Είναι η εκκλησία της Ελλάδος και τα πατριαρχεία εκκλησιές χριστού ?? Ας ακούσουμε τι μας λένε οι Άγιοι.

Είναι η  εκκλησία της  Ελλάδος  και τα πατριαρχεία  εκκλησιές  χριστού ??

Ας ακούσουμε  τι μας  λένε  οι Άγιοι.

«πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεόν οὐκ ἔχει» (Β΄ Ἰωάν. 9)

Κανών Ι' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:

"Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κᾄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὖτος ἀφοριζέσθω".

Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Κανών 45ος.

Ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ' ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήση μὲ αἴρετικούς ἄς ἀφορίζεται.

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παναπιστημίου Αθηνών

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, 
Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παναπιστημίου Αθηνών



Προλογικά



Πρίν από είκοσι περίπου χρόνια δίδασκα στο αμφιθέατρο της Σχολής μας, στους

πρωτοετείς Φοιτητές. Από το ύψος της έδρας διέκρινα στα πρώτα έδρανα μία ομάδα φοιτητών και φοιτητριών, που δεν έδειχναν για ελλαδίτες. Στο τέλος του μαθήματος τους πλησίασα και τους ρώτησα για το τόπο της καταγωγής  τους.

Η Εκκλησία του Θεού , και οι εκκλησίες του αντιχρίστου , εν όψη της λεγομένης πανορθοδόξου συνόδου που θα συνέλθει στην Κρήτη , παραθέτομεν το κάτωθι συνοπτικόν εγκόλπιον προς μελέτην όσων θέλουν να μάθουν το τι είναι η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και πώς αναγνωρίζουμε εάν η εκκλησία που ανήκουμε είναι του Θεού ή μια παρασυναγωγή του νέου ή του παλαιού ημερολογίου που καπηλεύεται τον τίτλο Ορθόδοξη ή γνήσια ορθόδοξη εκκλησία !

Η  Εκκλησία του Θεού , και οι εκκλησίες  του  αντιχρίστου , εν  όψη της λεγομένης  πανορθοδόξου συνόδου που θα συνέλθει στην Κρήτη ,  παραθέτομεν  το κάτωθι συνοπτικόν  εγκόλπιον  προς  μελέτην  όσων  θέλουν να μάθουν  το τι είναι η  ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και πώς  αναγνωρίζουμε εάν η εκκλησία που ανήκουμε είναι του Θεού ή μια παρασυναγωγή του νέου ή του παλαιού ημερολογίου που καπηλεύεται τον τίτλο Ορθόδοξη ή γνήσια ορθόδοξη  εκκλησία !

Περὶ τῶν αἱρετικῶν Λατίνων , καὶ τῶν λατινοφρόνων Ἐγκύκλιος ἐπιστολὴ Μάρκου μητροπολίτου ᾿Εφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ

Περὶ τῶν αἱρετικῶν Λατίνων , καὶ τῶν λατινοφρόνων

 Ἐγκύκλιος ἐπιστολὴ Μάρκου μητροπολίτου ᾿Εφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ

[1] Τοῖς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς καὶ τῶν νήσων εὑρισκομένοις ὀρθοδό­ξοις χριστιανοῖς Μᾶρκος ἐπίσκοπος τῆς ᾿Εφεσίων μητροπόλεως ἐν Κυ­ρίῳ χαίρειν.

[2] Οἱ τὴν κακὴν ἡμᾶς αἰχμαλωσίαν αἰχμαλωτεύσαντες καὶ πρὸς τὴν Βαβυλῶνα τῶν λατινικῶν ἐθῶν καὶ δογμάτων θελήσαντες κατασῦραι, τοῦ­το μὲν οὐκ ἠδυνήθησαν ἀγαγεῖν εἰς πέρας, αὐτόθεν τε ἀπεμφαῖνον ὁρῶντες καὶ ἄλλως ἀδύνατον· ἐν μέσῳ δέ που τῆς ὁδοῦ καταμείναντες, αὐτοί τε καὶ ὅσοι τούτοις ἐπηκολούθησαν, οὔτ' ἐκεῖνο λοιπὸν μεμενήκασιν οὔτε τοῦτο γεγόνασιν.

