ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

=========================================================================================

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η . ΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Α´ ΤΟ 1948

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η

 Τόν Σεπτέμβριον τοῦ 2008 συμπληρώνονται 60 ἔτη ἀπό τό ὁρόσημον τῶν Χειροτονιῶν τοῦ Ἀειμνήστου πατρός ἡμῶν Ματθαίου (Καρπαθάκη), Ἐπισκόπου Βρεσθένης, αἱ ὁποῖαι ἔγιναν τό ἔτος 1948 καί διά τῶν ὁποίων ἀνεδείχθησαν τέσσαρες Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί Ἐπίσκοποι πρός ἀδιάκοπον συνέχισιν τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ καί πρός ἀκεραίαν διαφύλαξιν τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς, καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ τοῦ ΘΕΟΥ ἡμῶν. Ἡ Ἐκκλησιαστική καί Ἐκκλησιολογική σημασία τῶν Χειροτονιῶν τοῦ 1948 εἶναι μεγίστη, διότι αὗται ἐτελέσθησαν ὅταν ἡ λαίλαψ τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ εἶχε σαρώσει ὅλα τά Πατριαρχεῖα καί τάς κατά τόπους Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας, καί εἶχε στήσει παντοῦ κίβδηλα ὁμοιώματα τῆς Ἐκκλησίας, εἰκονικάς ἀπομιμήσεις τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ, ἐκ τῶν ὁποίων ἀπουσιάζει ὁ Θεός καί εἰς τά ὁποῖα δέν ἐνεργεῖ ἡ Θεία Χάρις. Ἀκόμη καί ὅσαι Ἐκκλησίαι παρέμειναν εἰς τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον καί διετήρησαν πλήρη Ἐκκλησιαστικήν καί Πνευματικήν ἐπικοινωνίαν μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν, ἐνεσωματώθησαν οὕτω εἰς τόν Οἰκουμενισμόν καί ἀπώλεσαν τή Θείαν Χάριν, βάσει τοῦ Ἱεροῦ Κανόνος, ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται

 (Ι/ καί ΜΕ/ Ἀποστολικοί Κανόνες, Β/ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου).

 Τό Νέον Ἡμερολόγιον δέν εἶναι οὔτε νέα ἐπινόησις οὔτε Ἐκκλησιαστικῶς ἀδιάφορος μεταρρύθμισις. Ἀποτελεῖ παλαιάν Παπικήν ἀθέτησιν τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καί δαιμονικήν διασάλευσιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τάξεως.

 Χρονολογεῖται δέ ἀπό τό 1582.Ὡς πρός τήν Παπικήν αὐτήν διατάραξιν τῆς Ἡμερολογιακῆς τάξεως καί τῶν Κινητῶν καί τῶν Ἀκινήτων Ἑορτῶν, ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε θέσιν εὐθύς ἐξ ἀρχῆς. Διά Πανορθοδόξων Συνόδων καί διά Τοπικῶν Συνόδων ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΕ κατ᾽ ἐπανάληψιν ἀπό τό 1583 ἕως τό 1904 τό Νέον Παπικόν Μηνολόγιον καί Πασχάλιον καί τό παρέδωσε ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ, ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΩΣ εἰς τό αἰώνιον ΑΝΑΘΕΜΑ .

 Ἡ ἑξηκοστή (60ή) ἐπέτειος καί μόνη ἀρκεῖ ὡς ἀφορμή διά τήν ἀνάμνησιν τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948. Ἐπί πλέον ὅμως ἀφορμή δίδεται, ἀφ᾽ ἑνός, ἐκ τῆς συντηρήσεως τῆς ἀδίκου κριτικῆς τήν ὁποίαν ἤγειρον κατ᾽ αὐτῶν τῶν χειροτονιῶν οἱ ΠΡΟΔΟΤΑΙ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος τῶν Γ.Ο.Χ. Δεκατριμερῖται Φλωρινικοί, ἡ ΟΥΝΙΑ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, καί ἀφ᾽ ἑτέρου, ἐκ τῆς ἐγέρσεως ἀντορθοδόξως μαινομένων ἀνδρῶν, μεταξύ τῶν διαδόχων τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου, οἱ ὁποῖοι καί πρωτοφανεῖς Αἱρέσεις ἔστησαν κατά τῆς Ἀληθοῦς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ἀδίστακτα Σχίσματα προεκάλεσαν εἰς βάρος τῆς Ἀμωμήτου Νύμφης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἀποδεικνυόμενοι οὕτω ψευδεπίγραφοι Ματθαιϊκοί, νοθογενεῖς υἱοί, καί ἐπίορκοι διάδοχοι τῆς ἐκείνου Ἀποστολικότητος.

 Ἐξ εὐγνωμοσύνης κινούμενοι διά τάς Χειροτονίας τοῦ 1948, καί εἰς ἀνατροπήν τῶν ἐπικρίσεων κατά τῶν Χειροτονιῶν αὐτῶν, ἀλλά καί εἰς ἀνάδειξιν τῆς Ἀληθείας ὅτι αἱ Χειροτονίαι τοῦ 1948 ἀποτελοῦν Συνείδησιν Ὀρθοδοξίας, Ἐπίγνωσιν Ἐκκλησιολογίας καί μέτρον Ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης τοῦ Ὁμολογητοῦ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως ἐπισκόπου Βρεσθένης καί μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ματθαίου Α´,

 Κατατίθενται εἰς τήν συνέχειαν ὀκτώ σύντομα κεφάλαια ἐπισκοπήσεως τοῦ ὅλου ἐν προκειμένῳ θέματος τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, αὐτοῦ τοῦ μοναδικῆς σημασίας Σταθμοῦ εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱστορίαν:

 Α) Αἱ Θεόπνευστοι Καταδικαστικαί Ἀποφάσεις τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κατά τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου.

 Β) Ἡ Ἀντιεκκλησιαστική, Παράνομος καί Ἀντικανονική Εἰσαγωγή τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου κατά τό 1924.

 Γ) Ἀνασκόπησις τῶν ἐν σχέσει πρός τό Νέον Ἡμερολόγιον Ἐκκλησιαστικῶν Γεγονότων μεταξύ 1924 καί 1948.

 Δ) Τό Ἱστορικόν τῶν Χειροτονιῶν Ἐπισκόπων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου κατά τό 1948.

 Ε) Αἱ Παλινωδίαι τῶν Ψευδορθοδόξων Παλαιοημερολογιτῶν, πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί τῶν σύν αὐτῷ.

 ΣΤ) Αἱ κύριαι Ἐπικρίσεις τῶν Χειροτονιῶν Ἐπισκόπων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948 καί ἡ Ὀφειλομένη Ἀπάντησις.

 Ζ) Ἀποτίμησις τῆς Ἐκκλησιολογικῆς σημασίας τῶν Χειροτονιῶν Ἐπισκόπων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948.

 Η) Αἱ Χειροτονίαι τοῦ 1948 ὡς Συνείδησις Ὀρθοδοξίας καί ὡς μέτρον Ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης ἐν ᾧ ἀντιμετρῶνται αἱ μετέπειτα ἐξελίξεις εἰς την Ἐκκλησίαν τῶν ἀπό Ματθαίου προερχομένων Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος Δηλώνομεν ἐκ τῶν προτέρω ὅτι:

 Δέν ὑποστηρίζομεν τάς χειροτονίας τοῦ 1948 ἐπειδή εἴμεθα Ματθαιϊκοί Γ.Ο.Χ., ἀλλά εἴμεθα Ματθαιϊκοί Γ.Ο.Χ. ἐπειδή μᾶς στηρίζουν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Πίστιν τοῦ Χριστοῦ αἱ Χειροτονίαι τοῦ 1948.

================================================================================================Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ. ΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Α´ ΤΟ 1948

 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Τά σημαντικά γεγονότα τά ὁποῖα καθορίζουν τήν ἐξέλιξιν τῆς Ἱστορίας καί ἀφήνουν ἀνάγλυφον τό ἀποτύπωμά των εἰς τήν πορείαν τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι ἀνέντιμον καί ἀναξιοπρεπές νά θάπτωνται εἰς τήν λήθην τοῦ χρόνου. Ἐπιβάλλεται, ἀπ᾽ ἐναντίας, νά στήνεται μία Στήλη εἰς ἀνάμνησιν αὐτῶν διά λόγους αὐτογνωσίας, ἀξιοπρεπείας καί συνειδήσεως, ἀλλά καί διά τήν διδαχήν τῶν ἐπερχομένων γενεῶν. Πολλῷ μᾶλλον χρήζει ἀναμνηστικῆς Στήλης ἤ Μνημείου τιμῆς κάθε ἀποφασιστικόν Ἐκκλησιαστικόν γεγονός ψυχοσωτηρίου καί ἀπολυτρωτικῆς σημασίας διά τόν ἄνθρωπον. Τοιοῦτο τυγχάνει καί τό γεγονός τῆς Χειροτονίας Ἐπισκόπων τό 1948 ὑπό τοῦ Ἀοιδήμου καί Ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου Καρπαθάκη, τοῦ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος.

Τό γεγονός τῆς Χειροτονίας Ἐπισκόπων ὑπό μόνου τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948 ἀποτελεῖ ἀποφασιστικήν ἐξέλιξιν εἰς τήν Ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. ῞Οταν ὁ Οἰκουμενισμός κατώρθωνε σχεδόν ὁλικόν ἔμφραγμα εἰς τήν δυνατότητα τῆς Ἐκκλησίας νά συνεχίσῃ τήν Ἀποστολικήν της Διαδοχήν, ὅταν αἱ Πύλαι τοῦ Ἅδου κατώρθωνον σχεδόν καίριον πλῆγμα κατά τῆς Ἀποστολικῆς Πίστεως τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν οἱ μισθωτοί ποιμένες δέν διέκρινον πλέον μεταξύ τῆς Σωτηρίου Νομῆς τοῦ Κυρίου καί τῶν Αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ὅταν οἱ περισσότεροι Κληρικοί ἀπετάσσοντο τόν κλῆρον τοῦ Θεοῦ καί συνετάσσοντο μετά τῶν ἐναντιουμένων εἰς τάς Θεοπνεύστους Ἀποφάσεις, εἰς τά Ἱερά Κελεύσματα καί εἰς τά Αἰώνια Θεσπίσματα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅταν τά Πατριαρχεῖα καί αἱ Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι, ἀντί νά φροντίζουν διά τήν ἕνωσιν τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεόν, ἐχώριζον τόν λαόν ἀπό τόν Θεόν, τόν ἐξέβαλλον μαζικῶς ἀπό τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καί τόν εἰσήγαγον εἰς ἕν ὁμοίωμα τῆς Ἐκκλησίας, εἰς ἕν Εἴδωλον Ἐκκλησίας, δημιουργηθέν μέ τήν ὀφθαλμαπάτην τῆς διορθώσεως τοῦ Ἡμερολογίου, ὅταν οἱ Δεκατριμερῖται Φλωρινικοί, προσεποιοῦντο μέν τόν Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον, ἀνεγνώριζον δέ τήν ΠαπονεοημερολογιτικήνἘκκλησίαν ὡς Κανονικήν Ἐκκλησίαν μέ ἔγκυρα Μυστήρια, ὅταν αὐτοί οἱ ΟΥΝΙΤΑΙ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί κρυπτονεοημερολογῖται ἠρνοῦντο νά ἐνεργήσουν ὡς Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς καί νά χειροτονήσουν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους τοῦ ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, τότε μόνος εὑρισκόμενος ὀρθοτομῶν τόν λόγον τῆς Ἀληθείας, ὁ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος, δέν ἀδιαφόρησε καί δέν ἄφησε ὀρφανόν τό ποίμνιον τῆς Ἐκκλησίας, δέν κατέλειπε τόν κόσμον τοῦτον χωρίς νά μεριμνήσῃ διά τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΠΙΣΤΙΝ καί τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας, ἀλλ᾽ ἐκ τῶν ἐνόντων, μόνος ὤν, προέβη εἰς Χειροτονίας τεσσάρων Ἐπισκόπων τό 1948.

Αἱ Χειροτονίαι τοῦ 1948 ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου ἐματαίωσαν τό ὀλέθριον κατά τῆς Ἐκκλησίας σχέδιον τοῦ ἐχθροῦ ἅμα καί ἀνθρωποκτόνου. Διά τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νά στηθῇ Στήλη καί νά ὑψωθῇ Μνημεῖον τιμῆς πρός τόν Ὁμολογητήν τῆς Ὀρθοδοξίας Βρεσθένης Ματθαῖον Καρπαθάκην, ὁ ὁποῖος διά τῶν Χειροτονιῶν Ἐπισκόπων τό 1948 ἀνεδείχθη καί Πατήρ πάντων ἡμῶν. Διά τῶν χειροτονιῶν αὐτῶν πάντας ἡμᾶς ἐγέννησεν εἰς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, καί Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν Χριστοῦ τοῦ ΘΕΟΥ, ἐκ τῆς ὁποίας ἀπεκόπησαν καί διά τήν ὁποίαν ἀπέθανον πνευματικῶς πάντες οἱ ἀκολουθοῦντες τό Νέον, Παπικόν Ἡμερολόγιον καί οἱ κοινωνοῦντες αὐτοῖς.

Ἡ ὀφειλομένη τιμή πρός τόν Βρεσθένης Ματθαῖον δέν θά ἀποδοθῇ διά ἐπαινετικῶν λόγων ἤ ὡραίων περί αὐτοῦ σχολίων. Θά τόν τιμήσουν ἀνταξίως καί ἐπαρκῶς τά Ἐκκλησιαστικά δεδομένα, ἡ ἁπλῆ παράθεσις τῶν ἱστορικῶν γεγονότων καί τῶν περιστάσεων ἐντός τῶν ὁποίων ἔζησεν ὡς Ἐπίσκοπος καί Διά δοχος τῶν Ἀποστόλων, ὁμολογῶν τήν Ὀρθόδοξον Ἀποστολικήν Πίστιν καί χειροτονῶν Ἐπισκόπους διά τήν συνέχισιν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ὅταν οἱ ἄλλοι ἀπεσκίρτων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948 εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς σειρᾶς Ἱστορικῶν Ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων τά ὁποῖα ὡδήγησαν τόν Βρεσθένης Ματθαῖον νά προβῇ μόνος του εἰς τήν μεγίστην αὐτήν Ἐκκλησιαστικήν πρᾶξιν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Δι᾽ αὐτό, ἡ ἐπί τῇ ἑξηκοστῇ Ἐπετείῳ τῶν χειροτονιῶν ἀνάμνησις δέν θά περιορισθῇ μόνον εἰς τό ἔτος 1948, ὅτε αὐταί ἐγένοντο, ἀλλά θά συνδεθῇ μέ τά εὐρύτερα Ἐκκλησιαστικά Ἱστορικά δεδομένα εἰς τήν Ἑλλαδικήν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν καί εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν γενικώτερον, διά νά ἔχῃ ὁ ἀναγνώστης πληρεστέραν εἰκόνα τῶν ὅσων διεδραματίσθησαν τήν ἐποχήν ἐκείνην καί διά νά ἀναπτύξῃ εὐρυτέραν κατανόησιν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν καί ἐπιταγῶν τάς ὁποίας ὀλίγοι ἐσεβάσθησαν ἐνῶ πολλοί κατεπάτησαν.

Πρός τοῦτο θά γίνῃ ἀναφορά εἰς τό Ἱστορικόν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου:

Πῶς τό ἀντιμετώπισεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐξ ἀρχῆς, ἐκ τῆς ἐμφανίσεώς του, καί κατά τούς ἑπομένους αἰῶνας μέχρι τῆς ἀντιεκκλησιαστικῆς ἐπιβολῆς του. Πῶς παρανόμως εἰσήχθη καί πῶς ἀντέδρασεν τό Ὀρθόδοξον πλήρωμα, ὁ πιστός καί φύλαξ λαός. Πῶς εὑρέθησαν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι μετά τήν Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου καί ποία ἡ στάσις αὐτῶν ἔναντι τῆς Σχισματικῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας. Ποία ἡ πορεία των εἰς τήν συνέχειαν καί πῶς πάλιν ἠρνήθησαν τήν Ὀρθοδοξίαν. Τί ἐξηνάγκασε καί ὑπεχρέωσε τόν Ἐπίσκοπον Βρεσθένης Ματθαῖον νά προβῇ μόνος εἰς Χειροτονίας Ἐπισκόπων. Πῶς ἀπεδείχθη ὅτι ἦτο ὁ μόνος ἐναπομείνας Ὀρθόδοξος καί ὁ μόνος μή Νεοημερολογίτης Ἐπίσκοπος ὅστις δικαιωματικῶς καί ἐν πλήρει ἐξουσίᾳ ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους, καί πῶς αἱ μετέπειτα ἐξελίξεις ἐδικαίωσαν πλήρως τάς Χειροτονίας τοῦ 1948.

Ἡ ἐκτεταμένη αὐτή ἀναφορά εἶναι ἀπαραίτητος διά νά φανερωθῇ ἡ Ἐκκλησιαστική σημασία τῶν Χειροτονιῶν Ἐπισκόπων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948, διά νά ἀναδειχθῇ ἡ Ἐκκλησιολογική ἐπιτακτικότης τῆς τελέσεώς των, καί νά ἀναφανῇ τό ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΣ καί ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ κατοχυρωμένον ΔΙΚΑΙΟΝ αὐτῶν, ἔτσι ὥστε νά καταρρεύσῃ οἱαδήποτε πολεμική καί κατηγορία ἤθελε ποτέ ἐγερθῇ ἐναντίον τῆς ἐγκυρότητος, ἀκεραιότητος, πληρότητος καί κανονικότητος αὐτῶν.