Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εξέταζα λογικά μαζί σας τα όπλα του Δαυίδ και Γολιάθ, αποδείχνοντας με το λόγο, ότι ο μεν Γολιάθ ήταν περιφραγμένος από παντού με κάποια πλούσια πανοπλία, ενώ ο Δαυίδ ήταν γυμνός από τα όπλα εκείνα, αλλά περιτειχισμένος με την πίστη• και ο μεν Γολιάθ έλαμπε εξωτερικά, γιατί φορούσε θώρακα και ασπίδα, ενώ ο Δαυίδ ακτινοβολούσε εσωτερικά, γιατί είχε το Πνεύμα και τη Χάρη.
Γι’ αυτό λοιπόν το παιδάριο κατανίκησε τον νεαρό, ο γυμνός υπερίσχυσε του οπλισμένου, ο αγύμναστος τσοπάνης κατέβαλε τον γυμνασμένο στρατιώτη. Η φύση του ποιμενικού λίθου συνέτριψε και αφάνισε τη φύση του πολεμικού χαλκού. Γιατί, όπως λέγει η Αγ. Γραφή: «Οι λογισμοί των θνητών ανθρώπων είναι δειλοί». Τι σημαίνει «δειλοί»; Ο δειλός, κι όταν ακόμη βαδίζει σε στερεό έδαφος, ούτε και τότε έχει θάρρος, αλλά φοβάται και τρέμει• έτσι και εκείνο που αποδείχθηκε με ανθρώπινους συλλογισμούς, κι αν ακόμη είναι αληθινό, ούτε και τότε προσφέρει στην ψυχή βεβαιότητα και ικανοποιητική πίστη.
Στα δικά μας τα αισθητά και ορατά αγαθά χρειάζεται πίστη. Αν λοιπόν χρειάζεται πίστη στα αισθητά, πολύ περισσότερο στα πνευματικά και αόρατα. Γιατί, αν οι Ισραηλίτες για να αποδεχθούν ότι θα ξαναποκτήσουν την πόλη τους (την Ιερουσαλήμ), χρειάσθηκαν πίστη, πολύ περισσότερο χρειαζόμαστε εμείς, που περιμένουμε να αποκτήσουμε τον ουρανό. Γιατί, όταν υπάρχει κάτι το σπουδαίο, που ξεπερνάει την ανθρώπινη διάνοια και είναι ανώτερο από τους ανθρώπινους συλλογισμούς, πρέπει να αποδεχόμαστε την πίστη και να μην εξετάζουμε τα πράγματα με βάση τα ανθρώπινα δεδομένα. Γιατί η θαυματουργική δύναμη του Θεού είναι ανώτερη από όλα αυτά.
Ώστε, και για αυτό, πρέπει, αναχαιτίζοντας τις ανθρώπινες σκέψεις, να ανατρέχουμε στην πίστη και να δοξάζουμε το Θεό. Γιατί εκείνος που πολεμάει με συλλογισμούς, για να βρει το θέλημα του Θεού, δεν δοξάζει το Θεό, εφόσον προσπαθεί να εξηγήσει τους μυστηριώδης τρόπους της θείας οικονομίας με τους δικούς του ασθενείς ανθρώπινους συλλογισμούς. ( ενώ ο Δαυίδ ακτινοβολούσε εσωτερικά, γιατί είχε το Πνεύμα και τη Χάρη. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΥΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΓΙΟΙ, ΤΟ ΝΑ ΕΙΧΕ Ο ΔΑΥΙΔ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ)
Εξέταζα λογικά μαζί σας τα όπλα του Δαυίδ και Γολιάθ, αποδείχνοντας με το λόγο, ότι ο μεν Γολιάθ ήταν περιφραγμένος από παντού με κάποια πλούσια πανοπλία, ενώ ο Δαυίδ ήταν γυμνός από τα όπλα εκείνα, αλλά περιτειχισμένος με την πίστη• και ο μεν Γολιάθ έλαμπε εξωτερικά, γιατί φορούσε θώρακα και ασπίδα, ενώ ο Δαυίδ ακτινοβολούσε εσωτερικά, γιατί είχε το Πνεύμα και τη Χάρη.
Γι’ αυτό λοιπόν το παιδάριο κατανίκησε τον νεαρό, ο γυμνός υπερίσχυσε του οπλισμένου, ο αγύμναστος τσοπάνης κατέβαλε τον γυμνασμένο στρατιώτη. Η φύση του ποιμενικού λίθου συνέτριψε και αφάνισε τη φύση του πολεμικού χαλκού. Γιατί, όπως λέγει η Αγ. Γραφή: «Οι λογισμοί των θνητών ανθρώπων είναι δειλοί». Τι σημαίνει «δειλοί»; Ο δειλός, κι όταν ακόμη βαδίζει σε στερεό έδαφος, ούτε και τότε έχει θάρρος, αλλά φοβάται και τρέμει• έτσι και εκείνο που αποδείχθηκε με ανθρώπινους συλλογισμούς, κι αν ακόμη είναι αληθινό, ούτε και τότε προσφέρει στην ψυχή βεβαιότητα και ικανοποιητική πίστη.
Στα δικά μας τα αισθητά και ορατά αγαθά χρειάζεται πίστη. Αν λοιπόν χρειάζεται πίστη στα αισθητά, πολύ περισσότερο στα πνευματικά και αόρατα. Γιατί, αν οι Ισραηλίτες για να αποδεχθούν ότι θα ξαναποκτήσουν την πόλη τους (την Ιερουσαλήμ), χρειάσθηκαν πίστη, πολύ περισσότερο χρειαζόμαστε εμείς, που περιμένουμε να αποκτήσουμε τον ουρανό. Γιατί, όταν υπάρχει κάτι το σπουδαίο, που ξεπερνάει την ανθρώπινη διάνοια και είναι ανώτερο από τους ανθρώπινους συλλογισμούς, πρέπει να αποδεχόμαστε την πίστη και να μην εξετάζουμε τα πράγματα με βάση τα ανθρώπινα δεδομένα. Γιατί η θαυματουργική δύναμη του Θεού είναι ανώτερη από όλα αυτά.
Ώστε, και για αυτό, πρέπει, αναχαιτίζοντας τις ανθρώπινες σκέψεις, να ανατρέχουμε στην πίστη και να δοξάζουμε το Θεό. Γιατί εκείνος που πολεμάει με συλλογισμούς, για να βρει το θέλημα του Θεού, δεν δοξάζει το Θεό, εφόσον προσπαθεί να εξηγήσει τους μυστηριώδης τρόπους της θείας οικονομίας με τους δικούς του ασθενείς ανθρώπινους συλλογισμούς. ( ενώ ο Δαυίδ ακτινοβολούσε εσωτερικά, γιατί είχε το Πνεύμα και τη Χάρη. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΥΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΓΙΟΙ, ΤΟ ΝΑ ΕΙΧΕ Ο ΔΑΥΙΔ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου