Θεοτόκε «Χαῖρε, ἡ πόλις τοῦ Παμβασιλέως»

 Θεοτόκε «Χαῖρε, ἡ πόλις τοῦ Παμβασιλέως»

Σὺ βοηθὸς ἁμαρτωλῶν, παράκλησις πασχόντων, Σὺ ὀρφανῶν ἀντίληψις, ἐνίσχυσις καμνόντων. Χειμαζομένων εἰ λιμήν, πτωχῶν παρηγορία, ἀβοηθήτων δύναμις, χηρῶν παραμυθία. Σὺ εὐσεβῶν τὸ στήριγμα, ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, τῶν ἐναθλούντων ἔρεισμα, χαρὰ τῶν τεθλιμμένων. Σὺ σκέπη καὶ ἀντίληψις τῶν Σοὶ καταφευγόντων, Σὺ εἰ στερέωμα πιστῶν, ρύστις κινδυνευόντων. Σὴν κραταιὰν ἀντίληψιν παράσχου μοί, Κυρία, ἐπί την Σὴν ἐνίσχυσιν θαρρῶ, ὦ Παναγία. Σὺ σκέπε, φρούρει, φύλαττε, ἀπὸ παντὼς κινδύνου, 

Η ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ , ΟΡΓΑΝΟΝ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

 Η ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΣ  ΤΟΥ  ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ  ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ , ΟΡΓΑΝΟΝ  ΚΑΙ  ΓΕΝΝΗΜΑ  ΤΗΣ  ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ  ΚΑΙ  ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ  ΤΟΥ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ  ΚΑΙ  ΑΘΕΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Στη δίνη του Εθνικισμού ο Χριστός και η Παναγία

Στη δίνη του Εθνικισμού ο Χριστός και η Παναγία

π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

1. Ένα σύμπτωμα του νοσηρού εθνικισμού (υπάρχει και ο υγιής εθνισμός, η φιλοπατρία) είναι η προσπάθεια κάποιων κύκλων του νεοπαγανισμού να αποδειχθεί η (δήθεν) ελληνική καταγωγή του Χριστού, ώστε και η σωτηρία του κόσμου, όπως και αν την κατανοούν οι εκπρόσωποί τους, να αποδοθεί στον Ελληνισμό. Σ’ αντίθεση, λοιπόν, προς εκείνους τους νεοειδωλολάτρες, που με μανία αποκρούουν και απορρίπτουν κάθε τι το χριστιανικό ψέγοντάς το με αποτροπιασμό ως «εβραϊκό», αυτοί τηρούν αυτή τη συγκαταβατική και διαλλακτική στάση, όχι φυσικά από ενδιαφέροντα σωτηριολογικά και θεολογικά, αλλά καθαρά εθνοφυλετικά, και κυρίως για την πολιτική εκμετάλλευση του Ελλαδικού Χριστιανισμού, ως Ορθοδοξίας, και την εξαπάτηση των αφελών.

Τό πρόβλημα τής Αποστολικής Διαδοχής μετά τό Σχίσμα τού Νέου Παπικού Ημερολογίου τό 1924

Τό  πρόβλημα  τής  Αποστολικής  Διαδοχής  μετά τό  Σχίσμα  τού Νέου  Παπικού   Ημερολογίου  τό  1924

ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΘΕΝΤΩΝ ΗΜΙΝ ΔΕΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ Ὁ ΤΟΥΤΩΝ ΣΚΟΠΟΣ

 ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΘΕΝΤΩΝ ΗΜΙΝ ΔΕΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ Ὁ ΤΟΥΤΩΝ ΣΚΟΠΟΣ

ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΙΔ ΑΙΩΝΟΣ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΡΗΚΑΝ

Πὲρὶ τῶν ἐπιτεθέντων ἡμῖν δεινῶν καὶ τὶς ὁ τούτων σκοπός. (Σχετικὰ μὲ τὶς συμφορὲς πὸὺ ἔπεσαν πάνω μας καὶ ποιός εἶναι ὁ σκοπός τους.)

Οἱ δυστυχίες πὸὺ βρῆκαν τὸ γένος μας, ὅπως βλέπομε, εἶναι ἐν συντομὶᾳ οἱ ἑξῆς. Οἱ καιροὶ εἶναι ἀπὸ κάθε ἐποχὴ οἱ πῖὸ δύσκολοι. Πονηρὲς οἱ ἡμέρες, τὸ τέλος τοῦ χρόνου, τὰ γηρατειὰ τοῦ κόσμου, τὸ ξεψύχισμα τοῦ σύμπαντος. Ἡ ζωὴ μᾶς αὐτὴ εἶναι σύντομη, λανθασμένη καὶ γεμάτη ἀπὸ πικρίες, καὶ τὰ κὰκὰ ἐκτενέστερα ἀπὸ τὶς θάλασσες. Καὶ νά, οἱ γείτονές μας εἶναι ἐχθροί, ὅσοι δείχνουν φίλοι εἶναι ἄπιστοι, οἱ συγκάτοικοι μᾶς κλέφτες, οἱ υἱοί μας ἀνυπάκουοι καὶ οἱ ἁπλοῖ συγγενεῖς χὼρὶς στοργή.