Ιω. 5,39 ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ· Διά όσους έχουν τα θαύματα καί τά οράματα νεοφανών <αγίων > του πατριάρχη Βαρθολομαίου ως κριτήριο ορθής πίστεως και αγιότητας και πλανώμενοι στερεώνονται στην αιρετική εκκλησία του οικουμενισμού !

Ιω. 5,39  ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·

Διά όσους έχουν τα θαύματα καί τά οράματα νεοφανών <αγίων > του πατριάρχη Βαρθολομαίου  ως κριτήριο  ορθής  πίστεως  και αγιότητας και πλανώμενοι στερεώνονται στην αιρετική  εκκλησία του οικουμενισμού  !

 Δὲν πρέπει νὰ δοκιμάζωμεν τὴν ἁγιότητα ἑνὸς ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ σημεῖα καὶ τὰς προφητεῖας του, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πολιτείαν του. Διότι σημεῖα ἐπετέλεσαν καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοὶ καὶ ἄπιστοι, γιὰ κάποια ἀνάγκη ἢ οἰκονομία.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐνεργεῖ καὶ μέσω ἀναξίων καὶ βεβήλων. Ὅταν λοιπὸν δῇς ὅτι ἔγινε κάποιο σημεῖον μέσω αἱρετικῶν καὶ ἀπίστων, διὰ κάποιον λόγον ὅπου γνωρίζει ὁ Θεὸς, μὴ θαμπωθῇς καὶ νὰ μὴ σαλευθῇς ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως διότι πολλὰς φορὰς καὶ ἡ πίστις τοῦ προσερχομένου εἶναι αὐτὴ ποὺ ἔκαμε τὸ σημεῖον καὶ ὄχι ἡ ἀξία τοῦ ποιήσαντος.

Διὰ τοῦτο μὴ νομίσῃς μεγάλο πρᾶγμα ἐὰν δῇς κάποιον ἀνάξιον ἢ κακόπιστον νὰ κάμῃ σημεῖον.

Διὰ τοῦτο λοιπὸν δὲν πρέπει τὸν καθένα ποὺ κάνει σημεῖα, νὰ τὸν παραδέχεσθε ὡς Ἅγιον, ἀλλὰ νὰ τὸν δοκιμάζητε , στα της ορθής πίστεως  ,έργα  του !

(Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης, P.G. 98, σσ. 517 - 524)

Πολλοὶ γὰρ ἐκ τῶν ἐμπαθῶν... ἐθαυματούργησαν.

(Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, λόγος ΛΑ΄, να΄)

Σοφὸς γὰρ ὢν καὶ εὐμήχανος ὁ Δεσπότης, καὶ δι᾿ ἀναξίων πολλάκις συγχωρεῖ προλέγεσθαι θαυμαστὰ καὶ μεγάλα πράγματα. Πολλοὶ γοῦν καὶ ἄλλοι τὰ μέλλοντα εἶπον, ἀνάξιοι ὄντες, ὡς ὁ Ναβουχοδονόσορ, ὁ Φαραὼ, ὁ Βαλαάμ.

Καὶ ὁ Ἰούδας σημεῖα ἐποίησεν, πλὴν ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ''καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος''.

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ἕ.Π.Ἐ., τόμος 2ος, σελίς 626, καὶ τόμος 14ος, σελίς 252).

Ἂς μὴ λησμονῶμεν τέλος τὸ Εὐαγγελικὸν ''πολλοὶ ἐροῦσιν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς·'', δηλαδὴ κατὰ τὸν Ἱερὸν Θεοφύλακτον, καὶ ὅταν ἔκαμνον τὰ θαύματά των δὲν ἦσαν ἀρεστοὶ εἰς τὸν Θεόν.

(P.G., τόμος 123ος, σελίς 16)