Η αντιμετώπιση των θλίψεων , από τόν Άγιο Ισαάκ Σύρο

 Η  αντιμετώπιση των θλίψεων , από τόν Άγιο Ισαάκ Σύρο

    

 Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι και οι πειρασμοί είναι κοντά στους ανθρώπους. Και αυτό το οικονόμησε ο Θεός να είναι έτσι, με σοφία, για να έχουμε ωφέλεια. για να κρούεις δηλ. επίμονα, εξαιτίας των θλίψεων, τη θύρα του ελέους του Θεού και για να μπει μέσα στο νου σου, με το φόβο των θλιβερών πραγμάτων, ο σπό­ρος της μνήμης του Θεού, ώστε να πας κοντά του με τις δεήσεις, και να αγιασθεί η καρδιά σου με τη συνεχή ενθύμησή του. Και ενώ εσύ θα τον παρακαλείς, αυτός θα σε ακούσει.

     

Λόγος περί δόγματος , και καταστάσεως επισκόπων. Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Λόγος περί δόγματος , και καταστάσεως επισκόπων. Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. 

 Όταν βλέπω την φλυαρίαν της εποχής μας και τους σοφούς που αναδεικνύονται εντός μιας ημέρας και τους αυτοχειροτονήτους θεολόγους, οι οποίοι μόνον επειδή θέλουν να είνε σοφοί, νομίζουν και ότι είνε, τότε ποθώ την ανωτάτην φιλοσοφίαν και αναζητώ την πλέον απόμακρον έρημον, καθώς λέγει ο Ιερεμίας, και θέλω να συζητήσω συγκεντρωμένος με τον εαυτόν μου.

Διότι τίποτε άλλο δεν θεωρώ τόσον σπουδαίον, όσον το να κλείσω τας αισθήσεις, να ευρεθώ έξω από την σάρκα και τον κόσμον, να μη έχω επαφήν με τίποτε το ανθρώπινον, εκτός από τα απολύτως αναγκαία, και τα συζητώ με τον εαυτόν μου και τον Θεόν, να ζω υπεράνω των ορατών πραγμάτων και να κρατώ συνεχώς μέσα μου διαυγείς τας θείας ενοράσεις, αμιγείς από τα γήινα και παραπλανητικά είδωλα, σαν ένας ακηλίδωτος καθρέπτης του Θεού και των θείων, καθρέπτης που και είμαι και συνεχώς γίνομαι, λαμβάνοντας και προσθέτοντας φως εις το φως μου και από σκοτεινότερος γινόμενος φωτεινότερος, μέχρι να έλθωμεν εις την πηγήν των ακτινοβολιών, που φθάνουν έως εδώ, και να επιτύχωμεν το μακάριον τέλος, όταν η αλήθεια θα καταργήση τους καθρέπτας.

Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω , ομιλία είς την κυριακήν του Παραλύτου Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω , ομιλία είς την κυριακήν του Παραλύτου

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Στό χρυσωρυχεῖο οὔτε τήν πιό ἀσήμαντη φλέβα δέν θά δεχόταν νά περιφρονήση κανένας κι ἄς προξενῆ πολύν κόπο ἡ ἔρευνά της. Ἔτσι καί στίς θεῖες Γραφές δέν εἶναι χωρίς βλάβη νά προσπεράσης ἕνα γιῶτα ἤ μιά κεραία. Ὅλα πρέπει νά ἐξετάζωνται. Τό ἅγιο Πνεῦμα τά ἔχει πεῖ ὅλα καί τίποτα δέν εἶναι ἀνάξιο σ̉ αὐτές. Πρόσεξε λοιπόν τί λέει ὁ Εὐαγγελιστής κι ἐδῶ: Αὐτό πάλι ἦταν τό δεύτερο σημεῖο πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, πηγαίνοντας ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Γαλιλαία. Καί δέν πρόσθεσε βέβαια ἔτσι ἁπλᾶ τή λέξη «δεύτερο», ἀλλά τονίζει ἀκόμα περισσότερο τό θαῦμα τῶν Σαμαρειτῶν. Δείχνει ὅτι, μόλο πού ἔγινε καί δεύτερο σημεῖο, δέν εἶχαν φτάσει ἀκόμα στό ὕψος ἐκείνων πού τίποτα δέν εἶδαν (τῶν Σαμαρειτῶν) αὐτοί πού ἔχουν δεῖ πολλά καί θαυμάσει. Ὕστερ̉ ἀπ̉ αὐτά ἦταν ἑορτή τῶν Ἰουδαίων. Ποιά ἑορτή;

Το 'Βυζάντιο' του Μεγάλου Κωνσταντίνου |Amen.gr

Το 'Βυζάντιο' του Μεγάλου Κωνσταντίνου |Amen.gr: Αυτό το ερώτημα, τι είναι το 'Βυζάντιο', θα προκαλεί κάθε άνθρωπο. Για ορισμένους είναι η καταστροφή του Ελληνισμού, όπως έλεγε ο Κοραής και οι Διαφωτιστές και ορισμένοι σύγχρονοι νεοέλληνες.

Η ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟ

Η ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ι. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗ, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Το πρότυπο για την πραγμάτωση της εκκλησιολογικής ενότητας των πιστών αποτελεί η ενότητα του Τριαδικού Θεού. Οι θεολογικές προϋποθέσεις για την αναφορά των πιστών στην τριαδική ενότητα βρίσκονται στην ίδρυση και σύσταση της Εκκλησίας, ως σώματος Χριστού, στο οποίο αρμόζονται οι πιστοί ως οργανικά μέλη του. Έτσι η ενότητα της Εκκλησίας δεν αποτελεί μια αυτονομημένη και αφηρημένη δογματική αλήθεια, ανεξάρτητη από τη ζωή της, αλλά εκφράζει την αυτοσυνειδησία και την εμπειρία της.

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ Παρακαλώ δέ υμάς , αδελφοί , διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα τό αυτό λέγητε πάντες ....... Α' Κορ. Α' 10

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ

 Παρακαλώ δέ υμάς , αδελφοί , διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα τό αυτό λέγητε πάντες ....... Α' Κορ. Α' 10

Κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με!!! ερμηνεία στο στ' ψαλμό του Προφήτη Δαυήδ

Κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με!!! ερμηνεία στο στ' ψαλμό του Προφήτη Δαυήδ

«Κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με».

Όταν ακούσεις θυμό και οργή του Θεού, λέγει ο άγιος Χρυσόστομος, μη νομίσεις κάτι το ανθρώπινο. Οι λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να χαρακτηρίσουν τον Θεό δεν έχουν πάντα την ίδια σημασία με αυτήν που ισχύει για τα δεδομένα του ανθρώπου.

Όταν λέμε π. χ. ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπον παίρνοντας χώμα (Γεν. 2,7), δεν σημαίνει ότι ο Θεός έχει χέρια και έκανε μια χειρωνακτική εργασία. Απλώς η Γραφή αποκαλύπτει, με λόγια απλά και κατανοητά για τον άνθρωπο, ότι ο Θεός τον δημιούργησε προσωπικά και μάλιστα όχι με ένα ξερό πρόσταγμα «είπε και εγεννήθησαν», όπως έγινε με τ’ άλλα δημιουργήματά του, αλλά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και φροντίδα.

Η αληθινή συγχώρησις -Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

Η αληθινή συγχώρησις -Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος 

Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.

Νομίζεις, βεβαίως, ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα τιμωρεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε. Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλο δήμιο ἐγκατέστησες μέσα σου τὸ θυμὸ καὶ καταξεσκίζεις τὰ ἴδια σου τὰ σπλάχνα.

Ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων….(Ψαλμός ΚΕ, 5)

Ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων….(Ψαλμός ΚΕ, 5)

                               

Ὁ πιστός ἄνθρωπος, ὁ Ὀρθόδοξος πιστός Χριστιανός, σέ στιγμές πνευματικῆς περισυλλογῆς καί ἰδίως κατά τίς ὧρες τῆς προσευχῆς, πού ἡ ψυχή ἀνοίγεται στήν ἐπικοινωνία μέ τόν Τριαδικό Θεό, ἐκτός τῶν ἄλλων, ποιεῖ καρδιακή ἀναφορά καί γιά τήν ὅλη του συμπεριφορά. Ἀπό θετικῆς ἀπόψεως βλέπει τήν προσπάθεια τήν ὁποία ἔχει εἰς τό νά βαδίζῃ τήν ὁδόν τῆς Εὐαγγελικῆς ἀρετῆς, ἀπό τό «κατ᾽ εἰκόνα» δηλαδή εἰς τό «καθ᾽ ὁμοίωσιν»

