Μ. ΤΡΙΤΗ Της των Δέκα Παρθένων Παραβολής μνείαν ποιούμεθα

Μ. ΤΡΙΤΗ 

Της των Δέκα Παρθένων Παραβολής μνείαν ποιούμεθα .....

«Γρηγορείτε ουν...» (Ματθ. κε' 1-13)

Η σκόνη της ψυχής. Έτσι ωνόμασαν την ραθυμία, την αναμελιά εκείνη της ψυχής για την πνευματική ζωή και σωτηρία. Και σιγά-σιγά, βουλιάζει στην αφάνεια όπως όλα τα αρχαία του κόσμου τούτου κτίσματα.
Το έργο της αναμελιάς έρχεται ν' αποτελειώση η άγνοια του Νόμου του Θεού από την απουσία της μελέτης, και κατοπινά, η λησμοσύνη για ό,τι καλό παλιά η ψυχή έχει πάρει. Και η ψυχή μου, Κύριε, κολώνα σπασμένη από το θείο Οικοδόμημα Της Εκκλησίας Σου, θάπτεται στης ραθυμίας το χώμα.
Δώσε μου, Μεγάλε Ανιχνευτά των ψυχών, την σκαπάνη της θείας εγρηγόρσεως για να σου την προσφέρω εύρημα πολύτιμο στην αγάπη Σου. Ψυχή αθλία! Επιμένεις ακόμη να βρίσκεσαι στη χώρα της ραθυμίας, όταν ο Κύριός σου αγωνιά στη Γεσθημανή Του;
Υπνώττεις στην τρυφηλότητα του κόσμου, όταν Εκείνος αγρυπνεί εκεί για σένα; Γελάς ξένοιαστα, ενώ Εκείνος μουσκεύει στον ιδρώτα του πόνου; Νύχτα της ψυχής μου! Νύχτα μ' αξημέρωτα σκοτάδια:
Σε λίγο θ' ακουστή το εγερτήριο σάλπισμα: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, εξέρχεσθε εις απάντησιν αυτού». Θα ψάχνης για το λυχνάρι των αρετών. Μα το λάδι του θα είναι τελειωμένο.
Σπασμωδικά θα ζητάς την μετάνοια. Θα θελήσης να τρέξης για πράξεις ελεημοσύνης και αγάπης. Όμως, η πόρτα του Νυμφώνος θα έχη κλείσει ξωπίσω σου...

ΜΕΓ. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΝ

ΜΕΓ. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΝ

Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθής, ἵνα μῄ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς, ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός, διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς.

Ομιλία στην Κυριακή των Βαΐων-Αγίου Γρηγορίου Παλαμά

Ομιλία στην Κυριακή των Βαΐων-Αγίου Γρηγορίου Παλαμά

Σέ καιρό εὐνοίας σέ ἐπήκουσα καί σέ ἡμέρα σωτηρίας σ’ ἐβοήθησα», εἶπε ὁ Θεός μέ τό στόμα τοῦ προφήτη Ἡσαΐα (Ἡσ. 49, 8). Καλό λοιπόν εἶναι νά εἰπῶ σήμερα τό ἀποστολικό ἐκεῖνο πρός τήν ἀγάπη σας: «Ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού ἡμέρα σωτηρίας ἄς ἀπορρίψωμε λοιπόν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἄς ἐκτελέσουμε τά ἔργα τοῦ φωτός, ἄς περπατήσουμε μέ σεμνότητα, σάν σέ ἡμέρα» (Β΄ Κορ. 6, 2· Ρωμ. 13, 12). Διότι προσεγγίζει ἡ ἀνάμνησις τῶν σωτηριωδῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ καί τό νέο καί μέγα καί πνευματικό Πάσχα, τό βραβεῖο τῆς ἀπαθείας, τό προοίμιο τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Καί τό προκηρύσσει ὁ Λάζαρος πού ἐπανῆλθε ἀπό τά βάραθρα τοῦ Ἅδη, -ἀφοῦ, μέ μόνο τόν λόγο καί τό πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει τήν ἐξουσία ζωῆς καί θανάτου, ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς τήν τέταρτη ἡμέρα- καί προανυμνοῦν παιδιά ἄκακα καί πλήθη λαοῦ, μέ τήν ἔμπνευση τοῦ Θείου Πνεύματος, Αὐτόν πού λυτρώνει ἀπό τόν θάνατο, πού ἀνεβάζει τίς ψυχές ἀπό τόν Ἅδη καί πού χαρίζει ἀΐδια ζωή στήν ψυχή καί στό σῶμα.

Παραχωρεί ο Θεός σε αναξίους άρχοντες και βασιλείς, να άρχουν επί ενός αναξίου λαού, για να τους συνετίσει;

Παραχωρεί ο Θεός σε αναξίους άρχοντες και βασιλείς, να άρχουν επί ενός αναξίου λαού, για να τους συνετίσει;

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ  ΤΟ ΝΕΟ ΙΣΡΑΗΛ  , Ο ΛΑΟΣ  ΤΟΥ ΘΕΟΥ , ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚ ΘΕΟΥ ΑΠΑΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΚ ΤΗΣ ΣΤΥΓΝΗΣ  ΔΟΥΛΕΙΑΣ  ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ , ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΝ  , ΑΝΤΙ ΤΟΥ  ΕΥΣΕΒΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ  ΙΩΑΝΝΟΥ  ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ  ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ  ΤΩΝ  ΒΑΥΑΡΩΝ  ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ  ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ , ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ  ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΟΣΑΞΩΝΩΝ  ΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ!!

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ!!!

Δευτερονόμιο 28/κη: "15 Αλλ' εάν δεν υπακούσης εις την φωνήν Κυρίου του Θεού σου, διά να προσέχης να εκτελής πάσας τας εντολάς αυτού και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον, πάσαι αι κατάραι αύται θέλουσιν ελθεί επί σε και θέλουσι σε ευρεί. … 29 … και θέλεις είσθαι μόνον καταδυναστευόμενος και διαρπαζόμενος πάσας τας ημέρας, και δεν θέλει είσθαι ο σώζων. …36…Ο Κύριος θέλει φέρει σε και τον βασιλέα σου όντινα καταστήσης επί σε, εις έθνος το οποίον δεν εγνώρισας, συ, ουδέ οι πατέρες σου. …48 διά τούτο θέλεις δουλεύσει τους εχθρούς σου, τους οποίους ο Κύριος θέλει εξαποστείλει επί σε, με πείναν και με δίψαν και με γυμνότητα και με έλλειψιν πάντων· και θέλει βάλει επί τον τράχηλόν σου ζυγόν σιδηρούν, εωσού σε εξολοθρεύση…

«Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών...» (Απόστολος Παύλος, Β’ Θεσσαλονικείς κεφ. β’,15)

«Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών...» (Απόστολος Παύλος, Β’ Θεσσαλονικείς κεφ. β’,15).

 Ζούμε σε μια εποχή όπου παρατηρείται μια επικίνδυνη καταφρόνηση των Ιερών Κανόνων και παραδόσεων και μια χαλάρωση - αλλοίωση του ορθόδοξου φρονήματος και ήθους. Εμφανίζονται, λοιπόν, παράτυπες συνδιασκέψεις, συμπροσευχές, ακόμα και συλλείτουργα με παπικούς και άλλους αιρετικούς, με την συμμετοχή ή και πρωτοστασία μεγαλοσχημόνων κληρικών, έως και αυτών των διοικητικών κεφαλών της Εκκλησίας. Ο πάπας και οι αιρετικοί αποκαλούνται από τους οικουμενιστές «αδελφές Εκκλησίες», ενώ «μυστήρια» των αιρετικών αναγνωρίζονται ως έγκυρα. Το μήνυμα λοιπόν του Αποστόλου Παύλου είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Πρέπει να μείνουμε σταθεροί στις ορθόδοξες παραδόσεις μας και να τις διαφυλάξουμε ως «κόρη οφθαλμού». Πρέπει να ακολουθήσουμε το διαχρονικό παράδειγμα τόσων και τόσων πατέρων: Του Γρηγορίου του Παλαμά, του Μάρκου του Ευγενικού, του Αγίου Νεκταρίου,. Ὁτιδήποτε ἂλλο, εἶναι ψευδώνυμος γνώση (Τιμ. α' 6, 20) καί πρέπει νά ἀπορρίπτεται καί νά ἐκβάλλεται ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Από το περίφημον  βιβλίον

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Α΄ έκδοση  1929  Δ' Έκδοση  1988

 Από  την επιστολήν  του πατριάρχου  Ιωακείμ  Γ’  προς  τας  ορθοδόξους  εκκλησίας  δια την  αλλαγήν  του ημερολογίου.

Ο μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών Το Ιερό Ευαγγέλιο στην πράξη η ιστορία του αθώου βοσκού που αξιώθηκε να συνομιλεί και να ταΐζει το Χριστό!!!

Ο μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών

Το Ιερό Ευαγγέλιο  στην πράξη  η ιστορία  του  αθώου  βοσκού  που  αξιώθηκε  να  συνομιλεί  και να 

ταΐζει  το  Χριστό!!!

Κατα Ματθαιον

(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 18)

1 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;  2 καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν·  3 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.  4 ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.  5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·        1 Εκείνη την ώρα πλησίασαν οι μαθητές στον Ιησού λέγοντας: «Ποιος είναι άραγε μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών;»  2 Και αυτός, αφού προσκάλεσε ένα παιδί, το έστησε στο μέσο τους  3 και είπε: «Αλήθεια σας λέω, αν δε στραφείτε και δε γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΚ ΤΗΣ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΤΙ :

 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΚ ΤΗΣ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΤΙ :

Η φωνή  των Αγίων Αποστόλων  , των Αγίων Πατέρων και των  Αγίων 9 οικουμενικών συνόδων καταδικάζει και εκβάλει εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας , όλους εκείνους που αθετούν τα αιώνια όρια και κανόνες που εθέσπισαν , και μας είναι το φωτεινό μονοπάτι που είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε εάν και εφόσον πιστεύουμε εις τον Θεάνθρωπο Χριστό και στην Αγία του Οικουμενική και Καθολική Εκκλησία ! 
Η φωνή των Αγίων καταδικάζει όλους αυτούς τους προβατόσχημους λύκους που με ψεύδη , και δικολαβίστικες δικαιολογίες κρατούν τον άνθρωπο δεμένο στο άρμα του αντιχρίστου τον επάρατο οικουμενισμό , και τα τέκνα του νεοημερολογιτισμό και φλωρινο-σεραφειμικό παλαιοημερολογιτισμό!
Η φωνή των πατέρων καταδικάζει όλους εκείνους τους λεγόμενους αντί-οικουμενιστές οι οποίοι εδώ και 90 χρόνια κρατούν με διάφορα προσχήματα τους ανθρώπους μέσα εις την οικουμενιστική αίρεση του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και των συμμετασχόντων εις αυτό!
Η φωνή των πατέρων καταδικάζει όλους εκείνους , τους <<μεγαλόσχημους>>μοναχούς , ασκητάς , γεροντάδες , <<θαυματοποιούς>> που εν ώρα φρικτής Θείας Παρουσίας θα ακούσουν το φοβερό ,ΑΠΕΛΘΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ,ΟΥΚ ΕΙΔΑ ΥΜΑΣ !

Άγιος Φώτιος ο Μέγας, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Άγιος Φώτιος ο Μέγας, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 

Ο Μέγας Φώτιος έζησε κατά τους χρόνους που βασίλευσαν οι αυτοκράτορες Μιχαήλ (842 - 867 μ.Χ.), υιός του Θεοφίλου, Βασίλειος Α' ο Μακεδών (867 - 886 μ.Χ.) και ο Λέων ΣΤ' ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.), υιός του Βασιλείου. Γεννήθηκε το 810 μ.Χ. (κατά άλλους το 820 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβή και επιφανή οικογένεια, που αγωνίσθηκε για την τιμή και προσκύνηση των ιερών εικόνων. Οι γονείς ήταν ο Άγιος Σέργιος (βλέπε 13 Μαΐου) και Ειρήνη και καταδιώχθηκαν επί του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (829 - 842 μ.Χ.). Ο Άγιος Σέργιος ήταν αδελφός του Πατριάρχου Ταρασίου (784 - 806 μ.Χ.) και περιπομπεύθηκε δέσμιος από το λαιμό ανά τις οδούς της Κωνσταντινουπόλεως, στερήθηκε την περιουσία του και εξορίσθηκε μετά της συζύγου του και των παιδιών του σε τόπο άνυδρο, όπου από τις ταλαιπωρίες πέθανε ως Ομολογητής.

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Δεκάλογος της κατά Χριστόν νομοθεσίας

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Δεκάλογος της κατά Χριστόν νομοθεσίας

Ο Κύριος, ο Θεός σου, είναι ένας Κύριος(Δευτ. 6, 4), που αναγνωρίζεται ως Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ο Πατέρας είναι αγέννητος. Ο Υιός έχει γεννηθεί από τον Πατέρα ανάρχως, αχρόνως και απαθώς, ως Λόγος. Αυτός, επειδή έχρισε από τον εαυτό Του την ανθρώπινη φύση που έλαβε από εμάς, ονομάστηκε Χριστός. Το Άγιο Πνεύμα προέρχεται από τον Πατέρα, όχι όμως με γέννηση, αλλά με εκπόρευση. Αυτός είναι ο μόνος Θεός.

Αυτός είναι ο αληθινός Θεός, ο ένας Κύριος σε τρεις υποστάσεις, Πατέρα, Υιού και Αγίου Πνεύματος, που δε διαιρείται κατά τη φύση και τη βουλή και τη δόξα, τη δύναμη και την ενέργεια και όλα τα γνωρίσματα της θεότητας. Αυτόν μόνο θα αγαπήσεις και Αυτόν μόνο θα λατρέψεις με όλη τη διάνοιά σου και με όλη την καρδιά σου και με όλη τη δύναμή σου(Δευτ. 6, 5).

Και θα είναι τα λόγια Του και τα προστάγματά Του μέσα στην καρδιά σου για να τα πράττεις και να τα μελετάς και να τα λες όταν κάθεσαι και όταν βαδίζεις και όταν είσαι στο κρεβάτι και όταν ξυπνάς και σηκώνεσαι(Δευτ. 6, 6-7). Να θυμάσαι αδιάκοπα τον Κύριο, το Θεό σου(Δευτ. 8, 18), και να φοβάσαι Αυτόν μονάχα(Δευτ. 6, 13), και να μη λησμονήσεις ούτε Αυτόν, ούτε τις εντολές Του. Έτσι θα σου δώσει Εκείνος δύναμη να κάνεις το θέλημά Του.

Η κουβέρτα του παππού - Μια συγκινητική ιστορία, που θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τις σχέσεις σας με τους γονείς σας

Η κουβέρτα του παππού - Μια συγκινητική ιστορία, που θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τις σχέσεις σας με τους γονείς σας Όταν τα γεράματα χτυπάνε την πόρτα… οι άνθρωποι γίνονται βάρος στους νεότερους, έτσι τουλάχιστον πιστεύουν… Και έτσι το βλέπουν κάποιοι. Ξεχνάνε, όμως, ότι τα γεράματα δεν είναι αρρώστια, κάποια στιγμή όλοι θα φτάσουν εκεί...   Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ρθεις! Σοφή αυτή η παροιμία.  Κανένας δεν αναλογίζεται τα δύσκολα, αυτά που θα ‘ρθουν.

Ἡ υἱοθέτηση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν μνημείων ἀπό τό "Βυζάντιο"

Ἡ υἱοθέτηση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν μνημείων ἀπό τό "Βυζάντιο"

Δέν θά ἀναφερθῶ καθόλου στίς νεοειδωλολατρικές προπαγάνδες, ὅπως ἐπί παραδείγματι σέ ἔργα ἀνθελλήνων ἱεραρχῶν(!) σάν κι αὐτό τοῦ Μ.Ἀθανασίου «κατά εἰδώλων» καί ὄχι «κατά Ἑλλήνων», ἀφοῦ ὁ τίτλος αὐτός προσετέθη ἀργότερα ἀπό τούς ἐκδότες, ὁπότε μπορεῖ νά κατανοήση ὁ καθένας τό θεολογικό καί συνάμα ἀντιεπιστημονικό ὑπόβαθρο παρομοίων ἐνεργειῶν. Θά ἀρκεστῶ ἐπιγραμματικῶς σέ μερικά στοιχεία σύζευξης ἑλληνισμοῦ-χριστιανισμοῦ γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές.
Κατ' ἀρχάς ἡ μεταφορά «εἰδωλολατρικῶν» μνημείων στήν νέα πρωτεύουσα (Κωνσταντινούπολη-Νέα Ῥώμη) γιά τήν διακόσμησί της, ναί μέν ἐμποδίζει τήν συνέχεια τῶν τοπικῶν λατρειῶν, ἀλλά τά ἀναδεικνύει ἀκόμη περισσότερο στήν ἴδια τήν χριστιανική πρωτεύουσα. Ὡς τήν ἐποχή τοῦ Ἰουστινιανοῡ εἰσέρρεαν ἀρχαῖα ἐθνικά μνημεῖα στήν Κωνσταντινούπολη. 

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ευαγγελίζου γη χαρά μεγάλη... 25 μαρτίου με το ορθόδοξο παλαιό ημερολόγιο!!

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ευαγγελίζου γη χαρά μεγάλη...

25 μαρτίου με το ορθόδοξο παλαιό ημερολόγιο!!

"Χαίροις μετά Θεόν η θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα", 

 "Χαίροις μετά Θεόν η θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα", αναφωνεί ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης εγκωμιάζοντας την Θεοτόκο σε μια προσπάθειά του να εκφράση το κάλλος και το μεγαλείο της, αλλά και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός εκστατικός βοά: "Σύ μου τον νουν είλες", σκεπτόμενος την ωραιότητα της Παρθενίας της Θεοτόκου.

Και ποιός νούς μπορεί να μείνη στατικός απέναντι σ' αυτό το μεγαλείο του Ευαγγελισμού, την αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών; Ψάλλουμε στην Εκκλησία μας, στο απολυτίκιο της ημέρας: "Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ' αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις".

Ύμνος  Εις την  ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

Ψάλλεται  συμφώνως  προς  το  εξαποστειλάριον

<<Τηβεριάδος  θάλασσα…Ήχος  β’>>

Άχραντε  και  Βασίλισσα  δόξα των Αρχαγγέλων , η προστασία  των  πιστών ,

Και  καύχημα  Αγγέλων.

Ανάξιοις  μας  χείλεσιν , απαύστως  Σε υμνούμεν , τους  Παναγίους  πόδας  σου  , 

ευλαβώς  προσκυνούμεν.

Θερμώς  δεόμεθα  Σ’Αγνή  , και  Σε παρακαλούμεν ,  αιτήματα σωτήρια ,

Παρά  Σου  εκζητούμεν .

Μάς  απαλλάξης  των  παθών , ψυχής  μας  την  ειρήνη , δωρίσης  μας  ταπείνωση , ώς  και  

την  σωφροσύνην .

Αγάπην  και  πραότητα  ως  και  μακροθυμίαν , υπομονήν  ανδρείαν  τε ,

Και  μεγαλοψυχίαν .

Μεγάλην  μεν  των  αρετών , καλήν  αυτομεμψίαν , διώξεις  μας  δε  εκ  ψυχής , κακήν  

κενοδοξίαν .

Υπερηφάνειαν   δεινήν , σατανικήν  ανταρσίαν , περίεργον  υπόνοιαν ,

οίησην  οκνηρίαν .

Να  θανατώσης  παντελώς  ψυχοβλάβ’ ακηδίαν , τους  πονηρούς  και  τους  αισχρούς , 

λογισμούς  μας  καρδίας .

Και  τους  βλασφήμ’απατηλούς , κακούς  Γαββαωνίτας ,

Ματαίους τε  τους  ρεμβασμούς  , σκληρούς  Φαραωνίτας .

Και  αντ’ αυτών  εμφύτευσον , Θεοτόκε  Μαρία , ευχήν  την  αδιάλειπτον  , και  φρικτήν  παρουσίαν .

Θάνατον  και την  κόλασην  , σκληράς  τας  τιμωρίας  , αμαρτωλών  τον  χωρισμόν , Χριστού  

μας  παρρησίας .

Την  ποθεινήν  πατρίδα  μας , δεόμεθα  μας  δώσεις , μετά  φρονίμων  Σ’εκλεκτών  

πάντας  καταξιώσεις .

Γένοιτο  Παναγία  μου , πόθοι  μας  πληρωθώσιν ,

αί  ταπειναί  δεήσεις  μας  όπως  εισακουσθώσην .

Το νέο προσευχητάριο έκδοσης του μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης ``επτάκις της ημέρας ήνεσα σε (Κύριε)’’

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Περί προσευχής ``επτάκις  της  ημέρας  ήνεσα  σε (Κύριε)’’

Το  νέο  προσευχητάριο  έκδοσης  του  μητροπολίτου  Γ.Ο.Χ.  Θεσσαλονίκης  παναγιοτάτου  κ.κ. Χρυσόστομου  Μητρόπουλου  , προς  χρήση  διά  πάντα  ευσεβή  ορθόδοξο  χριστιανό  ,  περιέχων  εκτός  από  τις  απαραίτητες  ακολουθίες  του  νυχθημέρου  και  πολλά  χρήσιμα  άρθρα , και  συμβουλές , απαραίτητες  προς  ενημέρωση  και  γνώση  προς  πάντα  ορθόδοξο  χριστιανό  .

Δείγμα  των  περιεχομένων  παραθέτουμε  κάτωθι .

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!! ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ!!!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ

THE ICON OF THE HOLY TRINITY

THE ICON OF THE HOLY TRINITY 
By: Vladimir Moss

In recent years, the icon of the Holy Trinity in which the Father is portrayed as an old man with white hair, the Son as a young man, and the Holy Spirit in the form of a dove, has been characterized as "deception" and "cacodoxy" by some Orthodox writers, especially the Greek-American George Gabriel.

The arguments Gabriel brings forward are essentially three:-

why am ORTHODOXOS the old calendar

Why I Am an Old Calendarist

‘They who audaciously changed the church calendar in our days, assuredly did not take into account the gravity (of the anathemas), and for the sake of astronomy they paid no heed at all to the venerable tradition and spirit of the Church; and though occupying themselves with ecclesiastical matters, they used science only as a pretense to conceal the innovating inclinations that possessed them’.  - Patriarch

Christopher of Leontopolis1939 –1966*

            The question why anybody should write an article defending his following of the Old (Julian) Calendar appears especially moot. Articles, books and volumes, if not tomes, have been written defending and explaining the Old Calendaristposition in the Orthodox Church today. However, insofar as it is the responsibility of every Christian to appropriate his faith and his belief, this article serves as my personal theological appropriation and internalisation of a question that has painfully split, and continues to split, the worldwide Orthodox community.

Απάντηση στην ''Ομολογία Πίστεως κατά του οικουμενισμού''.

Απάντηση στην ''Ομολογία Πίστεως κατά του οικουμενισμού''.

Το ακόλουθο κείμενο είναι μια θαυμάσια απάντηση σε όλους εκείνους τους αντιοικουμενιστές νεοημερολογίτες ενισταμένους  που τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν να πολεμούν (στα λόγια) την παναίρεση του οικουμενισμού επιδιδόμενοι σε έναν ανούσιο χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων παραμένοντας όμως σε κοινωνία με εκείνους που οι ίδιοι καταγγέλουν ως αιρετικούς.

Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ

Προς τους σεβαστούς κληρικούς της Συντακτικής Επιτροπής του κειμένου ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του οικουμενισμού: Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.

Οι ιεροί και θείοι κανόνες της Εκκλησίας

Οι ιεροί και θείοι κανόνες της Εκκλησίας
Παν. Ι. Μπούμη

Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

           Η έννοια του όρου «κανόνας»

Κανόνας, πως είναι γνωστό, κατά πρώτον και κυριολεκτικώς σημαίνει την ξύλινη ράβδο, τον χάρακα, τον οποίο μεταχειριζόμαστε, για να σύρουμε μία ευθεία γραμμή, ή αντιθέτως, για να ελέγξουμε την ευθύτητα μιας γραμμής. Μεταφορικώς όμως κανόνας λέγεται και κάθε ορισμός, ή νόμος, γενικώς κάθε τι πού χρησιμεύει ως πρότυπο και οδηγός για την ορθή εκτέλεση ή αντιμετώπιση μιας πράξεως, μιας καταστάσεως, ή αντιθέτως ως κριτήριο για να ελέγχουμε «την ευθύτητα», την ορθότητα, αυτής της πράξεως. Π.χ. ένας κανόνας της γραμματικής χρησιμεύει ως οδηγός, για να κλίνουμε ορθώς ένα όνομα ή για να ελέγχουμε, εάν έχουμε κλίνει ορθώς αυτό το όνομα.

Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ συνήθεια τοῦ νὰ ἁμαρτάνεις φέρνει θάνατο»

Κείμενα αὐτογνωσίας: «Περὶ ἐπιμελείας ψυχῆς»,

          τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἀνένδοτοι, γιατί καὶ μία  φορὰ νὰ ὑποκλέψει τὴ συγκατάθεσή μας, καθίσταται ἀληθινὸς κύριός μας. Πρόσφορο παράδειγμα ποὺ ὑποδεικνύει τὸν ὕπουλο καὶ τυραννικὸ χαρακτήρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ τρόπος τῆς Σεμιράμιδος, μὲ τὸν ὁποῖο ὑφάρπαξε τὴ βασιλεία καὶ ἔγινε αὐτοκράτειρα. Ἡ Σεμιράμις κατόρθωσε μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πείσει τὸν σύζυγό της Νίνο, βασιλιὰ τῆς Ἀσσυρίας νὰ παραιτηθεῖ γιὰ μία ἡμέρα ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ νὰ τῆς παραδώσει τὸ σκῆπτρο τῆς βασιλείας. Ἀλλὰ ποιὸ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἔργο τῆς νέας αὐτοκράτειρας; Νὰ διατάξει νὰ φονευθεῖ ὁ Νίνος, ὁ βασιλιὰς καὶ σύζυγός της, ὥστε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἐξουσία ἰσοβίως πρὸς ὄφελός της. Ἡ παρομοίωση εἶναι πλήρης καὶ ταιριάζει σὲ ὅλα. Ἡ ἁμαρτία, ὅπως ἡ Σεμίραμις ποὺ ἀγωνίζεται μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πετύχει τὴ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, ἀμέσως μόλις κατορθώσει αὐτὸ ποὺ ποθεῖ, κατακυριεύει, αἰχμαλωτίζει καὶ θανατώνει τὸ λογικό. Ἐγκαθιστᾶ τὸν θρόνο της στὴν καρδιὰ καὶ τὴν κατευθύνει σὲ ὅλο τὸν βίο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁμαρτία, αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά της.

Οριοθέτηση Ορθοδοξίας και αιρέσεως – Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Οριοθέτηση Ορθοδοξίας και αιρέσεως – Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
Καθηγητής Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης 

Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής γιορτάζει η Εκκλησία μας την νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον των αιρέσων. Το ιδιαίτερο ιστορικό γεγονός, που αποτέλεσε την βάση και την απαρχή του εορτασμού αυτού, ήταν η νίκη της Εκκλησίας εναντίον της εικονομαχίας. Οι εικονομάχοι πρέσβευαν ότι η χρήση των εικόνων είναι αντιχριστιανική. Δεν δέχονταν την προσκύνηση της εικόνας του Χριστού, όπως και την τιμή των εικόνων και των ιερών λειψάνων των αγίων. Η τοποθέτησή τους αυτή δεν ήταν επιφανειακή, αλλά προχωρούσε βαθύτερα ως την άρνηση της απεικονίσεως του Χριστού, πράγμα που οδηγεί τελικά στην άρνηση της σαρκώσεώς του και της παρουσίας του ως αληθινού ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Η απόληξη αυτή της εικονομαχίας φανερώνει και τον αιρετικό χαρακτήρα της• μαρτυρεί ότι ήταν πραγματική αίρεση.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΧΡΗΣΙΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑΝ ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΕΙΣ ΜΙΑΝ «ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ»;

Του π. Γεωργίου Μεταλληνού

1. Η μετάφραση τῆς Ἁγίας Γραφῆς στή Νεοελληνική ἔφερε στό φῶς κατά τήν δεκαετία τοῦ 1830, ὅλα τά ἀκανθώδη προβλήματα τοῦ νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ, στό ἐπίκεντρο τῶν ὁποίων βρισκόταν ἡ σχέση μέ τήν παράδοση καί ὁ κίνδυνος ἀλλοτριώσεως τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος, στήν ἀκατάσχετη μανία τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ. Μία πτυχή τῆς προβληματικῆς ἦταν ὁ λόγος «περί Νεοελληνικῆς Ἐκκλησίας».
Ἕνας ὀξύτατος διάλογος ἀναπτύχθηκε μεταξύ τῶν ἐγκριτοτέρων Θεολόγων τῆς ἐποχῆς, διεξαγόμενος μέσω μαχητικῶν ἐκδόσεων, μέ ἀποτέλεσμα ὅλη ἡ ἰκμάδα τῶν ἐθνικῶν δυνάμεων νά δαπανηθεῖ σέ ἀδιέξοδους ἀγῶνες, σέ ἐποχή ἰδιαίτερα κρίσιμη γιά τήν ὀργάνωση καί εὐστάθεια τοῦ ἀδύνατου ἑλληνικοῦ Κράτους.

Περί Πίστεως Ἁγίoυ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τoῦ Παλαμᾶ

Ἁγίoυ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τoῦ Παλαμᾶ

1. Πιστεύoμε στό Θεό, καί πιστεύoμε τόν Θεό· ἄλλo τό ἕνα καί ἄλλo τό ἄλλo. Πραγματικά πιστεύω τόν Θεό σημαίνει ὅτι θεωρῶ βέβαιες κι᾽ ἀληθινές τίς ἐπαγγελίες πoύ μᾶς ἔδωσε: Πιστεύω στόν Θεό σημαίνει ὅτι ἔχω ὀρθόδoξo φρόνημα. Πρέπει δέ νά τά ἔχωμε καί τά δύo, νά εἴμαστε ἀληθινoί καί στά δύo καί νά συμπεριφερώμαστε ἔτσι, ὥστε καί νά γινόμαστε πιστευτoί ἀπό ἐκείνoυς πoύ βλέπoυν σωστά καί νά εἴμαστε πιστoί ἐνώπιoν τoῦ Θεoῦ πρός τόν Ὁπoῖo ἀπευθύνεται ἡ πίστις. Ἔτσι ὡς πιστoί νά δικαιωνώμαστε ἀπό Αὐτόν «διότι», λέγει «ἐπίστευσε ὁ Ἀβραάμ καί τoῦτo τoῦ λoγαριάστηκε γιά τήν δικαίωσή τoυ» (Ρωμ. 4, 3).

Περί τῆς Ἁγίας Τριάδος: Ἀποσπάσματα ἀπό τήν διάλεξη τοῦ Ἁγίου Γρηγεντίου , μετά τοῦ Ἰουδαιόυ Ἐρβάν

Περί τῆς Ἁγίας Τριάδος: Ἀποσπάσματα ἀπό τήν διάλεξη τοῦ Ἁγίου Γρηγεντίου , μετά τοῦ Ἰουδαιόυ Ἐρβάν ,

 Ἀρχιεπισκόπου Τεφρῶν, Ἀβησσυνίας Ὑεμαίνης,

 ἄκρως πεπαιδευμένου δασκάλου, ἀρίστου γνώστη τῆς Πεντατεύχου καί τῶν Προφητῶν.

Περί τῆς Ἁγίας Τριάδος:

Ἐρβάν: Στόν Μωϋσῆ καί στούς προφῆτες πῶς καί δέν ἐξέθεσε ὁ θεός νά πιστεύουν στόν Πατέρα , τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀλλά μόνο σέ σᾶς (τούς χριστιανούς ) πρόσφατα βρέθηκε αὐτό , ὅπως ἐσεῖς ὑποστηρίζετε;

Ἅγιος: Ὁ Ἀβραάμ ἀφοῦ προστάχθηκε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ θεοῦ νά σφάξει τόν ἰσαάκ , τόν ἔσφαξε κατά τήν πρόθεσή του καί δέν τόν ἔσφαξε (στήν πραγματικότητα), τόν τελείωσε καί δέν τόν τελείωσε.  Διότι αὐτός ἐπέστρεψε ζωντανός · ἔτσι καί ὁ Κύριος ἔσφαξε τόν Υἱό του γιά νά σώσει τόν κόσμο.  Ἀλλά ὅμως τήν τρίτη ἡμέρα ἀφοῦ ἀναστήθηκε , ἄν καί εἶχε σφαγεῖ δέν σφάχθηκε....

Καί ὁ Μωϋσῆς λέει "Καί εἶπε ὁ Κύριος ὁ Θεός"· Κύριος εἶναι ὁ Υἱός, θεός ὁ Πατήρ καί αὐτό τό ὁποῖο λάλησε εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα....

Ὁ Μέγας Κανών

ΠΕΡΙΣΠΟΥΔΑΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

Τοῦ κ. Ἰωάννου Φ. Ἀθανασοπούλου Θεολόγου-Φιλολόγου

Θρησκευτικὸ ἀλλὰ καὶ ἐθνικὸ κειμήλιο ἀνεκτίμητης ἀξίας εἶναι ἡ Ὑμνογραφία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὅλα σχεδὸν τὰ ὑμνολογικὰ κείμενα εἶναι περισπούδαστα ποιητικὰ ἔργα μεγάλης πνοῆς καὶ συνθέσεως ἐκ τῶν ὁποίων μερικὰ οὔτε καὶ αὐτὴ ἡ ποιητικὴ δημιουργία τῆς κλασσικῆς ἀρχαιότητος μπορεῖ νὰ προσεγγίσει. Παράδειγμα ἀδιάψευστον ὁ Μέγας Κανών, ἀπὸ τοὺς περισσότερο γνωστοὺς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ψάλλεται τμηματικῶς μὲν κατὰ τὴν ἀκολουθίαν τοῦ Ἀποδείπνου τῶν τεσσάρων πρώτων ἡμερῶν τῆς Α´ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν καὶ ὁλόκληρος το ἑσπέρας τῆς Τετάρτης τῆς Ε´ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν «μετὰ συντετριμμένης καρδίας». Ἔχει μελοποιηθεῖ σὲ ἦχο πλάγιο τοῦ δευτέρου, ποὺ εἶναι ἦχος κατανυκτικὸς καὶ ἐκφραστικός, ἰδιαίτερα τοῦ πένθους καὶ τῆς συντριβῆς τῆς ψυχῆς. Κατὰ τὴν σχετικὴ διάταξη τοῦ Τριωδίου ¹, «τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας, περὶ ὥραν θ´ της νυκτὸς σημαίνει. Καὶ συναχθέντες ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως., ἀρχόμεθα ψάλλειν τὸν Κανόνα ἀργῶς καὶ ἐν κατανύξει, ποιοῦντες εἰς καθὲν τροπάριον μετανοίας γ´ καὶ λέγοντες: «Ἐλέησον μὲ ὁ Θεός, ἐλέησόν με».

Θράκη-Πόντος-Μικρά Ασία: Φωτογραφικό οδοιπορικό στων Ελλήνων τις Κοινότητες με τον Σάββα Καλεντερίδη

Θράκη-Πόντος-Μικρά Ασία: Φωτογραφικό οδοιπορικό στων Ελλήνων τις Κοινότητες με τον Σάββα Καλεντερίδη

Λόγος πανηγυρικὸς εἰς τὴν 50ετηρίδα τοῦ ἀγῶνος
καὶ τὴν ἀνακομιδὴν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου
τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε´

Ἀλ. Λυκοῦργος (1871)

«Καὶ ἔσται ἡ ἡμέρα ὑμῖν αὐτῇ μνημόσυνον
καὶ ἑορτάσετε αὐτὴν ἑορτὴν Κυρίῳ
εἰς πάσας τὰς γενεὰς ὑμῶν».
(Ἐξόδ. ΙΒ´ 14)

Ἡ ὁμιλία εὑρίσκεται εἰς τὴν ἔκδοσιν: Γ. Βαλσάµης (1995), Οἱ Πατριάρχες τοῦ Γένους, 
Ἐκκλησιαστικὴ Βιβλιοθήκη Ἱερᾶς Μητροπόλεως ∆ηµητριάδος, σσ. 179-199, Βόλος, 1995

Πνευματικά Μελετήματα, Ἀδιαλείπτως Προσεύχεσθε Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου

Πνευματικά Μελετήματα, Ἀδιαλείπτως Προσεύχεσθε

Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου

ΜΕΛΕΤΗΜΑ 1ον

Μὲ τὴν προσευχὴ μιλάει ὁ ἄνθρωπος ἄμεσα μὲ τὸν Θεό. Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος γίνεται παιδὶ τοῦ Θεοῦ! Μὲ τὴν προσευχὴ ξεπερνιοῦνται τὰ ἐμπόδια τοῦ βίου τούτου, δηλαδὴ οἱ θλίψεις, οἱ στενοχώριες, τὰ βάσανα, οἱ δυστυχίες, οἱ στερήσεις, οἱ μηχανορραφίες, οἱ ραδιουργίες, οἱ καταλαλιὲς καὶ οἱ συκοφαντίες. Μὲ τὴν προσευχὴ συντρίβονται τὰ βέλη τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.

Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε τὴ μακαρία ὑπομονὴ τοῦ Θεανθρώπου καὶ Σωτῆρα Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε περισσότερη πνευματικὴ δύναμη!… Μὲ τὴν προσευχὴ παίρνουμε τὴν οὐράνια παρηγοριὰ καὶ παραμυθία τῆς ψυχῆς! Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε τὴν Οὐράνια Σοφία. Μὲ τὴν προσευχὴ τελοῦνται τὰ ἑπτὰ μυστήρια της Ἐκκλησίας μας. Μὲ τὴν προσευχὴ λαμβάνουμε τὸν ἐπιούσιον ἄρτον, δηλαδὴ τὰ ὑλικὰ καὶ τὰ πνευματικὰ ἀγαθά! Μὲ τὴν προσευχὴ ἀντλοῦμε περισσότερο θάρρος, ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδες.

Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ Περὶ δειλίας

ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ 

 Περὶ δειλίας

(Διὰ τὴν ἄνανδρον δειλίαν)

ΟΠΟΙΟΣ ἐργάζεται τὴν ἀρετὴ σὲ Κοινόβιο ἢ σὲ συνοδία, δὲν εἶναι συνηθισμένο νὰ πολεμῆται ἀπὸ τὴν δειλία. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ εὑρίσκεται σὲ ἡσυχαστικώτερους τόπους, ἂς ἀγωνίζεται μήπως καὶ τὸν κυριεύση τὸ γέννημα τῆς κενοδοξίας καὶ ἡ θυγατέρα τῆς ἀπιστίας, δηλαδὴ ἡ δειλία.

2. Ἡ δειλία εἶναι νηπιακὴ συμπεριφορὰ μιᾶς ψυχῆς ποὺ ἐγήρασε στὴν κενοδοξία. Ἡ δειλία εἶναι ἀπομάκρυνσις τῆς πίστεως, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι ἀναμένονται ἀπροσδόκητα κακά.

3. Ὁ φόβος εἶναι κίνδυνος ποὺ προμελετᾶται. Ἢ διαφορετικά, ὁ φόβος εἶναι μία ἔντρομη καρδιακὴ αἴσθησις, ποὺ συγκλονίζεται καὶ ἀγωνιᾶ ἀπὸ ἀναμονὴ ἀπροβλέπτων συμφορῶν. Ὁ φόβος εἶναι μία στέρησις τῆς ἐσωτερικῆς πληροφορίας. Ἡ ὑπερήφανη ψυχὴ εἶναι δούλη τῆς δειλίας· ἔχοντας πεποίθησι στὸν ἑαυτόν της καὶ ὄχι στὸν Θεόν, φοβεῖται τοὺς κρότους τῶν κτισμάτων καὶ τὶς σκιές.

4. Ὅσοι πενθοῦν καὶ ὅσοι καταπονοῦνται χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν κόπους καὶ πόνους, δὲν ἀποκτοῦν δειλία. Πολλὲς φορὲς ὅσοι ὑποκύπτουν στὴν δειλία χάνουν τὸ μυαλό τους. Καὶ εἶναι φυσικὸ αὐτό, διότι εἶναι δίκαιος Ἐκεῖνος ποὺ ἐγκαταλείπει τοὺς ὑπερηφάνους, ὥστε καὶ οἱ ὑπόλοιποι νὰ μάθωμε νὰ μὴ ὑψηλοφρονοῦμε.

5. Ὅλοι ὅσοι φοβοῦνται εἶναι κενόδοξοι, ἀλλ᾿ ὅμως ὅλοι ὅσοι δὲν φοβοῦνται δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι ταπεινόφρονες, ἀφοῦ καὶ οἱ λησταὶ καὶ οἱ τυμβωρύχοι δὲν ὑποκύπτουν εὔκολα στὴν δειλία.

6. Σὲ ὅποιους τόπους συνηθίζεις νὰ φοβῆσαι, μὴ διστάζῃς νὰ πηγαίνῃς, ὅταν ἀκόμη δὲν ἔχῃ ξημερώσει. Ἐὰν δείξεις κάποια χαλαρότητα στὸ σημεῖο αὐτό, τότε θὰ γηράση μαζί σου τὸ νηπιακὸ καὶ ἀξιογέλαστο τοῦτο πάθος. Ἐνῷ βαδίζεις πρὸς τὰ ἐκεῖ ὁπλίζου μὲ τὴν προσευχή. Μόλις φθάσης σ᾿ ἐκείνους τοὺς τόπους, ἀνύψωσε τὰ χέρια σου. Μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ μάστιζε τοὺς ἐχθρούς, διότι δὲν ὑπάρχει οὔτε στὸν οὐρανὸ οὔτε στὴν γῆ ἰσχυρότερο ὅπλο. Ἀφοῦ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὴν ἀρρώστεια αὐτή, ἂς ἀνυμνήσης τὸν Λυτρωτή σου· διότι ἐὰν τὸν εὐγνωμονῆς, θὰ σὲ σκεπάζη παντοτινά.

7. Ποτὲ δὲν μπορεῖς διὰ μιᾶς νὰ γεμίσῃς τὴν κοιλία. Παρόμοια βέβαια δὲν μπορεῖς διὰ μιᾶς νὰ νικήσῃς τὴν δειλία. Ὅταν ἔχωμε πολὺ πένθος, θὰ ὑποχωρήση πιὸ γρήγορα· ὅταν ὅμως αὐτὸ μᾶς λείπη, θὰ παραμένουμε συνεχῶς δειλοί. «Ἔφριξάν μου τρίχες καὶ σάρκες» εἶπε ὁ Ἐλιφὰζ (Ἰὼβ δ´ 15), περιγράφοντας τὴν πανουργία τούτου τοῦ δαίμονος.

8. Ἄλλωτε ἐδειλίασε πρῶτα ἡ ψυχὴ καὶ ἄλλοτε τὸ σῶμα, καὶ ἐν συνεχείᾳ μεταβίβασε τὸ ἕνα στὸ ἄλλο τὸ πάθος. Ἂν συμβῆ νὰ φοβηθῆ τὸ σῶμα, χωρὶς ὅμως νὰ εἰσδύση ὁ ἄκαιρος φόβος στὴν ψυχή, εὑρισκόμεθα πλησίον στὴν θεραπεία. Ὅταν δὲ ὅλα τὰ δυσάρεστα καὶ ἀπροσδόκητα τὰ δεχώμεθα πρόθυμα, μὲ συντριμμένη καρδιά, τότε ἐλευθερωθήκαμε πραγματικὰ ἀπὸ τὴν δειλία.

9. Δὲν ἐνισχύει τοὺς δαίμονας ἐναντίον μας τὸ σκότος καὶ ἡ ἐρημία τῶν τόπων, ἀλλὰ ἡ ἀκαρπία τῆς ψυχῆς μας. Μερικὲς φορὲς ὅμως πρόκειται γιὰ οἰκονομικὴ παίδευσι ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.

10. Ἐκεῖνος ποὺ ἔγινε δοῦλος τοῦ Κυρίου, θὰ φοβηθῆ μόνο τὸν ἰδικό του Δεσπότη. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν φοβεῖται ἀκόμη Αὐτόν, φοβεῖται πολλὲς φορὲς τὴν σκιά του.

11. Ὅταν πλησιάση ἀοράτως ἕνα πονηρὸ πνεῦμα, φοβεῖται τὸ σῶμα. Ὅταν ὅμως πλησιάση κάποιος Ἄγγελος, ἀγάλλεται ἡ ψυχὴ τῶν ταπεινῶν. Γι᾿ αὐτό, μόλις ἀπὸ τὴν ἐνέργεια αὐτὴ ἀντιληφθοῦμε τὴν παρουσία του, ἂς τρέξουμε γρήγορα στὴν προσευχή, διότι ἦλθε νὰ προσευχηθῆ μαζί μας ὁ ἀγαθός μας φύλαξ.

Ὅποιος ἐνίκησε τὴν δειλία, εἶναι φανερὸ ὅτι ἀνέθεσε στὸν Θεὸν καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ψυχή του.

  

Μαγεία ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΑ

Μαγεία

 ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ   ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΟΙ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΑ

Τον 3ον αιώνα μ.Χ. στην Αντιόχεια της Συρίας ζούσε ένας Καρχηδόνιος στην καταγωγή, πλούσιος, ευγενής, μορφωμένος και πολύ ικανός στη μαγεία, ο Κυπριανός. Διέθετε τέτοια ικανότητα, ώστε καλούσε τους δαίμονες και τους έστελνε να εξυπηρετήσουν όποια εντολή τους έδινε σε βάρος των θυμάτων του.

 Στην ίδια πόλη κατοικούσε μία ευσεβής παρθένος, πιστή χριστιανή, η Ιουστίνα. Τούτη την κόρη ένας νεαρός πλούσιος ειδωλολάτρης με άσωτη ζωή, ο Αγλαίδας, θέλησε να την εμπλέξει στα δίχτυα του. Επειδή όμως όλες του οι προσπάθειες δεν έφεραν αποτέλεσμα, έτρεξε στη μαγική δύναμη του Κυπριανού. Πραγματικά, ο Κυπριανός άρχισε να στέλνει διάφορους δαίμονες, για να ξελογιάσει την Ιουστίνα και να την υποδουλώσει στα αμαρτωλά σχέδια του Αγλαίδα. Οι δαίμονες γύριζαν άπρακτοι στον Κυπριανό χωρίς να καταφέρνουν καν να πλησιάσουν στην κόρη, διότι, όπως έλεγαν, με το σημείο του Σταυρού τους έκαιγε και δεν μπορούσαν να σταθούν κοντά της. Όμοια άπρακτος γύρισε και ο άρχοντας των δαιμόνων, τον οποίο χρησιμοποίησε στο τέλος ο Κυπριανός ως έσχατο όπλο του.