«ΧΑΛΕΠΩΤΕΡΟΝ ΚΡΙΝΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΠΟΛΕΜΟΝ» (Μέγας Βασίλειος)

«ΧΑΛΕΠΩΤΕΡΟΝ ΚΡΙΝΩ
ΤΟΝ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΠΟΛΕΜΟΝ»
(Μέγας Βασίλειος)





Οἱ αἱρετικοί πάντοτε ἐπολέμουν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Πάντοτε ἐδίωκον τούς Ὀρθοδόξους καί τούς ὑπερασπιστάς τῆς ἀληθείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐδοκίμασε αὐτόν τόν διωγμόν κυρίως ἐκ μέρους τῶν εἰδωλολατρῶν, (βλέπε Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης), ὅπως καί τόν διωγμόν ἐκ μέρους τῶν ψευδαδέλφων, καί πολλάκις ὡμίλει διά τήν πικρίαν τήν ὁποίαν ἐδοκίμαζεν, κυρίως διά τόν δεύτερον, ἐκ μέρους τῶν ψευδαδέλφων.

Γιατί τιμούμε την Μητέρα του Κυρίου.

Γιατί τιμούμε την Μητέρα του Κυρίου.

Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης & Ε.Βενιζέλος Πλήγμα για την Ορθοδοξία

Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης & Ε.Βενιζέλος Πλήγμα για την Ορθοδοξία

Η επέκτασης της ημερολογιακής καινοτομίας (οικουμενιστικής αποστασίας) ήταν πλέον ζήτημα προωθήσεως σε σημαντικές και κρίσιμες θέσεις της εκκλησίας των κατάλληλων προσώπων ,αυτό έγινε με πολιτικές παρεμβάσεις.

Κατά τους μήνας Σεπτέμβριο ,Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1921 το ζήτημα της πληρώσεως του χηρεύοντος πατριαρχικού θρόνου εκεινείτο παρά της «εθνικής αμύνης» και προετοιμαζόταν η εκλογή ώς πατριάρχου του Μελετίου Μεταξάκη η οποία έγινε αντικανονικώς την 25η Νοεμβρίου 1921.

80 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ- ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ 1924-2004

80 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ-   ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ 1924-2004

ΑΠΟΣΧΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ   ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥ ΕΒΡΑΙΟΔΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ  ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Και  πώς  οι  ακολουθούντες  το  νέο  παπικό  ημερολόγιο  ου  δύνανται  σωθείναι !

“Οί δέ Σχισματικοί  Σχισματοαιρετικοί είσί”  “Τό Σχίσμα κακώς διαμένον γίνεται  ΑΙΡΕΣΙΣ ή καταφέρεται είς ΑΙΡΕΣΙΝ”

(Βλέπε ύποσημείωσιν είς Α' καν. Μεγ.Βασιλείου, Πηδάλιον, σελίς 589)

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣ  ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ  ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΟΣ

Γινομένης ύπό τινων συζητήσεως περί “θέματος” ήμερολογίου, ό Πατριάρχης Ίωακείμ Γ' άποστέλλει, κατά Ίούνιον τού 1902, πρός τάς λοιπάς Όρθοδόξους Έκκλησίας Έγκύκλιον, ζητών τάς άπόψεις αύτών, “ίνα καί περί τούτου διαμορφωθή κοινόν έν αύταίς φρόνημα, μία δέ γνώμη καί άπόφασις τής καθόλου Όρθοδόξου Έκκλησίας”.

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η Εκκλησία, όπως η ίδια διακηρύσσει, δεν είναι κοσμικό αλλά θείο καθίδρυμα, αυτό το Σώμα του Θεανθρώπου Κυρίου με Κεφαλή τον ίδιο τον Ιησού Χριστό και μέλη του όσους δέχθηκαν το Βάπτισμα και παραμένουν ενωμένοι μαζί Του. Οι άνθρωποι, χαρακτηριζόμενοι από την ως εκ της πτώσεως των πρωτοπλάστων αδυναμία, ρέπουν διαχρονικά προς την παραχάραξη της κατά τον Απόστολο Παύλο “άπαξ παραδοθείσης πίστεως”. Αποτέλεσμα αυτής της ροπής είναι η αναστάτωση του σώματος της Εκκλησίας από τις ποικιλόμορφες αιρέσεις.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως

Κείμενο

Μετάφραση (Αρχιμ. Δωρόθεος Πάπαρης)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ῞Οτι ἀκατάληπτον τὸ θεῖον καὶ ὅτι οὐ δεῖ ζητεῖν καὶ

Ότι το θείο είναι ακατάληπτο και ότι δεν πρέπει να ερευνά κανείς και να

περιεργάζεσθαι τὰ μὴ παραδεδομένα ἡμῖν ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν

περιεργάζεται αυτά που δεν μας έχουν παραδοθεί από τους αγίους προφήτες

καὶ ἀποστόλων καὶ εὐαγγελιστῶν.

και αποστόλους και ευαγγελιστές.

ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙ: Νέες Αιρέσεις και Νέος Πόλεμος κατα της Εκκλησίας ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΝΕΟ-ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙ

ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙ: Νέες Αιρέσεις και Νέος Πόλεμος κατα της Εκκλησίας ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Τα μαργαριτάρια των Χριστομάχων/Εκκλησιομάχων

Οι Αιρέσειες τους.

ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙ

Εικών Η Ελπίς των Απερλπισμένων και ο Ιησούς Χριστός ο Προαιώνων Θεός

Αγιογραφικά Χωρία που διδάσκουν οτι ο Χριστός μας είναι ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ

Αγιοπατερκές Μαρτυρίες Περι Θεο-υπόστατου

Εγκύκλιος (2003) κατά των Χριστομάχων-Νεο-Εκκλησιολόγων.

Ο "λύκος" επιτελεί χρέη Ποιμένος...

Ο "λύκος" επιτελεί χρέη Ποιμένος...
Δεν θα πρέπει να αγνοηθή η θεμελιώδης εκκλησιολογική αρχή, ότι τα θεμέλια της ενότητος της Εκκλησίας δεν είναι διοικητικά/θεσμικά, αλλά ευχαριστιακά και χαρισματικά•

Η από τον Χριστόν απορρέουσα ζωοποιός Θεολογία ουδέποτε παλαιούται.

Η από τον Χριστόν απορρέουσα ζωοποιός Θεολογία ουδέποτε παλαιούται.

ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΠΥΘΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΙΣΧΡΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΠΥΘΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΗΣ 

ΑΙΣΧΡΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ



Ολόκληρο το θεόπνευστο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων είναι, εκτός των άλλων και συναρπαστικό. Αλλά το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα το παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα, ώστε να δούμε την έκβαση των γεγονότων.
Ο Απόστολος Παύλος με τους συνεργάτες του Σίλα, Τιμόθεο και Λουκά, βρίσκονται στους Φιλίππους. Ήδη οι πιστοί, με πρώτους απ’ όλους τη Λυδία, αποτελούν τα πιστά μέλητης πρώτης Εκκλησίας στην Ευρώπη.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΠΙΣΤΗ  ΚΑΙ  ΚΑΛΑ  ΕΡΓΑ

Η δικαίωσης  εις τον άνθρωπο  και η σωτηρία  έρχεται  δια τις πίστεως  εις τον  ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΝ και  στην  εκκλησιά  Του , η ορθόδοξος  εκκλησία  του Θεού  είναι  αυτή  που  συνεχίζει  το σωτηριολογικό  έργο  των  ανθρώπων  ανά  τους  αιώνας  μέσω  των  αγίων  μυστηρίων! Οι  Άγιοι  Πατέρες  της  εκκλησίας  είναι  οι  διάδοχοι  των  αγίων  αποστόλων  και  όσα  θέσπισαν  είναι  η ακριβής  διδασκαλία  του  Χριστού  , οι  κανόνες  τους  είναι  ο  δρόμος  που οδηγεί  στην  σωτηρία  του  ανθρώπου !

ο Άγιος  Νεκτάριος  ο  εν  αιγίνη  ο  θαυματουργός  μας  διδάσκει  ότι  δια  στόματος  των  αγίων  πατέρων  μιλάει  ο  ίδιος  ο θεός  , και  αυτό  φαίνεται  από  την  συμφωνία  που υπάρχει  στην  διδασκαλία  της  εκκλησίας  και  τις  ιεράς  παραδόσεως  , μεταξύ  των  αγίων  πατέρων  , των  αποστόλων  , και  του ιερού  ευαγγελίου. Η  διδασκαλία  της  εκκλησίας  δεν  δέχεται  κριτική  με  φιλοσοφικά  και  κοσμικά  κριτήρια , αλλά  είναι  πίστη  και  βίωμα του κάθε  χριστιανού .

FEATURES OF Orthodoxy A. TRUE FAITH IN GOD :ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Α΄. Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ

ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 Α΄. Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ

   

Το πρώτο γνώρισμα της Ορθοδοξίας, το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό της είναι η πίστη στο Θεό. Ποιο Θεό όμως; Το θεό του Ισλάμ, το θεό του Ισραήλ, το θεό των Μασόνων, το θεό των διαφόρων θρησκειών, το θεό όπως τον φαντάζεται ο κάθε άνθρωπος και λέγει υπάρχει το θείο, υπάρχει κάτι, υπάρχει μια ανώτερη δύναμη; Όχι.

    Ο Θεός της Ορθοδοξίας είναι ο Τριαδικός Θεός, ο αληθινός Θεός, ο μόνος που λυτρώνει τον άνθρωπο. Πατήρ-Υιός-Άγιο Πνεύμα. Και ο Υιός, ο ένας της Τριάδος, μας αποκαλύπτει η Γραφή και μας παραδίδει η ιστορία, ενσαρκώθηκε, προσέλαβε το ημέτερο φύραμα, το θεράπευσε και το ζωοποίησε εις τον αιώνα, αφού «το απρόσληπτον αθεράπευτον» λένε οι πατέρες της Εκκλησίας μας. Ο Υιός είναι ο Μεσσίας ή Χριστός, αυτός δηλαδή που έχει το χρίσμα και την αποστολή να ενανθρωπήσει, να καταστεί Θεάνθρωπος και να σώσει τον άνθρωπο. Είναι με την ενανθρώπησή του ο απόγονος της Εύας, που θα συντρίψει τον σατανά.

Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εξέταζα λογικά μαζί σας τα όπλα του Δαυίδ και Γολιάθ, αποδείχνοντας με το λόγο, ότι ο μεν Γολιάθ ήταν περιφραγμένος από παντού με κάποια πλούσια πανοπλία, ενώ ο Δαυίδ ήταν γυμνός από τα όπλα εκείνα, αλλά περιτειχισμένος με την πίστη• και ο μεν Γολιάθ έλαμπε εξωτερικά, γιατί φορούσε θώρακα και ασπίδα, ενώ ο Δαυίδ ακτινοβολούσε εσωτερικά, γιατί είχε το Πνεύμα και τη Χάρη.

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ Κριτικὲς τοποθετήσεις στὸ βιβλίο «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία» τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ            Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

Κριτικὲς τοποθετήσεις στὸ βιβλίο     «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία»            τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

ΑΘΗΝΑ 2003

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Οἰκουμενισμὸς καὶ θρησκεῖες

Πρόλογος

Γενικά. Ἡ πανθρησκεία ὄργανο τῆς Ν. Τάξεως-ἀπειλῆ στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας

Στο Νέο Ημερολόγιο , υπάρχουν επίσκοποι και άλλοι κληρικοί ,που είναι «βράχοι Ορθοδοξίας» ????

Στο Νέο Ημερολόγιο , υπάρχουν επίσκοποι και άλλοι κληρικοί  ,που είναι «βράχοι Ορθοδοξίας» ????

Στο Νέο Ημερολόγιο , υπάρχουν επίσκοποι και άλλοι κληρικοί  Στο Νέο Ημερολόγιο, λένε οι οπαδοί του, υπάρχουν επίσκοποι και άλλοι κληρικοί, που είναι «βράχοι Ορθοδοξίας» ! Υπάρχουν πράγματι; ΄Η, τα λένε αυτά, , για να κρύψουν τη διάβρωσή τους από την αίρεση του Οικουμενισμού; Με το θέμα αυτό ασχολούμαστε στη συνέχεια: 2. Στην Εκκλησία του Χριστού πάντοτε υπήρχαν επίσκοποι και άλλοι κληρικοί, που ήταν αληθινοί «βράχοι Ορθοδοξίας»! Ήταν οι άγιοι Πατέρες της. Υπήρχαν ήδη, από την εποχή των Αποστόλων.

ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Α΄. Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ

   

Το πρώτο γνώρισμα της Ορθοδοξίας, το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό της είναι η πίστη στο Θεό. Ποιο Θεό όμως; Το θεό του Ισλάμ, το θεό του Ισραήλ, το θεό των Μασόνων, το θεό των διαφόρων θρησκειών, το θεό όπως τον φαντάζεται ο κάθε άνθρωπος και λέγει υπάρχει το θείο, υπάρχει κάτι, υπάρχει μια ανώτερη δύναμη; Όχι.

    Ο Θεός της Ορθοδοξίας είναι ο Τριαδικός Θεός, ο αληθινός Θεός, ο μόνος που λυτρώνει τον άνθρωπο. Πατήρ-Υιός-Άγιο Πνεύμα. Και ο Υιός, ο ένας της Τριάδος, μας αποκαλύπτει η Γραφή και μας παραδίδει η ιστορία, ενσαρκώθηκε, προσέλαβε το ημέτερο φύραμα, το θεράπευσε και το ζωοποίησε εις τον αιώνα, αφού «το απρόσληπτον αθεράπευτον» λένε οι πατέρες της Εκκλησίας μας.

Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν!

Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας.                                                                                                      

Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς  μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13^ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν! 

Eπίσης ο π. Θεόδωρος Ζήσης αναφέρει τα εξής:

    Eπίσης ο π. Θεόδωρος Ζήσης αναφέρει τα εξής:

Σήμερα «οἱ τοῦ Λατινισμοῦ ἐφιέμενοι», οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς λατινόφρονες ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων, στοὺς ὁποίους προσετέθησαν μετὰ τὴν ἀρχιεπισκοπίαν τοῦ μακαριστοῦ Σεραφεὶμ «ἀγαλλομένῳ ποδί» οἱ διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, κηρύττουν καὶ αὐτοὶ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ὅτι δὲν εἶναι μεγάλες οἱ διαφορὲς ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τοὺς Λατίνους, ὅτι τὸ βλάσφημο, αἱρετικὸ καὶ συνοδικὰ καταδικασμένο filioque δὲν εἶναι ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἕνωση, εἶναι ἀνύπαρκτο ζήτημα, ὅτι τὸ βάπτισμα καὶ τὰ μυστήριά τους εἶναι ἔγκυρα, ὅτι ξεπεράσθηκε πλέον ἡ ἐκκλησιολογία ὄχι μόνο της αἱρέσεως, ἀλλὰ καὶ τοῦ σχίσματος· οἱ Λατίνοι δὲν εἶναι οὔτε αἱρετικοί, οὔτε σχισματικοί, εἶναι «ἀδελφὴ ἐκκλησία», ὅπως ἀδελφὲς ἐκκλησίες εἶναι οἱ κατὰ τόπους αὐτοκέφαλες, ὀρθόδοξες ἐκκλησίες.

Επίσης τρανταχτό παράδειγμα το κείμενο του Μπαλαμάντ του Λιβάνου που εξεδόθη στην διάσκεψη του Μπαλαμάντ, τον Ιούλιο του 1993, όπου επιχειρείται η πλήρης κοινωνία των ορθοδόξων και της λατινικής εκκλησίας δι’ αμοιβαίας αναγνωρίσεως της Ιερωσύνης και των λοιπών Μυστηρίων, χωρίς να αρθούν οι δογματικές και εκκλησιολογικές διαφορές. Είναι η πρώτη φορά που οι ορθόδοξοι παραδέχονται επισήμως την θεωρίαν των κλάδων.

Την προδοτική συμφωνία εις το Μπαλαμάντ την υπέγραψαν εκπρόσωποι εννέα Ορθοδόξων Εκκλησιών

Επίσης υπάρχει Συνοδική αναγνώριση των Μονοφυσιτών εις το Σαμπεζύ της Ελβετίας!!

Ενωτικές αποφάσεις των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας και Αντιοχείας με τους Μονοφυσίτες!

Λησμονείτε ότι εις το Freising της Γερμανίας υπογράφτηκε ένωση με τους Προτεστάντες, (EKD), απο τον Γερμανίας Αυγουστίνο σχετικά με το βάπτισμα και την αποστολική διαδοχή, αναγνωρίζοντάς τους και βάπτισμα και αποστολική διαδοχή!!!

Δυστυχώς βιώνουμε τα ''σημεία των καιρών'' τα οποία είναι τα προοίμια της προφητευμένης ''αποστασίας''!

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΩΣ ΑΝΩ ΑΡΘΡΟ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ??

ΑΓΑΠΗΤΟΙ  ΜΟΥ ΜΗΝ ΑΜΕΛΕΙΤΕ ΑΛΛΟ , ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΑΣ! ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΕΛΑΤΕ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΖΩΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΡΧΕΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΑΝ ΣΑΣ ΒΡΗ ΕΤΚΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ

Το θέμα αυτό είναι πολύ βασικό, γιατί όλες οι προτεσταντικές αιρέσεις ασκούν σφοδρότατη κριτική εναντίον της Εκκλησίας μας, υποστηρίζοντας πως εμείς λατρεύουμε τους αγίους και προσβλέπουμε σ' αυτούς για σωτηρία, όχι στον Σωτήρα Χριστό!

Είναι λοιπόν ποιμαντική ανάγκη να εξηγήσουμε με ποια έννοια η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τους αγίους και πού τελικά μεταβαίνει αυτή η τιμή. Να τονίσουμε σε ποια σχέση βρισκόμαστε εμείς με τους αγίους και τι συνεπάγεται αυτή η σχέση. Πρέπει ακόμη να απαντήσουμε στην ένσταση των προτεσταντών, ότι οι άγιοι δεν είναι πανταχού παρόντες και συνεπώς δεν ακούουν τις προσευχές μας. Να ερμηνεύσουμε τα θαύματα που επιτελούν οι άγιοι και να τα κατοχυρώσουμε αγιογραφικά- να αναφερθούμε στην πρώτη Εκκλησία, για να διαπιστώσουμε αν υπήρχε σ' αυτήν η τιμή των αγίων και προ παντός, να καταστήσουμε φανερή τη διάκριση μεταξύ τιμής και λατρείας, λατρευτικής προσκύνησης και προσκύνησης σαν εκδήλωση τιμής και αγάπης, που αποδίδεται από μέρους μας στους αγίους.

Κατά την πίστη της Εκκλησίας μας οι άγιοι αντικατοπτρίζουν τη δόξα του Κυρίου (Β' Κορ. γ' 18) και ακτινοβολούν το άκτιστο φως του Θεού (Ματθ. ε' 14. Ιω. η' 12. Εφεσ. ε' 8. Κολ. α' 12. Αποκ. κβ' 5).

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

(Αρχιμανδρίτου Ιωάννου Καραμούζη) 

α) Έννοια του όρου «Εκκλησία»

Ο όρος «Εκκλησία» στην αρχαιοελληνική του έννοια προερχόμενος από το ρήμα εκκαλώ δηλώνει τη συγκέντρωση και τη συνάθροιση πολιτών, προκειμένου να συσκεφθούν και να συναποφασίσουν για διάφορα σημαντικά ζητήματα. Στη Π. Διαθήκη αποκτά την έννοια της απλής συνάθροισης του Ισραηλιτικού λαού για θρησκευτικά, πολιτικά ή στρατιωτικά θέματα. Ωστόσο στο ίδιο κείμενο (της Π.Δ.) η λέξη «Εκκλησία» δηλώνει και το περιούσιο λαό του Θεού, τον Ισραήλ. Στη Κ. Διαθήκη ο όρος «Εκκλησία» σημαίνει πλέον τη σύνταξη εκείνων που πιστεύουν στο Χριστό, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται και ως βασιλεία, νύμφη, παστάς, άμπελος, λιμήν, πόλις, σύνοδος κ.λπ.

Παρ΄ όλα αυτά, η απόπειρα του να δοθεί ορισμός για το τι είναι Εκκλησία καθίσταται δυσχερέστατη αφού πρόκειται περί μυστηρίου. Και τούτο συμβαίνει γιατί η Εκκλησία έχει με αϊδιο τρόπο την αρχή της στο Τριαδικό Θεό, ενώ ταυτόχρονα είναι συνδεδεμένη μαζί του με μία σχέση αδιάσπαστη και άκρως αγαπητική. Ο ανθρώπινος νους δεν έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει αυτή τη σχέση Θεού - Εκκλησίας γιατί είναι μία υπέρλογη πραγματικότητα. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να την αισθανθεί εμπειρικά, πλησιάζοντάς την μέσα από τις περιγραφικές εικόνες που της αποδίδουν οι πατέρες της πίστης μας.

Ο απόστολος Παύλος στις Επιστολές του προς τους Χριστιανούς της Εφέσσου, της Κορίνθου, της Ρώμης και των Κολασαέων, παρουσιάζει την Εκκλησία με τα εξής χαρακτηριστικά: Είναι το σώμα του Ιησού Χριστού που έχει ως κεφαλή αυτόν τον ίδιο το Χριστό. Μέλη αυτού του σώματος είναι όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι βρίσκονται σε οργανική σχέση και εξάρτηση τόσο προς τη κεφαλή τους, δηλ. το Χριστό, όσο και μεταξύ τους. Κοινός σκοπός των μελών της εκκλησίας είναι ο αγιασμός που συντελείται με τη συμμετοχή στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και με την έμπρακτη έκφραση της αγάπης στις μεταξύ τους σχέσεις.