Ν. Κωνσταντίνου: "Βιογραφικόν Σχεδιάγραμμα περί του Πατριάρχου

Ίερεμίου Β''', 'Αθήναι 1870, σελ. 26-32 & 82-94. Επανέκδοσις Παν. Πουρνάρα,

Θεσσαλονίκη 1979. .

20. Κοσμά Μοναχού τού Φλαμιάτου: "'Άπαντα Κοσμά Φλαμιάτου". Α' έκδοσις

1849 υπό τοϋ Ιδίου, Β' έκδοσης1910, Γ έκδοσης υπό Χρ. Σπανού (φωτοτυπική),

εις τήν δεκαετίαν τού 1970, σελ. 166, παράγραφος 139 .

21. Γεδεών Εμμανουήλ: "Κανονικαί Διατάξεις". Σελ. 34 - 40.

22. Παπαρηγοπούλου Κωνσταντίνου: "Ιστορία του Ελληνικού Εθνους;". Τόμοι

50ς & 60ς.

23. Εϋστρατιάδου Γρηγορίου: ", Η Πραγματική , Αλήθεια περί του , Εκκλησιαστικού

'Ημερολογίου 1924".  Εκδοσις τετάρτη υπό τού , Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Μητροπούλου

Καθηγουμένου "Ιερα; Μονής Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου, Αθηκίων Κορινθίας,

'Οκτώβριος 1988, 'Αθήναι.

24. Πετρογιάννη Κωνσταντίνου, Διακόνου Θεολόγου: "Μελέτιος Πηγάς καί

Λατίνοι. Δογματικές θέσεις - άντιπαραθέσεις". ' Ηράκλειον Κρήτης 1997.

Εκδόσεις Ίεράς Μονής Αγκαράθου Κρήτης.

25. Χριστοφόρου Λεοντοπόλεως, "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ", εν Αλεξανδρεία εκ τού

. Πατριαρχικού τυπογραφείου 1925.

26. Δρανδάκη: "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια", βλέπε εις τά σχετικά

λήματα: "Ήμερολόγιον", "Ίερεμίας Β''', πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Τά ανωτέρω αποτελούν παρουσίασιν των κυριωτέρων πηγών καί μαρτυριών περί της καταδίκης

τού νέου παπικού Γρηγοριανού ημερολογίου υπό τής 'Ορθοδόξου Εκκλησίας διά των ΠανορθοδόξωνΟικουμενικών Συνόδων των ετών 1583, 1587 καί 1593.

Επίσης τό νέον παπικόν ημερολόγιον  απερρίφθη  καί υπό τής Πανορθοδόξου Αποφάσεως, επί 'Ιωακείμ Γ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως όστυς απήντησεν άρνητικώς περί τοϋ νέου

ημερολογίου , αποδεχθείς τάς αρνητικάς θέσεις των υπολοίπων Πατριαρχείων καί τών Αυτοκεφάλων'Εκκλησιών, μέ 'Εγκύκλιον  τήν 12ην Μαίου 1904.

Εκτός των καταδικαστικών Άποφάσεων τού 16ου αιώνος υπάρχουν καί άλλαι αποφάσεις Συνόδων

περιέχουσαι θέσεις κατά τού νέου ημερολογίου όπως του 1722, 1848, καθώς καί μεμονομέναι

αποφάσεις  Πατριαρχών, όπως του Οικουμενικού Πατριάρχου Ανθίμου, τοϋ 1895 καί άλλων.

'Η τελευταία Πανορθόδοξος , Εγκύκλιος, Απόφασις, κατά τού παπικού ημερολογίου εξεδόθη

τό 1904, επί τού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ, όστι; ανταπαντών εις τά Πατριαρχεία καί τάς Αυτοκεφάλους, Εκκλησίας τής , Ορθοδόξου Εκκλησίας ΑΠΕΡΡΙΨΕΝ κάθε τροποποίησιν η αλλαγήν ημερολογίου διά τής, από12 Μαίου 1904, Εγκυκλίου του.

Ή επί 341 έτη, (1583-1924), ΑΡΝΗΣΙΣ τής Ορθοδόξου Εκκλησίας νά δεχθή τό νέον Παπικόν ημερολόγιον απέκτησεν Οικουμενικόν κύρος καί κατέστη"ΔΙΚΑΙΟΝ" Αυτής.

'Η Αρνητική ΕΚΘΕΣΙΣ της Επιτροπή; περί τής μεταρρυθμίσεως τού ημερολογίου

ή αποτελουμένη υπό των: Γ. Κοφινά, Δ. Αιγινήτη, Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Αρχιμανδρίτου

καί καθηγητού τής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστήμιου ' Αθηνών, Π. Τσιτσεκλή καί  Αμίλκα  Αλεβιζάτου, ( όλοι καθηγηταί Πανεπιστημίου), σταλείσα πρός τό Υπουργικόν Συμβούλιον, τό 1923, εχαρακτήρησεν την αλλαγήν τού ημερολογίου καί τήν εισαγωγήν τού νέου τοιούτου, ΣΧΙΣΜΑ.

Κατά τήν ώς άνω Εκθεσιν ή εισαγωγή ή αλλαγή τού ημερολογίου θά καταστήση ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ

οιανδήποτε 'Εκκλησίαν τήν δεχθή εις τήν ανατολήν. (Βλέπε Φ.Ε.Κ. τεύχος Α' άρ ιθ. φύλ, 24, 25/1/1923).

Τό πρώτον Αρθρον 3η παράγραφος τής Εφημερίδος τής Κυβερνήσεως, Φ.Ε.Κ.

τεύχ. Α' άρ ιθ. 24/25 - 1 - 1923 υπογραφέν υπό του Βασιλέως Γεωργίου Β' άναφέρει:

"Διατηρείται εν Ισχύει τό Ιουλιανόν Ημερολόγιον όσον αφορά εν γένει τήν

Εκκλησίαν καί τάς Θρησκευτικά; έορτάς". Γεώργιος Β' Βασιλεύς των Έλλήνων.

Ή Ιερά Σύνοδος της Εκκλησία; τής Ελλάδος κατά τήν συνεδρίασιν αυτής στίς 20. Μαΐου 1919

απεφάνθη, όπως δι οιανδήποτε αλλαγήν του Ημερολογίου, επέλθη συνεννόησις μετά των λοιπών 

Ορθοδόξων  Εκκλησιών. Κι' όμως ό Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, άνευ της γνώμης της όλης Εκκλησίας , αϋθαιρέτως μετέβαλεν τό  Εκκλησιαστικόν 'Ημερολόγιον δημιουργήσας

ΣΧΙΣΜΑ, καθ' υπόδειξιν των Εβραιομασσόνων.

 Αυτή είναι ή τελευταία ΠΑΝΟΡΘΟ ΔΟΞΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ κατά τού νέου Παπικού ημερολογίου. όλας αυτάς τάς ανωτέρω ΙΣΤΟΡΙΚΑΣ  ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ έχων υπ' όψιν

ό τότε αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καί καθηγητής τού Πανεπιστημίου της Θεολογικής Σχολής Αθηνών , εδημοσίευσεν άρθρα εις τό περιοδικόν «Εκκλησιαστικός Κήρυξ»

τών. Αθηνών κατά τού νέου ημερολογίου εκτός αυτών είχε εκδώσει (4) τόμους μέ τήν Ιστορίαν των τεσσάρων πρεσβυγενών Πατριαρχείων, Κωνσταντινουπόλεως , Αλεξανδρείας, Αντιοχείας καΙ 'Ιεροσολύμων, εις τούς οποίους αναφέρει τάς γενομένας Πανορθοδόξους Συνόδους τού  16ου αιώνος τού 18ου, 19ου καί 20ου  καί τήν καταδίκην τού νέου παπικού ημερολογίου.

Ό ίδιος ό Άρχιμ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, καί κατόπιν Αρχιεπίσκοπος  Αθηνών, ώς μέλος της υπό της Κυβερνήσεως συσταθείσης πενταμελούς 'Επιτροπής  συναποφασίζει ότι : όποια ορθό­ δοξος Εκκλησία απσδεχθή το νέον παπικόν ημερολόγιον  θά καταστή ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ έναντι των άλλων, Ή άπόφασις - γνωμάτευσις της εν λόγο Επιτροπής έδημοσιεύθη εις τήν Έφημερίδα της Κυβερνήσεως.  

Μέχρις εδώ  εξετέθη πολύ συνοπτικώς καί περιληπτικώς, από τό 1582 έως τό 1924 = 342 χρόνια, πως ή 'Ορθόδοξος Έκκλησία αντιμετώπισεν καί απέκρουσε κάθε Ιδέα 'Περί εισαγωγής τού νέου παπικού ημερολογίου.

Μόνον ή αρνησις επί 342 έτη νά αλλάξη τό εν χρήσει, από Χριστού, Αγίων Αποστόλων καί όλων των Αγίων Πατέρων, των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, επί 1924 χρόνια ημερολόγιον – έορτολό- γιον, δηλ. μίαν καθηγιασμένην παράδοσιν 20 αιώνων, αυτό καί μόνον αρκεί διά vα θεωρηθεί Άπόφασις μέ οικουμενικόν  κύρος μή δυναμένη νά τήν ανατρέψουν όσοι «Μεταξάκηδες» μασσώνοι καί «Παπαδόπουλοι» και αν συνομωτήσουν κατά της Εκκλησίας  τού Θεού.

Πρέπει νά γνωρίζη κάθε ορθόδοξος Χριστιανός  ότι μία Άπόφασις ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ή Πανορθοδόξου Συνόδου δέν δύναται ν' αλλάξει η νά αναιρεθεί υπό μιας επομένης οικουμενικής Συνόδου. Καί τούτο διότι πιστεύομεν ότι αί Αποφάσεις τών Οικουμενικών καί Πανορθοδόξων

Συνόδων είναι αποφάσεις του Παναγίου καί Τελεταρχικού Πνεύματος. Άλλως «το Πνεύμα  το Άγιον δέν ελάλησεν αρτίως εν ταiς Άγίαις καί οικουμενικαίς  Συνόδους;» τάς προηγηθείσας αυτής.

Είναι Πίστις της Εκκλησίας μας ότι αί Οικουμενικαί καί Πανορθόδοξοι Σύνοδοι, είναι «Στόμα Θεού» καί αποφασίζουν, δι' οιονδήποτε

θέμα Δογματικών , Πίστεως, Ποιμαντικόν, Διοικητικών κλπ.  'Ένας επί πλέον Ισχυρός λόγος, ο οποίος αντικρούει καί αποκλείει οριστικώς καί τελεσιδίκως κάθε σκέψιν περί αλλαγής του ημερολογίου, είναι ότι τό1924 δέν υπήρξε, (διότι δέν εγένετο ποτέ), πανορθόδοξος Σύνοδος, ή οποία αποφάσισε τήν αλλαγή ν του ημερολογίου . Ή αλλαγή εγένετο μέ απόφασιν της εβραιοσιωνιστικής Μασσωνικής Στοάς εις  τήν οποίαν ανήκον ό Μεταξάκης καί ό Παπαδόπουλος. Αλλά όπως προανεφέραμεν , ακόμη καί Πανορθόδοξος Σύνοδος νά αποφάσιζε καί πάλιν δέν θά ηδύνατο νά αναιρέση Απόφαση προηγουμένης εν Πνεύματι Άγίο Συνδιασκεψαμένης Πανορθοδόξου Συνόδου. Δι' αυτό καί παρεχώρησεν ό ΘΕΟΣ, νά μήν

συγκροτηθεί  Πανορθόδοξος σύνοδος Ποτέ καί έτσι ή αλλαγή του ημερολογίου τό 1924 εγένετο μέ απόφαση, όχι του Θεού αλλά της έβραιομαοσωνικής καί σατανικής Στοάς των Αθηνών καί της Κωνσταντινουπόλεως.

Συμπεραίνομεν λοιπόν, Ότι ή αλλαγή δέν είναι Άπόφασις της 'Εκκλησίας του ΘΕΟΥ διότι:

Α) Ή 'Εκκλησία του ΘΕΟΥ διά των 4 η 5 Πανορθοδόξων - Οίκουμενικών Συνόδων Κατεδίκασεν,

Άνεθεμάτισεν καί Άπηγόρευσεν κάθε αλλαγήν του παλαιού "ημερολογίου καί αντυκατάστασιν

διά του νέου παπικού τοιούτου.

Β) Τό 1924, 10 Μαρτίου ότε συνέβη αντικανονικώς καί παρανόμως "ή αλλαγή του παλαιού "ημερολογίου μέ άντικατάστασιν διά του νέου παπικού ημερολογίου  δέν έγινε μέ απόφασιν ολοκλήρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας ήτοι μέ Σύγκλησιν Πανορθοδόζου Συνόδου, αλλά μέ απόφασιν της Μαοσωνικής καί Σατανικης Στοάς , καί Γ) Άκόμη καί Πανορθόδοξος Σύνοδος

νά συνεκαλήτο , δέν θά ηδύνατο νά ανεραίση τάς Αποφάσεις των εν Πνεύματι Άγίο 4 η 5 προηγηθεισών και συγκροτηθεισών Οίκουμενικών Πανορθοδόξων Συνόδων.

'Εξ Όλων των ανωτέρω συμπεραίνομεν και πάλιν Ότι "ή Άλλαγή "ή όποία έγένετο δέν είναι της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ του ΘΕΟΥ αλλά της 'Εκκλησίας του Σατανά καί του Αντιχρίστου καί Άθεου 'Εβραιοσιωνιστικού Συγκρητισμού- Οικουμενισμού ,καί ώς εκ τούτου τό Όρθόδοξον πλήρωμα της ΕΚΛΗΣΙΑΣ του ΘΕΟΥ δέν τήν εδέχθη και δέν πρόκειται νά τήν δεχθή ΠΟΤΕ.

Δι' αυτό "ή Σχισματοαιρετική 'Εκκλησία του Νεοημερολογιτισμού – Οίκουμενισμού υστερείται της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος εις τά μυστήρια της

H Ορθόδοξος Εκκλησία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta (της Μίας Αγίας...) 

  http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/07/h-una-sancta.html

Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.

σχ.ορθ.πίστης: ναί η εκκλησία της ελλάδος αυτοκαταργήθηκε όχι τώρα αλλά απο το 1924 , όταν προέβει στήν επάρατο και καταδικασμένη και αφωρισμένη αλλαγή του ημερολογίου, που σήμεναι την ένταξη της ελληνικής εκκλησίας στον οικουμενισμό και την αποκοπή της από το σώμα της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!!!

π. Γεωρ. Μεταλληνός:

 http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/07/blog-post_5053.html

«Ἀντὶ ἡ Ὀρθοδοξία νὰ ἐπηρεάζει σωτηριολογικὰ τὸν μὴ Ὀρθόδοξο κόσμο, ἐφθάσαμε στὴν ἀποδοχὴ στὴν πράξη τῆς “βαπτισματικῆς Θεολογίας”, τῆς ‘Θεολογίας τῶν “ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν” (πρβλ. συμφωνίας Balamand 1993), τῆς “κοινῆς διακονίας” τῆς “διευρυμένης Ἐκκλησίας” καὶ τοῦ “πολιτιστικοῦ πλουραλισμοῦ”, ὅπως ὀρθότατα ἔχει ἐπισημανθεῖ…Ὁ Οἰκουμενισμὸς σ’ ὅλες τὶς διαστάσεις καὶ ἐκδοχὲς του ἔχει ἀποβεῖ ἀληθινὴ βαβυλώνιος αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ὅλων των τοπικῶν ἡγεσιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ποὺ δέχονται ὅμως ἀφόρητη πίεση. Ἡ καύχηση καὶ ὁ αὐτοθαυμασμὸς τῶν οἰκουμενιστῶν μας γιὰ μιὰ δῆθεν νέα ἐποχή, ποὺ ἄνοιξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὶς πατριαρχικὲς ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920, δὲν δικαιώνονται, διότι αὐτὸ ποὺ κατορθώθηκε εἶναι νὰ νομιμοποιήσουμε τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ.
σχ. ορθ. πίστης: αυτή και μόνο η δήλωση του κ. καθηγητού, είναι αρκετή για να δώση το μέγεθος της αιρέσεως στην οποία έχει πέσει η εκκλησία της ελλάδος και όσοι την ακολουθούν!

O ἀείμνηστος καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν. Ἀθηνῶν Κων. Μουρατίδης, παρατηρεῖ:

 «Ἡ ἀλλόκοτος καὶ  τερατώδης καὶ καταλυτική τῆς ὀρθοδόξου κανονικῆς τάξεως καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως    συμμετοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συνοθύλευμα τῶν Αἱρέσεων  συνιστᾶ τὴν μεγίστην παγίδα τοῦ Ἀντικειμένου ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρὸς διάβρωσιν καὶ ἀποσύνθεσιν τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας…  Αὐτὸ καθʼ ἑαυτὸ τὸ γεγονὸς τῆς συμμετοχῆς  τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρέσεων τοῦ ΠΣΕ  προσκρούει  “a priori” καὶ ἐξʼ  ἀπόψεως ἀρχῆς εἰς τεράστια καὶ τοῦτʼ αὐτὸ ἀνυπέρβλητα  ἐμπόδια, προερχόμενα ἐξʼ αὐτῆς τῆς φύσεως καὶ τοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τῆς  μιᾶς, ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας».

σχ. ορθ. πίστης :γιαυτο η ελληνική εκκλησία δέν είναι εκκλησία Χριστου , και έχει επάνω της τα αναθέματα και τους αφωρισμούς όλων των ορθοδόξων συνόδων!

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης:

....Τί νὰ ποῦμε, ὅμως, τώρα καὶ τί νὰ λαλήσουμε, γέροντα Ἐπιφάνιε;

Ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουμε νὰ θρηνοῦμε καὶ νὰ περιγράφουμε τὴν ἀθρόα μεταβολὴ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ διστακτικὴ καὶ συγκρατημένη ἀκόλουθο τοῦ Πατριαρχείου, σὲ τολμηρὴ πρωτοπόρο καὶ πρωτεργάτη τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων, ποὺ συναγωνίζονται καὶ ἐνίοτε ξεπερνοῦν τὰ «ἀδίστακτα τολμήματα» τοῦ Φαναρίου; Ὁ Χριστόδουλος κατέρριψε πολλὰ «ρεκὸρ» καὶ ἐπέτυχε πολλὲς πρωτιὲς στὸ οἰκουμενιστικὸ ἀγώνισμα τοῦ γκρεμίσματος τῶν ὁρίων μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, στὸ ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρῶτος ἐτόλμησε καὶ ἔφερε τὸν πάπα στὴν Ἑλλάδα τὸ 2001, νομιμοποιώντας τον ὡς κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώμης. Πρῶτος φιλοξένησε καὶ συνδιοργάνωσε ἐπὶ ὀρθοδόξου ἐδάφους συνέδριο τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου αἱρέσεων καὶ πλανῶν μὲ καταστροφικὲς δηλώσεις τῶν ἐκπροσώπων του ἀρχιερέων. Πιάνει ρῖγος κανένα, ἂν ἀκούσει τί ἐδήλωσαν στὸ Συνέδριο αὐτὸ ἑλλαδικοὶ ἀρχιερεῖς. Πρῶτος ἐκ τῶν ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπεσκέφθη τὴν ἕδρα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη, τιμήθηκε ἐκεῖ καὶ ἐπαινέθηκε. Πρῶτος τέλος, γιὰ νὰ μείνουμε στὶς μεγάλες πρωτιές του, γιατί ὑπάρχουν κι ἄλλες μικρότερες, ἐπεσκέφθη ἐπισήμως ὡς ἀρχιεπίσκοπος τὸν πάπα στὸ Βατικανό. 

(σχ. ορθοδόδοξης  πίστης:  Τί νὰ ποῦμε, ὅμως, τώρα καὶ τί νὰ λαλήσουμε, γέροντα Ἐπιφάνιε ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΕ, ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ  ΚΑΝΤΙΩΤΗ , ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ  ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΕ  , ΙΩΗΛ  ΓΙΑΝΑΚΟΠΟΥΛΕ,  ΦΙΛΟΘΕΕ  ΖΕΡΒΑΚΟ   και  πολλοί  αλλοι ,  που  με τα  ψεύδη και  την  παραποίηση  τωνν  κανόνων  στα  φιλάδια  σας  κρατήσατε  τόν  λαό  του  Θεού  δεμένο  στο  άρμα  του  διαβόλου  του  οικουμενισμού και  δέν  τον  αφήσατε-νετε  να  επιστρέψει  στην  ορθόδοξο  εκκλησία!  13. Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· δια τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα.
14. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γαρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν.)
37. Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον επισυνάγει όρνις τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε.
38. ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος.
39. λέγω γαρ υμίν, ου μη με ίδητε απ΄ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
29. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων,
30. και λέγετε· ει ήμεν εν ταις ημέραις των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τω αίματι των προφητών.
31. ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστέ των φονευσάντων τους προφήτας.
32. και υμείς πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών.
33. όφεις, γεννήματα εχιδνών! πως φύγητε από της κρίσεως της γεέννης;
34. δια τούτο ιδού εγώ αποστέλλω προς υμάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών αποκτενείτε και σταυρώσετε και εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταις συναγωγαίς υμών και διώξετε από πόλεως εις πόλιν,

ορθόδοξη πίστη:Αυτά  δεν  είναι  λόγια  παλαιοημερολογιτών  αλλά  εγκρίτων  καθηγητών  του  νέου       ημερολογίου.

Πόσο  σοβαρή  πρέπει  να   είναι  η  βλάβη  του  εγκεφάλου   , η  πόσο  υποκρισία  πρέπει  να  έχει  κάποιος  για  να  μην  καταλαβαίνει  ότι  η ελληνική  κρατική  εκκλησία  , τα λεγόμενα  ορθόδοξα  πατριαρχεία, και  οι  αυτοκέφαλες  ορθόδοξες  εκκλησίες  δεν  είναι  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΧΡΙΣΤΟΥ  αλλά  ένα  μίγμα  συγκριτιστικών  θεωριών  που  βρίσκονται  στην  αίρεση  του  αντίχριστου  οικουμενισμού!

Και  σαν  αίρεση  ούτε  μυστήρια  ούτε  ιεροσύνη  μπορεί  να  έχει !

Όσο  για  αυτούς  που  λατρεύουν  χωρίς  κρίση  ,  τους << θαυματοποιούς>>   παππούληδες μεγαλόσχημους  γέροντες  του Άγιου  όρους , που  λατρεύονται  σαν  θεοί  , να ξέρουν  ότι  βρίσκονται  κατά  τον  άγιο  Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ,στην  μερίδα  των  ειδωλολατρών !  

Οι  αιρέσεις  που έφερε  στην  εκκλησία  της  Ελλάδος  ο  οικουμενισμός

1^ον. Η  αποδοχή  της  αιρετικής  εγκυκλίου  του  πατριαρχείου  κων/λεως  του  1920 , η οποία  απευθύνεται  σε  όλες  τις  αιρετικές  εκκλησίες  του  σατανά  θεωρώντας  τες  αδελφές  εν  χριστό  εκκλησίες  , με  αυτό  τον  τρόπο  καταργεί  εν  δυνάμει  το  9^ο  άρθρο  του συμβόλου  της  πίστεως  που  μας  λέγει:΄΄είς  μίαν  αγίαν  καθολικήν  και  αποστολικήν  εκκλησία ΄΄,  δηλαδή  σε  αντίθεση  με  το  σύμβολο  της  πίστεως  το  πατριαρχείο  και  διάυτού  η  ελληνική  εκκλησία  αναγνωρίζουν  ότι  η  εκκλησία  του  Χριστού  δεν  είναι  μία  αλλά  πολλές.

2^ον.  Η  παράνομος  αντικανονική  και  4^ης  φορές   καταδικασμένη  εφαρμογή  του  νέου  παπικού  ημερολογίου , το  οποίο  έφερε  αναστάτωση  στο  τυπικό  των  εορτών  του  ενιαυτού  ,  με  αποτέλεσμα  να  εορτάζεται  το  Πάσχα  πολλές  φορές  εκτός  των  ορίων  που εθέσπισε  η  Α’ οικουμενική  σύνοδος  , και  εξ  αυτού  να  καταργείται  η  νηστεία  των  αγίων  αποστόλων , η βίαιη  και  αντικανονική  εφαρμογή  του δε  είχε  ως  αποτέλεσμα  το  το  σχίσμα  του 1924.

3^ον. Η  συμμετοχή  της  σχισματικής  πλέον  ελληνικής  εκκλησίας  ως  ιδρυτικό  μέλος  στο  Παγκόσμιο  Συμβούλιο  των Εκκλησιών  του σατανά  το  1948.

4^ον . Η  συμμετοχή  κληρικών  όλων  των  τάξεων  σε  συμπροσευχές , συλλείτουργα  και  συμπόσια  με  αιρετικούς  κληρικούς  και  τα  τελευταία  χρόνια  και  με  ειδωλολάτρες  ,  μουσουλμάνους  και  εβραίους.  Καταργώντας  στην  πράξη  πλήθος  ιερών  κανόνων  που  απαγορεύουν  καθαιρούν  και  αναθεματίζουν   κάθε    κληρικό  η  λαϊκό  που  συμμετέχει  σε λατρευτική  σύναξη   με  αιρετικούς  και  αλλοθρήσκους.

5^ον. Η  άρση  των  αναθεμάτων  κατά  της  παπικής  <<εκκλησίας>> από  τον  μασόνο  πατριάρχη  Αθηναγόρα  

6^ον  Η  ύπουλη  και  συστηματική  προσβολή  της  θεότητας  του ΧΡΙΣΤΟΥ  μέσω  των  αγίων  εικόνων  ,δεχόμενη  και  εφαρμόζοντας  τις  αιρετικές  θεωρίες  περί εικόνων του  εξ Αμερικής  κληρικού  Γαβριήλ   κ.α.  ,   μέσω  της  παράφρασης  της  καινής  διαθήκης  στην  δημοτική  γλώσσα , και  μέσω τις  σιωπηρής  αναγνώρισης  των  θεωριών  της  αιρετικής   Χ.Ο.Ε.

7^ον . Η προώθηση  μέσω  ορισμένων  εκκλησιαστικών  και  επιστημονικών  κύκλων  της  λεγόμενης  εξελικτικής  δημιουργίας  , η οποία  θεωρία  καταργεί  το  σωτηριολογικό  λόγο  της  δημιουργίας  του  ανθρώπου .

8^ον. Η  με  εγκύκλιο  του  πρώην  αρχιεπισκόπου  Αθηνών  Ιερώνυμου  κατάργηση  των  τριών  καταδύσεων  στο  μυστήριο  της  βαπτίσεως  και  αντικατάσταση  του  με  ένα  τύπο  λουσίματος –ραντίσματος  των  παπικών, με  αποτέλεσμα  από  τότε  που άρχισε  να  εφαρμόζεται  να  μένουν  τα  παιδιά  των  νεοελλήνων  αβάπτιστα .

9^ον. Η καθιέρωση  εντός  της  εκκλησίας  της  Ελλάδος  ενός  ιδιότυπου  οικουμενισμού  , με  κληρικούς  και  λαϊκούς  να  καταγγέλλουν  εγγράφως  επισκόπους  και  πατριάρχες  ως  αιρετικούς  και  ταυτοχρόνος  να  συλλειτουργούν  μαζί  τους  και  να  τους  θεωρούν  μέλλει  τις  εκκλησίας  , σε  αντίθεση  με  τους  κανόνες  της  Εκκλησίας  που  λέγουν  να φεύγουμε  μακριά  και  να  κόβουμε   κάθε  κοινωνία  με  επισκόπους  που  κηρύττουν  αιρέσεις .

10^ον. Η προώθηση  μέσω  των  χριστιανικών  οργανώσεων  , των  κατηχητικών  κύκλων , της  αιρέσεως  του  ευσεβισμού , που  υποστηρίζει  ότι  τα  καλά  έργα  και  η ΄΄αγάπη΄΄  είναι  ικανά  να  σώσουν  τον  άνθρωπο , χωρίς  την  ακριβή  τήρηση  των  κανόνων  της  εκκλησίας  που  απαιτούν  την  ακριβή  τήρηση  της πίστεως  και  της  παραδόσεως , σε  αντίθεση  με  τον  απ. Παύλο  που  μας  λέγει  ότι  ο  άνθρωπος  , δεν  σώζεται  εξ  έργων  αλλά  δωρεάν  δια  τις  ακριβούς  και ανόθευτου  πίστεως  στον  ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ.

Αγαπητοί, δεν  είναι μόνο  οι  13 ημέρες  η διαφορά του  παλαιού  και  του  νέου , όπως  κάποιοι  θέλουν  να  παρουσιάσουν ,  αλλά  είναι  ένα σύνολο  καινοτομιών  και  αιρέσεων  που  εισήγαγε  η  ελληνική  εκκλησία  από  το  1924 και  εδώ , και  τα  οποία  απέκοψαν  την  ελληνική  εκκλησία  από  το  σώμα  της  εκκλησίας  του  Χριστού  και  την  κατέστησαν  αιρετική  και  χωρίς  θεία  χάρη  και  μυστήρια.