xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

Αδύνατη η ψυχική σωτηρία τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων : Κανόνες τών Αγίων Οικουμενικών Συνόδων

Αδύνατη η ψυχική σωτηρία τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων : Κανόνες τών Αγίων Οικουμενικών Συνόδων .



« αναθενατισθήναι πάσαν αίρεσιν » ( Α΄ κανών Β΄ Οικουμενικής Συνόδου ). 
« Όλοις τοίς αιρετικοίς ανάθεμα »  (ανάθεμα σημαίνει , χωρισμός από Τόν Θεό, πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου ). 
« Εί τίς τής χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά ή έν εαυτή τόν βίον απορρήξαντα , διεκδικεί ( = δικαιώνει ) ανάθεμα », πού σημαίνει όποιος δικαιώνει κάποιον πού είναι σέ αίρεση ή πέθανε στήν αίρεση, ανάθεμα σ´ αυτόν τόν ίδιο !  Καί « ο μή λέγων τοίς αιρετικοίς ανάθεμα , ανάθεμα έστω » ( πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου Μ13 400 ). Δηλαδή , όποιος δέν λέει ανάθεμα στούς αιρετικούς , ανάθεμα σ΄ αυτόν τόν ίδιο ! Πρόσχωμεν αδερφοί ! Όσο καί άν επιθυμούμε τήν σωτηρία τών ανθρώπων, δέν πρέπει νά ξεχνάμε τό ότι , κατά τόν Άγιο Ιωάννη τόν Σιναΐτη , ο αιρετικός Ωριγένης , νόσησε '' ψεύτικη φιλανθρωπία Τού Θεού '' καί αναθεματίστηκε ! 
Οί Άγιοι πατέρες τής Εκκλησίας μάς διεκήρυξαν :
 Η αίρεσις , « ακοινώνητος εστί τής Εκκλησίας καί τών Ουρανών αλλοτρία » ( Μ. Αθανασίου ΒΕΠΕΣ 33, 178 )
 « τό έσχατον πτώμα εστί τής ψυχής » ( Αγίου Γρηγορίου Νύσσης , Ρύ , 44 , 504 ), « Θεομίσητος εστίν η αίρεσις » (  Μ. Αθανασίου ΒΕΠΕΣ 31, 241 ). 
Οι αιρετικοί, κατά τον Μ. Αθανασιο, είναι λύκοι και πρόδρομοι του Αντιχρίστου 
( Πίστις των αγίων Πατέρων των εν Νικαία, P.G.28, 1641 c. ).  
Κατά δε τον Μ. Βασίλειο, χειρότεροι και από τον Ιούδα ( Επιστολή σμ΄, P.G.32, 897 a. )
Οι Άγιοι προτρέπουν τους αιρετικούς να εγκαταλείψουν την αίρεση και να προσέλθουν στην καθολική Εκκλησία, διαφορετικά δεν ωφελούνται από τα 
« καλά τους έργα»( Αγίου Αναστασίου Αντιοχείας, Οδηγός, κεφ. α΄ , P.G.89, 48 c.)ούτε μπορούν να κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού ( Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, P.G.96, 508 c. ). 
« Εκτός τής Εκκλησίας δὲν υπάρχει σωτηρία » ( Άγιος Κυπριανός ). 
Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων παρατηρεί σχετικά: « Ὁ τῆς θεοσεβείας τρόπος ἐκ δύο τούτων συνέστηκε, δογμάτων εὐσεβῶν καὶ πράξεων ἀγαθῶν. Καὶ οὔτε τὰ δόγματα χωρὶς ἔργων ἀγαθῶν εὐπρόδεκτα τῷ Θεῶ, οὔτε τὰ μὴ μετ' εὐσεβῶν δογμάτων ἔργα τελούμενα, προσδέχεται ὁ Θεός»( Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, 4,2. PG 33,456 ). 
«Βίος διεφθαρμένος πονηρὰ τίκτει δόγματα»( Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου, Εις Α΄Κορινθίους 40,3, PG 61,351 ) συμπληρώνει ο  άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Γι' αὐτό, «οὐδὲν γὰρ ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων. Ὥσπερ οὒν οὐδὲ τουναντίον, δογμάτων ὑγιῶν, ἐὰν βίος ἢ διεφθαρμένος»(Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου, Εις Ιωάννην, 66,3, PG 59,369). 
Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος , λέγει : «Ει τις σχίζοντι από της αληθείας ακολουθεί , Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσει . Και εί τις ουκ αφίσταται του ψευδολόγου κήρυκος , ούτος εις γένναν κατακριθήσεται . Ει τις αλλοτρία γνώμη περιπατεί , ούτος ουκ εστί Χριστού» ( Φιλαδ. ΙΙΙ ).   
Ο Όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης , στό θαυμάσιο σύγγραμμά τού - τήν Κλίμακα, η οποία έχει οριστεί από τήν Εκκλησία νά διαβάζεται εντός τών Καθολικών τών Ιερών Μονών κατά τήν περίοδο τής Μ. Τεσσαρακοστής, αναφέρει : « Ώς ξένους καί εχθρούς Τού Θεού, θά εννοήσουμε όσους είναι αβάπτιστοι ή δέν έχουν ορθή πίστη » ( περί αποταγής β΄).     
Ο Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, λέγει περί τής σωτηρίας «γ΄... οὐδείς ἀναμάρτητος, εί μή εἶς ὁ Θεός, οὐδ΄ ἄν μία ἡμέρα ἡ ζωή αὐτού, δέν λέγεται διά ἐκείνους ὁπου ἁμαρτάνουν, διότι πῶς δύναται νά ἁμαρτήσῃ μιᾶς ἡμέρας βρέφος ; ἀλλά τοῦτο εἶναι τό μυστήριον, ὅτι δηλαδή ἡ ἀνθρωπίνη φύσις εἶναι ἁμαρτωλός ἀπό αὐτήν τήν σύλληψιν, διατί ὁ Θεός δέν ἔπλασε τόν ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν, ἀλλά καθαρόν καί ἅγιον. Ἀλλ΄ ἐπειδή ὁ πρωτόπλαστος Ἀδάμ ἔχασε τήν στολήν τῆς ἁγιωσύνης, ὄχι διά ἄλλην ἁμαρτίαν, παρά διά μόνην ὑπερηφάνιαν, καί ἔγινε φθαρτός, καί θνητός, διά τοῦτο καί ὄλοι οἱ ἄνθρωποι ὁποῦ κατάγονται ἀπό τό σπέρμα τοῦ Ἀδάμ μετέχουν ἀπό τήν προπατορικήν ἁμαρτίαν, καί ἀπό αὐτήν τήν σύλληψιν, καί γέννησιν, καί ὅποιος ἐγεννήθη καί δέν ἥμαρτεν, αμαρτωλός εἶναι διά τήν προπατορικήν ἁμαρτίαν .     
Διά ταύτην τήν αἰτίαν ἦλθεν ἄλλη γέννησις, καί ἀνάπλασις ὁπου ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπον διά τοῦ θείου βαπτίσματος έν Πνεύματι Ἁγίῳ καί τρόπον τινά τόν ἑνώνει πάλιν μέ θείαν φύσιν, καθώς ἦτον ὅταν τόν ἔπλασαν τά χέρια τοῦ Θεοῦ, καί ἀναπλάττει ὅλας τάς ψυχικάς τοῦ δυνάμεις, καί τάς ξανακαινουργώνει, καί τάς φέρνει πάλιν εἰς τήν κατάστασιν ὁποῦ ἦσαν πρίν τῆς παραβάσεως τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ, καί τοιουτωτρόπως τόν ἐμβάζει είς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί μέ τό φῶς αὐτής τόν φωτίζει, καί τόν κατασκευάζει νά βλέπει τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, εἰς τήν ὁποίαν ἀβάπτιστος δέν δύναται νά έμβῆ, οὔτε νά τήν γνωρίσῃ.» ( Αγ. Συμεών νέου θεολόγου άπαντα, μέρος πρώτον , λζ΄ λόγος , σελ. 175 ).