Εν όψη της επικείμενης συνόδου των λεγόμενων ορθοδόξων εκκλησιών στην νήσο Κρήτη! Περί σχισμάτων και Αιρέσεων που γέννησε ο οικουμενισμός : οικουμενισμός , νέο ημερολόγιο , Φλωρινο- Σεραφειμικοί δεκατριμερίτες οικουμενιστές παλαιοημερολογίτες , εικονομάχοι, Τριαδομάχοι , Εκκλησιομάχοι ! Η ιστορία τους το πιστεύω , η καταδίκη τους από την Εκκλησία του Θεού!! και η Ορθόδοξος Ομολογλια Πίστεως !

Εν όψη της επικείμενης  συνόδου των λεγόμενων ορθοδόξων εκκλησιών στην νήσο Κρήτη!

Περί  σχισμάτων και Αιρέσεων που γέννησε ο οικουμενισμός : οικουμενισμός , νέο ημερολόγιο , Φλωρινο- Σεραφειμικοί  δεκατριμερίτες οικουμενιστές  παλαιοημερολογίτες ,  εικονομάχοι, Τριαδομάχοι , Εκκλησιομάχοι !

Η ιστορία τους  το πιστεύω ,  η καταδίκη τους από την Εκκλησία του Θεού!!

και η Ορθόδοξος Ομολογλια Πίστεως !

Η χριστιανική αγάπη

Η χριστιανική αγάπη

Ο Κύριος είπε: « Όπου είναι συναγμένοι δυο ή  τρεις στο όνομά μου ,εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους » (  Ματθ. 18: 20 ) . Ώστε λοιπόν, δεν βρίσκονται δυο-τρεις ενωμένοι στο όνομά Του; Βρίσκονται, αλλά σπάνια. Άλλωστε δεν μιλάει για μιαν απλή τοπική σύναξη και ένωση ανθρώπων. Δεν ζητάει μόνο αυτό. Θέλει, μαζί με την ένωση, να υπάρχουν στους συναγμένους και οι άλλες αρετές. Με αυτά τα λόγια, δηλαδή, θέλει να πει: « Αν κάποιος θα έχει εμένα σαν βάση και προϋπόθεση της αγάπης του στο πλησίον ,και μαζί με αυτή την αγάπη έχει και τις άλλες αρετές, τότε θα είμαι μαζί του » . Τώρα όμως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν άλλα κίνητρα. Δεν βασίζουν στο Χριστό την αγάπη τους. Ο ένας αγαπάει κάποιον γιατί κι εκείνος του δείχνει αγάπη. Ο άλλος αγαπάει εκείνον που τον τίμησε. Και ο άλλος αγαπάει εκείνον που του φάνηκε χρήσιμος σε μιαν υπόθεσή του. Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον που να αγαπάει τον πλησίον μόνο για χάρη του Χριστού, γιατί σύνδεσμος των ανθρώπων είναι συνήθως τα υλικά συμφέροντα. Μια αγάπη, όμως ,με τέτοια ελατήρια ,είναι χλιαρή και πρόσκαιρη. Με το παραμικρό πρόβλημα – υβριστικό λόγο, χρηματική ζημιά, ζήλεια, φιλοδοξία ή κάτι άλλο παρόμοιο- η αγάπη αυτή, που δεν έχει θεμέλιο πνευματικό, διαλύεται.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΕΙΔΩΛΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΕΙΔΩΛΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. 
Το πρώτο μέρος ο άγιος Αθανάσιος καταγγέλει το ψέμα της ειδωλολατρείας. Στο δεύτερο μέρος του λόγου περιγράφει την οδό της ανύψωσης προς την αληθινή γνώση του Θεού και Λόγου με την ενόραση και τη θεώρηση του εξωτερικού κόσμου μέσα στην αρμονία και ωραιότητά του.

Μετάφραση (Αρχιμ. Δωρόθεος Πάπαρης)

Εισαγωγή - Περίληψη

Ο λόγος αυτός του Μ. Αθανασίου γράφτηκε πιθανόν περί τα έτη 317-319 μ.Χ., και όπως φαίνεται και από τον τίτλο του, καταφέρεται κατά της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας που επικρατούσε στον τότε γνωστό κόσμο σε διάφορες συγκριτιστικές παραλλαγές.

Στο πρώτο μέρος ο άγιος Αθανάσιος καταγγέλει το ψέμα της ειδωλολατρείας. Θεωρεί ως αιτία της την κακία. Αναιρεί την ειδωλολατρεία αποδεικνύοντας τον παραλογισμό και την ασέβεια μιας τέτοιας πίστης.

Στο δεύτερο μέρος του λόγου περιγράφει την οδό της ανύψωσης προς την αληθινή γνώση του Θεού και Λόγου με την ενόραση και τη θεώρηση του εξωτερικού κόσμου μέσα στην αρμονία και ωραιότητά του.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Β΄ Ἡ καλὴ καὶ ἡ κακὴ γυναίκα Κυριακὴ Μυροφόρων (Μᾶρκ. 15,43 – 16,8) «Καὶ λίαν πρωὶ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον» (Μᾶρκ. 16,2)

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Β΄

  Ἡ καλὴ καὶ ἡ κακὴ γυναίκα  Κυριακὴ Μυροφόρων (Μᾶρκ. 15,43 – 16,8)

«Καὶ λίαν πρωὶ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον» (Μᾶρκ. 16,2)

Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί μου, ἔχουν διαφόρους χαιρετισμούς. Τὸ πρωὶ λένε καλημέρα, τὸ δειλινὸ καλησπέρα, κι ὅταν πάει νὰ βραδιάσῃ λένε καληνύχτα. Ἀλλὰ ὁ πιὸ ὡραῖος χαιρετισμὸς εἶνε ὁ χαιρετισμὸς ποὺ ἀκούστηκε τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ λέγεται καὶ ν᾽ ἀκούγεται 40 μέρες, μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως.

Καὶ αὐτὸς ὁ χαιρετισμὸς εἶνε τὸ «Χριστὸς ἀνέστη».

Δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο ἄλλος χαιρετισμὸς πιὸ γλυκὺς καὶ πιὸ εὐφρόσυνος ἀπὸ αὐτόν.

Ποιός ἄκουσε τὸ χαιρετισμὸ αὐτὸ γιὰ πρώτη φορά; Αὐτὸ ἔχει μεγάλη σημασία. Θά ᾽πρεπε νὰ τὸν ἀκούσουν πρῶτοι οἱ μαθηταί. Δὲν τὸν ἄκουσαν δυστυχῶς. Γιατὶ ὁ ἕνας τὸν ἀρνήθηκε, ὁ ἄλλος τὸν πρόδωσε, καὶ οἱ ἄλλοι ἀπὸ τὸ φόβο τους ἔγιναν λαγοὶ καὶ κρύφτηκαν.

Τὸ πρῶτο «Χριστὸς ἀνέστη» τὸ ἄκουσαν γυναῖκες. Ὅπως ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστὸς τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τὸ ἄκουσαν πρῶτοι οἱ βοσκοί, κι ὄχι οἱ σοφοί, οἱ βασιλιᾶδες, οἱ στρατηγοί, οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, ἔτσι καὶ τώρα τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» τὸ ἄκουσαν γιὰ πρώτη φορὰ γυναῖκες, οἱ μυροφόρες.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Α΄ ! Αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων.

Η ΕΟΡΤΗ  ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ  Α΄ !

Αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων.

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων

(Όπου και αναφέρεται ότι πρώτη ή Θεοτόκος είδε τον Κύριο μετά την εκ νεκρών ανάστασί του)
Η ανάστασις του Κυρίου είναι ανανέωσις της ανθρωπίνης φύσεως. Και για τον πρώτο Αδάμ, πού λόγω της αμαρτίας καταπόθηκε από τον θάνατο και δια του θανάτου επέστρεψε στην γη, από οπού πλάσθηκε, είναι αναζώωσις και ανάπλασις και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή. 

Εκείνον λοιπόν στην αρχή κανένας άνθρωπος δεν τον είδε να πλάθεται και να παίρνει ζωή (αφού κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε ακόμη εκείνη την ώρα). Όταν όμως έλαβε την πνοή της ζωής με το θείο εμφύσημα, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μια γυναίκα (διότι ή Εύα στάθηκε ό πρώτος άνθρωπος μετά από εκείνον).

Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν και τον δεύτερο Αδάμ, δηλαδή τον Κύριο, όταν ανίστατο από τους νεκρούς, κανένας άνθρωπος δεν τον είδε (αφού κανείς δικός του δεν παρευρισκόταν εκεί και οι στρατιώτες πού φύλαγαν το μνήμα, ταραγμένοι από τον φόβο, είχαν γίνει ωσεί νεκροί).

Ἡ Διδαχὴ τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων Διδαχὴ Κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν.

Ἡ Διδαχὴ τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων

Διδαχὴ Κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν.

Κείμενο τοῦ πρώτου ἢ ἀρχὲς τοῦ δευτέρου αἰώνος μ.Χ., τὸ ὁποῖο διατηρεῖ τμήματα τῶν παλαιοτέρων διασωζομένων κατηχήσεων τῆς Ἐκκλησίας.

Α'

1. Ὁδοὶ δύο εἰσί, μία τῆς ζωῆς καὶ μία τοῦ θανάτου (Ἱερ. 21,8),

διαφορὰ δὲ πολλὴ μεταξὺ τῶν δύο ὁδῶν.

2. Ἡ μὲν οὖν τῆς ζωῆς ἐστιν αὕτη·

πρῶτον ἀγαπήσεις τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντά σε,

δεύτερον τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (Ματθ.22, 37-39 Σοφ.Σειράχ 7,30)·

πάντα δὲ ὅσα ἐὰν θελήσῃς μὴ γίνεσθαί σοι,

καὶ σὺ ἄλλῳ μὴ ποίει (Τωβίτ 4,15).

3. Τούτων δὲ τῶν λόγων ἡ διδαχή ἐστιν αὕτη·

«εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν

καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν» (Ματθ. 5,44-46 Λουκ. 6,27-28),

νηστεύετε δὲ ὑπὲρ τῶν διωκόντων ὑμᾶς·

ποία γὰρ χάρις, ἐὰν φιλῆτε τοὺς φιλῶντας ὑμᾶς;

Οὐχὶ καὶ τὰ ἔθνη τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν;

Ὑμεῖς δὲ φιλεῖτε τοὺς μισοῦντας ὑμᾶς (Ματθ, 5,46),

καὶ οὐχ ἕξετε ἐχθρόν.

Ανέστη ο Κύριος όντως! Απάντηση στους αρνητές της Ανάστασης:Αι περί της Αναστάσεως ιστορικαί μαρτυρίαι.

Ανέστη ο Κύριος όντως! Απάντηση στους αρνητές της Ανάστασης

(Από το βιβλίο: Απολογητικαί Μελέται τόμος Ε, Παναγιώτη Τρεμπέλα σελ. 548-617) Α) Αι περί της Αναστάσεως ιστορικαί μαρτυρίαι. 

Α) Αι περί της Αναστάσεως ιστορικαί μαρτυρίαι.
α) Η μαρτυρία του Παύλου.
Η αρχαιοτέρα γραπτή μαρτυρία περί της αναστάσεως του Ιησού Χριστού ευρίσκεται εις τας επιστολάς του Παύλου, αίτινες, ως γνωστόν, εγράφησαν προ των Συνοπτικών ευαγγελίων.

Ποιαν σπουδαιότητα ενέχει η μαρτυρία του Παύλου, ανεπτύξαμεν ήδη εν τω Γ” κεφάλαιω. Περιοριζόμεθα δια τούτο να παρατηρήσωμεν ενταύθα ειδικώτερον, ότι η περί αναστάσεως του Χριστού μαρτυρία του Παύλου καθίσταται επί μάλλον αξιόλογος και σοβαρά δια τους κάτωθι λόγους: