ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου των Γ.Ο.Χ. † ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ

ΠΕΡΙ  ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου των Γ.Ο.Χ.   † ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ

 

 Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε! Ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε!

Ὁ Μεγ. Θεολόγος Γρηγόριος Πατριάρχης Κων/πόλεως λέγει· «Μνημονευτέον μᾶλλον Θεοῦ· ἤ ἀναπνευστέον». Νυχθημερὸν καὶ ἀείποτε λέγετε τὴν Παναγίαν Εὐχὴν «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν». Ἐνίοτε λέγετε καὶ «διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς».

Ὡς καὶ ὁ Ἀγ. Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης. «’Εκτὸς τοῦ Θεωθῆναι· (Ἀδιαλείπτου καὶ Παντοτεινῆς Εὑχῆς) σωθῆναι ἀδύνατον». Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος «Τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ, μάστιζε πολεμίους».

Ὁ δὲ τῶν ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος λέγει : «Ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ (Ἰησοῦ Χριστοῦ), πᾶν γόνυ κάμψει ἐπουρανίων ἐπιγείων τε καὶ καταχθονίων».

Διὰ τῆς προσευχῆς ὁ ἄνθρωπος ὁμιλεῖ ἀμέσως μὲ τὸν Θεόν. Διὰ τῆς προσευχῆς ὁ ἄνθρωπος καθίσταται τέκνον Θεοῦ. Διὰ τῆς Προσευχῆς ὑπερπηδῶνται τὰ ἐμπόδια τοῦ βίου τούτου. Διὰ τῆς Προσευχῆς ὑπερπηδῶνται αἱ θλίψεις, αἱ στενοχωρίαι, τὰ βάσανα, αἱ δυστυχίαι, αἱ στερήσεις, αἱ μηχανορραφίαι, αἱ ραδιουργίαι, αἱ καταλαλιαί, αἱ συκοφαντίαι. Διὰ τῆς Προσευχῆς συντρίβονται τὰ βέλη τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν. Διὰ τῆς Προσευχῆς νικῶνται αἱ περιφρονήσεις, αἱ ἐμπαιγμοί, αἱ ἀσθένειαι, αἱ ἐξορίαι, αἱ φυλακαί, αἱ αἰχμαλωσίαι, τὰ δεσμά, αἱ μαστιγώσεις, τὰ ναυάγια βίου καὶ θαλάσσης. Διὰ τῆς Προσευχῆς νικῶνται οἱ πειρασμοὶ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν. Διὰ τῆς Προσευχῆς ἀποκτῶμεν τὴν μακαρίαν ὑπομονὴν τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος καὶ τῶν ἁγίων ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Διαθήκης. Διὰ τῆς Προσευχῆς ἀποκτῶμεν περισσοτέραν πνευματικὴν δύναμιν. Διὰ τῆς Προσευχῆς λαμβάνομεν τὴν Οὐράνιον παρηγορίαν καὶ παραμυθίαν τῆς ψυχῆς.

Διὰ τῆς Προσευχῆς ἀποκτῶμεν τὴν Οὐράνιον Σοφίαν. Διὰ τῆς Προσευχῆς τελοῦνται τὰ ἑπτὰ Μυστήρια τῆς ἐκκλησίας. Διὰ τῆς Προσευχῆς λαμβάνομεν τὸν ἐπιούσιον ἄρτον, τὰ ὑλικά καὶ πνευματικὰ ἀγαθὰ. Διὰ τῆς Προσευχῆς ἀντλοῦμεν περισσότερον θάρρος, ὑπομονὴν καὶ μεγαλυτέρας ἐλπίδας. Διὰ τῆς Προσευχῆς ἡ ἐν τῇ γῇ Ἐκκλησίᾳ, ἐπικοινωνεῖ ἀμέσως μὲ τὸν Μέγαν Ἀρχιερέα τοῦ Σύμπαντος, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Διὰ τῆς προσευχῆς ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ ἐν γένει οἱ ἅγιοι ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ λοιποὶ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ἐτέλεσαν διάφορα θαύματα· νεκροὺς ἀνέστησαν, ἀσθενεῖς ἐθεράπευσαν, ὀφθαλμοὺς τυφλῶν ἤνοιξαν, καὶ πολλὰ ἄλλα. Διὰ τῆς προσευχῆς οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες (γυναῖκες, ἄνδρες, παιδία) τῆς Ἐκκλησίας ἠδυνήθησαν νὰ ὑποστῶσι μετὰ ὑπερανθρώπου καρτερίας καὶ μεγαλοψυχίας τὰ διάφορα ὀδυνηρὰ βασανιστήρια τῶν ἀρχόντων τοῦ ἀντιχρίστου, χωρὶς νὰ ἀρνηθῶσι τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Διὰ τῆς προσευχῆς γινόμεθα ὅμοιοι τοῖς ἁγίοις Ἀγγέλοις.

Ἡ προσευχὴ εἶναι ὑψηλὸν ὑπούργημα τῶν οὐρανίων δυνάμεων καὶ τῶν ἁγίων Ἀγγέλων, διὰ τῆς ὁποίας νυκτὸς καὶ ἡμέρας δοξολογοῦσι καὶ ὑμνοῦσι τὸν Ποιητὴν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Διὰ τῆς προσευχῆς τελοῦνται θαύματα. Διὰ τῆς προσευχῆς θεραπεύονται ἀνίατοι ἀσθένειαι καὶ δαιμόνια ἐκδιώκονται. Διὰ τῆς προσευχῆς ἀποκτῶμεν τὴν γνῶσιν τῶν κεκρυμμένων μυστηρίων. Διὰ τῆς προσευχῆς μόνον δυνάμεθα νὰ ὀρθοποδήσωμεν καὶ νὰ βαδίσωμεν ἀπροσκόπτως τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης. Διὰ τῆς προσευχῆς ἀποκτῶμεν ἀοράτως περισσοτέρας ἐλπίδας. Διὰ τῆς προσευχῆς ἐνδυναμοῦται ἡ εἰς Χριστὸν Πίστις. Διὰ τῆς προσευχῆς ἐξομολογούμεθα τὰς ἁμαρτίας μας εἰς τὸν οὐράνιον Πατέρα καὶ λαμβάνομεν τὴν συγχώρησιν αὐτῶν.

Διὰ τῆς προσευχῆς ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδία καθαρίζονται ἀπὸ τὰς πονηρίας τοῦ κόσμου τούτου. Διὰ τῆς προσευχῆς ὁ νοῦς ἡμῶν γίνεται ναὸς τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Διὰ τῆς προσευχῆς ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἰσέρχονται καὶ κατοικοῦσιν ἐν ταῖς καρδίας ἡμῶν. Διὰ τῆς προσευχῆς ἡ γλῶσσα ἡμῶν γίνεται σάλπιγξ τοῦ παναγίου πνεύματος, σαλπίζουσα οὐράνια ῥήματα. Διὰ τῆς προσευχῆς μᾶς δίδονται ἀοράτων ὁδηγίαι καὶ συμβουλαὶ ὑπὸ τοῦ παναγίου πνεύματος. Διὰ τῆς προσευχῆς παραμένει πλησίον μας ὁ φύλαξ Ἄγγελος, ὅστις μᾶς φυλάττει ἀπὸ παντὸς κακοῦ ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου (ἐννοεῖται νοερῶς καὶ ἀοράτως μᾶς ὁμιλεῖ ὁ φύλαξ Ἄγγελος). Διὰ τῆς προσευχῆς ἀνοίγονται τὰ πνευματικά ὦτα τῆς ψυχῆς, ἀκουούσης τὴν γλυκόηχον καὶ Οὐρανίαν Φωνὴν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τῆς προσευχῆς ἀνοίγονται οἱ πνευματικοὶ ὀφθαλμοὶ τῆς ψυχῆς.

Ἡ ἁγία προσευχή μᾶς καλεῖ διὰ τοῦ οὐρανίου Στόματος τοῦ Χριστοῦ κράζουσα «Δεῦτε πρὸς με πάντες οἱ κοποιῶντες καὶ οἱ πεφορτισμένοι, κἀγὠ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Διὰ τῆς προσευχῆς ἀποφεύγομεν πολλάκις νὰ σκεφθῶμεν ἤ νὰ πράξωμεν τὸ κακόν. Διὰ τῆς προσευχῆς ἐλέγχονται αἱ πονηραὶ σκέψεις καὶ τὰ πονηρὰ ἔργα τοῦ σκότους. Διὰ τῆς προσευχῆς γινόμεθα ἀγαθότεροι. Διὰ τῆς προσευχῆς τελοῦνται τεράστια ἔργα καὶ μεγάλαι ἀγαθοεργίαι. Διὰ τῆς προσευχῆς νικῶνται αἱ δολοπλοκίαι καὶ αἱ πανουργίαι τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν. Διὰ τῆς προσευχῆς παρηγορούμεθα, ἀνακουφιζόμεθα ἐν καιρῷ θλίψεως, ὀδύνης, πόνου, ἀπογοητεύσεως, ἀπελπισίας, τεθλιμένης καὶ τεταραγμένης διανοίας, ἐλλείψεως ἀνθρωπίνης βοηθείας, ἀμηχανίας. Διὰ νὰ ὠφεληθῇς ἐκ τῆς προσευχῆς πρέπει νὰ μάθῃς τὴν κατανυκτικὴν προσευχήν.

Νὰ παύσῃς πρῶτον (ἐν ὥρᾳ προσευχῆς) νὰ συλλογίζεσαι πᾶσαν φροντίδα ἤ σκέψιν τοῦ κόσμου τούτου· τοῦ λόγου ὅπου προφέρει τὸ στόμα σου τοῦ αὐτοῦ νὰ συλλογίζεται καὶ ὁ νοῦς σου. βάλλε ἄκραν προσοχὴν ἵνα ἀκούσῃ τὸ ὠτίον σου, ὅσα ἐκφωνεῖ τὸ στόμα σου νὰ αἰσθάνεται ἡ ψυχή σου: Πρόσεξον νὰ μὴ λαλῇ ἄλλα ἡ γλῶσσα καὶ ἄλλα νὰ σκέπτεται ὁ νοῦς σου· ὅσα λαλεῖ ἡ γλῶσσά σου νὰ σκέπτεται καὶ ὁ νοῦς σου· τότε ἀληθῶς ἔκλεισας τὴν θύραν τὼν βιωτικῶν μεριμνῶν καὶ φροντίδων καὶ ἀληθῶς εἰσῆλθες εἰς τὸ ταμεῖον σου. τὸτε ἀληθῶς ἡ προσευχὴ σου φθάνει ὡς θυμίαμα ἐνώπιον τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς καὶ καταβιβάζει οὐρανόθεν τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τὰ μεγάλα χαρίσματα καὶ Δωρεὰς τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἡ ἁγία καὶ μακαρία Νηστεία εἶναι βάσις τῆς ἁγίας προσευχῆς, Νηστεία ὅμως μὲ τὸ μέτρον· καθότι ὑπὲρ τὰς δυνάμεις βλάπτει. Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ νηστεία εἶναι δίδυμοι ἀδελφαί. Ἡ Σιωπὴ χειλέων εἶναι τὸ θεμέλιον πάσης Σοφίας Γνώσεως καὶ Συνέσεως!

Ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Μέγας Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης, καὶ ὁ Ἅγιος Δαβίδ ὁ Θεσαλονικεύς, ἕλεγον καὶ ἔγραφον νουθετόντες τοὺς Μαθητὰς, ὑποτακτικοὺς κλπ. Χριστιανούς.

«Παρακαλῶ σας, ἀδελφοὶ, διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ  καὶ  Σωτῆρος  ἡμῶν  Ἰησοῦ  Χριστοῦ,  ὅπου  ἐσταυρῶθη διὰ  τὰς  ἁμαρτίας  μας,  ἄς  φροντίσωμεν  διὰ  τὴν ψυχήν μας, ἄς μετανοήσωμεν διὰ τὰς ἀμαρτίας μας τώρα, ὅπου ἔχομεν καιρὸν εὐπρόσδεκτον· διὰ νὰ μὴ κλαίωμεν τότε εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρὸς ἀνωφέλευτα· τῶρα βοηθεῖ ὁ Θεὸς  ἐκείνων, ὅπου ἐπιστρέφουσιν ἀπὸ τὴν κακήν στράταν, καὶ τότε ἐξετάζει   φοβερὰ  τὰς  πράξεις,  καὶ  λόγους,  καὶ  ἐνθυμήσεις, ὡς Κριτής ἀλάθητος, καὶ άπολαμβάνει πᾶς ἕνας κατὰ τὰς πράξεις του, ἄλλος ζωήν αἰώνιον, καὶ ἄλλος ἀτελεύτητον κόλασιν. Ἐπιμελεῖσθε δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου».

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Τὶ ζητεῖ ὁ Θεὸς παρὰ σοῦ, ἀδελφέ, πλήν τῆς σωτηρίας σου; Ἐάν δὲ σὺ ἀμελῆς καὶ οὑ βούλει σωθήναι, καὶ τὰς εὐθείας ὁδούς τοῦ Θεοῦ μὴ βαδίσαι, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ θέλης ἐπιτελεῖν, σεαυτὸν ἀποκτείνεις, καὶ σεαυτὸν ἐκβάλεις τοῦ Θείου Νυμφώνος.