   Λέγει ο Ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πρός τόν Νικόδημον : « Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι͵ ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν͵ οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ. λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Νικόδημος͵ Πῶς δύναται ἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὤν; μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γεννηθῆναι; Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι͵ ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος͵ οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.»( Ιω. Γ΄ 5 . ) καί « ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται͵ ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. »( Μάρ. ΙΣΤ΄ 16 ).     
Ό Άγιος Απόστολος Πέτρος παρομοιάζει τό Άγιο Βάπτισμα τής Εκκλησίας Τού Χριστού μέ τήν κιβωτό τού Νώε , εκτός τής οποίας όλοι οι άνθρωποι αποθνήσκουν : « ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ᾿ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾿ ὕδατος. ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι᾿ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ » 
( Πέτ. Α΄, Γ΄ 19-22 ).     
Ώς Βάπτισμα , η Ορθόδοξη Εκκλησία μάς δέχεται :    1) Τό Μυστήριο τής Εκκλησίας ,    2) Τό Βάπτισμα τού Μαρτυρίου καί   3) Τό , κατ΄ οικονομίαν αεροβάπτισμα σέ αποθνήσκοντα νήπια .   Γι΄ αυτό καί στό 10ο άρθρο τού Αγίου Συμβόλου τής Ορθοδόξου πίστεώς μάς , Ομολογούμε , “ έν Βάπτισμα είς άφεσιν αμαρτιών ”.     Συνεπώς, κατά τήν Ορθόδοξη πίστη μάς, χωρίς Βάπτισμα εντός τής Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Τού Χριστού, ουδείς δύναται νά σωθεί .
“...φανερὰ δέ ἐστιν τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστιν πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρις, ζῆλος, θυμοί, ἐριθείαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, φθόνοι, μέθαι, κῶμοι, καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς προεῖπον ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.”( Πρός Γαλάτας Ε΄ 19 – 22 ) ,
« Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. Ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. Ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος.”( Αποκάλυψη Ιωάννου ΚΒ΄ 12 – 16 ) 
 Τοις δε δειλοίς καί απίστοις καί εβδελυγμένοις καί φονεύσι καί πόρνοις καί φαρμακοίς καί ειδωλολάτραις καί πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί καί θείω, ο εστίν ό θάνατος ό δεύτερος. ( Άποκ. ΚΑ΄5 ).
« ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν. μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν· συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν. πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι΄ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ͵ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·»( Ρωμ. Ε΄ 6 - 10 ).

Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων


ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου